ซากุระฤดูร้อน 18+

เขาหยุดโลมลันแถมซอกคอหล่อนและ หันมาจ้องตากับคนตัวเล็กที่ถึงแม้จะถูกยกสูงเหนือพื้นก็ยังอยู่ในระดับที่เตี้ยกว่า เสียงทุ้มลึกและแววตาคล้ายจะป้อนคำสั่งให้หญิงสาวจดจำไว้ 

 

   "ถ้าพี่บอกว่าห้าม... ก็คือห้าม" 

 

   หญิงสาวที่ถูกจ้องตาเขม็งแม้จะไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดเขามากนักหากแต่ก็พยักหน้ารับหงึกหงัก

 

   "อ๊ะ... อ๊า.. "

 

     เมื่อตุ๊กตาตัวน้อยรับคำสั่งเขาเสร็จศัพท์ ชินอิจิยึดไหล่บางติดกับต้นไม้เอาไว้ แผ่นหลังบางพิงไว้กับลำต้น และสะโพกบางถูกจับให้ยื่นยาวออกมาเปิดกว้างความงามเปียกแฉะทั้งน้ำเพศรสของตนและชายหนุ่ม กางเกงเขาเลอะเป็นวงกว้าง และกุหลาบงามที่เนื้อในแดงซ่านเพราะถูกเขารังแกไม่เคยวายเว้น ชินอิจิสอดนิ้วกลางเข้าไปจนสุดเรียกเสียงครางจากร่างเล็ก กายบางสั่นน้อยๆ เพราะกุหลาบงามถูกกวนจนทั้งขาเพรียวสั่นกระตุกอยู่บ่อยครั้ง

 

   "อ๊าาา ซี้ดด... อ๊ะ! พี่เรียว มีคนมา!" 

 

  หางตาหวานรับรู้ถึงความเคลื่อนไหวที่กำลังกระชิดชั้นเข้ามาเรื่อย หากแต่เก็บเสียงร้องไว้แทบไม่ทัน ชายหนุ่มก็ประกบริมฝีปากเข้ามาทันที แถมนิ้วมือเขาก็ยังชักเข้าออกในกายเล็ก เอวบางทั้งโยกรับ โยกหนีมั่วไปหมด พอขยับแรงมากเข้าเขาก็เพิ่มขนาดการรุกรานเป็นนิ้วนางอีกหนึ่งนิ้ว จนหญิงสาวแทบคลั่ง

 

   "รู้แล้ว... ขอบใจที่บอก ....อืม ลูกสาวคุณโฮจิน่ะหรือ ....แน่ใจนะว่าอยู่ในงาน .....โอเค เดี๋ยวเจอกัน ...ไว้คุยกันใหม่ ....ขอบใจที่รายงาน" 

 

   เสียงคุยโทรศัพท์ที่อยู่ริมม้านั่งอีกฟากของต้นไม้ได้หายไปกับเจ้าของเสียง ...ถ้าได้ยินไม่ผิดเขาเรียกชื่อ โฮจิ ....ลูกสาวงั้นหรือ 

   ถ้าเช่นนั้นแล้ว... ในตำบลนี้ก็มีแค่ โฮจิเดียว แล้วลูกสาวที่ว่านั่นเล่า หากไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใคร ในเมื่อ พ่อมีลูกสาวคนเดียว แต่ที่แน่ๆคือ... หล่อนไม่รู้จักเจ้าของเสียงนั่น..

 

   " อ๊าง.... อ๊าห์" 

 

    นิ้วมือร้ายถูกชักออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เพราะเอาแต่ครุ่นคิดว่าที่เสียงผู้ชายคนนั้นพูดโทรศัพท์เมื่อสักครู่หมายถึงอะไร และเขาตามหาหล่อนทำไม แต่พอหล่อนเผลอลืมการถูกรุกเร้าตรงใจกลางกุหลาบงาม เผลอคิดอยู่ในใจเพียงครู่ มังกรร้ายตัวเดิมกลับดุดันขึ้นมาอีกครั้ง แถมพุ่งพรวดเข้าสู่ทุ่งกุหลาบงามโดยเจ้าของสวนไม่ทันตั้งตัว ความคับแน่น เสียดเสียว ...ทรมานคนตัวเล็กไปหมด "พี่เรียว... มะ มันแน่นไป" มันแน่นจริงๆ ทำไมคราวนี้ถึงรู้สึกตันท้องกว่าครั้งไหนๆนะ แถมยังตึงบริเวณรอยต่อจนสัมผัสคล้ายๆครั้งที่สองที่มีอะไรกันด้วย มัน... บอกไม่ถูก

 

   "สนใจอะไร... พี่อยู่ตรงนี้กล้ามองผู้ชายอื่นหรือ" 

 

