The Dragon พิชิตรัก ราชันย์มังกร

ดินแดนที่ยามนี้เป็นเวลายามรัตติกาล ทั่วทุกดินแดนต่างมืดสนิดไม่มีแสงไฟ อากาศเย็นยะเยือกจนมนุษย์ไม่กล้าเฉียดเข้ามาเดินเตร็ดเตร่ บ้านเรือนที่ปิดไฟสนิด ถนนอันแสนอ้างว้างไร้ผู้ใด ทอดสายตาไปยังบนภูเขาที่มีน้ำตกสูงเสียดฟ้าจนมองไม่เห็นยอด บนภูเขามีปราสาทอันใหญ่โตหลังงามตั้งอยู่ ตัวปราสาทเป็นสีแดง (แหงสิ สีโปรดของราชาปิศาจ//ไรท์) สวนรอบๆปราสาทตกแต่งงดงามเกินกว่าที่จะมีในแดนปิศาจ (งานอดิเรกของราชาปิศาจเค้าล่ะ//ไรท์) ภายในสวนมีสิ่งมีชีวิตนอกเหนือจากชาวปิศาจนอนหมดติอยู่ในสวนอันงดงามนี้

เรือนผมสีม่วงอ่อนปนเข็มยาวสลวยมัดทรงทวิลเทล เครื่องแต่งกายอันหรูหราสามสีที่ออกแนวหวานปนซุกซน เรือนกายสีไข่มุกนุ่มนิ่มราวกับผิวเด็กทารก ริมฝีปากสีกลีบดอกซากุระที่ชวนมองรับกับใบหน้าอันหวานละไม วงหน้าอันขาวผ่องที่ยิ่งแสงจันทร์ส่องกระทบก็ยิ่งงามเกินกว่าจะเปรียบเปรย ขนตาสีดำงอนหนาสวยเรียงเส้น เปลือกตาสีชมพูบางๆที่ปิดลงสนิดทำให้ไม่เห็นดวงตาสีทองอร่ามอันงามเลอค่ากว่าทองคำ ด้านหลังมีปีกสีขาวสะอาดบริสุทธิ์หุบอยู่ ธิดาสวรรค์ อิคาเนะ โผล่มาที่แดนปิศาจแต่เพราะโผล่กลางอากาศประจวบเหมาะกับความช็อคทำให้ล่วงลงมากระแทกพื้นจนหมดสติ 

"ท่านอิคาเนะ ท่านอิคาเนะ!!!"นกแก้วสีขาวสะอาดหงอนสีชมพูตะโกนเสียงอันแสบหูกรอกเข้าไปในหูของอิคาเนะจนเจ้าตัวถึงกับสะดุ้งฟื้นขึ้นมาจากอาการสลบทันที

"โอ้ย! เจ้ามาตะโกนใส่ข้าทำไมเนี่ย ฟริกโก้"อิคาเนะหน้ามุ่ยเล็กน้อยพลางจับเจ้าฟริกโก้มาวางไว้บนไหล่

"จะไม่ให้ตะโกนได้อย่างไรก็ข้าเรียกตั้งหลายที ท่านอิคาเนะก็ไม่ยอมตื่นสักที"

"อ่า เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนหรอ ดูวังเวงน่ากลัวจัง"อิคาเนะลุกขึ้นแล้วมองสำรวจรอบๆบริเวณอย่างกล้าๆกลัวๆ

"ที่นี่คือ แดนปิศาจ"

"เอ๊!!! แดนปิศาจ"เพราะอิคาเนะส่งเสียงดังออกไปทำให้ บางอย่างที่ซุ่มอยู่กระโจนใส่อิคาเนะทันที

"ท่านอิคาเนะ!!! ระวัง!!!"

"!!!"อิคาเนะกระโดนหลบสิ่งที่จู่โจมเธอแต่เพราะเธอสวมชุดกระโปรงยาวทำให้เธอเสียหลักเซเล็กน้อย

"เดี๋ยวสิ! ฟริกโก้ ไหงเจ้าหนีไปอยู่บนต้นไม้ล่ะนั่น!!!"อิคาเนะหันไปมองเจ้านกแก้วตัวดีที่บัดนี้ซ่อนอยู่มุมมืดของต้นไม้อันสูงลิบลิ่ว

"มาแล้ว!!!ท่านอิคาเนะ!!!"

