คุณเมียภาคบังคับ [Yaoi,Mpreg]

 
 
 
แรง.ร้าย.รัก...คุณเมียภาคบังคับ ตอนที่1
 
 

 
"พ่อว่าไงน๊ะ!! แต่งงาน!! พ่อจะบ้าไปแล้วหรอ? ผมยังไม่สามสิบเลยนะ ไม่แต่งอ่ะ
ยังไงๆผมก็ไม่แต่ง" ผมหล่ะไม่เข้าใจพ่อจริงๆเห็นให้เด็กไปตาม ไอ้เราก็นึกว่าจะยอมให้
บริหารกิจการ ที่ไหนได้ เรียกผมมาคุยเรื่องแต่งงานบ้าบออะไรก็ไม่รู้
"แกต้องแต่ง!! ยังไงแกก็ต้องแต่งกับหนูพัส ถ้าไม่แต่งก็อย่าหวังว่าจะได้สมบัติฉัน"
"โธ่...พ่ออย่าเอาเรื่องนี้มาขู่สิ! พ่อก็รู้ว่าผมต้องการพวกมัน พวกมันสำคัญกับผมมาก"
ผมอยากได้จริงๆนะ ผมอยากจะพิสูจน์ให้ไอ้พวกปิงแก่พวกนั้นมันเห็นว่าผม ผมก็ทำได้
ไม่ได้ไร้สาระไปวันๆอย่างที่พวกมันดูถูกผม
"ฉันไม่ได้ขู่ ฉันพูดจริง กะอีแค่แต่งงานแล้วมีหลานให้คนแก่ๆอย่าฉันเลี้ยงแก้เหงาเนี่ย
มันจะยากเย็นอะไรนักหนาห๊ะไอ้ภาส"
"แล้วพ่อจะให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่รู้จักเนี่ยนะ เป็นใครมาจากไหน รูปร่างหน้าตา
เป็นไงก็ไม่รู้ พ่อคิดได้ไงเนี่ย!!"
"แล้วหนูพัสไม่ดีตรงไหน ฉันเห็นหนูพัสมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ทั้งน่ารัก นิสัยดี
มีสัมมาคาราวะ กริยาท่าทางเรียบร้อย ดีกว่าพวกแม่ชะนีวี้ดว้ายอกตู้มที่มีดีแค่คอย
เกาะแข้งเกาะขาแกไปวันๆเป็นไหนๆ" พ่อคิดอะไรของพ่อเนี่ย จะให้ผมแต่งงานกับ
คนที่ไม่รู้จักเนี่ยนะ ไอ้หนูพัสอะไรของพ่อเนี่ยผมเคยเห็นซะที่ไหน โอ้ย! ปวดหัวเว้ย
"แต่พ่อเป็นคนบอกเองนะว่าหนูพัสของพ่อเป็นผู้ชาย แล้วอย่างนี้จะมีหลานให้พ่อได้ไง
ยกเลิกงานแต่เหอะนะพ่อ เอาไว้ผมเจอสาวๆถูกใจเมื่อไรผมจะรีบปั้มหลานให้พ่อเลย
เอาให้ครบโหลเลยเป็นไงพ่อ นะพ่อนะยกเลิกเหอะผมไม่อยากแต่งว๊ะ"
ผมยังอยากเที่ยวอยู่เลย อย่าว่าแต่เมียเลยแฟนผมยังไม่อยากมีเลย สู้อยู่โสดๆแล้วคั่วไป
เรื่อยๆดีกว่า สนุกกว่าเยอะ
"ฉันจะไม่เอาหลานจากผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น!! แม่ของหลานฉันต้องเป็นหนูพัสแค่คนเดียว
อ่อ! แล้วฉันจะบอกอะไรให้นะไอ้ภาส หนูพัสน่ะเป็นผู้ชายที่มีมดลูกตั้งแต่กำเนิดและ
แข็งแรงมาก เรื่องที่จะมีหลานให้ฉันหน่ะไม่ใช่ปัญหา จะมีซักโหลอย่างที่แกพูดก็
สบายๆเลย"
"มีมดลูก!! ผู้ชายบ้าที่ไหนจะมีมดลูกมีลูกได้ พ่ออยากให้ผมมีเมียเป็นตัวประหลาดหรอ?
ไม่เอาอ๊ะ ยังไงผมก็ไม่แต่ง"
"ตอนแรกฉันก็ว่าจะพูดกับแกดีๆนะไอ้ภาส แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว หลังจากนี้อีกหนึ่ง
เดือนแกเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลยแล้วถ้าแกตุกติกหรือคิดหนีหล่ะก็ สักบาทเดียวจากฉัน
แกก็อย่าหวังว่าจะได้เลย แม้กระทั้งผับของแกฉันก็จะทำให้มันไม่เหลือแม้แต่ชื่อ
แต่ถ้าแกตกลง หลังจากแกแต่งงานกับหนูพัสครบสองปีและแกมีหลานให้ฉันอุ้มแล้ว
ฉันจะยกสมบัติทั้งหมดให้แกทันที พอถึงวันนั้นถ้าแกยังไม่รักหนูพัสอีกแล้วอยากจะหย่ามัน
ก็เรื่องของแก ฉันจะยุ่งหรือบังคับอะไรแกอีกเลย" โธ่เว้ย!!! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันว๊ะ
พ่อนะพ่อจะทำอะไรไม่เคยปรึกษากันเลย กะอีแค่ยกกิจการให้ลูกดูแลเฉยๆโดยไม่มีข้อแม้
อะไรเลยไม่ได้รึไง จะทำให้เรื่องมันยุ่งยากทำไม ไอ้หนูพัสอะไรนั่นอีก อย่าให้เจอนะ
พ่อจะแกล้งให้วิ่งร้องไห้กลับบ้านไปฟ้องพ่อฟ้องแม่ไม่ทันเลยคอยดู
เชื่อหัวไอ้ภาสเถอะ ฮึ่ม!!!
 

 
"แต่งงาน!! ผมไม่แต่ง!!" เหอะๆ ผมเพิ่งจะเรียนจบมายังไม่ถึงสองอาทิตย์ ยังไม่ทัน
ได้ใช้ชีวิตอิสระ ยังไม่เคยลองทำงานเลย!!! อยู่ดีๆก็จะให้ผมแต่งงาน ไอ้คู่มั่นห่าเหว
อะไรนั่นอีกโผล่มาจากไหน ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย แล้วพ่อกับแม่จะมาบังคับให้ผม
แต่งงาน มันใช่แล้วหรอ? จะเอาอิสระที่ผมรอวันที่ได้บินออกจากกรงทองของพ่อแม่
ไปแลก แล้วเปลี่ยนมาเป็นห่วงผูกคอเส้นใหม่กับไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้อย่างนั้นหรอ ไม่มีทาง
"แกมีเหตุผลอะไรที่จะไม่แต่งงานกับตาภาสห๊ะเจ้าพัส แกลองบอกฉันมาสิ"
"ผมอยากทำงาน อยากลองใช้ชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง"
"ถึงแกแต่งงานไปแล้วแกก็ทำงานได้ ใครเค้าจะบังคับอะไรแก ที่ผ่านมาฉันกับแม่แก
ยังให้อิสระกับแกไม่พออีกหรือไง" อิสระที่พ่อพูดถึงมันคือการละเลยไม่ใช่หรอ
แถมยังบังคับให้ผมทำตามในสิ่งที่พ่อแม่ขีดเอาไว้ให้อีก ไม่เคยได้เลือกอะไรเลย
วันๆก็อยู่แต่บ้านกับมหาลัย เพื่อนก็ต้องแอบคบ จะไปไหนก็ไม่ได้ บังคับให้ผมเรียนบริหาร
แทนที่ผมจะได้เรียนออกแบบอย่างที่ผมชอบบ้าง อะไรๆก็ไม่ได้ ไม่ดี
"ผมไม่อยากแต่ง!! ยังไงๆผมก็ไม่แต่พ่อกับแม่ได้ยินรึป่าวว่าผมไม่แต่ง!!!"
"แต่แกต้องแต่ง!! ตาภาสมีดีทุกอย่าง ทั้งฐานะ ทั้งหน้าตา เหมาะสมกับแกที่สุดแล้ว
แค่ช่วยฉันกับแม่แกนี่มันจะตายรึไง"
"ช่วย!! ช่วยอะไรครับพ่อ ทำไมพ่อกับแม่ถึงอยากให้ผมแต่งงานกับนายภาสอะไรนี่
จังเลยครับพ่อ"
"เพราะฉันรับเงินของเค้ามาแล้ว และก็ใช้เงินของเค้าไปหมดแล้วด้วย บริษัทกำลังจะ
ล้มละลาย บ้านที่แกซุกหัวนอนกำลังจะถูกธนาคารยึดแกเคยรู้อะไรบ้างรึป่าวเจ้าพัส
ถ้าแกไม่อยากให้ฉันกับแม่แกลำบาก ไม่อยากให้บริษัทที่ปู่กับย่ารักนักรักหนา
ตกไปอยู่ในมือคนอื่นแกก็ต้องแต่งงานกับณัฐภาส"  หึ! นี่สินะเหตุผลที่อยากจะให้ผม
แต่งงานให้ได้ ผมเป็นแค่สมบัติชิ้นนึงของพ่อแม่ที่รอวันแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่คุ้มและมีค่า
กว่าเท่านั้นเองหรอ ผมไม่ได้มีความสำคัญกับพวกเค้าเลย
