ยัยตัวร้ายหวานใจไอดอล

ชาลยอลได้จัดหาแอปเปิ้ลที่ผูกเชือกอยู่ถือขึ้นให้ฉันกับซูโฮกัดกินให้หมดในเวลาสองนาที กติกาห้ามจับโดยให้มือฉันกับมือซูโฮทั้งสองข้างจับกับไว้แน่นแล้วช่วยกันกัดกินแอปเปิ้ลที่ชาลยอลถืออยู่ให้หมดภายในสองนาทีฉันถึงจะได้รางวัลไป 

"หนึ่ง... สอง..... สามเริ่มได้" ชาลยอลเริ่มจับเวลา ฉันกับซูโฮก็จัดการช่วยกันกัดแอปเปิ้ลทีละนิดๆท่ามกลางเสียงเชียร์ของเหล่า EXO และเสียงกรี๊ดของแฟนคลับ 

ให้ตายสิต้องกัดแอปเปิ้ลลูกเดียวกันกับซูโฮทำไมถึงได้รู้สึกแปลกๆน่ะหัวใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเลย

"เร็วๆ  อีกนิดเดียว" เสียงเชียร์ของชาลยอลดังขึ้น 

และแล้วเสียงคนเชียร์ถึงกับนิ่งเมื่ออุบัติเหตุเกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ปากของฉันกับซูโฮประกบกันท่ามกลางแอปเปิ้ลชิ้นเล็กที่เหลือและสายตาของคนเป็นพันธ์ที่อยู่ในที่นั้น

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ใจฉันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก ซูโฮรีบขยับปากของเค้าออกจากปากฉันแต่ว่าฉันกลับนิ่งอึ้งสับสนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยถ้าใครที่โดนแบบฉันบางทีเค้าอาจดีใจจนเนื้อเต้นก็ได้แต่ทำไมฉันถึงทำอะไรไม่ถูกเลยทั้งที่รู้ว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ

"น้องคับเป็นไรไหม" ซูโฮกระซิบถามฉันมีเพียง EXO เท่านั้นที่ได้ยิน

ฉันไม่ตอบทำได้เพียงส่ายหน้าก็คนมันกำลังอึ้งสับสนตอนนี้รู้สึกเหมือนใจมันปั่นป่วนไปหมด

"เอาล่ะคับ เมื่อกี้มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น เดี๋ยวเรามาดูเวลากันนะคับว่าน้องมินจะทำได้หรือป่าว" ไคประกาศขึ้นแก้สถานการณ์

ชาลยอลหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาก่อนจะประกาศผล

"น้องมินของเราทำได้นะครับรับโป๊ตเตอร์พร้อมลายเซ็นของพวกเราทุกคนไปเลยยังไม่หมดแค่นี้พวกพี่ยังมีหมวกสลักสัญญาลักณษ์ของ exo มอบให้อีกด้วย" ชาลยอลส่งโป๊ตเตอร์พร้อมหมวกสีดำให้ฉัน เมื่อได้ของรางวัลฉันก็รีบวิ่งแจ้นลงจากเวทีเลย

"อุบัติเหตุหรือตั้งใจกันแน่" เสียงรอบข้างแว่วเข้าหูฉันเป็นระยะๆตอนที่ฉันเดินผ่านฝูงชน

"นี่มิน แกนี่ร้ายจริงๆนะ ฉันโครตอิจฉาแกเลยว่ะ" ซูอาส่งยิ้มมาให้ฉัน

แต่หารู้ไหมว่าคนรอบข้างเข้ามองมาที่ฉันด้วยสายตาแบบไหน

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ " ตอนนี้ฉันหน้าถอดสีเลยยิ่งมองเห็นสายตาอิจฉาริสยาจากพวกแฟนคลับ EXO แล้วล่ะก็มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังมีสัตตรูเพิ่มขึ้นมากมายกล่ายกอง

"แหม่แกก็เห็นปากประกบกันซ่ะขนาดนั้นอย่ามาแก้ตัวเลย ถามจริงแกตั้งใจป่ะ" ฉันรู้ว่ายัยซูอาแค่แย่เล่นแต่ดูเหมือนคนที่ได้ยินจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่

"นี่ซูอาแกหยุดพูดสักทีเถอะ คนอื่นเค้ามองมันจนตาจะถล่นออกมาแล้ว" เฮมิก็รู้สึกได้เหมือนฉันจึงได้หยุดคนที่เล่นไม่รู้สถานการณ์ให้เงียบ

เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกรอบเมื่อวงสุดท้ายของงานวันนี้ขึ้นมา

"แกจองกุก ออกมาแล้ว BTS ออกมาแล้ว" ยัยซูอากระโดดเต้นดีใจใหญ่

ทุกคนในงานก็เต้นกันอย่างสนุกสนานเพื่อเป็นการปิดท้ายงานมีเพียงแต่ฉันเท่านั้นที่ยืนดูอย่างเงียบๆคือตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะเต้นหรือกรี๊ดได้เลย เมื่อเสียงเพลงหยุดลงเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นเช่นเคย

"ว้าว! วันนี้รู้สึกได้เลยว่าที่นี่แน่นมาก" เจฮอบเอ่ยขึ้น

"เนื่องจากเราเป็นวงสุดท้ายและมีแฟนคลับมากมายแบบนี้เราจึงจะเลือกผูโชคดีขึ้นมาบนเวทีจำนวนหกคน" จินเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่แสนน่ารัก สิ้นคำซอกจินเมียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

"ใจฉันจะขาดแล้วว่ะแก ขอให้เป็นฉันทีเถอะ" ยัยซูอาเอ่ยไปหลับตาไปอย่างคนหวัง