"จงตอบรับข้า ผู้เป็นนายของเจ้า ข้าขออันเชิญเจ้าออกมาตรงหน้าข้า พลังแห่งแสงสว่าง แบทอน ออฟ ไลท์!!!"ลิ้นเสียงของอิคาเนะ บนฝ่ามือเรียวงามก็ปรากฎคทาขนาดเล็กที่มีลวดลายงดงาม บรรจุไปด้วยพลังแห่งแสงอันมหาศาล อิคาเนะไม่รอให้สิ่งที่ไร้รูปร่างสีดำได้โจมตี เธอวาดคทาออกไปจนเกิดวงเวทย์สีทองขนาดใหญ่สาดแสงขึ้นมาแล้วทิ่มแทงทะลุร่างกายของสิ่งไร้รูปร่างสีดำจนสลายไป

"สำเร็จ!!"อิคาเนะร้องออกมาอย่างดีใจ

"ท่านอิคาเนะข้างหลัง!!!"ฟริกโก้ร้องเตือนอิคาเนะด้วยน้ำเสียงหวาดๆ

"อะไรน....โอ๊ย!!!!!!"ด้วยความที่อิคาเนะใช้พลังของคทาไปอย่างเต็มที่ทำให้เธอไม่ทันสังเกตุปิศาจชั่นต่ำอีกจำพวกหนึ่งที่พุ่งเข้ามาชนอิคาเนะจนปลิวกระแทกต้นไม้

"ท่านอิคาเนะ!!!!!!!!!"ฟริกโก้ตะโกนออกไปอย่างใจหายแต่ลำพังแค่นกตัวเดียวจะเอาอะไรไปช่วยธิดาสวรรค์เจ้านายของตนได้

"กริชชช....กริชๆๆๆ"ปิศาจชั้นต่ำรูปร่างคล้ายๆผีตายซากกางกรงเล็บออกมาหมายจะตัดร่างของอิคาเนะให้ขาดสองท่อน

"อย่านะ!!!"

ฉัวะ!!!!!!!!!

"กรี๊ซซซซซซซซ!!!!!!!!!!"

"อ..เอ๊ะ?"เพียงเสี้ยววินาทีอิคาเนะก็เกือบจะร่างขาดสองท่อนไปแล้วหากปิศาจชั่นต่ำตนนั้นไม้ถูกพลังสีครามปริศนาสบั้นร่างกายแหลกระเอียด

"ปิศาจชั้นต่ำ....ขึ้นมาถึงที่นี่...ได้อย่างไรกัน...."น้ำเสียงนุ่มนวลแสนกังวานดุจสายน้ำเรียกความสนใจจากอิคาเนะทำให้อิคาเนะหันไปมองทันที

เรือนผมสีดำสนิดยาวถึงกลางหลังดูนุ่มดุจแพรใหม วงหน้าอันหล่อเหลาเฉียบคมเข้มรับกับรูปร่างที่สูงสมส่วนพร้อมกับกล้ามเนื้อที่มีอย่างสมชายชาตรี ชุดที่ดูสูงศักดิ์สีดำสนิดแต่มีลวดลายสีน้ำเงินเข้มให้ดูขรึมปิดบังผิวอันขาวดุจหิมะที่ชวนหลงไหล เรียวปากบางรับกับสันจมูกที่โด่งสวย นัยตาสีน้ำเงินครามน้ำทะเลที่แฝงไปด้วยความองอาจทรงอำนาจมหาศาลมีลักษณะคมเข้ม ชายคนนี้ช่างหล่อจนเหล่าเทพกันเองยังต้องชิดซ้ายไป 

"เอ่อ...ท่าน!"

"หืม?...ชาวเทพ?..มาทำอะไรที่นี่"น้ำเสียงกังวาลของชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาก่อนที่จะกางปีกมังกรสีน้ำเงินแถบดำอันกว้างใหญ่บินตรงมาหาอิคาเนะในพริบตา

"คือ ข้าหลงทาง"อิคาเอะแอบหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อได้เห็นชายหนุ่มใกล้ๆ

"หลงทางมาโผล่หลังปราสาทในแดนปิศาจ....พิลิก...."

'เดี๋ยวเถอะใครพิลิกกัน'อิคาเนะแอบคิดในใจอย่างอารมณ์เสีย

"ท่านชื่ออะไร?"

"นามของข้า วิเช่ คิง ดราก้อน"

"ราชันย์มังกรวารี!!"อิคาเนะอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา เธอเคยได้ยินชื่อของเขาแต่ไม่เคยเจอตัวจริง ครั้งนี้เธอแทบช็อคเวอร์เลย

"แล้วเจ้าล่ะ?"

"ข้าชื่อ....อิคาเนะ"

"อิคาเนะ...อิคาเนะ เดอะ พรินเซส แองเจิ้ล ธิดาสวรรค์นั่นหรือ"วิเช่ตกใจมากแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมาทั้งสิ้น

"ใช่ ข้าเองล่ะ"

"ท่านมาอยู่ที่นี่มันอันตรายเกินไป.....ข้าจะพาท่านไปส่งที่วิหารเทพ...."

"ไม่เอา!!!!!!!!!!"อิคาเนะรีบตะโกนเสียงดังลั่นใส่หน้าวิเช่ทันที

"ทำไม?..ไ

"ข้าหนีออกมา ขอร้องล่ะ ข้าขอไปอยู่ที่ดินแดนท่านนะ!!!!!!"

"!!!!!!!!!!!!!"