Dark rose กุหลาบดำแห่งคำทำนาย
10.0
เขียนโดย ช็อกโกเลตชิพ
วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 13.26 น.
3 กุหลาบดำดอกที่
2 วิจารณ์
5,480 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 12.43 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) พบเจอ???
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ15ปีต่อมา....
|€ไพลิน TALK|€**
ฉันเเละคุณแม่ย้ายบ้านมาเพราะอย่างที่รู้ๆกัน...ฉันมัน'นังปีศาจ..'ไม่มีใครอยากอยู่ด้วยหรอก...TOT(เกิดความอนาถในตนเองอย่างเห็นได้ชัด)
...ทุกวันนี้ชีวิตฉันเหมือนคนแหกคุก...ต้องหลบๆซ่อนๆ...ฉันละไม่เข้าใจเลยไอเรื่องพ่อมดเเม่มดปีซงปีศาจเนี่ยมันเกิดตั้งเเต่ร้อยกว่าปีมาเเล้วนะ...ทำไมละเเค่ฉันมองเห็นวันตายของทุกคนแค่จะมีกุหลาบดำปักอกคนที่ฉันบอกว่าจะตายเเค่นี้เอง...:(เฮ้อ.....คิดแล้วเศร้า...เหงาแล้วซีเรียส..
เเต่ก็เอาเถอะยังไงแม่มดก็คือแม่มด...ปีศาจก็คือปีศาจอยู่วันยังคำ่แหล่ะ...ฉันชินเเล้วกับชีวิตบ้าๆนี่...
._.เฮ้ออออ
"ไพลินไพลินลูก"เสียงคุณเเม่ดังมาจากในห้องครัว
"มีอะไรคะเเม่..."ฉันถามคุณเเม่....
"ออกไปซื้อปลาหน่อยซิลูก...เดี๋ยวแม่ต้มปลาให้กิน"คุณแม่บอก...
"คะ":|
พึ่งรู้แหะว่าระยะทางจากบ้านไปตลาดมันไกลไก๊ลไกลขนาดนี้เดินมาจะ30นาทีแล้วนะ(คือฉันขับมอเตอร์ไซด์ไม่เป็น...)
ปีศาจก็เหนื่อยเป็นนะโว๊ยยยยทำไมมันไกลจ๊างงงงตลาดหรือต่างประเทศเนี่ย!
!!!:(
"แฮกๆถึงซะทีตลาดหนอตลาด!"ฉันบ่น(กับตัวเอง...)
ทันทีที่เดินเข้าไปสิ่งที่มันคาดฝันก็เกิดขึ้น
ตุบตับๆๆๆๆ!ผักปลาตะกล้าเเละผลไม่ถูกปาเข้ามาที่ตัวฉันอย่างรัวๆ
"โอ้ย!..."ฉันร้องขึ้น..เเต่ไม่มี...ไม่มีใครฟัง
"ทุกคนปาเข้าไป!!นังปีศาจเเม่มด"หนึ่งในเเม่ค้าพูดขึ้น
"หยุดนะ!!!"
ใครอะO.o
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก็ได้พบกับ?!!!
'คุณ..เอริค...!'
"ข..ขอบคุณคะ.."ฉันพูดได้ก็เเค่นั้นเเหล่ะ...
.
ตอนหน้าฟินนะเออ?!ชอบก็โหวดให้หน่อนน้าเม้นให้นิดนึงแล้วพรุ่งนีตื่นมาจะแต่งต่อเลย!
|€ไพลิน TALK|€**
ฉันเเละคุณแม่ย้ายบ้านมาเพราะอย่างที่รู้ๆกัน...ฉันมัน'นังปีศาจ..'ไม่มีใครอยากอยู่ด้วยหรอก...TOT(เกิดความอนาถในตนเองอย่างเห็นได้ชัด)
...ทุกวันนี้ชีวิตฉันเหมือนคนแหกคุก...ต้องหลบๆซ่อนๆ...ฉันละไม่เข้าใจเลยไอเรื่องพ่อมดเเม่มดปีซงปีศาจเนี่ยมันเกิดตั้งเเต่ร้อยกว่าปีมาเเล้วนะ...ทำไมละเเค่ฉันมองเห็นวันตายของทุกคนแค่จะมีกุหลาบดำปักอกคนที่ฉันบอกว่าจะตายเเค่นี้เอง...:(เฮ้อ.....คิดแล้วเศร้า...เหงาแล้วซีเรียส..
เเต่ก็เอาเถอะยังไงแม่มดก็คือแม่มด...ปีศาจก็คือปีศาจอยู่วันยังคำ่แหล่ะ...ฉันชินเเล้วกับชีวิตบ้าๆนี่...
._.เฮ้ออออ
"ไพลินไพลินลูก"เสียงคุณเเม่ดังมาจากในห้องครัว
"มีอะไรคะเเม่..."ฉันถามคุณเเม่....
"ออกไปซื้อปลาหน่อยซิลูก...เดี๋ยวแม่ต้มปลาให้กิน"คุณแม่บอก...
"คะ":|
พึ่งรู้แหะว่าระยะทางจากบ้านไปตลาดมันไกลไก๊ลไกลขนาดนี้เดินมาจะ30นาทีแล้วนะ(คือฉันขับมอเตอร์ไซด์ไม่เป็น...)
ปีศาจก็เหนื่อยเป็นนะโว๊ยยยยทำไมมันไกลจ๊างงงงตลาดหรือต่างประเทศเนี่ย!
!!!:(
"แฮกๆถึงซะทีตลาดหนอตลาด!"ฉันบ่น(กับตัวเอง...)
ทันทีที่เดินเข้าไปสิ่งที่มันคาดฝันก็เกิดขึ้น
ตุบตับๆๆๆๆ!ผักปลาตะกล้าเเละผลไม่ถูกปาเข้ามาที่ตัวฉันอย่างรัวๆ
"โอ้ย!..."ฉันร้องขึ้น..เเต่ไม่มี...ไม่มีใครฟัง
"ทุกคนปาเข้าไป!!นังปีศาจเเม่มด"หนึ่งในเเม่ค้าพูดขึ้น
"หยุดนะ!!!"
ใครอะO.o
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก็ได้พบกับ?!!!
'คุณ..เอริค...!'
"ข..ขอบคุณคะ.."ฉันพูดได้ก็เเค่นั้นเเหล่ะ...
.
ตอนหน้าฟินนะเออ?!ชอบก็โหวดให้หน่อนน้าเม้นให้นิดนึงแล้วพรุ่งนีตื่นมาจะแต่งต่อเลย!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