รุ่นพี่..รักฉันสักทีสิค่ะ[Yandere]

 
    ตอนนี้ทุกคนพากันวิ่งกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง เนยวิ่งไปทางตู้ล็อกเกอร์แล้วเข้าไปแอบข้างใน เฟิสต์วิ่งไปในห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา น็อต นาธานและไอซ์วิ่งไปทางที่ทอดยาว
 
 
"วิ่งหลงกันหมดแล้ว"ไอซ์บอก
 
 
"นั่นสิ"นาธานตอบ
 
 
"เอาไง ไปไหนต่อ"น็อตถาม
 
 
"ถ้าข้างล่างมันล็อค พวกเราก็ควรจะไปหากุณแจกับใช่หรือเปล่า"ไอซ์เสนอแนวคิด
 
 
"จริงด้วยสิ ฉันเห็นครูใหญ่เก็บกุณแจทางออกข้างล่างไว้ในลิ้นชักของเขาด้วยล่ะ"น็อตบอก
 
 
"แกรู้ได้ยังไงฟะ ว่านั่นเป็นกุณแจทางออก"นาธานถาม
 
 
"ก็ตอนนั้น..."
 
 
'ครูครับ เอาของวางไว้ตรงไหนหรือครับ' น๊อตถาม
 
 
'ตรงข้างๆโต๊ะครูเลย'ครูบอก
 
 
'ครับผม'จากนั้นน๊อตก็นำกองหนังสือที่ยกมาไปวางข้างๆโต๊ะครู แต่ก็บังเอิญแลเห็นอะไรตกอยู่
 
 
'กุณแจของใครหว่า'น็อตหยิบกุณแจขึ้นมาแล้วมอง
 
 
'โอ้..กำลังหาอยู่เลย กุณแจของครูเองล่ะ ถ้าไม่มีนะแย่เลยเกิดวันไหนทำงานดึกๆภารโรงปิดทางออก ครูคงกลับบ้านไม่ได้ ฮ่ะๆๆ'ครูบอกแล้วเดินไปเอากุณแจที่น๊อต
 
 
"เรื่องมันก็มีแบบนี้ล่ะ"น๊อตบอก
 
 
"ก็พอจะรู้ว่านี่มันเป็นเรื่องสำคัญ แต่นี่มันใช่เวลามานั่งเล่าเรื่องกันรึไงหาา?!?!"ไอซ์เขกหัวนาธานและน๊อตไปคนละที
 
 
"นั่นสิ โทดที แหะๆ"นาธานยิ้มหัวเราะ
 
 
"ไปเถอะไปห้องพักครูกัน"น๊อตว่า แล้วเดินนำไปยังห้องพักครู
 
 
 
 
 
"แย่แล้วสิ วิ่งหลงกับพวกนั้นจนได้"เฟิสต์นั่งบ่นในห้องเก็บอุปกรณ์คนเดียว
 
 
แอดดด~ ปัง!!!!
 
 
"อึก" เสียงเปิดประตูห้องข้างๆดังขึ้นแล้วถูกกระชากปิดอย่างรุนแรง
 
 
     ยัยนั่น... ต้องเป็นยัยบ้านั่นแน่เลย เราจะทำยังไงดีล่ะ...? เราเข้ามาในห้องอุปกรณ์ที่ไม่มีทางออกแบบนี้ ยังไงก็หนีไปไหนไม่ได้นอกจะ..จะสู้กับยัยนั่น ย..ยังไงเเรงของผู้หญิงก็สู้ผู้ชายไม่ได้!! 
 
 
แอดดด~    ประตูกำลังจะถูกเปิดเข้ามา..  เฟิสต์หยิบไม้เบสบอลไว้เป็นอาวุธแล้วรอเวลาเพียงวินาทีที่จะทำร้ายเธอ
 
 
ผลัก!!!
 
 
ตุ๊บ
 
 
"จ..เจ็บ  ฮึก.."ออยล้มลงนอนราบกับพื้น แล้วพยุงตัว
 
 
"ฉันขอโทษ แต่ฉันจะไม่ตายที่นี่!!!"เฟิสต์ถีบตัวออยที่กำลังลุกขึ้นให้ล้มลงอีกครั้ง แล้วอีกนอกห้องพร้อมกับไม้เบสบอลที่ติดมือมา
 
 
"ไม่ได้หรอกคะ"ออยใช้มีดเล่มเล็กที่พกติดตัวปามันเข้าส่วนขาของเฟิสต์
 
 
"โอ้ย"เฟิสต์ล้มลงตรงหน้าประตู ไม้เบสบอลก็กระเด็นหลุดมือไป
 
 
"คนที่ขัดขวางความรักของฉัน ยังไงก็.."
 
 
"ฉันไม่ได้..โอ้ย ฉันไม่ได้ขัดขวางเธอ เธอไว้ชีวิตฉันเถอะ"เฟิสต์อ้อนวอนขอชีวิตกับออย
 
 
"งั้นก็บอกมาคะรุ่นพี่อยู่ไหน? "
 
 
"อยู่..ทาง..ทางนั้น"เฟิสต์หลับตาชี้ทาไปมั่วๆ
 
 
"ทางนั้นหรอคะ ฉันหามาหมดแล้วคะ.."ออยยิ้ม
 
 
"คนโกหกอย่างแกไม่สมควรมีชีวิต!!"ออยหยิบไม้เบสบอลไม้นั้นระดมตีปากเฟิสต์จนเลือดกลบปาก เฟิสต์ร้องอย่างทรมาน
 
 
"เห้อเหนื่อยซะแล้วสิ"ออยนั่งลงข้างๆเฟิสต์
 
 
"....."สภาพปากของเฟิสต์ทำให้เฟิสต์พูดไม่ได้ 
 
 
"ฉันให้โอกาศคุณหนีคะ เชิญคะ"ออยยิ้มให้เฟิสต์
 
 
"....."
 
 
"ถ้าไม่หนีก็ไปตายกันดีกว่าคะ^^"ออยบอกแล้วลากเฟิสไปตรงระเบียงขอตึก ส่วนเฟิสก็ได้แต่ร้องไห้หลับตารับความตาย
 
 
"ลาก่อน Bye~" ออยถีบเฟิสต์ให้ตกจากตึกไป
 
 
"ใครจะเป็นรายต่อไปน๊า ฉันพึ่งรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันสนุกที่สุดเลย ฮ่ะๆๆฮ่าๆๆๆ"ออยเดินยิ้มหัวเราะไปทางอื่นเพื่อหาเหยื่อรายต่อไป
 

ตอนแรกอัพไปแล้วง่ะตอนนี้   แต่เน็ตดันหมด!!!เลยอัพลงไม่ได้ แล้วเราพิมในโทรศัพท์ โอโห...พึ่งจะมีโอกาสมานั่งอัพตอนใหม่ แถมเรื่องที่ร่างไว้ก็หาย ต้องมานั่งแต่งสดอีกT^T ถ้ามันไม่ดีตรงไหนขออภัยนะคะ แง~~~