ซากุระฤดูร้อน 18+

 "เป็นอะไรหรือเปล่าฮารุจัง เห็นท่าทางแปลกๆตั้งแต่บนรถแล้ว" ฮิซูกิสนิทกับหญิงสาวจนแทบจะเป็นเพื่อนกันได้ เพราะตั้งแต่เจอกันเขาก็พูดคุยจนแทบจะไร้ช่องว่าง 

 

   ระหว่างทางหญิงสาวได้แต่นั่งหุบขาและกุมมือประสานกันเอาไว้บนตักแน่น รถลีมูซีนสีดำถูกกั้นระหว่างห้องคนขับและโดยสาร

   ฮิซูกิพูดจาเป็นปกติและยังคงรักษามาดคุณชายไว้ได้อย่างดี ต่างจากหญิงสาวที่เวลาจะตอบคำถามเขาทีต้องกลั้นใจให้เสียงนั้นนิ่งเป็นปกติให้ได้

 

    "เปล่าค่ะ ...คือฉันอยากเข้าห้องน้ำนิดหน่อยน่ะค่ะ" ฉันเริ่มทนไม่ไหว เพราะระยะทางจากบ้านถึงบริเวณงานนี่กินเวลาเป็นครึ่งชั่วโมง และพอมาเดินคุยกันได้ประมาณยี่สิบนาทีฉันก็เริ่มรู้สึกว่าจะทนไม่ไหว อยากระเบิดอารมณ์จะแย่ ฉันแทบไม่ได้ฟังที่ฮิซูกิพูดเลยด้วยซ้ำ

 

   "อ๊าาห์ ....." ขาเรียวเล็กสั่นเบาๆอย่างกำลังพยายามนิ่ง เมื่อเจ้าสิ่งแปลกปลอมในกายเริ่มทำให้มวลสารข้างในอยากจะไหลพร่า 

   

   และฉันก็ทำผิดพลาดอีกครั้ง เมื่อกลั้นเสียงร้องเอาไว้ไม่ไหว ขามันก็พลันจะหมดแรงจนยืนเอาไว้ไม่อยู่ ยังดีที่ฮิซูกิประคองฉันเอาไว้ได้ 

 

   "ไหวไหมฮารุจัง ฉันว่าพาเธอไปหาหมอดีกว่า อาการไม่โอเคแล้วนะ"

 

    ฮิซูกิพูดอย่างเป็นห่วง แต่ยิ่งอ้อมแขนของเขารัดร่างฉันเอาไว้แบบนี้ ฉันก็ยิ่งทนไม่ไหวจนอยากจะแตกพร่างในอ้อมกอดเขาเสียรู้แล้วรู้รอด

 

   "ไม่เป็นไรค่ะฮิซูกิ ไปรอฉันที่ร้านอาหารนะคะ เดี๋ยวฉันตามไป ขอตัวสักครู่ค่ะ!" ฉันรีบพูดและผละออกจากเขา ก่อนจะนัดหมายกันเรียบร้อยไว้แล้วเพราะก่อนหน้านั้นได้จองที่นั่งพิเศษในร้านอาหารเอาไว้ 

   

    ฉันทิ้งฮิซูกิไว้แบบนั้นก่อนจะวิ่งมายังห้องน้ำสาธารณะ เมื่อเข้ามาด้านในห้องจึงกดล็อคประตูเรียบร้อยแล้ว ฉันควรทำอย่างไรกับสถานการณ์ตอนนี้ดีนะ มันเหมือนอยากจะระเบิดแต่ก็ทำได้ยาก เจ้าเครื่องนี้เหมือนระเบิดเวลา และฉันควรทำให้มันจบไวขึ้นด้วยการใช้มือของตนเองนวดคลึงไปยังจุดอ่อนหไหว ทำแบบที่ชินอิจิเคยทำให้ และมันก็ช่วยได้ดีทีเดียว

 

     เสียงพูดคุยเหมือนมีคนเดินมาทำให้เสียงครางเบาๆของฉันต้องรีบใช้มืออุดเอาไว้เกรงคนจะได้ยิน จนในที่สุดจุดหมายที่ฉันรอคอยก็มาถึง ดาวพร่างพรายเต็มอุ้งมือเหนอะหนะไปหมด และฉันจะจัดการกับชั้นในที่เปียกชื้นอย่างไรดีนะ!  ชินอิจิ ใจร้ายเหลือเกิน..

