พบรักที่ต้นไม้ (พาทร์เดียวจบ)

           สวัสดีฉันชื่อ กุ้งหวาน เรียกฉันว่าหวานก็ได้ ฉันเหมือนนกน้อยในกรงทอง ที่พ่อเเม่บงการชีวิต ครอบครัวของฉันรำ่รวย พวกเขาพยายามจะให้ฉันบริหารธุรกิจต่างๆ หลายคนอาจคิดว่าชีวิตฉันมันดีเเต่ไม่เลยนะ ชีวิตของฉันหน่ะ มีเเต่สังคมจอมปลอมที่หาคนจริงใจ ใสซื่อเเทบไม่มี ฉันต้องการชีวิตธรรมดา ชีวิตคนติดดิน ชีวิตที่ไม่ต้องใส่เเบรนด์เนมไปไหนต่อไหน ฉันชอบต้นไม้ฉันชอบถ่ายรูป ทำไม ทำไมนะ ทำไมฉัน ถึงต้องเกิดมามีชีวิตเเบบนี้ นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่อง  วันนั้นฉันทะเลาะกับคนในครอบครัว ฉันจึงคว้ากระเป๋าเเละกล้องออกจากบ้านฉันขับรถเล่นไปตามถนนไปเจอสวนเเห่งหนึ่งสวยมากมีต้นไม้สูงใหญ่น่าถ่ายรูปฉันจึงตัดสินใจเข้าไปดูพบว่ามันคือสวนของบุคคลที่เขาเปิดให้เข้ามันคือชมรมต้นไม้นั้นเอง แันสมัคเข้าชมรมไป ขณะที่ฉันกำลังถ่ายรูปฉันเดินไปชนกับชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาหล่อเเละดูดีมาก ใช่เขาคือเจ้าของสวนนี้ เขา นาทิน เขาให้ฉันเรียกว่าทิน  

เขาดีกับแันมากเเต่เพราะครอบครัวฉันที่ต้องการให้ฉันไม่มาที่นี่อีกจึงสั่งห้ามให้ฉันไปหานายนาทิน ไม่งั้นเขาจะฆ่านายนาทิน แันได้เเต่คิดถึงรำพึงรำพันหา จนผ่านไป2ปี ฉันอายุ25เเล้ว  พ่อให้แันไปดูงานที่ต่างประเทศงานบ้านเเละสวนต้นไม้ ฉันตกลงไป เมื่อฉันได้ไปฉันพบโครงการหนึ่งที่สวยเเละดูคุ้นตามาก ใช่นี่มันสวนของนายนาทินนิ ฉันให้คนไปตามหาเจ้าของโครงการเเต่กลับไม่ใช่นายนาทิน เป็นคนอื่นเเทน แันจึงไปยืนปลดปล่อยความเครียดที่ด้านฟ้า ตะโกนหานายนาทิน เเต่ไม่น่าเชื่อมีเสียงตอบรับมาเบาๆข้างหลังว่า ผมก็คิดถึงคุณใช่ฉันจำได้เสียงนายนาทิน นี่ฉันฝันไปหรอ ฉันได้กลับมาเจอนาย เเต่ไม่ใช่นายนาทินทราบข่าวจึงเร่งทำธุระกิจให้รวยเพื่อสู่ขอฉันพ่อฉันตกลง เเละยอมให้เราคบกัน ในที่สุดกรงทองก็ยอมปลดโซ่ให้นกน้อยออกมาเผชิญกับโลกกว้าง ขอบใจนะที่รักฉัน กุ้งหวาน..........!!!!!