LoveComedy กะแล้วชีวิตรักต้องไม่เป็นแบบนี้

 
   และแล้วก็ถึงวันที่ผมต้องออกจากโรงพยาบาลอันหรูหราอลังการ
"ยินดีด้วยนะคะที่หายดี"
"อะ...ครับ"
"ค่ารักษาทั้งหมด 120434บาท"
 
 
"...........หะ" แพงบรรลัยโคตรเลยเว้ย เลขหกหลักสินะเมื่อกี่มันเลขหกหลักสินะ
หน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน สะ..สะ แสนเลยเหรอ ทะทำไงดี จะแกล้งป่วยแล้ว
นอนต่อดีใหมหรือจะชิ่งหนีไปทั้งอย่างนี้ ไม่สิๆไม่ใหวแน่ๆ
 
"มีคนจ่ายให้แล้วคะ"
"....." เว้นวรรคนานไปแล้วเฟ๊ยยย พยาบาลนางนี้มีความแค้นอะไรกับตรูรึป่าวฟร๊าาา
 
"แสดงว่าผมออกไปได้เลยสินะครับ"
"ค่ะ"
 
"เฮ้อออ ยังรู้สึกปวดแขนนิดๆแฮะ" เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่หน้าเบื่อจริงๆ
ทำม่ายทำไมชิวิตตรูต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ใช่สิเพราะเงินทุนนั้นเป็นต้นเหตุ
รู้งี้ปฏิเสธไปก็ดี
 
   สองอาทิตย์ก่อน
"ยามาโมโตะ อาจารย์เข้าใจนะว่าทางบ้านเธอไม่มีเงิน แต่ขาดเรียนบ่อยแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ"
"งั้นช่วยเซนใบลาออกให้ผมสิครับ" ใช่สิถ้าไม่ได้เรียนก็จะมีเวลาทำงานถึงรายได้จะน้อย
แต่ว่าคงพอช่วยได้
 
"นายนี่นะ จริงสิมีเงินทุนพิเศษบางที่อาจจะช่วยที่บ้านนายได้..."
"ตกลงครับ"
"พอเป็นเรื่องเงินนี่ไม่คิดหน้าคิดหลังเลยนะ"
"ครับ"
"แต่มีข้อแม้ นายต้องเข้าไปเรียนที่โรงเรียน..."
 
 
    ปัจจุบัน
"กลับมาแล้ว"
"พี่คะ ยินดีต้อนรับกลับ"
"ยินดีต้อนรับกลับ" ดะเดี๋ยวดิเฮ้ยทำไมมีผู้หญิงที่ไม่คุ้นหน้าอยู่ในบ้านได้ฟ๊ะะ
หรือว่าน้องสาว ยูริ ไม่สิๆ แต่ว่านะน้องสาวอยู่ในวัยกำลังโตนี่หน่า
"เอ่อ คุณพี่คะถ้ากำลังคิดอะไรไม่ดีอยู่ช่วยเลิกด้วยค่ะ"
"ว่าแต่ว่านั้นใคร" 
"โถ่พี่นี่ละก็ ยามิตันไงละ คนที่ช่วยออกค่ารักษาพยาบาลให้พี่" ว่าแล้วเชียวทำไม
หน้าคุ้นๆ ยัยคุณหนูที่อยู่ในความทรงจำอันเลือนลาง
"แล้วคุณหนูผู้ใจดีมาทำอะไรที่นี่เหรอคร๊าบ หรือว่าต้องการของตอบแทนแต่เสียใจด้วยนะ"
"พี่ค่ะพูดอะไรแบบนั้น"
"ชั้นแค่มาขอโทษ ยูจังไว้พบกันใหม่นะ"
"คุณยามิ โถ่พี่นี้ละก็.......คุณยามิค่ะ" ไม่เข้าใจจริงๆว่าผมทำอะไรผิด
แต่ชั่งเหอะใหนๆก็ได้กลับบ้านแล้วขอ....
"พี่ก็มาด้วยคะ" หน่อยยัยน้องคนนี้เริ่มจะเหมือนแม่ขึ้นทุกวัน
 
  จากนั้นผมก็โดนน้องสาวลากให้ไปขอโทษยัยคุณหนูอะไรนั้น และก็ขอบคุณที่ช่วยออก
ค่ารักษาพยาบาลให้ ทั้งที่เป็นคนชนผมแท้ๆ แต่ชั่งเหอะถ้าเป็นความต้องการของน้องสาว
ละก็ต่อให้ต้องคุกเข่าก็จะทำ