 

 

 

    "ดื่ม..." 

 

   ฉันกลับมาที่ห้องอาหารและก็พบว่าฮิซูกิกำลังนั่งรอฉันอยู่ ในห้องทานอาหารแบบพิเศษที่กั้นไว้จากภายนอก เป็นห้องหับมิดชิดแบบต้นฉบับญี่ปุ่น นั่งทานบนเบาะกับพื้น 

 

   พูดถึงเจ้าสิ่งที่อยู่ในตัวฉัน พอน้ำมากมายพรั่งพรู่ออกมาเจ้าตัวนั้นก็นิ่งสนิท จนฉันห้ามไม่ได้แอบคิดไปเองว่า ไม่แบตหมด ก็พัง หรือไม่เมื่อมิสชั่นคอมพลีทแล้วมันจะหยุดทำงานเองหรืออะไรก็ตามแต่ ถือว่าเป็นโชคดีของฉันไม่น้อย ช่วงเวลาต่อไปนี้ฉันก็คงเพ่งความสนใจไปที่ฮิซูกิได้โดยไม่มีอะไรมาขัดขวาง

 

    "ว่าแต่พี่ซูกิไปเรียนตั้งไกล... ไม่มีผู้หญิงติดมือมาด้วยบ้างหรือคะ"

 

  ฉันถามออกไปเพราะเราทั้งคู่สนิทกันมากแล้วพอสมควร จนคุยได้แทบทุกเรื่อง ฉันเล่าปัญหาในวัยเรียนและอนาคตมากมายให้ฮิซูกิฟังและเขาก็แนะนำอย่างดี การพูดคุยกับเขาทำให้ฉันสบายใจและรู้สึกดีมากขึ้นจน... ฉันรู้สึกว่า เริ่มชอบเขาเข้าแล้ว

 

    "ถ้าบอกว่าไม่มีเลยก็คงดูโกหกเกินไปสินะ แต่ว่าจริงๆแล้วก็ นิสัยผู้ชายน่ะ เล่นๆ.... คนที่คิดจะจริงจังด้วยก็ว่ากันอีกที" 

 

    เขาพูดและยิ้มให้จนนัยตาพร่างพราว น้ำชาแก้วแล้วแก้วเล่าและอาหารเพียงเล็กน้อยถูกส่งเข้าปากเพราะทั้งคู่มัวแต่คุยกันถูกคอ นาฬิกาบอกเวลาสองทุ่ม บรรยากาศข้างนอกก็กำลังคละคลุ้งไปด้วยคนที่เข้ามาชมงาน

 

   ที่เขาบอกว่าเล่นๆก็คงจะจริงอย่างเขาว่า

 ชินอิจิก็ทำกับเธอเป็นของเล่นเหมือนกัน พูดแล้วใจก็หายวาบเมื่อคิดว่าเขาช่างไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลย คนพรรค์นั้นอย่าไปคาดหวังอะไรด้วยเลยฮารุ!

 

    "แล้วเมื่อไหร่จะมีจริงจังล่ะคะ.." ฉันถามเขาเพราะอยากรู้จริงๆ ฮิซูกิหน้าตาดี ฐานะดี แถมความรู้ดีอีกด้วย สาวๆคงอยากเข้าหาเขาเพียบ

 

   "รอฮารุจังตกลงไง" เขาพูดหน้าตาจริงจัง

 

   "เรื่องอะไรคะ" 

 

   "คุณน้าคาชิไม่ได้บอกฮารุจังหรอกหรอ" 

 

   ฉันไม่แน่ใจว่าเรื่องที่เขาพูดจะใช่เรื่องเดียวกับที่ฉันแอบได้ยินมาหรือเปล่า แต่กระนั้นพ่อก็ยังไม่ได้พูดอะไรกับฉันเลยสักนิด

