ระวังเผลอใจนายตัวแสบ

"ปล่อยฉันน้าอี่พวกเด็กบ้า!!" ฉันตะโกนบอกให้อี่เด็กบ้าทั้งหลายปล่อยมือฉัน "นี้เจ็จะเสียงดังทำไม

เนี่ยเดี๋ยวพวกนั้นก็ได้เข้ามารุมกระทืบเอาหรอก"   แหมะ ดีแล้วโดนกระทืบให้ตายๆไปเลยอี่พวกบ้า

"นี้เจ็ไม่รู้เหรอว่าพวกนั้นเป็นใครมันเห็นเจ็อยู่กับพวกเราแล้วถึงเจ็จะออกไปตอนนี้ก็เท่ากับว่าออกไป

ให้พวกมันกระทืบเล่นซะเปล่าๆ"  เดี๋ยวๆๆมีอ่ะไรแปลกฉันจะโดนกระทืบเรื่องอ่ะไรฉันทำอ่ะไรผิด

"จะบ้ารึเปล่าฉันออกจะเป็นผู้หญิงสวยใสร่างกายอ่อนแอใครจะทำฉันลง*-*"  

"แหม่บ้านพี่ไม่มีกระจกเหรอครับ สวยกว่านี้เด็กกว่านี้มันก็ช่วยกันกระทืบจนเข้าโรงบาลมาแล้ว"

เดี๋ยวนะเดี๋ยวๆๆอี่เด็กบ้านัมเบอร์ทูเรียกฉันว่าพี่ละเหรอ แต่ว่าไอ่พวกนั้นมันจะโหดไปมั้ยบรึ้ยย

"ทำไมต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วเธอ" ฉันชี้ไปที่เด็กนัมเบอทู "ทำดีมากที่เรียกฉันว่าพี่เพราะฉัน

สวย"  เด็กทั้งสามทำหน้าเอือมๆเล็กน้อยถึงปานกลางให้ฉัน

"แล้วพวกเธอชื่ออ่ะไรกันบ้างบอกมาให้หมดฉันจะได้จำไว้ไม่ได้เอาไปตั้งชื่อลูก" 

"ผมชื่อตะวัน ส่วนไอ่คนที่ดึงแขนพี่มาชื่อกันต์ และอี่คนชื่อเบ็น" เด็กน้อยนัมเบอร์ทูเอ้ย!!ตะวันเริ่ม

แนะนำชื่อแต่ละคนแต่ละคน "ฉันชื่อลดานะอายุ20เองเรียกพี่เถอะน่ะๆ" ฉันพูดพร้อมทำหน้า

อ้อนวอนใส่เด็กๆทั้งหลาย "โหวยี่ิสิบเองเหรอหน้าไปใกลละนะเนี่ย" อี่ตาบ้ากันต์พูดขัดฉันขึ้นมา

"ละนี้มันใช่เวลามาแนะนำตัวกันรึเปล่าไอ่ตะวันไอ่พวกนั้นกำลังตามหาพวกเราไปกระทืบยังมีหน้ามา

เพื่อนใหม่อีก" กันต์พูดขึ้นดูเหมือนเขาจะเป็นคนห้าวๆออกไปทางก้าวร้าวเลยมากกว่า-_- 

"แล้วไปทำอ่ะไรมาพวกนั้นถึงได้ตามมากระทืบแบบนี้" เบ็นหันขวับมาทางฉันหลังจากดูต้นทางมา

ยาวนาน "ก็ไอ่เ-ี้ยกันต์อ่ะดิพี่มันไปม่อใส่แฟนหัวโจกแก็งนั้นเลยเกือบโดนตีนมาเนี่ยแหละ"  แหมะ

ไม่แปลกใจเลยจ้าที่คนสร้างปัญหาเป็นอี่ตานี่ =_=  "ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงเจ็"  

นีฉันแสดงออกทางสีหน้ามากเกินไปเหรอฉันเป็นถึงดาวนิเทศ การแสดงฉันเป็นเลิศและยังเก็บ

อารมณ์ได้เก่งเวอร์อีกต่างหาก  "ปะ..เปล่าสักหน่อยหยะ"  หมอนั่นทำหน้าไม่สนใจแล้วหันไปมอง

หาพวกนั้นอยู่ "เออๆนี่ๆพวกเธออายุเท่าใหร่กันอ่ะ" ฉันถามไปเพื่อทำลายความเงียบที่ยาวนาน

