ปกรณัม นักล่าปิศาจ (ภาคอเล็กซานดร้า กราเซีย)

...เรื่องราวของหญิงสาวที่สุดแกร่งที่สุดใน กิลนักล่าปิศาจ 7x7 (seven cross seven) ที่ต้องมีชะตาพัวพัน เมื่อ พานพบกับ ผู้ที่มีอันดับต่ำต้อยที่สุดในกิล จึงเกิดเป็นการผจญภัยสุดตื่นเต้น...

..."นายหญิง ท่านเรียกข้าออกมามีอะไรใช้ข้ารับใช้งั้นเหรอ" เราส่ายหน้า เป็นการบอกต่อกับ "กริม" ว่าไม่มีอะไร
"เราก็แค่หาเพื่อนคุยนะ ท่านกริม" นางทำหน้าประหลาดใจกับสิ่งที่เราพูดออกไป แต่นางก็กลับยิ้มตอบรับเราอย่างเต็มใจ
"มันมีเรื่องกวนใจเรา เกี่ยวกับสิ่งที่ก็อบลินทำ ถึงทางกิลนักล่าปิศาจจะไม่ให้เราลงมือเองก็เถอะ แต่สุดท้ายเราก็แอบออกมาจนได้"
นางเอามือปิดปากและหัวเราะออกมาเบาๆ "ราชาก๊อบลิน เป็นแค่เศษฝุ่นผง เมื่ออยู่ต่อหน้านายหญิง แต่นายหญิงก็ยังเล่นเป็นเด็กๆเลยนะ ฮิฮิ"
เรารู้สึกเขินกับคำพูดเยินยอนั้น แต่เราก็แกล้งตีสีหน้าจริงจัง "ใครๆก็ว่าภารกิจระดับนั้นระดับนี้ไม่คู่ควรกับคนแบบเรา แล้วแบบไหนกับหละที่เราจะทำได้"
เราแอบสังเกตุหน้าของนาง สงสัยนางจะนึกว่าเราโมโหจริงๆ กับการตีสีหน้าจริงจังของเรา นางมีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ แย่หละซิ
"ฮะะ ...เฮ้ ระ...เรา ล้อท่านเล่นเองนะ อย่าร้องไห้สิ" เราเดินเข้าไปปลอบนาง และเราก็เริ่มรู้สึกผิดเล็กน้อย "ฮิฮิฮิ หึหึ หะหะหะ ขอโทษด้วยนายหญิง ฮะฮะฮะ"
เป็นการกลั้นหัวเราะ หรือเรียกว่าแอบหัวเราะ ของกริม "ท่านแกล้งเราเหรอ หืมมม" เรารู้สึกเจ็บใจนางเล็กน้อยที่นางรู้ทันและแกล้งเรากลับคืน
"ก็นายหญิงแกล้งข้าก่อนนี้หน่า ถือว่าเจ๊ากันหละนะ ฮิฮิฮิ" นางยังเอามือปิดปากและยังแอบหัวเราะอยู่ "เฮ้อ เป็นเทพยังจะแกล้งกันอีกน๊าา"
แต่เราก็รู้สึกขำและตลกไปกับนางด้วย...

...เราและกริม ต่างคุยกันและเดินทางไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดหมาย ผ่านท้องทุ่ง ทะเลสาบ ภูเขา และ เราก็ต้องหยุดลงและ แอบอยู่ข้างต้นไม้บริเวณนั้น
"นั้นพลธนูก๊อบลินใช่ไหม นายหญิง" เราพยักหน้าตอบ และ จุ๊ปากให้นางเบาเสียงลง เพราะกลัวว่าพลธนูก๊อบลินจะรู้ตัว เราและกริมได้แอบตามพลธนูก๊อบลินไป
สักพักก็เห็นหมู่บ้านหนึ่ง เราเห็นผู้คนแตกตื่นวิ่งกระจัดกระจาย ออกมาจากหมู่บ้าน เรารู้สึกแคลงใจเป็นอย่างมาก จึงได้แอบเข้าไปใกล้ๆหมู่บ้าน
"นั่นเป็นคนของกิลล่าปิศาจนี้นายหญิง" นั้นสินะ เราก็คิดเช่นเดียวกับกริม แต่ทำไมการต่อสู้ของพวกเขากับก๊อบลินดูสะเปะสะปะอย่างนั้น ไม่มีทีมเวิร์คเอาซะเลย...

...ฟิ้วๆๆๆๆๆ เสียงธนูที่ยิงออกมาจากที่ไหนสักแห่งพุ่งตรงไปที่มนุษย์นก ธนูหลายดอกเข้าปักเต็มตัว "อ๊ากกกก!!!" เสียงมนุษย์นกนั้นร้องด้วยความเจ็บปวดและได้ร่วงหล่นสู่พื้น
หญิงสาวผู้เป็นนายของมนุษย์นกวิ่งเข้าไปประคองมนุษย์นกนั้น แต่เพราะหญิงสาวประมาทไป จึงทำให้โดนฝูงก๊อบลินล้อม ท่าทางจะไม่รอดแน่
ทันใดนั้นพลธนูก๊อบลินกลับไม่สนใจหญิงสาวและมนุษย์นกนั้น พวกมันหันหลังกลับและเดินหายไป ยังไงดีหละ เราเกิดความลังเลใจ ถ้าเราไปช่วยพวกนั้น
เราก็จะคลาดกับพลธนูก๊อบลิน ซึ่งจะทำให้เราพลาดการรู้ที่อยู่ของก๊อบลิน แต่ ถ้าเราตามพลธนูก๊อบลินไป ทั้งสองคนนั้นก็อาจจะต้องตายก็ได้ ทำยังไงดีน๊า
ตัดสินใจละ เราจะไปช่วยสองคนนั้น เรื่อง ราชาก๊อบลินค่อยว่ากันอีกที "ไปช่วยพวกนั้นกันเถอะท่านกริม" กริมเองก็เหมือนจะคิดแบบเดียวกับเรา นางจึงพยักหน้าตอบรับ
พวกเราทั้งสองสวมใส่เกียร์ นั้นคือ "เกียร์มังกรทมิฬโล่เหล็กไหล" ซึ่งเป็นเกียร์ของเรา และ "เกียร์หงส์ขาวพายุหิมะ" เกียร์ของกริม...
..."เกียร์มังกรทมิฬเหล็กไหล" เป็นเกียร์ที่ค่อยข้างหนัก การเคลื่อนไหวเลยช้า แต่ก็แลกมาด้วยพลังโจมตีที่สูงเช่นเดียวกัน ส่วน "เกียร์หงส์ขาวพายุหิมะ" พลังโจมตีจะด้อย
แต่มีประสิทธิภาพด้านความเร็วมาก และด้วยกริมเองเป็น นางฟ้ายมทูต มีความสามารถด้านการบินอยู่แล้ว จึงไม่มีเกียร์อันไหน เหมาะสมกับนางเท่า เกียร์หงส์ขาวพายุหิมะอีกแล้ว
นางใช้พลังผ่ามิติทำให้เคลื่อนย้ายไปจัดการกับก๊อบลินที่ล้อมรอบหญิงสาวและมนุษย์นก ราว 10 กว่าตัว ในพริบตา และไปยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขา
ส่วนอีก 30 กว่าตัว...ละมั้ง ได้วิ่งเข้ามาหาเรา เราก็แค่สบัดมือ จากซ้ายแล้วกลับมาขวา ทำให้เกิดพลังบีบอัดอากาศที่แขน
ที่มีอานุภาพ พอๆ กับปืนใหญ่ 20 เอะ ไม่สิ สัก 30 กระบอกได้มั้ง แต่ออกแรงแค่นิดเดียวแค่นี้ ก็น่าจะกำจัดได้หมดแล้วหละ
ก็เป็นไปตามที่คาด ฝูงก๊อบลิน 30 กว่าตัว หายไปในพริบตา ขอโทษด้วยนะคราวหน้าเราจะออกแรงให้เบากว่านี้ เรานึกในใจ
"เจ้าเป็นอะไรไหม" เราได้เอ่ยถามหญิงสาวคนนั้น "กริม ท่านพอจะช่วยบริวารของเธอคนนี้ได้หรือไม่" กริมจึงตอบกลับ "ข้าดูอาการของนางแล้ว ถึงจะสาหัสมาก แต่ก็ไม่เกินกำลังรักษาของข้าหรอกนายหญิง" จู่ๆ หญิงสาวคนนั้นก็เกิดสลบไป "กริม ท่านช่วยพาทั้งสอง กลับไปห้องพยาบาลที่กิลได้ไหม" กริมพยักหน้าตอบ "เรื่องนั้นไม่เป็นปัญหาหรอกนายหญิง" กริมได้ใช้พลังผ่ามิติ พาทั้งสองไปยังกิล "เดี๋ยวข้ากลับมานะนายหญิง" เราพยักหน้าตอบรับ "ฝากด้วยหละ ลำบากท่านหน่อยนะ"...
.
.
.
...ประตูมิติเปิด ออกตรงหน้าเรา พร้อมกับกริม "แล้วจะไปไหนกันต่อหละนายหญิง" เราครุ่นคิดเล็กน้อย "เราว่าจะตามรอยพลธนูก๊อบลินนะ" แล้วเราทั้งสองก็ได้เดินทางต่อไป...