ซากุระฤดูร้อน 18+

  "ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ.... รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย" 

 

    คนตัวเล็กตอบอ้อมแอ้ม หน้าอกยังคงถูกเขานวดคลึง และเจ้าตัวร้ายก็ยังคงอยู่ใกล้กายอุ่น ...ยิ่งทำให้ตั้งสติใช้สมองตอบคำถาม

ยากขึ้น

 

      "เป็นอะไร หาหมอหรือยัง"

   

 ชินอิจิถึงแม้จะดูออกว่าหญิงสาวมีเรื่องอะไรอยู่ในใจ หากแต่ก็ถามออกไป เผื่อเธอจะป่วยจริงๆ.... แต่ที่วัดไข้ไปเมื่อกี้ อุณหภูมิข้างในก็ปกติดีนี่นา

 

      "ไม่ค่ะ.... เดี๋ยวก็หาย" 

 

   คนตัวเล็กถอนหายใจ แถมยังส่งเสียงอืออา เพราะเขาบีบดึงเม็ดบัวสวรรค์ของตนอยู่

 

      "อาการมีอะไรบ้าง" 

 

     เขายังคงซักถาม นอนให้หล่อนทาบทับอยู่ด้านบน ไม่เห็นหน้าเพราะนอนหงาย เอวสอบไม่ได้ขยับก่อกวนคนตัวเล็ก ต้องคุยกันก่อน.... เดี๋ยวไม่ได้คุย

 

     "เอ่อ... คือ ปวดหัวนิดหน่อย แล้วก็ เอ่อ..." 

 

    เพียงเท่านี้เขาก็รู้แล้วว่าตุ๊กตาตัวน้อยกำลังพูดปดกับเขาอยู่

 

     "ต้องโดนสอนชุดใหญ่เสียหน่อยละมั้ง ว่าเป็นเด็กอย่าริอาจโกหกผู้ใหญ่"

 

    เขาว่าให้ กระซิบริมหูจนคนไม่รู้ว่าถูกเขาจับได้ตั้งแต่แรกหน้าตาตื่น เพราะตัวการข้างล่างเริ่มขยับอีกแล้ว

 

     "อ๊ะ.... อยะ อย่าเพิ่งค่ะ บอกแล้วค่ะบอกแล้ว อ๊าห์!! พี่เรียว ยอมแล้ว!!" 

 

    คนตัวเล็กรีบยอมจำนนท์ เพราะเขาปล่อยมือที่หน้าอกแล้วจับสะโพกเล็กให้ลอยขึ้นมา ใช้งานเจ้ามังกรให้แหวกว่ายขึ้นลงอย่างแรง

 

   "เดี๋ยวนี้ ข้อต่อรองเยอะนะเรา" 

 

   คนตัวเล็กโดนว่า หัวเราะคิกคักเมื่อเขายอมตามใจตนบ้าง คนตัวเล็กได้ทีรีบปีนป่ายลงจากร่างหนา ดึงชุดนอนลงให้เข้าที่ หากแต่ชั้นในเขากลับยึดเอาไว้เสียแล้ว คนตัวเล็กหน้าแดงแจ๋เมื่อเขายกมันขึ้นมาสูดดม แถมยังมองหน้าเธอตาปรอย ....น่ากลัวเล็กๆแฮะ ...เขาเป็นโรคจิตหรือเปล่านะ หรือมีอาการทางประสาทที่เกี่ยวกับเพศ หรือ โอตาคุอะไรทำนองนี้

 

   "เล่ามาได้แล้ว ดึงกางเกงขึ้นให้ด้วย มันหนาว" 

 

    เขายังใช้หล่อนต่ออีก คนถูกใช้ก็เลยหน้าแดงแจ๋ เพราะมังกรร้ายนั่นสู้ศึกหน้าดู มีแต่คราบคาวเปียกเลอะไปทั่วทั้งบริเวณ แถมมันยังคงดุดันอยู่อีก ไม่คิดจะลดลงบ้างเลยหรือไงนะ คนตัวเล็กเลยรีบหลับตาปี๋ ดึงกางเกงขึ้นเป็นการขังกรงเจ้าตัวร้ายแห่งชายฉกรรจ์

