สัมผัสลี้ลับ

8.8

เขียนโดย sweetza

วันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.58 น.

  5 ตอน
  3 วิจารณ์
  8,349 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2558 23.35 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) อาถรรพ์น้ำมันพราย (3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

   หลังจากที่ฉันกำลังจะหลับลงไปอีกครั้ง เพื่อนๆก็พากันขอตัวกลับ ฉันก็เลยให้ไป เพราะฉันเองต้องรอหมอเข้ามาตรวจอีกรอบถึงจะกลับได้ ฉันก็เลยครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียงต่อไป

 

  ~~~ ฮือออ ฮือออออ ฮือออออ ~~~

   เสียงอะไรฟะ?

   ฉันหันมองซ้าย มองขวา ห้องสี่เหลี่ยมสีขาวไม่กว้างมากมองไปทางไหนก็เป็นสีขาว แล้วเสียง เสียงมันมาจากหนายยยยย ~~ ฉันนั่งคุกเข่าหลับตาปี๋ {{{(>_<)}}}

   ฮืออออ ช่วยฉันด้วยยยย ช่วยฉันด้วยยยยย ~~~

   

   o(╥﹏╥)o เสียงมาแบบรัวๆ ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะลืมตาขึ้นมามั้ย? ลืม ไม่ลืม ลืม ไม่ลืมมมม (ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ทำนองเพลงของสายัญ  สัญญา) << ยังเล่น 

 

   0﹏<   อ๊ากกกกก!!! ไม่น่ามองงเลย !!!

   "ช่วยฉันด้วยยยยยยยย" ถ้าคุณพี่จะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ T0T เหมือนฉันโดนสะกด หันไปทางไหนก็ไม่ได้ แล้วตัวก็แข็งทื่อเหมือนโดนสาปไว้

   "จะ จะ จะ หะ ให้ ช่วยยังไงคะ? T___T 

   "..." อ้าว! ไร้วี่แวว หายไปไหน? ฉันมองหาทั่วห้องก็ไม่เห็นแล้ว 

   พรึ่บ! 

   หน้าประตูห้อง ปรากฎร่างของพี่คนนั้นขึ้นแล้วชี้ไปทางขวาซึ่งเป็นทางออกไปจากหลังโรงพยาบาล ฉันมองอยู่นาน ไม่รู้จะทำยังไง 

   "พี่ต้องการให้หนูออกไปใช่มั้ย?" แล้วพี่เขาก็พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะหายวับไปกับตา ฉันค่อยๆเดินลงเตียงแล้ววิ่งออกไปตามที่พี่เขาชี้ไป

 

..............................................................................................

 

   ทางที่ฉันเดินไปเป็นทางออกหลังโรงพยาบาล ทางจึงค่อยข้างมืดและไม่มีไฟ เห็นแสงจากเสาไฟฟ้าที่ถนนริบหรี่ เพราะมันไกลจากถนนมากๆ ฉันเดินตามทางไปมืดๆ รู้สึกได้ถึงความเย็นของบรรยากาศที่สัมผัสแตะต้องตัวเราแล้วเย็นยะเยือกมากๆ ถึงมากที่สุด

   "พี่คะ? อยู่ไหน? แล้วจะพาหนูไปที่ไหนคะ?" ฉันพูดลอยๆกับอากาศ

   แปล๊บ !!

   "โอ้ย!" เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัว อยู่ๆฉันก็ปวดหัวขึ้นมา ปรากฎภาพในโสตประสาท ภาพที่เห็นคือ ผู้หญิงคนที่ขอให้ฉันช่วย กำลังถูกผู้ชาย 3-4 คนกำลังรุมกันช่วยกันจับพี่เขาอยู่ แล้วพากันลากไปที่ที่นึง ในภาพนั้นฉันก็วิ่งตามไปก็เห็นผู้ชายคนนึงปิดปาก ผู้ชายที่เหลือช่วยกันจับและมัดมือ มัดเท้า สักพักภาพก็หายไป

   ฉันลืมตาขึ้นมาถึงกับสะดุ้ง เหงื่อออกพลั่กๆทั้งๆที่บรรยากาศไม่ได้ร้อนเลย กลับเย็นยะเยือกเอามากๆ 

   "พี่ต้องการให้ช่วยยังไงคะ? หนู งง ไปหมดแล้ว" ปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้เลยว่าทำไมพี่เขาถึงอยากให้ช่วย ให้ช่วยทำไม แล้วพี่เขาตายยังไง ฉันงงไปหมดแล้ววว

   "โอ้ยยยย" ฉันทรุดนั่งลงไปทันทีเพราะปวดหัวมาก ฮือๆๆๆๆ โอ้ยยย แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไป มืดไปหมดไม่เห้นอะไรอีกเลย...

 

...............................................................................

 

   

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา