ซากุระฤดูร้อน 18+

ชินอิจิ เรียว หลังจากวันที่พบกันครั้งแรกในห้องล็อกเกอร์นั่น เขาก็ตามมาก่อกวนเธอไม่ได้หยุด แต่หากวันเวลาผ่านไปนานเข้าความกลัวที่จะถูกทำไม่ดีไม่ร้ายกลับเปลี่ยนไปในทางที่ดี ฮารุ คาชินาระ ไว้ใจเขา เพราะนอกจากการมีอะไรกันแล้ว เขาเป็นเหมือนเพื่อนอีกคนหนึ่ง ทั้งยังคอยสอนศิลปะการป้องกันตัวอีกหลายอย่าง บางวันยังพาออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก ซึ่งคุณหนูอย่างเธอทำได้ยากนักที่จะออกไปเต็ดเตร่เล่นอย่างเด็กๆคนอื่น นึกถึงวันที่ผ่านมากับเขาในตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา หน้าหวานก็แดงซ่านลุกลามไปยันคอ ชินอิจิ เรียว เข้าใาในชีวิตเธอ และสอนให้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง โดยเฉพาะ ความต้องการทางกาย!

 

   "มาแล้วหรือ คนสวย"

 

   "นี่... นาย!" การพบปะกันครั้งที่สองย้อนกลับไปเป็นเมื่อคราที่หล่อนเองไปแช่บ่อน้ำพุร้อน และหลังจากที่เปิดบ่อทำการจ่ายเงินเช่าคนเดียวครึ่งวัน เก็บข้าวข้องเรียบร้อย ชุดคลุมถูกถอดพาดวางไว้ที่เก้าอี้ไม้ข้างสระ หากพอเดินลงน้ำได้สองก้าว ความสูงระดับน้ำอุ่นแค่ปลีน่อง เสียงทักจากอีกฟากหินดังขึ้นมา ...แต่หล่อนเหมาไว้คนเดียวนี่ แล้วใครกัน

 

   หญิงสาวเตรียมวิ่งขึ้นจากบ่อเมื่อเห็นว่าใครชัดเจนเมื่อละอองน้ำร้อนพัดผ่านไป ร่างกายเปือยเปล่าอวดสายตาผู้แอบอ้างเข้ามาเสียจนร่างกายเขาแข็งขึงแม้เพียงแค่โลมเลียผ่านสายตา

 

    "วิ่งหนี ฉันจะปล่อยคลิปเธอลงอินเตอร์เน็ต" หากคำขู่นั่นกลับเป็นผล คนที่กำลังสาวเท้าถอยหลังหยุดชะงัก ไม่รู้ตัวว่ายืนขาวโพนโชว์เนื้อเนียนให้ชายแปลกหน้าดู

 

    "มาสิ แช่ออนเซ็นไม่ใช่หรอ อากาศข้างบนหนาวนะ ลงมาเร็ว"

 เมื่อเขาทักคนที่ยืนกำหมัดนิ่งเริ่มรู้สึกตัวเหมือนกัน หากก้มดูจึงรู้ว่าสายตากรุ้มกริ้มของเขาเพราะหล่อนกำลังโป๊

เท่านั้นแหละ ...สาวตัวเล็กรีบเดินลงน้ำ เพื่อใช้ไอหมอกจากผิวน้ำปิดบังเนื้อเนียน แถมยังเกาะติดขอบสระอีกด้านให้ได้มากที่สุด หมอนั่นมันอันตราย! 

     หากแต่พอร่างเล็กมัวพะวงกับร่างขาวโพลนใต้น้ำว่าเขาจะเห็นอะไรไหม เมื่อมองกลับไปยังตำแหน่งเดิมอีกที เขาหายไปแล้ว!

 

     พรวด!! 