"พ่อกับแม่ตกอับ จนถึงกับขายลูกกินเลยหรอครับ"
    เพี๊ยะ!!!
"ไอ้พัส!! ถ้าแกไม่รู้อะไร แกก็อย่ามาปากดีกับฉัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันกับแม่แกทำ
ก็เพื่อตัวแกทั้งนั้น"
"พ่อตบผม!! เพราะผมพูดความจริง พูดแทงใจดำหรอครับ??"
"ไอ้พัส ไอ้ลูกไม่รักดี!!" มาเลยครับพ่อจะตบจะตีผมอีกกี่ทีผมก็ไม่ว่าจะยืนให้พ่อตี
อยู่แบบนี้แหละ ถ้ามันทำให้ยกเลิกงานแต่งบ้าบอนั้นได้
"ว๊าย!! พอแล้วค่ะคุณ อย่าตีลูกอีกเลยนะคะ ฉันขอ"
"ฮื่ม!! อาทิตย์หน้าแกเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวให้ณัฐภาสได้เลย หรือถ้าแกอยากจะเป็น
คนอกตัญญูปล่อยให้บริษัทปู่ย่าแกโดนยึดไปแล้วทิ้งฉันกับแม่แกให้ลำบากกันอยู่สองคน
หล่ะก็ แกก็หนีไปเลย" ฮึก! นี่หรือพ่อแม่ นี่หรือครับครัว ความรักความอบอุ่น
อยู่ตรงไหน ตั้งแต่ผมจำความได้ผมก็มีแค่ปู่และย่า ท่านทั้งสองเป็นคนที่สั่งสอนเลี้ยงดู
ให้ความรัก เอาใจใส่ผมมาตลอดจนท่านทั้งสองเสียไปพ่อกับแม่ถึงพึ่งจะกลับมาจาก
ต่างประเทศเพื่อรับมรดกและขีดเส้นชีวิตขังผมอยู่ในกรงทองเรื่อยมา ปู่ครับ ย่าครับ พัส
เหงา ปู่กับย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ พัสจะไม่ยอมให้สิ่งที่ปู่กับย่าสร้างมาด้วยน้ำพัก
น้ำแรงทั้งหมดตกไปอยู่กับคนอื่นแน่นอน  ถึงแม้ว่ามันจะต้องแลกกับชีวิตอิสระของพัส
ก็ตาม ปู่กับย่าช่วยเป็นกำลังใจให้พัสมีแรงสู้ต่อไปด้วยนะครับ
   ฮึ่ย!! ไอ้บ้าณัฐภาสนายเป็นใคร!! ทำไมฉันจะต้องแต่งงานกับนายด้วย อยากให้
แต่งมากนักก็จะแต่งให้คอยดูเถอะพัสกรคนนี้จะอาละวาดให้ขอเลิกไม่ทันเลยคอยดู
ไอ้บ้าเอ้ย!!!!
 
 
.......................................................
สวัสดีค่ะ ชื่อมี่ค่ะ เพิ่งจะเป็นสมาชิใหม่ในเว็บนี้ค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
เรื่องนี้เป็นแนว Mpreg หรือนายเอกท้องได้ค่ะ ไม่รู้ว่าในนี้พอจะมีเรื่องแนวนี้
อยู่รึป่าว ถ้าเกิดมี่ทำอะไรผิดพลาดตรงไหนก็ขอขอโทษล่วงหน้าเลยนะคะ
ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