รักเธอนะยัยแว่นจอมเฟี้ยว

  หลังจากนั้นฉันกับไอ้บิวก็กำลังเดินกับบ้านแต่ระหว่างนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาทางพวกเราเธอเดินมาถามฉันกับไอ้บิวว่า
 
 
"นี่นะหลอแฟนใหม่นายใส่แว่นแบบนี้น่ะหรอที่เป็นสะเป็กของนายนายนี่มันตาต่ำจริงๆเลยนะที่ทิ้งฉันไปหายัยแว่นนั่น"
 
 
"ถึงผู้หญิงคนนี้จะใส่แว่นแต่ถ้าถอดแว่นออกมาหน้าตาดีกว่าเธอเยะอีกย่างต่อให้ผู้หญิงคนนี้จะไม่สวยแต่นิสัยดีกว่าเธอเป็นร้อยเท่พันเท่า"ไอ้บิวตอบกับไปอย่างเจ็บแสบจนผู้หญิงคนนั้นอ้าปากค้างไปเลย
 
 
"นี่บิวกล้าว่าน้ำฟ้าขนาดนี้เลยหรอ บิวจำไวนะว่าเคยทำอะไรกับน้ำฟ้าไว้"
 
 
"ผมขี้เกียดจำ"
 
 
"กีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"ยัยนั่นกีดแล้วก็วิ่งออกไปทันที
 
 
"นี่ไอ้บิวแกเอาอีกแล้วนะแกนี่ชอบให้ฉันแก้งเป็นแฟนแกตรอดเลยนะจนคนทั้งมหาลัยเขาใจผิดหมดแล้ว"
 
 
"ก็ปล่อยให้เขาใจผิดไปสิจะได้ไม่มีใครกล้าจีบแกแกจะได้ขึ้นคาน5555"
 
 
หลังจากพูดเส็ดไอ้บิวก็ระเบิดเสียงหัวเละออกมา ทุกคนคงจะสงสัยสินะว่าทำไมฉันถึงเงียบไม่แย้งอะไรเลยก็เป็นเพราะว่าไอ้บิวน่ะชอบให้ฉันแก้งเป็นแฟนประจำจนผู้ชายทั้งมหาลัยไม่มีใครกล้าจีบ
 
 
 
ฉันเพราะกลัวโดนไอ้บิวฆ่าเพราะไอ้บิวมันเป็นลูกชายคนเดียวของแก๊งเดทไรท์แก๊งมาเฟียที่ทำอาชีพสุดจริตไม่ผิดกฎหมายแถมยังเป็นเจ้าของมหาลัยที่ฉันเรียนอยู่อีกตั่งหากแล้วทุกคนรู้ไหมว่า
 
 
 
ทำไมฉันถึงสนิทกับไอ้บิวได้เพราะว่าฉันทำการบ้านให้ไอ้บิวตั้งแต่ปี1ยันปี4เลยน่ะสิแต่ไม่รู้นะว่าทำไมเวลาสอบไอ้บิวมันทำคะแนนได้เต็มตรอดทั้งที่ไม่เคยทำการบ้านเลยสักครั้งแสดงว่าไอ้บิวเป็นอัดฉริยะแน่ๆ
 
"ถึงบ้าแล้ว"ไอ้บิวบอกเมื่อเดินมาถึงคอนโดฉันพักอยู่คอนโดเดียวกับไอ้บิวอยู่ห้องตงข้ามกัน
 
 
 
"อืมแล้ววันนี้จะกินข้าที่ไหนอ่ะ"ฉันถามไอ้บิว
 
 
 
"กินที่ห้องแกแล้วกัน"ไอ้บิวตอบกับมาแล้วก็เดินเข้าห้องตัวเองไปฉัก็เดินเขาห้องของฉันเช่นกันฉันน่ะสงใสจริงๆทั้งที่ไอ้บิวเป็นลูกมาเฟียแท้ๆแต่ทำไมไม่เห็นมีบอดิกาศสักคนฉันสงใสมานานแล้วแต่ไม่กล้าถามกลัวโดนยิงตาแต่ตอนนี้เราสนิดกันมากแล้วไม่จำเป็นต้องกลัวเพราะอีกไม่นานเราก็จะเรียนจบแล้ว
 
 
 
หลังจาฉันทำอาหารเส็ดก็เขาไปอาบน้ำพออาบน้ำเส็ดไอ้บิวก็มาพอดีเลยเรากินข้าเส็ดก็คุยกันถึงเรื่องที่ทำไมไอ้บิวไม่มีบอดีกาศ
 
 
 
 
"ไอ้บิวทำไมแกไม่มีบอดีกาศเหมือนในหนังเลยวะ"ฉันถามไอ้บิว
 
 
 
"ก็มีแต่แค่ไม่ออกมาให้แกเห็นเท่านั้นเอง"ไอ้บิวตอบ
 
 
 
"ทำไมอ่ะกาศแกเป็นผีหรอวะถึงไม่ออกมาให้ใครเห็น"ฉันถามต่อ
 
 
 
"ไอ้บ้า กาศฉันน่ะมีทุกที่แต่แกไม่สังเกตตั้งหาแบบปลอมตัวน่ะ"ไอ้บิวตอบ
 
 
"อ๋อเขาใจแล้วว่าแต่ทำไมต้องปลอมตัวด้วยอ่ะ"ฉันถามอีก
 
 
 
"ก็กกกกกกก ฉันกลัวว่าแกะกลัวฉันไง"ไอ้บิวตอบ
 
 
 
 
"ถ้าฉันจะกลัวคงกลัวไปตั้งแต่ที่รู้ว่าแกเป็นมาเฟียร์แล้วไอ้บ่า"ฉันตอบกับไปทันที
 
 
 
 
"แสดงว่าแกไม่กลัวใช่ปะ งันแกก็คงไม่กลัวว่าจะตกเป็นเป้าสายตาคนใช่ปะ"ไอ้บิวถามฉันบ้าง
 
 
 
"ฉันไม่กลัวแกแต่กลัวว่าจะตกเป็นเปาสายตาคนมากกว่า"ฉันตอบ
 
 
 
"แกหมดข้อสงใสแล้วใช่ปะงันฉันกับห้องละ"ไอ้บิวตอบแล้วก็เดินออกไปทันที"