ยายนักข่าวตกอับกับนายแวมไพร์เย็นชา
เขียนโดย 
Ployya
วันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.21 น.
แก้ไขเมื่อ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 21.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ความสุขในเวลาสั้นๆ2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เธอตื่นเดี๋ยวนี้เลย"อะไรกันฉันอยู่ทีไหน
"วะ ไวท์หรอ"ฉันลืมตาขึ้นมาแต่ภาพคนตรงหน้ากลับไม่ใช่ไวท์แต่เป็นมาร์คัส
"หึ ตัวดีเธอมันสารเลวฉันคิดผิดจริงฉันน่าจะเชื่อซัล"
"อะไรกันนายพูดถึงเรื่องเรื่องอะไร"ฉันงงไปหมดแล้วใครซัลคืองง
"เธอมันไม่ต่างจากพวกมนุาย์หรอก"
"กรี๊ด!!!โอ้ย!!!"มาร์คัสจับฉันโยนไปที่กำลังแพงซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนขาฉันฟาดกับโต๊ะอย่างแรงจนเหมือนกระดูกจะแตกออกมา
"เจ็บนะสิดี แค่นี้น้อยไปด้วยซ้ำ"เจ็บขาจัง พอฉันหันไปมองก็พบกับว่าขาของฉันมันบวดออกมาพร้อมกับเลือดที่เลือดไหล
"นายเป็นบ้าอะไรฉันไปทำอะไรให้"
"ทำอะไรให้หรอเธอเอารูปในรูปในบ้านของพวกเราไปให้สำนักงานเธอไงละ รู้ไหวซะด้วยว่าเป็นเพราะเธอฉันจึงจะต้องฆ่าพวกเขา"รูป???ฆ่า???นี้มันเรื่องอะไรกัน
"นายพูดถึงเรื่องอะไรฉันไปเอารูปอะไรตอนไหน"
"เหอะ ทำเหมือนเธอไม่เคยทำ นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำกับพวกเราแบบนี้"
"นายคิดว่าฉันเป็นคนทำรึไง ใช่ฉันเคยทำครั้งแรกแต่นี้ฉันไม่ได้ทำ"
"ออกไป!!!ฉันเกลียดขี้หน้าเธอ"เรื่องอะไรกันฉันจะต้องออกฉันเจ็บอยู่นะ
"ฉันไม่ออกนายเป็นอะไรไปมาร์คัส"
"ไม่ออกใช่ไหม ได้"มาร์คัสจับฉันให้ลุกขึ้นก็จะพลักให้ฉันไปตรงประตู
"โอ้ยย ฉันเจ็บนะ"
"ขาฉันเป็นแผลอยู่นายก็เห็น"
"เรื่องของเธอตายๆไปได้ซะก็ดี"ฉันพยายามไม่ให้ร้องไหแล้วนะแต่ทำไมกัน
"พรึบ พวกมันมาแล้วเราหนี้ไม่ทันแน่"อยู่ๆไวท์ก็เข้ามาในห้องพร้อมกับอาการบาดเจ็บ
"ไวท์ นะ นายเป็นอะไร"
"รู้ไหวซะด้วยเธอนั้นแหละเป็นคนทำให้เขาเจ็บอย่างงั้น"
"พวกสามาคมกำลังตามหาเอาตัวเธอไปนายพาเธอไปก่อนฉันจะถ่วงเวลาไว้ให้"
"ไม่ละ มันอยากได้ตัวเธอก็ส่งเธอไปก็จบ"
"โอ้ยย ฉันเจ็บปล่อยฉันนะ"มาร์คัสจับฉันมัดไว้กับโต๊ะอย่างไม่สนใจว่าฉันจะเจ็บแค่ไหน
"เงียบปากไปซะ"ไม่นะเสียงฉันทำไมกันฉัน ฮึกๆฉันไม่ได้ทำจริงๆ
"แต่..."ไวท์ช่วยฉันด้วยฉันพูดไม่ได้ ขอร้องอย่าทิ้งฉันไป
"ไปเถอะปล่อยเธอไว้นี่ละ"ไม่ฉันไม่อยากจะอยู่คนเดียว
"เธออยู่ไหนหาให้ทั่วฉันได้กลิ่นเลือด"ใครนะ
"เจอแล้วอยู่ห้องนั้น"ฉันมันน่าสมเพศจริงๆนั้นแหละT^T
"พรึบ อย่าร้องเลยคนดี"พอฉันเงยหน้าไปก็พบกับคนที่ใส่หน้ากากปกปิดใบหน้าที่แท้จริงไว้แต่ดูก็คล้ายกับคนที่ฉันรู้จัก
"อ่ะเอาลูกอมไปกินก่อน"เห็นฉันไหมห๊ะฉันถูกมัดไว้นะ
"พูดไม่ได้ละสิ มีพลังแต่ก็ไม่ใช่นะเธอเนี่ย"เขารู้???
"พรึบ เธอใช่คนที่ชื่อนานะรึป่าว"แล้วคนอีกคนใส่หน้าเหมือนกันเข้ามาในห้องทำให้ฉํนก็ต้องพยักหน้าตอบรับเข้าไป
"พรึบ เธอโดนไอมาร์คัสมันเล่นงานนักขนาดนี้เลยหรอเนี่ย"แล้วก็มีอีกสองคนใส่หน้ากากเหมือนกันเข้ามา นี้มันอะไรกัน
"หัวหน้าชอบเล่นอะไรแรงหรือเนี่ย"หัวหน้า???มาร์คัสคือหัวหน้าห๊ะ
"มาๆ ฉันคลายให้"
"กรี๊ด!!!"พูดได้แล้วอดทนมาตั้งนาน
"โอ้ยย หนวกหูไม่เอาสิให้พูดก็อย่าร้องเสียงดัง"แต่ตอนนี้ทุกคนในห้องนี้เหมือนกันจนฉันแยกไม่ออกแล้ว เพียงแค่เสียงต่างกันเท่านั้น
"นายมาช่วยฉันใช่ไหมแล้ว ใครคือหัวหน้าพวกนายอะไรคือฉันงงไปหมดแล้ว"
"ใจเย็นก่อนก็ได้ฮ่าๆ น่ารักอย่างงี้สิฉันชอบ"ตานนี้มันหื่นชัดๆเลย
"เธอไม่รู้ได้ไง"ใช่สิฉันไม่รู้ไงถึงถามไงละ=-=
"เอาตัวเธอไป"เสียงผู้หญิงนี้เสียงหวานจัง
"ฉันกำลังถูกหลอกอยู่ใช่ไหม"ฮือๆ ฉันทำไมมันโง่ได้ขนาดนี้
"ขอโทษนะ"อะไรกันมึนหัวจังภาพทุกๆอย่างค่อยหายไปแต่มันคล้ายกับมา...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
*ขอโทษนะค่ะที่ไม่อัพทีเดียวพอดีเมื่อคืนง่วงเลยอัพได้แค่ครึ่งเดียว แฮ่ๆ^_^*
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
