หยิ่งนัก จับรักสะเลย.

                                           ช่วงฤดูร้อน.
"เฮ้อ~ ยังไม่ทันออกจากหน้าบ้าน หน้าฉันก็เยิ้มอย่างกับเมือกกบ ทำไมมันแย่อย่างงี้เกลียดที่สุดเลยน่าร้อนบ้านี่!"  
  ฉันเดินออกจากบ้านไปด้วยพร้อมกับบ่นอยู่กับตัวเอง พระอาทิตจะรู้ไหมว่าฉันร้อนขนาดนี้หัดใส่ใจคนบนโลกมั้งสิเว้ย ถ้าฉันมีพลังวิเศษฉันจะเสกพระอาทิตให้เป็นน้ำแข็งให้มันแข็งจนกว่าฉันจะตายไปจากโลกนี้เลย ดีนะกางร่มมาด้วยถ้าไม่มีร่มฉันคงไหม้ตายกลางหมู่บ้าน ฉันคงต้องหาซื้อพัดลมตัวเล็กไปตั้งไว้บนโต๊ะฉันสะแล้วสิไม่งั้นผมฉันเหม็นเพราะเหงื่อแน่ๆ
  ขณะที่ฉันเดินมาจนถึงสถานีรถไฟ แต่จู๋ๆมีชายคนนึงวิ่งมาชนฉันแล้วหยิบกระเป๋าสะพายฉันไป ชายคนนั้นวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว แต่ฉันคงไม่ยืนนิ่งโลกสวยให้คนมาช่วยหรอกนะ 
"นี่! หยุดนะ บอกให้หยุดไง" ฉันรีบวิ่งตามไปสุดฝีก้าวเท่าที่ฉันจะวิ่งได้ โหยแม่มเป็นนักวิ่งหรอฟระนี่ต้องขโมยมาบ่อยแล้วแน่เลยวิ่งไวขนาดนี้ ฉันชักจะไม่ไหวแล้วนะเฮ้ย
"ช่วยด้วยค้า คนที่วิ่งอยู่ตรงนั้นเขาขโมยกระเป๋าฉันไป" ฉันวิ่งไปด้วยเรียกขอความช่วยเหลือไปด้วยเพราะตอนนี้ฉันเริ่มจะเหนื่อยแล้วด้วยแต่ดูเหมือนว่าคนรอบข้างไม่สนใจเลยได้แต่ยืนมองฉันวิ่งคงจะเป็นกำลังใจให้ฉันสินะ ขอบคุณนะ ถรุ้ยจ้า! - -" หื้มยืนไวอาลัยอยู่หรอย่ะไม่มีใครช่วยฉันเลย ซวยแต่เช้าแท้ๆให้มันได้อย่างงี้สิ
  ฉันหยุดวิ่งพักเอาแรง ขาฉันเมื่อยและเหนื่อยมากเพราะฉันวิ่งไล่ตามชายคนนั้นไกลมาก ขณะที่ฉันยืนพิงกำแพงอยู่นั้น มีผู้ชายร่างสูงผมทองวิ่งเข้าไปแย่งกระเป๋าของฉันจากชายคนนั้นแต่นึกว่าจะแย่งมาง่ายๆชายคนนั้นหยิบมีดจากกระเป๋ากางเกงด้านหลังเพื่อจะแทงผู้ชายผมทองแต่ผู้ชายผมทองหลบได้เขาโจมตีกลับด้วยหมัดพิขาฆ1-2หมัดจนชายที่ขโมยกระเป๋าฉันไปล้มลง 
ผู้ชายผมทองหยิบกระเป๋าที่ตกอยู่ขึ้นมาแล้วเดินตรงมาที่ฉัน
"กระเป๋าใบนี้ของเธอใช่ไหม" 
ฉันถึงกับอึ้งเมื่อผู้ชายคนที่ช่วยฉันไว้เป็น..
"นายคิงคอง!" ฉันแหกปากใส่หน้าเขาพร้อมยกนิ้วชี้หน้า
"คิงกะไม่ใช่คิงคอง ขอบคุณไม่มีสักคำแถมยังมาเปลี่ยนชื่อฉันอีก"  หื้ม ใครคิดว่าคนอย่างนายจะมาช่วยกันละย่ะ  
"ขอบคุณนะ"
ฉันหยิบกระเป๋าของตัวเองจากหมอนั้นแล้วเดินกลับไป ฉันหยุดเดินแล้วหันหน้าไปหาหมอนั้นพร้อมทั้งแลบลิ้นใส่
"คิงคอง" 
  แต่ขณะที่ฉันพูดเสร็จฉันเดินไปแค่ไม่กี่ก้าวรู้สึกตัวฉันไม่มีแรง ทำไมโลกมันหมุนๆนะ ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังนอนอยุ่กับพื้นเลย ทำไมวันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุดที่ฉันเจอมาเลยนะ ฉันละอยากย้อนเวลาไปจิงๆเลยรู้อย่างงี้ไม่ออกมาจากบ้านดีกว่าและดวงตาทั้งคู่ของฉันก็ค่อยๆปิดลง
  ฉันค่อยๆลืมตาแต่รู้สึกมึนหัวเล้กน้อยแถมยังปวดขาอีกนี่คงเป็นครั้งแรกที่ฉันวิ่งไกลขนาดนี้คิดว่าฉันกำลังทำลายสถิติที่ฉันวิ่งมาตั้งแต่เด็กเรอะ! 
"วันนี้นอนพักก่อนนะจ้ะ เธอคงยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาและมาวิ่งจนเป็นลม"  
"ค้า.. แล้วหนูมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงหรอค่ะ"
"คิงกะอุ้มเธอมาห้องพยาบาลน้ะ" ตึกตัก ตึกตัก ทำไมหัวใจฉันต้องเต้นด้วย 0///0"
  หื้ม~หมอนั่นเนี้ยนะทำอย่างงั้นกับคนอื่นเขาเป็นด้วยแต่ก็..ดีใจนะที่เป็นเขา-///- เดี่ยวนะ! ทำไมต้องเป็นไอ้นายคิงคองด้วยละ หยุดเลย หยุดความคิดนี้บ้าๆสะยูโกะ เธอกำลังคิดเหลวไหลไปมากแล้วนะสงสัยคงหิวตามั่วและคงเหนื่อยมากๆแน่เลยถึงเพ้อเจ้อขนาดนี้ เอาเป็นว่านอนพักดีกว่าตื่นมาเผื่อจะเจอเรื่องดีๆมั้ง 
  
           -ฝากติดตามและคอมเม้นติชมไม่ว่ากันค้าขอบคุณมากค้า-