Dragon curse

2.7

เขียนโดย Ellemourche

วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 21.38 น.

  2 ตอน
  1 วิจารณ์
  4,423 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 21.49 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ผู้ช่วยชีวิต(Savior)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ปีกคู่ที่ 2 ผู้ช่วยชีวิต

“โธ่! ทำมันมันไกลจังนะ ดีนะเนี่ยที่วันนี้พระจันทร์เต็มดวงเลยมองเห็นทาง ถ้าไม่มีแสงจันทร์ละก็แย่เลย”“

 

..เด็กหญิงเดินไป บ่นไปตามทาง ขึ้นปราสาท    !! แควะ !!  เด็กหญิงหันมองไปที่ต้นเสียง มันดังมาจากข้างในเงามืด “

 

“นั่นใครน่ะออกมานะ””

 

เด็กหญิงตะโกนถามแต่ไร้วี่แววที่จะตอบกลับมาแต่ทว่าในเงามืดนั้นมีดวงตาแดงก่ำคู่หนึ่งจ้องมาที่เธอพร้อมกับเสียงขู่ เห็นดังนั้นเธอจึงวิ่งหนีสุดชีวิต แต่กรรมเธอวิ่งได้ช้ากว่ามันมันกระโจนไปดักข้างหน้าของเด็กสาว ร่างอันน่าสะพรึงกลัวที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้านั้นคือ มนุษย์หมาป่าร่างยักษ์ เธอพยายามตั้งสติแล้ววิ่งหนีอีก แต่ทว่าคราวนี้ไม่ราบรื่นเหมือนครั้งก่อน มันกระโจนใส่เธอ แล้วได้ฝังกรงเล็บอันคมกริบไว้บนไหล่เธอ “ ฉั๊วะ!! ” เลือดพุ่งกระฉูด เธอล้มลงนอนนิ่งเลือดไหลไม่หยุดเธอใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนขอความช่วยเหลือสุดเสียง “ ” ทันใดนั้น เหนือท้องฟ้า ที่ที่เธอถูกเจ้ามนุษย์หมาป่าคร่อมอยู่นั้น ได้ปรากฎร่างของบางสิ่งบางอย่างขึ้น ปีกอันมหึมา หางอันเรียวยาว และ ลำตัวที่เป็นสีเงินเรืองแสง “

 

“นั่นอะไรหนะ บนท้องฟ้านั่น””

 

เด็กหญิงพูดกับตัวเองด้วยเสียงที่แผ่วเบาแล้วสลบไป ร่างนั้นที่ปรากฎบนท้องฟ้านั้นคือมังกรสีเงินตัวหนึ่งมันบินโฉบลงมาที่มนุษย์หมาป่า แล้วใช้หางฟาด “ เปรี้ยง!! ” มนุษย์หมาป่ากระเด็นไปกระแทกกับกับต้นสนข้างทาง  มันลุกขึ้นทำเสียงขู่เจ้ามังกร แล้ววิ่งหายเข้าป่าไป มังกรตัวนั้น เดินมาที่ร่างของเด็กสาวที่โชกเลือด มันจ้องแผลอันเหวอะหวะที่ไหล่ของเด็กสาวอยู่ครู่หนึ่งมันก้มหน้ามาที่ไหล่ของเด็กสาวพ่นลมหายใจของมันใส่แผลของเธอ แผลที่มีอันตรายถึงชีวิตหายเป็นปลิดทิ้ง เนื้อที่ถูกฉีกกระชากออกไปกลับมาสมานต่อติดกันเหมือนกับไม่เคยเกิดแผลขึ้นเลยสติของสาวน้อยเลื่อนลอยถามย้ำๆในหัวตัวเอง

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน เราฝันไปรึ อ๊ะหรือว่าเรากำลังจะตาย”

 

แล้วก็หมดสติไป…….... เด็กสาวลืมตาขึ้นได้พบว่าตัวเองอยู่ในที่ที่หนึ่ง ข้างๆมีตาของเธอนั่งอยู่ “

 

“เอ้า.. ฟื้นแล้วเหรอหลานตา ””

อาเทอร์ ตาของซีเรียเอ่ยปากถามหลานสาว “

“ที่นี่ที่ไหน ? หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงจ๊ะตา ””

“หลานนอนสลบอยู่ที่กลางทาง คุณหนูไปเจอเข้าจึงอุ้มมาที่ปราสาทนี่”

 

เด็กสาวถามตาของเธอ “ ” เด็กหญิงนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วอุทานขึ้นว่า “

 

“มนุษย์หมาป่า มันทำร้ายหนูแต่มีตัวอะไรก็ไม่รู้สีน้ำเงินปีกใหญ่ๆบินบนฟ้า หรือว่าจะเป็นมังกรคะตา ”“ ”

 

ตาหัวเราะแล้วพูดขึ้นหลานคงจะฝันละมั้งมังกรหนะมีที่ไหนกันเล่า ” เด็กสาวหน้าแดงเพราะความอาย

 

““เออนี่ซีเรีย ขึ้นไปทักทายคุณหนูกับตาหน่อยนะ”ตาจะพาไปแนะนำตัวกับเจ้าของที่นี่”

 

คุณตาลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดชวนหลานสาว เด็กสาวเดินขึ้นบันไดตามคูณตาไป “

 

“ปราสาทหลังนี้มีแค่คูณหนู กับตาอยู่แค่สองคนเองพ่อแม่ของคุณหนูตายไปตั้งแต่คุณหนูยังเด็กๆ”

“ “แล้วคุณหนู อายุเท่าไหร่จ๊ะตา ” เด็กสาวถามด้วยความสงสัย”

“เอ่อ ปีนี้ก็ 18 ละมั้ง”

”

คุณตานึกอยู่ซักพักถึงจะตอบ ทั้งสองเดินขึ้นเรื่อยๆ  จนมาถึงชั้นที่ 12 ชั้นสูงสุดของปราสาท ตาและเด็กสาวหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง “ก็อกๆๆ” คุณตาเคาะประตู  

 

““คุณหนู ฮาเดส ขอรับกระผมเข้าไปได้ไหมขอรับกระผมพาหลานสาวมาแนะนำครับ ””

 

พอคุณตาพูดจบซักพักหนึ่งมีเสียงของเด็กหนุ่มตอบกลับมา “เข้ามา” ประตูบานใหญ่เปิดออก

………………………………………………………………………………………To be continue

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา