The Dragon พิชิตรัก ราชันย์มังกร

ณ ดินแดนมังกรอันสงบสุขและสวยงาม อุดมไปด้วยธรรมชาติที่สมบูรณ์ อากาศปลอดโปร่งสดชื่น ผืนหญ้าสีเขียวขจี ผลไม้ต่างๆนานาชนิดสีสดน่ากิน ดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์อวดกันเบ่งความงามละลานตา พื้นถนนเป็นหยกขาวสีสะอาด บ้านเรือนแต่ละหลังตกแต่งแตกต่างกันไปตามแต่ละธาตุและสายพันธุ์ โคมไฟส่องทางแต่ละและโคมทำมาจากคริสตันสีน้ำตาลและคริสตันสีดำ ส่วนแสงที่สองอยู่ในโคมไฟก็คือเพรชน้ำงามส่องแสงตลอดเวลา ชาวมังกรที่เดินไปมาในเมืองมีทั้งในรูปร่างมนุษย์กับรูปร่างมังกร ชาวมังกรในรูปร่างมนุษย์ช่างงดงามและหล่อเหลาจนเผ่าพันธุ์อื่นต้องยอมแพ้มีให้มองเป็นล้านๆตัวจนคอเคล็ดได้เลย กลางลานเมืองคือน้ำพุแกะสลักเป็นรูปราชันย์มังกรวารีถือดาบอย่างองอาจ สิ่งที่ใช้สร้างน้ำพุก็คือพลอยสีไข่มุก น้ำในน้ำพุก็คือน้ำแข็งของราชันย์มังกรวารีที่ละลายลง สวนขนาดย่อมๆในน้ำพุคือคริสตันสีชมพูและสีเขียวตกแต่งให้งามส่องแสงแยงตาได้ เส้นทางอันยาวเหยียดทอดไปถึงลานน้ำแข็งสีฟ้าขาวสว่างตา ลานน้ำแข็งนั่นล้อมรอบปราสาทสีดำปนสีน้ำเงินที่ตั้งอยู่ใจกลางทะเลสาป ใต้ทะเลสาปคือปลานานาชนิดที่ราชันย์มังกรวารีเลี้ยงเอาไว้ดูเล่น 
แต่ทว่า ความสงบสุขของราชันย์มังกรวารีกำลังจะหายไปตลอดกาล....
วันที่1
"ท่านวิเช่!!!!!!!ท่านอิคาเนะหายไปแล้วคร้าบบบบบ!!!!"
"........"
2ช.ม.ต่อมา
"ห้ามออกไปไหนโดยข้าไม่อนุญาต...เข้าใจมั้ย..."
"เข้าใจแล้วค่ะ"อิคาเนะอุ้มฟริกโก้พลางมองวิเช่เดินออกไปจากห้อง
วันที่2
"ท่านวิเช่!!!!!!!ท่านอิคาเนะทำแจกันเกล็ดมังกรแตกไป100อันแล้วคร้าบบบบบบบบ"
"......."
5นาทีต่อมา
"จับได้แต่อย่าไปทดลองโยนลงพื้น...เข้าใจนะ.."
"เข้าใจแล้วค่ะ"อิคาเนะอุ้มฟริกโก้เดินกลับเข้าห้องไป
วันที่3
"ท่านราชันย์มังกรวารีเพคะ!!!!ท่านธิดาสวรรค์งัดห้องออกไปแล้วค่า!!!!"
"......."
6ช.ม.ต่อมา
"ห้ามงัดห้อง ห้ามออกจนกว่าข้าจะอนุญาต....ห้ามทำของเสียหาย....ห้ามหนี...ห้ามสร้างความวุ่นวาย...เข้าใจนะ"
"ข้าเข้าใจแล้ว! เนอะฟริกโก้"
"ใช่ๆ"
"......จำให้ดีล่ะ..."วิเช่เดินออกไปจากห้องอย่างเยือกเย็น
วันที่4
"ท่านราชันย์มังกรวารีเพค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาท่านอิคาเนะทำไข่มังกรร้าววววววววววววววววว"
".........."