 

 

 

   "คือ...... ที่บ้านฉันมีปัญหานิดหน่อยน่ะค่ะ" หญิงสาวนั่งคุกเข่าบนขาตนเองหันหลังให้เขาอย่างคนคิดหนัก

 

   "ปัญหาอะไร.... เกี่ยวอะไรกับเธอ" 

 

    เขาถามทั้งๆที่ยังนอนหนุนแขนตนเองอยู่อย่างนั้น

 

   "ก็ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวนี่คะ... ถ้าไม่ให้เครียดเรื่องที่บ้าน ก็ไม่ใช่แล้ว" ....เลือกที่จะไม่บอกเขาดีกว่า หากชินอิจิโกรธขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง เขายิ่งไม่ค่อยพูดเยอะเสียด้วย เน้นไปทางปฏิบัติอย่างเดียวเสียมากกว่า 

 

     "แน่ใจ.....?" 

 

    เขาเลิกคิ้วสูงหนึ่งข้างเป็นเชิงถาม ชินอิจิรู้อยู่แก่ใจว่าคงจะเป็นเรื่องสำคัญของเธอ และเขาไม่อยากเซ้าซี้ เพราะเธอไม่เต็มใจจะบอก

 

    "คะ?" คนตัวเล็กหันไปตั้งคำถามกับเขาที่นอนอยู่

 

    "แน่ใจ... ว่าจะไม่บอก" เขามองหน้าหล่อนนิ่ง และเพียงเท่านั้นก็ทำให้น่าขนลุกชะมัด

 

     เพียงแต่คนตัวเล็กกลับนิ่งงันไป ทั้งสับสน คิดไม่ออก ไม่รู้จะบอกเขาดีหรือเปล่า กลับกลายเป็นเขาได้คำตอบแล้วว่ายังไงก็จะไม่ได้ความจริงจากปากหวานๆนั่น

 

    "มานอนได้แล้ว หยุดคิดอะไรไปทั่ว ...อยู่กับฉันห้ามคิดเรื่องอื่นจำไม่ได้หรือฮารุจัง" 

 

    เขาพูดพลางตบที่นอนด้านข้างให้หล่อนลงไปนอน และหมอนทรงสี่เหลี่ยมกลับถูกเขายึดไปหนุนเอาไว้ หมอนของเธอก็เป็นท่อนแขนอบอุ่นนั่นเอง ....ห้ามคิดมาก และคิดแต่เรื่องอย่างว่าแบบเขาน่ะหรือ วันๆไม่ต้องทำอะไรกันพอดี

   

   "รู้แล้วค่ะ.... " คุณหนูแห่งคาชินาระ เมื่อล้มตัวนอนลงกลับถูกจับเปลี่ยนท่าทางให้เป็นนอนตะแขงหันหลังให้เขากอดซ้อนทับมาอีกที "ทำอะไรอีกคะ อ๊า... พี่เรียว!" คิดผิด... หลงคิดว่าเขาจะให้นอนสบายๆ แต่เปล่าเลย เผลอแปปเดียวเขาจับปลีน่องเนียนของเธอขึ้นและใช้มันพาดไปข้างหลังคร่อมเอวสอบของเขาที่นอนตะแคงเอาไว้ และมังกรดุร้ายตัวเดิมที่หล่อนหลงเบาใจว่ามันยังอยู่ในกรง กลับแอบแทรกตัวเข้ามาในสวนดอกไม้ของเธออีกครั้ง เจ้าของสวนที่ไม่ทันได้ตั้งรับดี ร้องคร่ำครวญยามโดนบุกเข้าพื้นที่ส่วนตัวไม่ทันตั้งรับ ช่องท้องเสียววูบวาบจนห้ามเสียงไว้ไม่ได้ "พี่เรียว... !!!" ร่างบางเรียกชื่อเขาลั่นเมื่อเจ้าของมังกรร้ายถดถอยออกไปเพียงครู่ก่อนสวนกลับเข้ามาเต็มกำลัง แรงส่งเข้าออกรวดเร็วจนคนกระทำเองก็สู้ความเสียวไม่ไหว ต้องกกกอดแม่ตัวเล็กไว้แน่น เล็กจนดูเหมือนเขากำลังพรากผู้เยาว์ยังไงยังงั้น แต่หล่อนโตพอที่น่าจะผ่านเรื่องแบบนี้มาบ้าง แต่ไม่เลย... เขาคนเดียวที่สอนได้ และแค่เขานั่นแหละ ที่จะเป็นคนเดียวที่ได้สอน 

