Where's heart-รักอยู่หนใด

"นี่แกซื้อมาอีกแล้วเหรอ"
'อีฟฟี่' เพื่อนเพียงคนเดียวในโรงเรียนนี้ ฉันเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเยอะนักหรอก รู้สึกว่าอยู่กันแค่ 2 คนมันสะดวกกว่า และอีฟมันก็เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องของเติร์ดอีกคน
"อืม ก็ซื้อทุกวันอ่ะ"
ใช่แล้วล่ะซื้อทุกวันตลอด4ปีที่ย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพนี้ เอ้อ ลืมบอกไปสินะ ฉันหนีมาอยู่กรุงเทพตั้งแต่ม.ต้นแล้วล่ะ ตอนนั้นก็อยู่ม.1มั้ง ฉันรับผิดชอบชีวิตของตัวเองอย่างที่ได้ตัดสินใจไว้จนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้ก็ 4ปีได้แล้วมั้งที่มาอยู่ที่นี้
"แกไม่เสียดายเหรอ เขารับมาก็เอาไปทิ้งอยู่ดี"
"ฉันเชื่อว่าสักวันเขาก็ต้องกิน"
"ตามใจแกล่ะกัน ครูเข้าห้องแล้ว"
 
 
และแล้วเวลาปฎิบัติภารกิจก็เริ่มต้นอีกครั้งหลังกริ่งสัณญาณดังนั้นแสดงว่าโรงเรียนเลิกก็ดังขึ้น ฉันก็รีบเก็บกระเป๋าของตัวเองแล้วรีบออกไปทันที ไปหาใครน่ะเหรอ ก็เติร์ดไงล่ะเขาชอบออกห้องเรียนเร็วเสมอแหละถ้ามัวแต่ชักช้ามีหวังอีตานั้นกลับบ้านก่อนพอดี และก็ได้เจอ...
"เธออีกแล้ว"
"ใช่ฉันเอง จะใครอีกล่ะ"
"นี่เธอตื้อฉันมา 3ปีแล้วนะ"
"4ปี ต่างหากย่ะ"
"นั้นแหละ ไม่เบื่อบ้างเหรอ"
"ไม่ อ่ะเอาให้"
และฉันยื่นช็อคโกแลตที่ทำเป็นตัวอักษรชื่อเขาให้ ชื่อเดิมรสเดิมเช่นเคย...
"อืม"
และเขาก็เอาทิ้งถังขยะเหมือนเดิมเช่นกัน
"เฮ้อออ ทิ้งได้ทิ้งไปยังไงพรุ่งนี้นายก็ได้อีกอยู่ดี"
 
 
Yumi part
 
ฉันรู้ว่าตอนนี้ทุกคนคงกำลังมองฉันไม่ดี ตามตื้อผู้ชายต้อยๆ เหมือนไม่มียางอาย ก็นั้นแหละคนมันรักมันชอบไปแล้วจะให้ทำไงล่ะ จริงไหม?? ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อ ยูมิ ค่ะ ตอนนี้ก็อายุ17แล้ว ฉันดูแก่แดดมากสินะ แต่ช่างเหอะใครจะรู้ล่ะว่าจริงๆแล้วฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง จะเล่าให้ก็ได้ว่าด้วยความที่ฉันเป็นคนรักอิสระมากๆจนตัดสินใจหนีออกจากบ้านแล้วย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพคนเดียว ย้ำนะ! ว่าอยู่คนเดียวทำงานเลี้ยงตัวเองทำงานสุจริตนะไม่ได้ขายตัวแน่นอน เชื่อได้เลย และวันนี้ก็เช่นกันหลังเสร็จภารกิจพิสูจน์รักประจำวันแล้วฉันก็ต้องมาทำงานที่นี้ทุกวันยกเว้นเสาร์อาทิตย์ และที่นี้ก็คือ แท่น ทา ดา แด่น แท่น แทนนนนน...ร้านกาแฟที่ดังที่สุดในตอนนี้แถมยังตั้งอยู่กลางห้างอีกต่างหาก เจ๋งใช่ไหมล่ะ
 
"อ้าววว มาแล้วเหรอยู"
 
"อืม"
 
"ไอ่คนนั้นมันปฏิเสธมาอีกล่ะสิ"
 
"ชินแล้วพี่เรียว"
 