     "กรี้ด!!" ชายหนุ่มรูปร่างสูงก้ามเนื้อแน่นยำโผล่พรวดขึ้นมาจากใต้น้ำ กอดเอวบางไว้แน่น เสียงกรี้ดถูกเก็บเงียบด้วยคนตัวสูงก้มหน้าลงมาปิดปากหล่อนด้วยจูบเร่าร้อน 

ที่แย่คือ.... ความแข็งแรงและใหญ่โตของเขาดันหน้าท้องหล่อนอยู่ ไม่นะ!

 

     "ปล่อยนะ ไอ้โจรบ้า!" 

   ร่างสูงปล่อยจูบคนตัวเล็กที่สั่นสะท้านในอ้อมกอดเขา ถ้าหากไม่หยุดไว้ ดูท่าคนตัวเล็กไม่ยอมง่ายแน่ และเขาเองก็คงไม่ได้คุย อยู่ใกล้ร่างบางทีไรอยากจะระเบิดตัวเองจริงๆ แม่นี่ฟีโรโมนแรงชะมัด

 

    "ชื่อ เรียว ...ไม่เรียกจะกระแทกให้ร้องไม่ออกเลย" คนตัวโตขู่เสียงแข็ง ครั้นพอเขาทำหน้าดุเข้าคนตัวเล็กน้ำตาเอ่อคลอทันทีจนเขาใจหาย

   "แบบนี้อีกแล้วนะ... ใจร้าย มาทำฉันทำไมกัน" คนตัวเล็กตัดพ้อ น้อยเนื้อต่ำใจ หล่อนเพิ่งทำใจให้เลิกฝันร้ายถึงเขาได้ไม่กี่วัน ต้องมาเจอเขาอีกแล้ว กายบางที่นอนซมเพราะพิษไข้การอักเสบแทบอยู่ไม่ได้เพราะปวดร้าวจนทรมาน

   คนถูกต่อว่า ยิ้มเป็นนัยก่อนเช็ดหยาดน้ำตาจากหางตาเล็ก "ฉันมาดีหรอกน่า.. ไม่ได้ทำร้ายเสียหน่อย"

 

    "ทำฉันเป็นไข้ไปเป็นอาทิตย์เนี่ยหรอ ไม่ได้ทำร้าย!" คนตัวเล็กต่อว่าเขาทั้งหยาดน้ำตา

 

    หากแต่ผู้บุกรุกกับทำเพียงหัวเราะก๊ากเพราะความไม่ประสา รู้สึกอะไรก็พูดของแม่เด็กน้อยนี่

    "ขอโทษครับคนดี... เจ็บมากไหมหืม?" เขาย่อตัวถามชิดริมฝีปากบาง ..เอาอีกแล้ว อยากได้อีกแล้ว ...ใจเย็นนะลูกพ่อ

 

   "ลองมาโดนบ้างไหมล่ะ" คนตัวเล็กเสียงสั่นทันที เมื่อร่างกายบอบบางใต้น้ำเริ่มโดนก่อกวน

 

   "ไม่ล่ะ... เป็นฝ่ายทำอย่างเดียวดีกว่า" 

 

   "อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้องล่ะ กลัวจริงๆแล้ว" คนตัวเล็กพนมมือขอร้องเขา จนชายหนุ่มหัวเราะขัน

 

   "เรียก พี่เรียวก่อนสิ"

 

   "นะคะ พี่เรียว ..ปล่อยฉันไปเถอะ" คนตัวเล็กว่าง่าย ส่วนคนโดนตามใจยิ้มกว้าง

 

   "ปล่อยก็ได้" หากแต่คนตัวเล็กที่ไม่รู้ตัวว่าเขาได้ย่อตัวมาอยู่ในระดับเดียวกับเธอ ถูกเขาอุ้มเอาไว้แถมใช้ขาแข็งแกร่งแยกขาตนเองออกให้ตำแหน่งร่วมรักอยู่ตรงกับมังกรร้ายที่จดจ่อเตรียมบุกรุกอยู่ด้านล่าง ครั้นพอเขาค่อยๆปล่อยตัวเองลงมาจึงรับรู้ถึงความแข็งขึงที่จ่อประชิดระหว่างขา ร่างเล็กร้องประท้วง ส่ายหัวหลับตาปี๋ไม่ยอมท่าเดียว