เหลือเกิน "พวกเราอายุ19เด็กกว่าพี่ไปปีหนึ่ง" เดี๋ยวๆๆพวกนั้นอายุ19แต่ยังใส่ชุดนักเรียนหรือว่า

จะโง่จนต้องเรียนซ้ำเลยเหรอ "ไม่ต้องทำหน้างงหรอกพี่แค่ไปงานที่โรงเรียนเก่าเลยแต่งชุด

นักเรียน"  เป็นไปไม่ได้ฉันแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยเหรอ  "ว่าแต่จะเข้ามหาลัยใหนคณะใหนอ่ะ"

มหาลัยเดียวกับพี่คณะนิเทศหนะ" หา!!อ่ะไรนะอี่เด็กพวกนี้เข้ามหาลัยเดียวกับฉันแถมคณะเดียว

กับฉันทำไมสวรรค์ถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ ขอให้ฉันไม่ต้องพบเจอกับพวกนี้อีกเถอะเพี้ยง!!

"แล้วเธอรู็ได้ไงไงว่าฉันอยู่มหาลัยใหน"    "แหมะเจ็ไม่รู้ก็ตาบอกละมั้งชุดนักศึกษาใส่อยู่ทนโท่"

เสียงอี่ตาบ้ากันต์สอดการสนทนาของฉันกับตะวันขึ้นมา-_-เฮ้ิอชีวิตฉันจะมีอ่ะไรแย่กว่านี้อีกมั้ย 

"เฮ้ย!!พวกมันอยู่นั้น" เห้ยยความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามา พวกคู่อริของพวกนี้มาจากทาง

ด้านหลังของเราซึ่งโผล่มาได้ยังไงก็ไม่ทราบยังก่ะหายตัวได้แหนะทำไมไม่มีใครรู้ตัวเลยเหรอดูทาง

กันยังไงเนี่ย "วิ่ง!!!!" สิ้นเสียงตะโกนของกันต์ ฉันก็รีบใส่ตีนหมาวิ่งเลยจ้าฉันวิ่งแตกกลุ่มออกมา

อยู๋นอกห้างในหรอกเล็กๆแถวข้างห้าง เฮ้อกว่าจะหนีพ้นขาฉันเกือบหลุดออกจากกันแหนะอี่บ้า

ตอนนี้ก็เย็นจะตายอยู๋แล้วพระอาทิตก็ตกไปได้ครึ่งดวงแล้วคงจะโรแมนติกมากถ้าฉันได้อยู่กับผู้ชาย

ในฝันตอนที่ท้างฟ้สีส้มแบบนี้ เฮ้อ ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูมิสคอลจากยัยจุ็ก เกือบล้านได้มั้ง(เวอร์

ไปๆ) ฉันรีบโทรหายัยนั้นบอกให้กลับก่อนเลยเพราะฉันยังไม่แน่ใจว่าถ้าฉันเดินโถ่งๆเข้าไปในห้าง

อีกครั้งจะเจอพวกบ้าที่ฉันวิ่งหนีรึเปล่าแถวพวกนั้นก็เห็นหน้าฉันเต็มแล้วด้วย ฮือๆๆT-T ทำไมฉัน

ต้องมาเจอกับอี่พวกเด็กเปรตนี้ด้วยไม่เข้าใจ หรือว่าชาติที่แล้วฉันไปทำกรรมอ่ะไรไว้กับใครรึเปล่า

"เฮ้ยผู้หญิงที่อยู๋กับไอ้พวกนั้นหนิ" ฉันแหงนหน้าจากมือถือทันที ผ่าง!! ไอ่พวกนั้นที่ฉันวิ่งหนีแทบ

ตายแต่กลับมาเจอฉันคนแรกเหรอ มีจีพีเอสกันรึเปล่าย่ะ!!! "อย่าเข้ามานะฉันไม่เคยทำอ่ะไรให้

พวกนาย"  ฉันพูดพร้อมทำหน้าน่าสงสารด้วยการเรียนคลาสแอ็คติ้งมา  "ฉันรู้แต่เธอควรมากับฉัน

สักแป็บนะ" พอพูดจบนายนั้นก็ก็ให้เพื่อนสองคนมาล็อกแขนฉันไว้แล้วลากฉันขึ้นรถไป T-T