 

   "เรื่องอะไรล่ะคะ" ฉันถามย้ำกับเขาเอาอีกครั้ง

 

   "เราต้องแต่งงานกันไง ฮารุจัง " คำพูดของเขาและแววตาจริงจัง ทำให้ฉันน่าแดงซ่าน และเรื่องที่ฉันแอบได้ยินก็เป็นเรื่องจริงสินะ ถึงในคราแรกฉันจะไม่ค่อยเห็นด้วยและเก็บเอามาคิดมาก แต่หากว่าเป็นฮิซูกิคุงแล้ว ก็คงไม่เสียหายอะไร

 

   "ค่ะ ฉันพอทราบมาบ้าง แต่ไม่รู้ว่าเป็นรุ่นพี่ซูกิ" ฉันตอบเขาและไม่ค่อยกล้าสบตาเขาตรงๆเท่าไหร่

 

  "แล้วฮารุจังว่าอย่างไรล่ะ" เป็นฮิซูกิที่ลุกขึ้นยืนมาเปลี่ยนที่นั่งอยู่ข้างฉัน โต๊ะที่เรานั่งเป็นทสี่เหลี่ยมผืนผ้า เรานั่งตรงข้ามกันฝั่งความยาวของขนาดโต๊ะและเขาก็เปลี่ยนมานั่งข้างๆฉันแล้ว หัวใจที่เคยนิ่งสงบไปพักนึงก็กลัวรัวเป็นเสียงกลองอีกครั้ง

 

   ฮิซูกิจับมือฉันที่ประสานกันไว้บนโต๊ะแน่น เขาดึงตัวฉันให้หันหน้ามาคุยกับเขา และแววตาอ่อนหวานนั่นช่างทำให้ฉันเคลิ้มได้ดีจริงๆ

   ฉันตัดสินใจแล้วว่า จะตอบตกลงเขาไป เพราะในอนาคตฉันก็คงพึ่งพาเขาได้มากจริงๆ แถมพ่อและแม่ก็ยังดูเชียร์เขาไม่น้อย

   ฉันไม่เคยถามว่าการแต่งงานในครั้งนี้เพราะอะไร ฉันมองเห็นว่ามีแต่ได้กับได้ ฮิซูกิเองก็ยังเป็นคนพิเศษในดวงใจของฉัน ดังนั้นฉันไม่ควรต้องคิดมาก ...ใช่ไหม

 

    "ขอเวลาหน่อยไม่ได้หรือคะ... คือพ่อกับแม่ยังไม่ได้บอกอะไรฉันจริงจังเลยค่ะ"

 

   "ได้สิ ...แต่ฉันจะบอกฮารุจังไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าฮารุเป็นผู้หญิงคนเดียวและคนแรกที่ฉันเห็นแล้วอยากได้มาเป็นภรรยาที่สุด ฉันจะดูแลเธออย่างดี อยากได้อะไรก็จะได้ เธอน่ารักและเหมาะกับฉันที่สุดแล้ว อย่าคิดนานนักนะ ฉัน...ไม่อยากรอแล้ว" ฮิซูกิพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะยื่นหน้าเข้ามา

 

    หญิงสาวผมปล่อยยาวเงาขลับค่อยๆหลับตาพริ้มรับจูบอ่อนหวานจากคนตรงหน้า ที่ค่อยๆแปรเปลี่ยนจากความหวานเป็นความร้อนจัดระอุ จากที่ปากประกบกันค่อยๆดูดดึงเรียวปากเล็กเบาๆ ขบเม้มริมฝีปากบาง จนเจ้าของเผยอปากออกและชายหนุ่มก็ค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปดูดดึง คนตัวเล็กที่ค่อยๆซึมซับความหวานจากเขาไม่รู้ตัวว่าค่อยๆถูกชายหนุ่มใช้รสจูบประคองตนเองให้นอนราบลงไปกับพื้นพรมนุ่มอย่างดี ผมสวยสยายเต็มพื้น และริมฝีปากก็กำลังประคบจูบกันอย่างดูดดื่ม มือบางหาที่วางไม่ถูกค่อยๆประสานกันผ่านหลังคอของเขา จนดูเหมือนเป็นการยินยอมพร้อมใจที่จะเลยเถิด

 

   "อืม.... " เสียงครวญครางประสานกันยิ่งทำให้หญิงสาวลืมแล้วสิ้นทุกสิ่ง ทิ้งตัวเองให้จมดิ่งสู่ห้วงสวรรค์กับเขาอย่างเต็มใจ

 

   ชายหนุ่มค่อยๆลากไร้ลิ้นร้อนเข้าสู่หลังใบหูสาวขบเม้มจนพึงพอใจก็ลากเลียมายังคอระหงส์ กดจูบแผ่วเบาเพียงเรียกอารมณ์ ความหวานซาบซ่านส่งผลให้คนตัวเล็กลืมตาปรอยมองหน้าคนที่กำลังเคลื่อนย้ายศรีษะเข้ามาบดจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง 

 

  เสื้อคลุมของหญิงสาวค่อยๆถูกเขารูดออกจากไหล่บาง ก่อนจะถูกทิ้งอย่างไม่ใยดีข้างกายของทั้งคู่ ลิ้นร้อนลากไล้ลงมาตั้งแต่ปลายคางยันร่องอก หากแต่เนื้อผ้าฝ้ายสบายๆเมื่อถูกความชื้นก็ย่อมลู่ตามเนื้อเนียน

 

    บราตัวเดิมถูกถอดอีกครั้งและคราวนี้เสื้อตัวสวยเข้ากันกับกระโปรงถูกรั้งลงมาไว้แค่เปิดเผยความสาวสะพรั่งสองเต้าให้ชายหนุ่มได้ก้มลงไปดูดดื่มจนเจ้าของร้องครางทรมาน

แขนเล็กกดศรีษะของคนที่ซุกไซร้เธออยู่แน่นขึ้นระบายความเสียว บทเล้าโลมที่คราแรกดูเหมือนจะอ่อนนุ่มเหมือนคนริเริ่มกลับเปลี่ยนเป็นดุดัน..... คล้ายชินอิจิ ไม่สิ หรือเธอจะติดเขาจนเกินไป ชินอิจิเป็นแค่ของเล่นของเธอเหมือนกัน และหลังจากวันนี้ฉันจะไม่ยอมให้เขาแตะต้องอีก ฉันเป็นของฮิซูกิคนเดียว ในเมื่อเขาทำกับฉันเหมือนสิ่งของไร้ค่า เรื่องบ้าๆระหว่างเรามันควรจะจบ หญิงสาวคิดสั้นๆเพียงเพราะโมโห 

 

   กายหนาแทรกเข้ามาระหว่างขาเพรียว จนต้องอ้าออกให้เขาสอดตัวเข้ามาเพื่อดื่มกินเธออย่างถนัด

 

   "อืม.... รุ่นพี่ ... อ๊า เราไม่ควรนะคะ" แม้จะเคลิ้มกับการเล้าโลมของเขาไปแล้ว แต่กระนั้นก็ควรห้ามออกไปบ้าง เพราะเราอยู่กันนอกสถานที่ มันยังไม่ควรเท่าไหร่หรอกมั้ง

 

  "นิดเดียวที่รัก นิดเดียว..." ใบหน้าเล็กพยักหงึกหงักรับเขาทันที ถึงแม้เขาจะพูดว่าที่รักเพราะอารมณ์ใคร่ แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่เขายังเห็นเธอเป็นที่รัก ...แม้ในอารมณ์แบบนี้ก็เถอะ

 

   "อย่าเลียแบบนั้นสิคะ ฉันเสียว.." ลิ้นร้ายกาจของเขารัวใส่ยอดอกของฉันจนฉันรู้สึกว่ามันเริ่มแข็งจนเจ็บไปหมด หากแต่เมื่อเขาพูดกลับมา ฉันกลับรู้สึกเหมือนโดนแช่แข็ง

 