12นาทีต่อมา
"มังกรที่อยู่ในไข่อ่อนแอมาก.....อย่าไปยุ่งอีกล่ะ"
"ข้ารู้แล้วล่ะน่า เนอะ ฟริกโก้"
"งื๊อๆ"
วันที่5 6 7 8 9 จนถึงวันนี้ วันที่30
"ท่านวิเช่!!!!"
"ท่านราชันย์มังกรวารี!!!!"
"ท่านราชันย์มังกร!!!!"
"ท่านวิเช๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"..............."วิเช่มองเหล่านางสนมและองค์รักษ์มังกรที่วิ่งกันว่อนมาหาตนเองอย่างเรียบนิ่ง
"ช่วยพวกข้าด้วย!!!!!!!คุมท่านอิคาเนะไม่อยู่!!!!"
".........."
9ช.ม.ต่อมา
"ถ้าเจ้าไม่อยู่เฉยๆ ข้าจะส่งเจ้ากลับวิหารเทพ แล้วส่งหนังสือวีรกรรมที่เจ้าก่อไว้...เข้าใจมั้ย"
"ก็ได้ๆ ข้าอยู่เฉยๆ..ก็ได้"
"ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนท่านอิคาเนะเอง"ฟริกโก้นอนบนไหล่อิคาเนะ
".....เฮ้อ..."วิเช่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าก่อนที่จะหันหลังเดินออกจากห้องไป
ณ กลางดึก
"ฟริกโก้เจ้าดูลาดเลาที มีใครมั้ย?"อิคาเนะแง้มประตูออกมาแล้วให้เจ้านกคู่หูสีขาวหงอนชมพูบินออกไปดู
"ทางสะดวกโล่งเลยท่านอิคาเนะ"
"เอาล่ะคืนนี้เราจะสำรวจพระราชวังมังกรกัน!"อิคาเนะกางปีกแล้วบินสำรวจตามทางเดินที่เงียบสงบ ไร้ผู้ใดอยู่ ส่วนฟริกโก้ก็กลับไปนอนในห้องเนื่องจากง่วงนอนมาก เหลือเพียงแค่อิคาเนะที่บินสำรวจนู่นนี่นั่นอย่างสนใจ
"เมืองมังกรสวยจัง แต่พระราชวังมังกรกลับสวยสะดุดตาทีสุดเลย"อิคาเนะบินไปสำรวจห้องต่างๆที่ไม่ได้ล็อกอย่างสนุกสนาน
"เอ๊ะ นี่ห้องครัว นั่นห้องเก็บยา นู่นห้องอาบน้ำ อ๊ะ แล้วนั่นห้องอะไรน่ะ?"อิคาเนะมองไปที่ประตูบานใหญ่สีดำมีลวดลายสีทองประดับ ลูกบิดประตูเป็นสีน้ำเงิน ด้วยความอยากรู้อยากเห็น อิคาเนะถึงค่อยๆลองบิดลูกบิดประตู
"ไม่ได้ล็อกด้วย ดีล่ะ"อิคาเนะเปิดเข้าไปเบา ภายในประตูมีโต๊ะทำงานที่ทำมาจากคริสตันสีฟ้าอมน้ำเงิน บนโต๊ะทำงานมีเอกสารวางเป็นภูเขา บนเพดานมีโคมไฟสีทองสวยงาม ทางขวาสุดตรงหน้าต่างที่มีม่านบางๆมีระเบียงและโต๊ะน้ำชาเหมาะแก่การนั่งชมวิว ทางซ้ายสุดคือเตียงอันกว้างและตกแต่งอย่างคลาสสิก มีม่ายล้อมเตียงบางๆทำให้เห็นบางอย่างที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียง
