ยัยสุดฮอตก่อกวนหัวใจนายตัวร้าย

                         วันรุ่งขึ้น
               13:00
''เลิกเรียนแล้วกลับบ้านเลย''
มิสแก้วทิ้งท้ายไว้แค่นี้แล้วเก็บหนังสือของมิสที่อยู่บนโต๊ะออกไปจากห้อง เพื่อนคนอื่นๆก็เก็บออกไปจากห้องหมดแล้วเหลือแต่ฉันที่กำลังเก็บของส่วนที่ฉันช้าที่สุดเพราะอะไรน่ะหรอ ก็มัวคิดเรื่อง
เมื่อวานอยู่เนี่ยสิ
''ไอรีญไอรีญไอรีญไอรีญ''
ใครเรียกฟระกะจะหันไปด่าแล้วเชียวแต่หันไปนี่ไม่กล้าด่าเลยก็อีตาไมค์อะไรดลใจให้มายืนกะโกนเรียกฉันอยู่หน้าห้องก็ไม่รู้ ฉันรีบเก็บของแล้วเดินออกไปหาไมค์ทันที
''มาทำไมไม่ทราบบบบบบบ''
ฉันลากเสียงยาวใส่เขา
''จะไปส่ง''
เขาลากฉันมาที่หลังโรงเรียนเมื่อออกจากซอยโรงเรียนแล้วก็มีกลุ่มวัยรุ่น2-3คนมาดักไว้
''มีผู้หญิงมาด้วยจะให้ผู้หญิงปกป้องหรอป็อด''
''หมายความว่าไง''
''ก็แบบนั้นแหละ'
''กวนตีน''
ไมค์ไม่ตอบด้วยคำพูดแต่มองด้วยสายตาเพชรฆาตและไอ้พวกนั้นต่อยไมค์ไปรอบหนึ่งแต่ไมค์ก็โต้ตอบเป็นชุดจนหงายไปกองพื้นทีละตัวเขาลากฉันไปโกดังอะไรก็ไม่รู้ สายตาเขามองดูราดราวในขณะที่มือเขายังค้ำกำแพงข้างหังฉันอยู่
''ดีนะที่เธอไม่เจ็บ''
''ไม่เจ็บบ้านนายสิ''
ถ้าเขาหันมาดูฉันสักนิดจะรู้ว่าฉันมีแผลจนเลือดออกเลือดที่แผลฉันมันไหลโดนขาเขา
''ถุยน้ำลายทำไม''
''โอ๊ย''
สุดท้ายเขาก็หันมามองฉันเขาเลยตองอุ้มฉัน
''มันมาแล้ว''
ฉันตะโกนเมื่อเห้นไอ้พวกนั้นเดินมาอีกรอบไมค์ก็เลยเอาตัวฉันเป็นอาวุะนี่แหละเขาหมุนตัวฉันระดับหัวมันเพื่อขาฉันจะได้ทีบมัน(รึป่าว)