Love me? รักไหมค่ะ...นายเย็นชา

-มินามิ-

"นักเรียนค่ะ วันนี้เราจะมาเรียนเรื่อง ...."

ในขณะที่ครูพูดอย่างน่าเบื่อ ฉันก็นั่งเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่างที่มีนกกระจิบเสีนงใสแจ๋วร้องอยู่ข้างนอก เฮ้อ ฉันอยากสามารถแสดงงออกอย่างพวกมันไดจัง ร้องได้โดยไม่ต้องอายใคร แถมเสียงยังดีอีก ต่างกับฉันเหลือเกินที่ทั้งเฉิ่ม ขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ไม่มีอะไรดีเลย

"นี่ยัยมินามิ ยัยมินามิ"และอยู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งเรียกฉันให้หลุดออกจากความเพ้อฝันของตัวฉันเอง

"....."ถึงแม้สติฉันจะกลับมาแล้วแต่ฉันก็ยังเหม่อลอยเหมือนเดิม จนฉันรู้สึกว่าหน้ามืดแล้วฉันก็สลบไป ฉันไม่อยากรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นอีก.........

พรึบ!!!!

-ซากิโนะ-

"ยัยมินามิ!"ผมที่นั่งข้างๆมินามิเมื่อเห็นมินามิเอนตัวเหมือนจะล้มลงไปผมก็ไม่รู้ทำไมๆๆผมต้องไปรับเธอด้วย

"เธอเป็นอะไรมินามิ!"แล้วมินนี่ที่อยู่ข้างหลังก็รีบวิ่งมาดูมินามิที่อยู่ๆก็ล้มลงไป

"อาจาร์ยค่ะ หนูขอตัวพามินามิไปห้องพยาบาลนะค่ะ"แล้วมินนี่สาวร่างเล็กก็พูดขึ้นก่อนจะพยายามจะยกมินามิขึ้นมาเพื่อไปห้องพยาบาล

พรึบ!!

"เดี๋ยวฉันพาไปเอง"แล้วซากิโต้เพื่อนสนิทผมปกติมันเป็นคนขี้เล่นนะ แต่คราวนี้ทำไมมมันทำหน้าจริงจังขนาดนี้หล่ะ อยู่ๆมันก็ยกมินามิไปที่ที่ห้องพยาบาลอย่างรวดเร็ว

-มินามิ-

คุณพ่ออย่าทิ้งหนูไป ฮือๆๆ ถ้าคุณพ่อไม่อยู่หนูจะอยู่ยังไง คุณแม่ด้วยจะอยู้ยังไงล่ะค่ะ ฮือๆ คุณพ่อๆๆๆๆ

"คุณพ่อ!!!!!!!!"ความทรงจำนี้ทำไมไม่ลืมซะทีนะฉันฮือๆ

"มินามิเธอเป็นอะไรไป!"แล้วซากิโต้ที่กำลังหยิยน้ำก็รีบเดินมากุมมือฉัน

"ฮือๆ ซากิโต้ๆๆ อย่าทิ้งฉันไปไหนนะอยู่ด้วยกันก่อนนะๆๆ ฮือๆ"ฉันทนไม่ไหวแล้ว น้ำตาไม่หยุดไหลแล้ว หยุดสิน้ำตาบ้า หยุดๆๆๆ

แคร้ง!!!!

"ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่า..."แล้วซากิโนะที่เดินเข้ามาเห็นฉันกอดกับซากิโต้ก็รีบพูดแล้วเดินออกไปอย่างเ.ย็.น.ช...า

"ขอโทษนะที่กอดเธอน่ะ"เมื่อฉันได้สติก็รีบผละตัวออกจากซากิโต้

"อืม"แล้วซากิโนะก็ตอบอย่างเฉยๆ แต่เชาดูหน้าแดงเล็กๆนะ

"เป็นไงบ้างง มินามิจังงงง"แล้วยัยมินนี่ก็รีบโวยวายมาจากข้างนอกเลยค่าาาา

"อืม เริ่มดีขึ้นแล้วล่ะ"ฉันตอบแล้วยิ้มบางๆ

"มินามิ ฮือๆ ขอโทษที่ฉันไม่ได้อยู่ด้วยนะ ก็อาจาร์ยไม่ให้ฉันมาอ่า ฮือๆ ขอโต้ดน้า"แล้วมินนี่ก็ปาดน้ำตาที่ตาตัวเองออก

"ไม่เป็นไร"ฉันตอบพลางหยิกแก้มของมินนี่อย่างหมั่นไส้

ฉับๆๆๆๆๆ

น่ารักไหนหล่ามินนี่อ่า555

เข้าใจผิดแล้วย่ะ ซากิโนะ