Return จากอีกสามปีข้างหน้า

เกจยังคงจ้องหน้าผมเขม็งราวกับค้นหาอะไรบางอย่างในตัวผม
"อีกสามปีข้างหน้าฉันจะตายงั้นเหรอ ฉันได้ทำประโยชน์อะไรให้พ่อกับแม่บ้างไหม"
 
ผมส่ายหัว
"เกจเธอจะไปหาอรเรื่องอะไรบางอย่างแล้วเธอจะหัวใจล้มเหลวแล้วจากพวกเราไป ฉันมาที่นี่เพื่อแก้ไขให้เธอไม่ตาย อรจะได้ไม่เป็นทุกข์"
 
"เพื่ออรอีกแล้วสิ ถึงมันจะเป็นเรื่องแต่งรึเรื่องจริงเธอรู้ไหมฉันน้อยใจมาก"
 
ผมอึ้งนั่นสิผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อเกจเลยบางทีไม่ใช่เพื่ออรด้วย เพื่อตัวผมเองต่างหากผมมันเห็นแก่ตัว
 
ใบหน้าเกจเต็มไปด้วยความก้งวล ผมจะทำอย่างไรดี
 
"ฉันจะให้เธอเป็นอะไรไม่ได้ฉันจะช่วยเธอทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำได้เลยล่ะ"
ผมทุบอกขึงขัง เกจแทบจะหัวเราะออกมาดังๆ
 
"ไอ้บ้าเอ้ย นายจะทำยังไงมันอยู่ในอกฉันนี่หัวใจอันบอบบางของฉันน่ะ รึนายจะ..."
เกจเว้นคำลังเลแล้วก็ยิ้มเงียบไปเฉยๆ
 
"อะไร"ผมถาม
"อะไรล่ะ ไม่มีหรอกถ้าฉันต้องตายจริงๆฉันคงต้องรีบหาแฟนก่อนล่ะนายว่าไหม"
 
เกจพูดเสร็จก็วิ่งไปหาอรกับภากร ปล่อยให้ผมยืนโด่เด่ตามลำพัง
 
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::