รักวุ่นวายนายวายร้ายยัยเย็นชา

ฉันล่ะเบื่อยัยพวกนี้จริงๆ ยืนเป็นรั้วล้อมควายอยู่ได้ไม่นึกบ้างหรอว่าพวกนั้นจะหายใจสะดวกรึเปล่า พวกบ้านี่ก็เหมือนกันทำไมต้องทำตัวให้คนกรี๊ดอยู่ได้รู้บ้างมั้ยคนอื่นเขารำคราญ ฉันตีหน้ายุ่งก่อนที่จะมานั่งทานข้าวกับเพื่อนๆ

"ใครไปทำอะไรให้แกโกรธมารึเปล่าเนี่ย" เสียงมิ้นเอ่ยถามด้วยสีหน้าสงสัย ฉันรับผลักหัวยัยนี่ให้ออกห่างๆ 

ฉันล่ะเบื่อจริงๆเลยโว้ยยย ไอ้พวกผู้ชายนี่ก็ปากว่างซะจริงชอบแซวอยู่เรื่อย 

"เด็กใหม่หรอ" ไอ้บ้านี่ใครเนี่ยย? 

"ฉันชื่อคาเบลล์นะ เธอล่ะชื่ออะไร"

"มินะ" ฉันมองน่าไอ้บ้านี่แบบ งง 

"ย้ายมาจากไหนหรอ"ทำไมนายต้องมารับรู้เรื่องของฉันด้วยเนี่ย 

"ญี่ปุ่น" ฉันเริ่มตีน่ายุ่งเพราะอีตาคาเบลล์ถามมากขึ้นเรื่อยๆ 

"นี่ไอ้คาเบลล์แอบมาหลี่สาวอยู่ที่นี่เองหรอว่ะ"เสียงนายผมสีน้ำตาลเข้มเอ่ยขึ้น หมอนี่เป็นใครกันว่ะ แล้วอีกสองคนนั้นใคร??

"เอ่ออ นี่มินะเพิ่งย้ายมาจากญี่ปุ่น"

"ส่วนมินะ นี่เพื่อนๆของฉัน ผมสีน้ำตาลนั่นชื่อมินวู

ส่วนผมสีดำชื่อไมเนอร์ ส่วนไอ้ผมสีทองนั่นชื่อแจ๊คสัน"

"หวัดดี"เสียงไมเนอร์และแจ๊คสัน 

"อื้มม หวัดดี" ฉันตอบด้วยสีน่าเบื่อหน่ายก่อนจะรีบขึ้นห้องเรียนไป แต่ไอ้พวกบ้านี่ก็เดินตามฉันมาอยู่ดี 

"มาส่งเธอถึงห้องล่ะ พวกฉันไปล่ะ" อะไรของพวกนายกันเนี่ย 

ระวังที่ฉันกำลังเดินไปหน้าโรงเรียน มีรถคันนึงกำลังขับตรงมาที่ฉัน ให้ทายว่าใคร?

อีตาคาเบลล์นี่ไง 

"เฮ้!! มินะจัง ไปทานไอติมกัน"ทำไมนายต้องทำสายตาอ้อนแบบนั้นด้วย 

"อื้ม ไปสิ" ฉันไม่ได้เห็นแก่ของกินนะ แต่มันจะเสียน้ำใจเขา

"มินะนี่เวลาพูดมีเสน่ห์เนอะ"

"ยังไงหรอ"

"ก็เธอมีลักยิ้มเวลาพูดนี่นา"เสียงแจ๊คสันเอ่ยแทรกขึ้น

"หวัดดีมินะจัง" เอ๊ะ!นี่มันมิ้นเพื่อนฉันนิมากับไมเนอร์ได้ไง

"อ้าวมิ้น?"

"ฉันลืมบอกแกไปว่าไมเนอร์เป็นแฟนฉัน"

"ปิดฉันได้เก่งนี่555"ในระวังที่เราหกคนนั่นท่านไอติมอยู่ก็มีมนุษย์หินที่ไม่พูดไม่จากับใครเลยนั่นก้อคือมินวู 

หลังจากที่เราทานเสร็จคาเบลล์ก็อาสามาส่งฉันที่บ้าน เขานี่น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย