ซากุระฤดูร้อน 18+

 เขาตอบหน้าตาย ...เหตผลแค่นั้นมันเพียงพอกับการมาบุกรุกร่างกายใครแบบนี้ได้หรือ หญิงสาวเกิดไม่พอใจ มือที่บ่าเผลอหยิกเขาอย่างไม่รู้ตัว หากแต่เขาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายถูกกระทำฝ่ายเดียว เพราะเมื่อแม่ตัวน้อยออกแรง เขาก็กดตัวเธอลงมาทั้งตัว จนคนตัวเล็กที่ไม่ทันตั้งตัว ส่งเสียง "เฮือก" และกรีดร้องอย่างดังจนเขาปิดปากไว้แทบไม่ทัน... อะไรกัน วันนั้นโดนไปเยอะ ยังคับอยู่เลยแฮะ"แน่นจังฮารุ!" 

 

   "ไม่น่ะไม่! อ๊า....." ชายหนุ่มจับร่างบางให้เอนกายด้านบนไปตามพื้นไม้ ส่วนท่อนล่างที่สอดประสานถูกเขาใช้มังกรส่วนตัวขนาดใหญ่แข็งขึงขังจู่โจมทำร้ายจน น้ำอุ่นร้อนที่รินรดแปลเปลี่ยนเป็นน้ำเมือกไหลลื่น เสียงเนื้อกระทบกันแข่งกับเสียงครวญครางไม่ได้ศัพท์ระงมไปทั่วบ่อน้ำร้อน จนท้ายที่สุดทั้งสองก็พากันไปแตะขอบสวรรค์ และช่วงเวลาครึ่งวันที่คนตัวเล็กตั้งใจไว้ว่าจะใช้น้ำอุ่นสมานร่างกายให้เข้าที่ กลับเป็นใช้น้ำอุ่นจากบ่อช่วยทำให้ร่างกายยืดหยุ่นปรับขยายรับตัวตนของเขาไว้ได้ แม้จะเจ็บบ้างเมื่อห่างหายไปนาน แต่รอบหลังความรู้สึกกระสันเสียวกลับทำให้หล่อนหลงลืมทุกอย่างไปจนสิ้น

 

 

 

 

 

 

 

   "เซนไป.... ฉันกลัวคนมาเห็น" 

 

ชุดยูกาตะสีชมพูอ่อน ส่วนกระโปรงด้านหลังถูกเขาแหวกขึ้นมาวางไว้บนแผ่นหลังเรียวเล็ก เรียวจับคนตัวเล็กให้หันหน้าเข้าต้นซากุระใหญ่ มุมอับของสวนสาธารณะ วันนี้มีงานเทศกาลประจำตำบล มีการประกวดพลุและดอกไม้ไฟ เขาพาหญิงสาวแอบหนีออกมาเที่ยว และเมื่อเดินชมจนทั่วงานแล้ว เขากลับพาหล่อนมาทำอะไรสุ่มเสี่ยงใต้ต้นไม้นี่

 

   "ไม่มีหรอก ฉันบังเธอไว้แล้ว ไม่ต้องกลัว" 

 

   "อื้อ... พี่เรียว.. อย่าทำแรงนะ ฮารุกลัวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้ อะ อื้อ.."

 

 มังกรผงาดถูกแซกแซงเข้ามาจากด้านหลัง เข้าสู่ช่องทางสวรรค์ชั้นในถูกรูดลงมาเพียงหน่อยเดียว และเขาที่ยังมีเสื้อผ้าติดกายอยู่ครบ ค่อยๆดึงตัวตนเข้ามาใกล้บั้นท้ายขาวเนียน จับขาเธอถ่างออกเล็กน้อย และสอดประสานมือเข้าไปล้วงลับจับบุปผางามที่ด้านหน้า

 

   "ไม่ใช้มือด้วยได้ไหม ...มันเสียว" แค่มังกรดุร้ายที่ผลุบเข้าออกในกายก็จะแย่แล้ว หากใช้มือบดขยี้ดอกไม้งามของหล่อนอีก งานนี้กลั้นไม่ไหวแน่

 

   "ไม่.... เงียบไว้" หากแต่เขาก็ไม่ตามใจหล่อนอยู่ดี และโยนความหวังทั้งหมดไปที่ตัวหญิงสาว หากใครมาเห็นเข้าคงเป็นเพราะเสียงหล่อนนั่นแหละที่ดังเกินไป และนั่นเป็นเพียงคำขู่ เสียงพลุดังออกอยากนี้ ใครจะมาได้ยิน..

 

   "พี่เรียว อื้อ... อื้อ..." มือเล็กค้ำไว้กับต้นไม้ใหญ่ส่วนอีกมือคอยแต่ห้ามปากตัวเองไว้ไม่ให้ส่งเสียงเล็ดลอด กลัวคนมาเห็น 

 

  "โอว ฮารุจัง.... มันดีมาก ข้างในเธอโครตอุ่นเลย" เขาเผลอพ่นคำหยาบออกมา เสียงขู่คำรามตามอารมณ์ของเขา ที่เริ่มเก็บไว้ไม่อยู่เช่นกัน จนคนตัวเล็กต้องเผลอปล่อยมือที่ค้ำยันจับมือหนาที่จับน่องเนียนเธอเอาไว้

 

   "พี่เรียว... อ๊าห์... อย่าเสียงดังสิคะ" 

 

    เขาจับมือเธอไปประสานทับกันไว้ที่ลำต้นของไม้ใหญ่ ควบคุมบังเหียนขี่พญางูยักษ์ผาดโผนโลดแล่นในกายบางอย่างรวดเร็วถี่กระชับ คนตัวเล็กเริ่มทนไม่ไหวบ้างครางยาวแม้เสียงจะถูกเก็บไว้ด้วยฝ่ามือเล็กก็ไม่วายเล็ดลอดออกมา ความร้อนแรงในกาย จุดเชื่อมประสานแทบลุกเป็นไฟ ท้ายที่สุดคนที่ซ้อนอยู่ด้านล่าง บีบกายตัวเองอัดแน่นเข้ากับบั้นท้ายเนียนนุ่ม ฉีดหยาดน้ำพิษร้ายแห่งมังกรสวรรค์รินรดช่องแคบจนไหลเยิ้มออกมา

 

   "ฮู่..... โครตเจ๋งเลย" เขาพ่นลมหายใจออกมาทำให้มีละอองความเย็นเล็กๆคล้ายควันบุหรี่ แต่เป็นเพราะความเย็นของอากาศ 

 

   "พี่เรียวพูดไม่เพราะเลย ฮารุไม่ชอบนะ" 

  

คนตัวเล็กที่ถูกตรอกตรึงไว้กับต้นไม้ติติงคนที่หอบหายใจอยู่ตรงซอกคอที่รวบผมขึ้นปักปิ่นไม้อันเล็กเอาไว้

    

   หากแต่คนที่ทาบทับคนตัวเล็กเอาไว้จนมิดกลับไม่ได้แยแสแถมยังยิ้มมุมปาก ไล้เลียลำคอขาวจนเปียกชื้น .....ยังไม่พอ แค่นี้มันยังไม่พอ

    ชินอิจิทำการถอยทับถอดถอนเจ้ามังกรร้ายออกมาจากสนามรัก เขาค่อยๆเคลื่อนออกมาช้าๆอย่างเย้ายวน ครั้นพอหลุดออกจากขอบสนามได้คนตัวเล็กส่งเสียงครางเบาๆจนเขาแทบอารมณ์พุ่งขึ้นมาอีกละรอก กระโปรงหนาเลื่อนลงมาเล็กน้อยเมื่อเขาจับพลิกคนตัวเล็กให้หันมาประจันหน้ากัน หากเขากลับเอาเข่าข้างนึงเข้าแทรกกลางเรียวขาเล็ก ชุดที่คลุมลงมาจึงลู่ลงตามเรียวขานวลเนียน มองไม่เห็นว่าข้างในนั้นไร้ซึ่งชั้นใน