  

      ปทุมงามถูกขยำผ่านชุดนอนสีขาวบาง เพราะถูกจัดเข้าที่เข้าทางไว้แล้ว ชุดนอนแบบนี้ช่างยากเหลือเกิน กว่าจะถอดได้บีบได้ดูดได้ ได้ผ่อนคลายแค่ข้างนอกก็ยังดีแหละ ฮารุจังของเขา ...ขนาดใหญ่ขึ้นเยอะเลยแฮะ

 

   "ซี๊ด.. อ๊า... เรียว พี่เรียว แรงๆ จะถึงแล้ว อ๊า..." คนตัวเล็กใช้มือเอื้อมไปจับสะโพกสอบเอาไว้ เขาลดกางเกงลงเพียงนิดเดียวและเข้ามารุกรานเธอได้

 

   "แน่นสุดๆ ฮารุจัง.... โดนทุกวันยังแน่นอยู่อีก สุดยอด" เขากอดไหล่บางเอาไว้แน่ เสียงเนื้อกระทบกัน ปั่ป ปั่ป ปั่ป ดังทั่วห้อง กลางดึกที่เงียบสงัด ชั้นห้องของบ้านกลับแทบลุกเป็นไฟ ส่งเสียงดังเกินไปก็จะโดนจับได้ การแอบมีเซ็กส์บ่อยๆแบบนี้ชักสร้างความชินให้หล่อนเสียแล้ว

 

  "พี่เรียว พี่เรียว อ๊า อ๊า... แรงอีก ถะ ถึงแล้ว อ๊าง..."

 

    คนตัวเล็กแอ่นเอวบางเข้ารับการบุกรุกแบบเต็มรูปแบบ สะโพกผายสั่นระริกเมื่อดวงดาวนับพันพร่างพรายอยู่กลางห้องนอน และสักพักเขาก็เร่งความเร็ว อัดแน่นกับสะโพกเล็กปลดปล่อยพิษแห่งสัตว์ร้ายเข้ามาในกายหล่อน เสียงหอบหายใจดังไปทั่วบริเวณ 

 

      ลมหายใจที่เริ่มเป็นปกติ และท่าทีที่ปล่อยให้หล่อนพักผ่อน เขาไม่ได้กวนอะไรเพิ่มนอดจากนอนจับหน้าอกหล่อนเอาไว้ และขาเล็กที่ยังพาดอยู่กับเอวสูง มังกรร้ายผู้บุกรุกยังคงนอนเล่นพุงกางอยู่ในสวนของหล่อน และกลับไม่มีท่าทีเกรี้ยวกราดใดๆอีก

 

    "หลับฝันดีนะ ...ตัวร้าย" เขากดจูบที่ข้างแก้มหล่อนนิ่ง

 

    "จะหลับได้ไงล่ะ ...พะ พี่เรียวเอาออกไปสิ" มีใครหลับได้ล่ะ... มีแขกเข้าพักอยู่แบบนี้

 

    "ไม่... ข้างนอกหนาว ในนี้อุ่นดี นอนไปเถอะ อย่าเรื่องมาก เดี๋ยวจะไม่ได้นอนทั้งคืนนั่นแหละ" คนตัวโตกลับทำเพียงยกน่องที่พาดพิงเอวสอบของตนเอาไว้มาจัดแจงอยู่ในท่านอนตะแคงปกติ ที่ไม่ปกติก็คงจะเป็นอะไรสักอย่างที่ตรอกตรึงอยู่ในกายบางนั่น ก่อนที่ทั้งคู่จะหลับไป