"ห้องนี้หรูจัง แสดงว่านี่คือห้องของ ราชันย์มังกรวารีวิเช่ แล้วที่นอนอยู่บนเตียงอย่าบอกนะว่า..."อิคาเนะหุบปีกแล้วเดินเปิดผ้าม่านคลุมเตียงออก สิ่งที่เธอพบก็คือ ชายพนุ่มเจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลาคมคายที่บัดนี้หลับสนิดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย เรือนผมสีดำสนิดกระจายคลุมหมอน ผิวกายสีขาวดุจหิมะดูน่าหลงไหล ร่างกายที่มีกล้ามเนื้อสมชายชาตรีที่ปกติจะซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้าแต่ว่าตอนนี้ว่างปล่าวทำให้เห็นแผ่นอกกว้างและซิกแพกแสนจะยั่วน้ำลาย ร่างกายครึ่งร่างแน่นอนว่าไม่ได้ใส่อะไรแต่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มหนาๆ อิคาเนะหน้าแดงพลางใจเต้นตึกตัก เธอเพิ่งได้เคยเห็นผู้ชายนอนหลับใกล้ๆครั้งแรก 
"เป็นมังกรที่โดดเด่นแม้ว่าจะยามหลับหรือตื่นจริงๆ ผมนั่นดูน่าสมผัสจังเลย"อิคาเนะนั่งตรงขอบเตียงและเอื้อมมือหมายจะจับผมของวิเช่
หมับ!
"ว้ายยย"
"แม้กระทั่งยามวิกาล.....เจ้าก็ซนเหลือเกินนะ...."วิเช่ที่รู้สึกตัวอยู่แล้วว่ามีคนเข้ามาในห้องคว้าขอมือของอิคาเนะเอาไว้พลางลืมตาสีน้ำเงินครามน้ำทะเลที่ดูมีเสน่ห์ขึ้นมา
"ก...ก็ข้าไม่เคยไปเที่ยวไหน ข้าอยากเที่ยวนี่นา...ข้าอยู่แต่หอคอย ไม่มีอิสระ พอข้าได้มาที่นี่ข้าก็อยากเที่ยว แต่ท่านไม่มีเวลาว่าง ข้าจึงไปด้วยตนเอง...ขอโทษที่สร้างความวุ่นวายให้นะคะ"อิคาเนะพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดทำเอาวิเช่ต้องลุกขึ้นมานั่งมองใบหน้าหวานของร่างบางตรงหน้า
"........ข้างานเยอะมากน่ะ....เป็นผู้ปกครองดินแดนไม่ได้มีชีวิตที่อิสระเสรีหรอกนะ....."วิเช่ลูบหัวอิคาเนะอย่างอ่อนโยนทำเอาอิคาเนะหน้าแดงขึ้นมาทันที
"ค...คือ...ข้าไม่รบกวนท่านแล้วล่ะ.....ข้ากลับห้องดีกว่า"อิคาเนะรีบลุกขึ้นทันที
"......"
"อ๊ะ!"อิคาเนะถูกวิเช่ดึงให้ล้มลงนอนบนเตียงข้างๆพลางดึงผ้าขึ้นมาห่มให้ร่างบาง
"ด....เดี๋ยวค่ะ...ท่านวิเช่"
"คืนนี้ดึกแล้ว นอนเถอะ......"วิเช่หลับตาตาลง
"เอ่อ ราตรีสวัสดิ์นะคะ ท่านวิเช่"อิคาเนะขยับเข้าไปนอนซุกแผงอกของวิเช่เพื่อหาความอุ่นแก้หนาว เหมือนวิเช่ก็จะรู้ว่าร่างบางหนาวจึงโอบกอดร่างบางเอาไว้จนจมูกร่างบางแนบกับแผงอก แม้ร่างบางจะเขินจนอยากจะกรี๊ดแต่ก็ทำไม่ได้ได้แต่นอนหลับสนิดด้วยรอยยิ้มหวาน วิเช่ที่มองดูร่างบางหลับจนแน่ใจแล้วตนเองก็หลับตาไป....