พี่เรียว หรือ 'พี่เรียวจิ' พี่เจ้าของร้านกาแฟแห่งนี้นั้นเอง เป็นพี่ชายเพียงคนเดียวของฉันตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพนี้ เขาเป็นคนใจดีมากและใจร้ายมากเวลาจริงจังหรือเวลาโกรธ แต่พี่เรียวเป็นคนที่เคียงข้างฉันตลอดที่ฉันเศร้าเรื่องเติร์ดเสมอแถมยังเข้าใจและคอยช่วยเหลือฉันทุกเรื่องเลย และที่สำคัญเขาก็เป็นคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด
 
 
 
-21:00-
 
"กลับแล้วนะพี่เรียว"
 
"กลับดีๆนะยู"
 
"ขอบคุณค่ะพี่เรียว"
 
ยังหรอก...ยังไม่ใช่เวลากลับคอนโดหรอก ตอนนี้ต้องไปร้านช็อคโกแลตเจ้าประจำก่อน
 
"เอาเหมือนเดิมใช่ไหมจ๊ะน้องยู"
 
     พี่วินนี่เจ้าของร้านช็อคโกแลตเจ้าประจำของฉันเอง มาซื้อช็อคโกแลตที่นี้ทุกวันตลอด 4ปีที่ผ่าน มาจนพี่วินจำได้นั่นแหละ รสเดิมรูปแบบเดิมซื้อทุกวันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแม้แต่หัวใจของฉันที่ยังคงรักเขาคนนั้นคนเดิมตลอด 4ปี...เติร์ด
 
-17:00 ของวันถัดมา-
"หวัดดีค่ะ พี่เรียว"
"จ๊ะๆ หวัดดียู"
"ทำไมวันนี้ร้านดูเงียบๆจัง"
"จะไม่เงียบได้ไง วันนี้น่ะน้องชายพี่เขาขอยึดร้านวันนึง เห็นว่าจะเอาเพื่อนมาฉลองวันเกิดนี้แหละ"
"อ๋อค่ะ แล้วมีไรให้ยูช่วยไหมคะ?"
"ดีเลยๆ ช่วยเตรียมพวกจานชามให้หน่อยสิ"
"ได้ค่ะพี่เรียว"
น้องชายพี่เรียวเหรอ? พี่เรียวมีน้องชายด้วยเหรอ? เดี๋ยวคงได้เห็นเองแหละๆตอนนี้ทำงานก่อนดีกว่า
"เข้ามาเลยๆ วันนี้ฉันยึดร้านไว้แล้ว วันนี้ร้านนี้เป็นของเรา เย้!!!"
เสียงชายหนุ่มนิรนามดังขึ้นสนั่นร้าน
"เสียงใครน่ะ"
สงสัยต้องออกไปดูซะหน่อย หรือว่าจะเป็นน้องชายพี่เรียว ออกไปดูดีกว่า
"คุณ...น้องชายพี่เรียวใช่ไหมคะ?"
"ครับ?"
"พี่เรียวบอกว่า วันนี้คุณจองร้านไว้"
"ออ ใช่แล้ววันนี้ฉันยึดร้านไว้วันนึง แล้วนี่เธอ...เตรียมเครื่องดื่มฉลองอะไรพวกนี้พร้อมหรือยัง"
"อ๋อ เสร็จแล้วๆ เดี๋ยวฉันยกมาให้นะ"
โอ๊ยยยยยคนอะไรหล่ออย่านี้น้าาาาา อย่างกับรูปปั้นเทพบุตรที่พระเจ้าลำเอียงสร้างมาเพื่อเขาคนเดียวอย่างไงอย่างงั้นเลย เฮ้ยยยไม่ได้สิ เรามีเติร์ดอยู่แล้วทั้งคน หักห้ามใจไว้ยูมิ พุทโธ พุทโธ สาธุ
"เสร็จรึยัง"
"เฮ้ยยย!!!"
เพล้งงงงงงงง
เสียงแก้วนับสิบใบร่วงลงมาจากถาดที่ยูมิกำลังถืออยู่
"ขอโทษๆ ฉันคงทำให้เธอตกใจ"
"พี่เรียวเอาฉันตายแน่เลยยยย"
"ทำไมอะ?"
"ก็ฉันทำแก้วของร้านแตกตั้งหลายใบ"
"เดี๋ยวฉันบอกพี่เรียวเองว่าฉันก็เป็นคนผิดที่ทำให้เธอตกใจ"
"..."
"มาเดี๋ยวช่วยเก็บ"
"ขอบใจ"
"เอ้อ ว่าแต่เธอชื่อไรอะ?"
"ยูมิ"
"เหรอ เราชื่อ ฟิกเกอร์นะ"