 

   "ไม่นะไม่! อย่านะ ไม่!" คนตัวเล็กทำอะไรไม่ถูกนอกจากปล่อยให้เขาประคองเอวบางนั่นเอาไว้ให้ยังอยู่เหนือส่วนหัวของมังกรดุร้าย

 

   "จะเอายังไงกันแน่ ปล่อยไม่ปล่อย" หากแต่แรงดิ้นของหล่อนที่ส่งผลให้น้ำกระเพื่อมนั้นส่งเอฟเฟ็กต์กลับมาเป็นคลื่นน้ำที่กระทบกับขอบสระจนร่างสูงที่ปักหลักนิ่งต้องพริ้วไหวไปตามแรงโน้มถ่วง ทำให้ส่วนหัวมังกรร้ายที่ปักหลักรออยู่แนบชิดเข้าไปเพียงผิวส่วนบน

 

   "ปล่อย... ปล่อยฉันไป อย่าใส่มันเข้ามานะกลัวแล้ว" คนตัวเล็กกลัวลนลาน หากขยับแรงมันต้องหลุดเข้ามาข้างในแน่ๆ 

 

   "นี่ฮารุ.... มันเป็นธรรมชาติของชายหญิงนะ กลัวอะไร" คนตัวโตอธิบายหน้านิ่ง

 

   "กะ... ก็มันน่ากลัวนี่คะ คุณเป็นใครก็ไม่รู้" อ๋อ... ที่แท้ก็ห่วงเรื่องนี้นี่เอง

 

   "ก็บอกไปแล้วไงว่าชื่อ เรียว" ซื่อหรือบื้อกันแน่....

   

  "ไม่ใช่อย่างนั้นนะ... ระ เราไม่รู้จักกัน ไม่ควรทำอะไรแบบนี้" คนตัวเล็กเมื่อเริ่มตั้งสติได้ ใช้มือที่กำกันไว้แน่น จับบ่าเขาไว้ทั้งสองข้างเพื่อฝืนตัวไม่ให้ลดต่ำลงไปมากกว่านี้ แล้วอะไรที่คาๆอยู่ในกายหล่อนจะได้ไม่ต้องลงลึกไปอีก หากแต่ก็ต้องคอยสู้กับมือหนาที่กุมเอวตนเองเอาไว้เกือบหมด กดดึงรั้งยื้อยุดกันอยู่ทั้งอย่างนั้น

   

   "เธอก็รู้ชื่อฉันนี่ ส่วนฉันน่ะ... รู้ทุกอย่างในชีวิตเธอเลยล่ะ..." ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ "หรือถ้าหากมันยังไม่มากพอ... หลังจากวันนี้จะทำความรู้จักกันก็ยังได้" 

   

   "ทำแบบนี้ทำไมคะ" หญิงสาวถามความข้องใจตลอดหลายต่อหลายวันที่ผ่านมา และคำตอบกลับทำให้เธออึ้งยิ่งกว่าอะไร

 

   "อยากทำ" เขาตอบหน้าตาย ...เหตผลแค่นั้นมันเพียงพอกับการมาบุกรุกร่างกายใครแบบนี้ได้หรือ หญิงสาวเกิดไม่พอใจ มือที่บ่าเผลอหยิกเขาอย่างไม่รู้ตัว หากแต่เขาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายถูกกระทำฝ่ายเดียว เพราะเมื่อแม่ตัวน้อยออกแรง เขาก็กดตัวเธอลงมาทั้งตัว จนคนตัวเล็กที่ไม่ทันตั้งตัว ส่งเสียง "เฮือก" และกรีดร้องอย่างดังจนเขาปิดปากไว้แทบไม่ทัน... อะไรกัน วันนั้นโดนไปเยอะ ยังคับอยู่เลยแฮะ