   "ฮารุจัง ทำไมร้อนแรงแบบนี้ ครั้งแรกหรือเปล่า" ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นหญิงสาวเจนสังเวียน มีเซ็กส์กับชายแปลกหน้าแทบทุกวัน เขาจะยังปฏิบัติกับฉันแบบนี้ไหมนะ

 

   "อ๊าา..." ฉันจึงไม่สามารถส่งเสียงใดออกไปได้อีก เพราะเขาคงพูดไปอย่างนั้น ไม่ได้ใส่ใจจะเอาคำตอบ 

 

   ฮิซูกิอมเม็ดบัวสีชมพูของฉันเอาไว้ในอุ้งปาก อีกข้างเขาก็บีบมันเล่นราวเด็กน้อย เนินเนื้อบริเวณทรวงอกโดนเขาจูบจนขึ้นเป็นรอยแดง แต่พอฉันเริ่มหลั่งความต้องการออกมา กลับต้องไปเสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะเจ้าวายร้ายนั่น ทำงานอีกแล้ว!

 

    "อ๊าาาห์ ซี้ดดดด..." ฉันพยายามที่จะห้ามเสียงร้องแต่กลับทำได้แค่ส่งมันออกไปเพียงแผ่วเบา ทั้งด้านล่างที่ถูกโจมตีด้วยเจ้าเซ็กส์ทอยนั่น แถมด้านบนยังถูกฮิซูกิโลมเลีย ฉันจะต้านทานไม่ไหวแล้ว ประสาทส่วนจินตนาการมันมโนไปแล้วว่าฮิซูกิกำลังแหวกว่ายอยู่ในกายของฉันและมันก็เสียวจนฉันห้ามไม่ไหวที่จะส่งเสียงร้องออกไป

 

   "อืม ดีมากสาวน้อย ครางอีกสิ" มือของเขาละออกจากหน้าอกของฉันค่อยเลื้อยผ่านชุดเข้าไปยันด้านล่าง เพื่อปรนเปรอดอกไม้งาม แต่ถ้าหากเขาเกิดจับโดนเจ้าเครื่องนั่น เขาไม่คิดว่าฉันเป็นหญิงสาวร่านสวาทหรอกหรือ

 

    มือที่กำลังเรื้อยลงไปจึงถูกยับยั้งเอาไว้จากคนตัวเล็ก หญิงสาวแสร้งจับมือเขาเอาไว้แน่นและส่งมาที่หน้าอกเนียนสู้มือดังเดิม จนชายหนุ่มเข้าใจว่าหล่อนต้องการ 

   และเขาไม่ทำให้ผิดหวัง มือใหญ่กอบกุมพอดีบีบเค้นจนหญิงสาวร้องเสียงหลง

   กายด้านล่างถูกดึงขึ้นให้ถูไถกับความผงาดภายใต้กางเกงและเพียงไม่กี่ครั้งที่เอวบางถูกดึงให้เบียดเสียดกับความแข็งแกร่ง หญิงสาวก็ครางยาวออกมาเป็นการจบสิ้นเกมส์สวาท

 

    บรรยากาศอึมครึมที่หญิงสาวมองหน้าเขาแทบไม่ติด ฮิซูกิจะเดินเกมส์ต่อ เขาทำท่ารูดกางเกงชั้นในของฉันลง และจะสอดใส่ตัวตนของเขาเข้ามา หากแต่ฉันกลับห้ามเขาเอาไว้และร้องขอจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน ฮิซูกิก็รับคำและกลับมาส่งฉันที่บ้าน ส่งท้ายด้วยจูบหวานหยดที่เขาเกือบจะห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่เลยเถิดกับเธออีกรอบ ฮารุรีบลงจากรถเพราะรู้สึกแปลกๆในช่องท้อง และมึนหัวไปหมด คราวนี้ถ้าปล่อยให้เขาเลยเถิดอีกคงห้ามยาก 

 

  "แล้วเจอกันครับ ฝันดีสาวน้อยของฉัน" จูบลาก่อนรถคันหรูจะเคลื่อนตัวออกไป คำพูดว่าหล่อนนั้นพิเศษช่างทำให้หญิงสาวประทับใจยิ่ง