Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

กรี๊ดดดด >///< เรื่องเมื่อกี้มันคืออะไรค่าาา เราสองคนเป็นของกันเเละกันเเล้วอ่ะ นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย

เเละนี้มันห้องอัดเพลงนะไม่ใช่ห้องนอนที่จะมาทำอะไรเเบบนี้ได้...เเต่กว่าจะรู้ก็เสร็จอีตานั้นไปเเล้ว..ฉันนี้เเบบ T^T เชอะ เเต่ยังไงตอนนี้ฉันกับวอนโฮเราสองคนก็กลับมาคบกันอีกครั้งเเล้วอ่ะนะ ฮึๆ อีตาวอนโฮก็ได้เเต่นั่งอมยิ้มทำหน้ากะล่อนอยู่ได้ โอ้ยพอคิดเเล้วเเก้มเเดงเป็นลูกมะเขือเทศเลยโว้ยยยยยย >< 

"นายลืมเรื่องเมื่อกี้ไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ใครจะลืมลง..."

"วอนโฮ..."

"อะไร...เป็นของฉันเเล้วไม่ใช่รึไงกัน ตอนนี้เราเป็นมากกว่าเเฟนกันเเล้วนะ"

"อีตาบ้า มากกว่าตรงใหนเรายังไม่ได้เเต่งงานกันเลยนะยะ"

"เเต่สำหรับฉัน...เธอเป็นมากกว่าอะไรทั้งนั้น"

"...>///<"

ฉันไม่กล้าออกไปใหนเลยอ่ะ ตอนนี้ตัวฉันเป็นรอยจูบของวอนโฮเต็มไปหมดเลยอ่ะ ถ้าขืนเดินออกไปต้องมีเสียงซุบซิบกันเเน่ๆ 

"ไปหาอะไรกินกันเถอะ"

"ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่ไปในสภาพนี้หรอกยะ"

"งั้นเอาเสื้อคลุมฉันไปใส่ทับอีกทีก็ได้จะได้ไม่ต้องมีคนสังเกต"

"อืม"

ฉันเอาเสื้อคลุมของอีตาวอนโฮมาใส่อีกทีเเละก็เดินออกไปข้างนอกพร้อมความมั่นใจเกินร้อย อีตาวอนโฮเดินเเบบคนปกติไม่พอนะ ยังเอามือมากอดคอฉันเเล้วเดินต่อไปเเบบไม่เเคร์โลกอีกต่างหาก.....

"วอนโฮ!!!"

กรี๊ดเอาเเล้วไง ตอนนี้ยัยบับเบิ้ลอะไรนั้นเดินหัวเสียเข้ามาหาเราสองคนจนคนรอบข้างๆหันมามองกันยกใหญ่

"อะไร-_-"

"มาเดินกับยัยนี้ทำไมค่ะ มันหลอกนายไม่ใช่หรอ"

"เเล้วยุ่งไรด้วย"

"นี้...."

"เเค่นี้นะ...-_-"

อีตาวอนโฮพูดตัดบทเเละก็เดินควงฉันออกมาจากตึกได้อย่างปลอดภัย โอ้ยยย ค่อยยังชั่วหน่อยตอนนี้ทั้งฉันเเละวอนโฮก็ออกมาหาอะไรกินกันเรียบร้อย.... เฮ้ออออ ขอให้อย่ามีเรื่องร้ายๆอะไรต่อกันเลยนะ

"นาย....ยกโทษให้ฉันเเล้วใช่มั้ย"

"เธอจะถามกี่รอบเนี้ย...-_-"

"ก็นาย..... เปล่าหรอก"

"ต่อจากนี้....เป็นของฉันคนเดียวนะ"

"ยะ"

"ฮ่ะๆ เอาสั่งอะไรมากินสิ มัวเเต่นั่งบ้าอยู่ได้เสียพลังงานไปเยอะไม่ใช่หรอเมื่อกี้..."

"กรี๊ดด หยุดพูดนะ"

"ฮ่ะๆ ฉันต้องกินเยอะกว่าเถอะ เพราะเสียพลังงานไปเยอะเลย"

"หยุดพูดได้เเล้ววว"

"เออๆ ฮ่ะๆ"

อีตานี้ก็เอาเเต่พูดเรื่องเมื่อกี้อยู่ได้นั้นเเหละ ฮ่ะๆ เเต่มันวิเศษจริงๆนะ .....