    ที่แท้เขาดุดันเพราะหล่อนไม่ได้สนใจการกระทำอุกอาจของเขา แต่หล่อนกลับเงี่ยหูฟังแถมยังครุ่นคิดตามที่ผู้ชายคนเมื่อสักครู่พูด บทลงโทษจึงเป็นความคับตึงแน่นไปหมด ...ที่แท้เขาก็ไม่พอใจสิ่งนี้นี่เอง

 

   "ตะ แต่ว่า... ไม่ได้ยินหรือคะ เขากำลังหมายถึงฉันนะ"

 

    หากแต่ชายหนุ่มกลับไม่ใส่ใจคำถาม เขายังคงปักหลักนิ่งไม่ยอมขยับ

 

   "ฉันไม่สนใจว่ามันจะพูดอะไร..... ฉันรู้แค่เธอกำลังให้ความสำคัญกับมันมากกว่าฉันที่กำลังมอบความสุขให้เธออยู่และเธอต้องโดนลงโทษ" 

 

    คำสรรพนามแทนตัวถูกเปลี่ยนเมื่อเขาไม่พอใจ 

 

    "ฮารุไม่ได้มองเขาเลยนะคะพี่เรียว... อย่าโกรธฮารุนะ ... ก็ ..ก็แค่ฟังเฉยๆเอง" 

 

แค่มันน่าสงสัย ทำไมเขาต้องโกรธเธอด้วยเล่า

 

   "แก้ตัว.. ไม่อยากฟัง" 

 

   เขาพูดชิดริมฝีปาก แถมพอไม่พอใจหนักเข้า ก็กัดริมฝีปากล่างหล่อนเสียจนช้ำ หากแต่ความรู้สึกแน่นจุกช่วงล่างเรียกความสนใจของหญิงสาวไม่ใช่น้อย ฮารุยันแผ่นอกหนาออก และพยายามเพ่งมองจุดสอดประสาน ระหว่างมังกรพิโรธและสวนดอกไม้ผลิงาม 

 

   "รับมันเข้าไปให้หมด" 

 

     เขาพูดเสียงดำ ก่อนจะกดกายเน้นย้ำความใกล้ชิดจนแน่น .... นะ นั่น!!! .... เขายัดอะไรเข้ามาข้างในกายหล่อน!!! วัตถุสีชมพูเข้มมีขนาดเท่าน้อยกว่ามกรร้ายนั่นเล็กน้อย กำลังอิงแอบอยู่ในกายเธอคู่กันกับแท่งเนื้อสีเข้ม ....นี่คือสาเหตของความแน่นรัดรึงที่รู้สึกได้ ใบหน้าเรียวเล็กทั้งซีดทั้งแดงสลับกันไป ......

 

   "คนทำผิด ต้องโดนลงโทษ" 

 

    หากใบหน้าสงสัยนั่นกลับทำให้เขาเฉลยออกมา ว่านั่นคือของเล่นในการร่วมรัก และเขาไม่ได้คิดจะใช้กับหล่อนเลยสักนิด หากไม่ทำให้เขาโมโหเข้า .....แล้วจะไปรู้หรือไงว่าจะโมโหตอนไหนน่ะ ตาบ้า!! ทำให้หล่อนอับอายอีกแล้ว!

   "แง...... ผู้ชายใจร้าย!!"

 

    ฮารุแทบกรี้ดใส่หน้าเขา เมื่อจบประโยคคาดโทษ คนตัวสูงใหญ่ยกปลีน่องขาวให้แนบชิดกับเอวสอบ สอดใส่กระแทกความดุร้ายของเจ้ามังกรเอาแต่ใจ จนคนตัวเล็กเสียดเสียวจุดอ่อนไหวไปหมด ยิ่งเขาสอดสิ่งแปลกปลอมนั่นเข้ามา ความคับแน่นก็ยิ่งทำให้การร่วมรักมีรสแปลกประหลาด จนหญิงสาวร้องเสียงแห้งเมื่อเขาทำให้มังกรดุร้ายสงบลงได้ในกายเธอ

   เขาปลอบประโลมร่างบางที่หมดแรงเดินด้วยการแปลงร่างเป็นเบาะรองนั่ง ให้หญิงสาวอิงแอบกับอก คอยลูบศรีษะชื้นน้ำค้าง พรมจูบครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้นพอหายเหนื่อยทั้งคู่ เขาจึงพาหล่อนไปส่งถึงบ้าน โดยไม่มีใครรู้หรือสงสัยแม้แต่คนเดียว ว่าลูกสาวคยเดียวของบ้าน ทำไมช่วงนี้ถึงชอบออกไปเที่ยวคนเดียวบ่อยนัก แถมกลับมาแต่ละทีสภาพอิดโรยแม้แววตาจะมีความสุข