Hello my prince! ปล้นหัวใจเจ้าชายซาตาน

" แน่ใจนะครับ...ว่าจำไรไม่ได้ " นักสืบถามฉันเพื่อขอความแน่ใจ... เรื่องมีอยู่ว่า เจ้าชายอยากจะจับเจ้าฆาตกรนั่นมาลงโทษให้ได้ จึงได้จ้างนักสืบลีมา -.,- และที่สำคัญ!! นักสืบลี...หล่อม๊ากกกกกกกกก!!!

" ค่ะ... ถ้าฉันจำได้ฉันจะบอกนะคะ " ฉันบอกนักสืบลีที่ตั้งหน้าตั้งตาจดเหตุการณ์ต่างๆ  ซักพักยัยโอเมก้าก็เดินเข้ามา ( ยัยมารเธอมาทำไมย่ะ ><)

" มีอะไรกันหรอ "  ยัยโอเมก้าที่เพอ่งเดินเข้ามาถามผู้คนที่มีชีวิตในห้องนี้

" ก็ไม่มีไรที่เธอต้องรู้นี่ " เจ้าชายโอเฮเนียตอกกลับ

" ถ้านายไม่พูดซักวัน ฉันก็จะไม่ด่านายแน่นอน " โอเมก้าพูดลอยๆก่อนจะหันไปจิกตาใส่เจ้าชายโอเฮเนีย

" ระวังถ่านไฟเก่าจะประทุขึ้นมาอีกนะ 55 " นักสืบลีแซวทั้งสองแล้วก็ส่งผลให้ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และแน่นอน ยกเว้นฉัน

" อะไรคือถ่านไฟเก่า " ฉันถามคำถามขึ้นมา และนั่นทำให้สภาพห้องตกอยู่ในสภาวะเงียบเชียบ

" O [] O และเงียบกันทำไมเล่าาา " ฉันรีบส่งเสียงออกทันที เมื่อตกอยุ่ในสภาพที่แสนอึดอัด

" โธ่..เด็กน้อยไม่ต้องรู้ละดีแล้ว " เจ้าชายโอฮารที่ยืนเงียบอยู่นานเดินเข้ามายีหัวฉันเล่น 

" เจ้าชาย ! ไปกินไอติมกันดีกว่านะคะ ^^ " ยัยโอเมก้าเมื่อเห็นว่าเจ้าชายกำลังลูบหัวฉันอยู่ ก็รีบปรี่เข้ามาคล้องแขนเจ้าชายทันที 

"  ก็ดีนะ งั้นไปกันเถอะ " เจ้าชายที่ตกลงเห็นดีเห็นงามด้วย ก็เดินออกไปกับยัยโอเมก้าสองคน แล้วปล่อยให้ฉันอยู่กับพวกนักสืบลีกับเจ้าชายโอเฮเนีย

" เดี๋ยวผมกับก่อนนะครับ " นักสืบลีที่รู้สึกอึดอัดและไม่มีอะไรจะทำแล้วจึงรีบขอตัวออกไปก่อน และเจ้าชายโอเฮเนียก็อาสาที่จะไปส่งนักสืบลี ครั้งนี้จึงตกอยู่ที่ฉันเหลือฉันคนเดียว นี่มันอะไรกัน..ตอนที่เจ้าชายมาลูบหัวฉันฉันยังรุ้สึกความเป็นนางฟ้าอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้ฉันรุ้สึกตัวเองกลายเป็นหมาเน่าไปแล้วล่ะ 

แอด... (เสียงประตู)

"ไม่เจอกันนานนะคะ คุณเแอปเปิ้ลพาย!! " เสียงหนักแน่นและเซ็กซี่ก็โผล่ขึ้นมา แล้วเจ้าหล่อนก็ยืนอยู่ที่หน้าประตู ฉันจึงหันไปตามเสียง ก็พบหญิงสาวแสนเซ็กซี่ตามเสียง เธอใส่เดรสสั้นสีแดงสด ทาปากสีแดง เรียกได้ว่าร้อนแรงสุดๆ!!

" คุณ... "  ยูวานั่นเอง .... ในมือของเขามีถาดผลไม้แล้วก็...เข็มฉีดยา ว่าไงนะ!!  แล้วหล่อนเอามาทำไมกัน =/\=!!

"  สบายดีนะคะ คุณพาย " เจ้าหล่อนเดินมาแล้วก็วางถาดผลไม้บนเสียงดังลั่นห้องก่อนจะส่งสายตาอาฆาตมาทางฉัน ทุกอย่างเธอถือวางหมดแต่เว้นสิ่งเดียว เข็มนั่นเอง =[ ]= ตายแล้วๆๆๆ

" ตายยากจังนะคะ " เจ้าหล่อนพูดอีกครั้ง ส่วนฉันที่เริ่มรู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีซะแล้ว ฉันจึงรีบร้องเสียงดังทันที

" จะทำอะไรน่ะ!! " ฉันตะโกนเสียงดัง  " อย่าเสียงดังสิ อยู่นิ่งๆเถอะ ไม่ตายหรอกน่า!!! " ยูวาที่สติเริ่มขาดสะบั้น ก็หันมาตวาดฉันแล้วมองฉันด้วยสายตาที่เลือดเย็น  จะทำไงดี แรงฉันก็ไม่ค่อยจะมีเลย แขนก็เจ็บเพราะมีสายน้ำเกลืออยู่ (T^T แล้วแันก็ไม่กล้าดึงเข็ม เพราะฉันกลัวมาก ) ฉันที่ทำไรไม่ได้จึงรีบแหกปากร้องเสียงดังทันที  " Help Me Please!! "  -..- ต๊ายย ไม่คิดว่าฉันจะพูดภาษาอังกฤษได้ด้วย

" หุบปากซะ นังนี่ " ยัยยูวาที่กลัวคนอื่นได้ยินจึงหยิบถาดน้ำข้างๆมือเธอขึ้นมาตบใส่หน้าฉันหงายทันที โอ๊ยเจ็บนะยะ!! 

" นี่แน่!! " ฉันที่เจ็บใบหน้าจนสติหลุดเช่นกัน จึงรีบยกขาถีบไปที่ท้องเธอ ทำเอายัยนั่นถลาล้มลงไปกลับพื้น ส่วนส้นสูงก็หักกระจาย

" กรี๊ดดดด " แต่มันก็ช่วยไรไม่ได้เลย เมื่อยานั่นมาอยู่ในน้ำเกลือแล้ว!!

" นี่เธอทำอะไรน่ะฮะ!! " ยัยยูวารีบหวีดร้องทันที ก็ถีบแกน่ะสิ!! โง่จริง!!

ฉันว่ายัยนี่แหละเป็นคนทำฉัน เหอะ!! นางร้ายมากน้ะ!! ><