 

 

 

 

 

 

 

     "ฮารุจัง.... ตื่นก่อน" บทสนทนาเมื่อเช้าทำหล่อนหน้าแดง คนตัวเล็กแช่น้ำอุ่นอยู่ในห้องอาบน้ำที่บ้านและกำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้ารุ่งพระอาทิตย์ยังไม่ทันส่องแสง เขากลับปลุกเธอขึ้นมา

 

     "อือ.... ขอนอนอีกแปปนะคะ เซนไป ฉันเหนื่อย ง่วง"

 

    "ฮารุ... ตื่นมาดูอะไรนี่ก่อนเร็ว ไม่งั้นจะไม่เกรงใจแล้วนะ"

 

    "..... ทำอะไรน่ะพี่เรียว!!!" หากเมื่อหล่อนลืมตาขึ้นมาได้ เห็นเขาจับขาตัวเองไปพาดไว้ที่เดิมอีกแล้ว และที่สำคัญมือเขากำลังปลอบประโลมเจ้ามังกรพิโรธที่กำลังแช่กายนิ่งอยู่กับเธอ

 

   "มันติดน่ะสิ..." เขาตอบเสียงนิ่งงัน มองหน้าหล่อนพรางอมยิ้มเล็กๆ อ๊า.. หล่อชะมัด แต่มังกรร้ายนั่นมันหลับอยู่หรือ ทำไมความรู้สึกถึงเหมือนมันกำลังเริ่มกรุ่นโกรธเธออีกแล้ว และเขาว่าอย่างไรนะ... มันติดหรือ

 

  "ยะ ... ยังไงคะ" 

 

  "ก็ไม่มีน้ำหล่อลื่นแล้ว ตัวเธอเล็กนิดนึง อีกอย่างเช้าๆแบบนี้มันตื่น และตอนนี้ก็ติด เอาออกไม่ได้.... ขอเอาหนึ่งทีก่อนกลับนะ" เขาพูดสรุปจนหล่อนหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

 

  "ไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือ เราทำกันเยอะแล้วนะคะ เซนไป.... มันเช้าแล้วด้วย ถะ ถ้า... ลูกน้องมาได้ยิน " เหนื่อยแล้วด้วยจริงๆ.... เขาน่าจะมีวิธีสิน่า..

 

  "ไม่มี ...ไม่ให้เอาก็อยู่แบบนี้แหละ ฉันอยู่ได้ แต่เธอนั่นแหละจะเดือดร้อน" เขายิ้มกรุ้มกริ่ม เพราะรู้ว่ายังไง หญิงสาวก็ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว

 

  "ลองขยับออกก่อนไหม" แต่เธอก็ยังคงดื้อ และต้องส่งเสียงร้องกรี้ดออกมาเบาๆ เมื่อเขาดึงออกเพียงหน่อยเดียว มันกลับเจ็บไปทั่วบริเวณ คล้ายมันฝืด

 

  "ทะ ทำก็ได้... เร็วเข้าค่ะ เซนไป เดี๋ยวคุณแม่บ้านมา" หลังจากนั้นเขาก็บำเรอหล่อนด้วยซุปร้อนพิเศษยามเช้าและบทเพลงรำของมังกรโหดร้าย เกือบไม่รอดไปเมื่อแม่บ้านมาเรียกเธออยู่หน้าประตูและกำลังถึงจุดประสานที่ร้อนแรงที่สุด สวรรค์แทบล่มแต่เขากลับเร่งรัดเวลาได้อย่างดีเยี่ยม รีบกระแทกกายบาง มืออุดปากแทบไม่ทัน พอเขาคลายพิษเสร็จเรียบร้อย ก็ยังอุตส่าห์จัดแจงเสื้อผ้าให้หล่อน ก่อนจะรีบปีนระเบียงออกไป ....ชินอิจิ ทำหล่อนตื่นเต้นได้ทุกครั้งสินะ...