Where's heart-รักอยู่หนใด
10.0
เขียนโดย Myhyo
วันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 21.23 น.
5 ตอน
37 วิจารณ์
7,630 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 11.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) Heart-4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHeart-4
"หึ เอามาให้อีกแล้ว"
เมื่อผมเปิดตู้ไปรษณีย์ก็พบกับช็อคโกแลต...อีกแล้ว...ยัยนั่นชอบมาใส่ในตู้ไปรษณีย์บ้านผมเสมอทุกวันหยุดเพราะทุกเช้าผมชอบออกมาเปิดตู้ไปรษณีย์ผมหวังว่าสักวันแม่จะส่งจดหมายมาหาผมบ้างแม่ทิ้งผมไปตั้งแต่เด็กแล้วละทุกวันนี้ผมอยู่บ้านกับพ่อสองคนไม่ต้องสงสารนะผมชินแล้วอีกอย่างอยู่กับพ่อสองคนก็สนุกดีท่านตามใจผมทุกอย่างเข้าใจผมทุกเรื่องว่าแต่ทำไมผมถึงชอบเอาแต่ปฏิเสธยูมิคงเพราะยัยนั่นแสดงออกมากเกินไปผมกลัวว่าคนอื่นจะมองเธอไม่ดีอีกอย่างผมคิดว่าคนเราถ้ามีใครมาชอบเราเราจำเป็นต้องคบกับเขาทุกคนเลยเหรอผมอยากให้ตัวผมเองแน่ใจก่อนว่าผมชอบใครหรือผมอยากดูแลใครมากกว่ามีคนมาชอบแล้วยัดเยียดให้ผมชอบตอบ
แต่อย่างว่าล่ะผมห้ามเธอได้ที่ไหนก็อย่างที่เห็นนั้นแหละเธอฟังที่ไหนล่ะ.และที่เห็นเวลาผมรับช็อคโกแลตมาแล้วเอาไปทิ้งนั้นนะจริงๆผมก็รู้สึกผิดอยู่นะแต่ผมจำเป็นต้องทำผมอยากให้เธอเลิกล้มไปไม่อยากให้แสดงออกมากเกินไปแค่นั้นเอง
"พ่อ ผมไปเดินเล่นที่สยามนะครับ"
ผมเดินลงมาจากห้องนอนของผมด้วยชุดที่ผมคิดว่า 'ผมหล่อนะวันนี้' หมั่นไส้ผมอยู่ล่ะสิ
"อืมๆ เงินเหลืออยู่รึเปล่า"
"มีครับๆ"
"อืมๆไม่พอก็บอกพ่อนะ"
"ครับ ไปนะ"
-สยามพารากอน-
อืม...จะทำอะไรก่อนดี?ไปดูหนังดีกว่าเรื่องนี้ผมอยากดูมากเลย แล้วสายตาของก็เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่ง หึ! ชอบผมงั้นเหรอแค่อยากทำตัวเด่นงั้นสินะ...
Yumi part
"เข้าใจรึยัง"
ฉันนั่งติวให้ฟิกเกอร์มา4ชั่วโมงรวดเลยเหนื่อยมากแล้วอีตานี่เป็นพวกเข้าใจยากมากกกก ติวเรื่องนี้เรื่องเดียวเลยนะตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เลยเวลากินข้าวกลางวันมาแล้วด้วย อะไรจะโง่ขนาดนั้น
"เอาอีกรอบดิ เธออธิบายบ้าอะไรก็ไม่รู้"
"หา? จะให้อธิบายอีกรอบงั้นเหรอ"
"อืม"
"พอเลย ตอนนี้ฉันหิวมากเลย"
"งั้นไปกินข้าวกัน"
"งั้นรอแปปเข้าห้องน้ำก่อน"
"ยัยบ้าเอ๊ยยย"
แล้วไอ่บ้าฟิกเกอร์ก็พาฉันมากินอาหารกลางวัน แต่เอ๊ะ...ทำไมผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆ ทำไมเหมือนเติร์ดจังแต่เขาไม่ค่อยชอบที่คนพลุกพล่านนี่น่า เหมือนเติร์ดจริงๆนะทำไงดีจะเข้าไปทักเลยดีไหม ถ้าทักผิดล่ะ...
"นี่!! เธอเหม่ออะไรน่ะ กินข้าวกับฉันมันไม่สนุกขนาดนั้นเลยเหรอ"
"เปล่าสักหน่อย"
"วันนี้พอแค่นี้นะไม่ติวต่อละ"
"ทำไมวันนี้ง่ายจัง"
"แค่อยากชวนเธอไปดูหนัง"
"..."