   คนตัวเล็กขาไม่ถึงพื้นเมื่อเขาเอาเข่ามายันกลางกายเอาไว้ กลีบกางเกงที่ถูกรีดอย่างดีช่างสอดแทรกเข้ามากลางร่องลึกได้พอดีจึงทำร้ายคนตัวเล็กเข้าอย่างจังเมื่อเขายันตัวหล่อนขึ้ยด้วยขาเพียงข้างเดียว ร่างบางจึงส่งเสียงร้องประท้วงออกมาเมื่อกลีบปกของกางเกงกำลังยียวนกลางกายของตนอยู่

 

   "อ้าห์... พะ พี่เรียวคะ ...กางเกงมัน.. อื้อ" เขาดันขาขึ้นสูงอีกแกล้งคนตัวเล็กที่จับไหล่เขาไว้มั่น 

 

   "เธอทำกางเกงพี่เลอะ" เขาพูดเบาๆ และเปลี่ยนจากมือที่กอบกุมเอวบางมาแหวกชุดยูกาตะช่วงบนออก เปิดเผยเพียงลาดไหล่และช่วงลำคอนวลขาว

    เขาโทษหล่อนได้อย่างไร ในเมื่อเขาทำเองแทบทุกอย่างและหล่อนเป็นแค่ตุ๊กตาให้เขาจับวาง ทั้งกางเกงที่เปลอะเลอะก็เลอะคราบคาวของเขาเอง มันมีความผิดของหล่อนด้วยหรือไงกัน...

    "ไม่ใช่ความผิดของฉันเลยนะ... อ๊ะ เจ็บ!" หล่อนประท้วงออกไป และสิ่งที่ได้รับคือลิ้นร้ายที่ลูบไล้ความลื่นชื้นไปทั่วลาดไหล่ และอาการเจ็บจี้ดๆ ตรงที่เขากัด

 

   "ความผิดเธอนั่นแหละ.... ฮารุจัง" เขาส่งเสียงสูดลมหายใจชิดลำคอเล็ก ก่อนจะสูดความหอมจนเต็มปอด "ทำไมน่าเอาอย่างนี้นะ" 

 

   "วะ ว่าไงนะ....!" เขาพูดบ้าๆอะไรออกมา... บางทีไม่ต้องพูดทั้งหมดที่คิดก็ได้ เพราะมันทำให้คนที่ไม่มีทางสู้เขาได้เลย อายจนแดงไปทั้งตัว

 

   "เทอมหน้าจะเข้ามหา'ลัยแล้วสิ" จู่ๆเขาก็ถาม หล่อนพยักหน้าหงึกหงัก ไม่กล้าขยับตัวแรง เพราะกลัวจะเผลอร้องออกมา ก็กางเกงเขาน่ะสิ ยังปักคาอยู่ที่เดิม ไม่มีขยับไปไหนเลยนอกจากเจ้าของมันแกล้งขยับขาเล่นให้เธอเสียวอยู่ภายในช่องท้องจนต้องจิกไหล่เขา แน่น

 

   "ห้ามคบเพื่อนผู้ชาย...." เขาพูดและพรมจูบตามลาดคอยันใบหูเล็กขาว

 

   "ทำไม.... คะ" คนตัวเล็กที่เริ่มตั้งสติไม่ค่อยอยู่เพราะเขาเริ่มอยู่ไม่เฉยอีกแล้ว แม้จะไม่เห็นด้วยกับคำสั่งแต่ก็ยังเลือกที่จะถามเหตุผลเขามากกว่า

 

   "อืม.... รู้ตัวหรือเปล่าว่าตั้งแต่วันนั้นที่ล็อกเกอร์ จนทุกวันนี้เรามีอะไรกันกี่ครั้งแล้ว แค่วันแรกที่พี่เห็นเธอตัวจริงก็ว่าน่ารักแล้ว ยิ่งตอนได้จับแบบนี้ ....จูบแบบนี้ ก็ยิ่งน่ารัก" เขาพูดและสาทิตไปในตัว คนตัวเล็กหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับการเล้าโลมแบบนุ่มนวล

 

  "แล้วเกี่ยวอะไรกัน... อื้อ" เขากัดเข้าที่ซอกคอหล่อนจนเป็นรอยแดงจ้ำ

 

  "รู้ไหม ว่าผู้หญิงวัยกำลังโตแบบเธอ... ยิ่งโดนเอาแทบทุกวันแบบนี้ ตรงนี้ตรงน้ันก็เต่งตึงไปหมด หน้าอกใหญ่ขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะสังเกตบ้างหรือเปล่า...."  เขาพูดจาหยาบคายหากแต่ตัวหญิงสาวเองก็ไม่มีอารมณ์จะต่อว่า นอกจากกลั้นลมหายใจตอบคำถามเขา

 

   "มะ ไม่รู้..." ก็ไม่ได้สังเกตจริงๆนี่นา... บางช่วงที่เขาหายไป หล่อนแทบจะดีใจจนกรี้ดด้วยซ้ำ เพราะจะได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง เพราะทุกครั้งที่เขาโผล่มา ไม่มีครั้งไหนที่จะมานั่งพูดคุยตามประสาหนุ่มสาว แค่คำทักทายสองสามประโยค หล่อนก็แทบไม่มีเสื้อผ้าติดกายแล้ว ยิ่งไม่รู้ว่าเขาเคยเป็นนักย่องเบามาหรือไง ถึงไม่เคยถูกจับได้เลยสักครั้งที่ลักลอบมาทำอะไรเธอ แรกๆก็กลัวที่เขาขู่จะเปิดเผยคลิป หากแต่ทีหลังก็หลงลืมไปบ้างว่ามีสิ่งนั้นอยู่ มีแต่ใจที่กลับชอบสัมผัสของเขา เรียกร้องหาอยู่ได้ไม่เว้นวัน จนคิดว่าตัวเองอาจโดนมนต์ดำของเขาเข้าแล้ว หากไม่โผล่มาช่วงที่หล่อนออกไปทำธุระข้างนอกบ่อยๆ เขาก็จะโผล่มาทางหน้าต่างห้องนอนเป็นประจำ หากมีวันไหนที่หายไปเลยก็จะพูดแค่ว่า 'ไม่ว่าง ธุระเยอะ คิดถึงจะแย่' ก็ไม่รู้จะซักถามอะไรอีก เขาไม่เคยเปิดเผยตัวตนไปมากกว่านั้น และตัวหญิงสาวเองก็คงบ้าไปแล้วที่ติดใจในรสรักเขาแจ เขามีความสามารถขนาดที่แอบมาเริงรักกับหล่อนทั้งในรถลีมูซีนส่วนตัว บนชิงช้าสวรรค์ตามสวนสนุก สระว่ายน้ำสาธารณะที่คนจอแจไปหมด เขาก็ยังมีความสามารถมีอะไรกับหล่อนได้ทั้งชุดว่ายน้ำ หากแต่ครั้งใดที่ไปกับครอบครัวเขามักจะส่งข้อความให้ออกไปหาบ้าง และแอบมีอะไรกันตามห้องน้ำ หรือบันไดหนีไฟ ....เขาไปได้แทบทุกที่ และตัวหล่อนเองก็ได้เพียงสรุปในใจว่า ...เขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ...หากแต่ที่ยอมทุกวันนี้ เพราะเขาไม่ได้คิดร้ายอะไร ถึงเขาจะพูดย้ำเสมอเมื่อเธอทำถ้าปฏิเสธ แต่หากเมื่อใช้เวลาพิสูจน์ ชินอิจิ เรียว ..... สอนให้หล่อนเรียนรู้โลกภายนอกได้ดีกว่าอยู่บ้านมากนัก

 

    "งั้นก็จงรู้ไว้ซะ.... ว่าตัวเองในตอนนี้ ไปไหนก็มีแต่คนอยากได้..."