"ตกลงไปนะ"
"ก็ได้ จะรีแลคสักหน่อย เครียดกับนายมามากพอล่ะ"
"หึ ได้เครียดอีกนานจะไม่ปล่อยไปไหนเลย"
"ว่าไงนะ ? แอบด่าฉันเหรอ"
"เปล่าาา"
พวกเขาจะรู้ไหมว่าใรสายตาของคนรอบข้างนั้นมองพวกเขากันอย่างไร ต่างก็มองในความรู้สึกที่แตกต่างกันบ้างก็อิจฉาที่หญิงสาวมี่ชายหนุ่มสุดหล่อคอยเอาใจบ้างก็คิดต่างๆนานาว่าเขาทั้งสองเป็นแฟนกัน พวกเขาจะรู้ไหมโดยเฉพาะ...ยูมิ
"หึ เอามาให้อีกแล้ว"
เมื่อผมเปิดตู้ไปรษณีย์ก็พบกับช็อคโกแลต...อีกแล้ว...ยัยนั่นชอบมาใส่ในตู้ไปรษณีย์บ้านผมเสมอทุกวันหยุดเพราะทุกเช้าผมชอบออกมาเปิดตู้ไปรษณีย์ผมหวังว่าสักวันแม่จะส่งจดหมายมาหาผมบ้างแม่ทิ้งผมไปตั้งแต่เด็กแล้วละทุกวันนี้ผมอยู่บ้านกับพ่อสองคนไม่ต้องสงสารนะผมชินแล้วอีกอย่างอยู่กับพ่อสองคนก็สนุกดีท่านตามใจผมทุกอย่างเข้าใจผมทุกเรื่องว่าแต่ทำไมผมถึงชอบเอาแต่ปฏิเสธยูมิคงเพราะยัยนั่นแสดงออกมากเกินไปผมกลัวว่าคนอื่นจะมองเธอไม่ดีอีกอย่างผมคิดว่าคนเราถ้ามีใครมาชอบเราเราจำเป็นต้องคบกับเขาทุกคนเลยเหรอผมอยากให้ตัวผมเองแน่ใจก่อนว่าผมชอบใครหรือผมอยากดูแลใครมากกว่ามีคนมาชอบแล้วยัดเยียดให้ผมชอบตอบ
แต่อย่างว่าล่ะผมห้ามเธอได้ที่ไหนก็อย่างที่เห็นนั้นแหละเธอฟังที่ไหนล่ะ.และที่เห็นเวลาผมรับช็อคโกแลตมาแล้วเอาไปทิ้งนั้นนะจริงๆผมก็รู้สึกผิดอยู่นะแต่ผมจำเป็นต้องทำผมอยากให้เธอเลิกล้มไปไม่อยากให้แสดงออกมากเกินไปแค่นั้นเอง
"พ่อ ผมไปเดินเล่นที่สยามนะครับ"
ผมเดินลงมาจากห้องนอนของผมด้วยชุดที่ผมคิดว่า 'ผมหล่อนะวันนี้' หมั่นไส้ผมอยู่ล่ะสิ
"อืมๆ เงินเหลืออยู่รึเปล่า"
"มีครับๆ"
"อืมๆไม่พอก็บอกพ่อนะ"
"ครับ ไปนะ"
-สยามพารากอน-
อืม...จะทำอะไรก่อนดี?ไปดูหนังดีกว่าเรื่องนี้ผมอยากดูมากเลย แล้วสายตาของก็เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่ง หึ! ชอบผมงั้นเหรอแค่อยากทำตัวเด่นงั้นสินะ...
Yumi part
"เข้าใจรึยัง"
ฉันนั่งติวให้ฟิกเกอร์มา4ชั่วโมงรวดเลยเหนื่อยมากแล้วอีตานี่เป็นพวกเข้าใจยากมากกกก ติวเรื่องนี้เรื่องเดียวเลยนะตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เลยเวลากินข้าวกลางวันมาแล้วด้วย อะไรจะโง่ขนาดนั้น
"เอาอีกรอบดิ เธออธิบายบ้าอะไรก็ไม่รู้"
"หา? จะให้อธิบายอีกรอบงั้นเหรอ"
"อืม"
"พอเลย ตอนนี้ฉันหิวมากเลย"
"งั้นไปกินข้าวกัน"
"งั้นรอแปปเข้าห้องน้ำก่อน"
"ยัยบ้าเอ๊ยยย"
แล้วไอ่บ้าฟิกเกอร์ก็พาฉันมากินอาหารกลางวัน แต่เอ๊ะ...ทำไมผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆ ทำไมเหมือนเติร์ดจังแต่เขาไม่ค่อยชอบที่คนพลุกพล่านนี่น่า เหมือนเติร์ดจริงๆนะทำไงดีจะเข้าไปทักเลยดีไหม ถ้าทักผิดล่ะ...
"นี่!! เธอเหม่ออะไรน่ะ กินข้าวกับฉันมันไม่สนุกขนาดนั้นเลยเหรอ"
"เปล่าสักหน่อย"
"วันนี้พอแค่นี้นะไม่ติวต่อละ"
"ทำไมวันนี้ง่ายจัง"
"แค่อยากชวนเธอไปดูหนัง"
"..."
"ตกลงไปนะ"
"ก็ได้ จะรีแลคสักหน่อย เครียดกับนายมามากพอล่ะ"
"หึ ได้เครียดอีกนานจะไม่ปล่อยไปไหนเลย"
"ว่าไงนะ ? แอบด่าฉันเหรอ"
"เปล่าาา"
พวกเขาจะรู้ไหมว่าใรสายตาของคนรอบข้างนั้นมองพวกเขากันอย่างไร ต่างก็มองในความรู้สึกที่แตกต่างกันบ้างก็อิจฉาที่หญิงสาวมี่ชายหนุ่มสุดหล่อคอยเอาใจบ้างก็คิดต่างๆนานาว่าเขาทั้งสองเป็นแฟนกัน พวกเขาจะรู้ไหมโดยเฉพาะ...ยูมิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