Y School!? รักอันตรายเดิมพันหัวใจกับวายสคูล

12:00
             "นาราซากิไปกินข้าวกัน"พอครูออกไปฟุจิมูระก็รีบลุกเดินมาที่โต๊ะผมเพื่อชวนผมไปกินข้าวด้วยพร้อมกับ...ไอ้เตี้ยนี่ชื่ออะไรนะถ้าผมเรียกเค้าว่าจุนไคเลยจะเสียมารยาทไปมั้ย-_-^
             "โอเค...พวกนายเรียกฉันว่าโควเลยก็ได้"พอผมพูดแบบนั้นออกไปฟุจิมูระที่กำลังเดินออกไปตรงประตูก็รีบหันมามองผมด้วยแววตาที่เป็นประกายวิบวับเลย...
             "งั้นโควก็เรียกฉันว่าจุนไคละกันนะ"แล้วจุนไคก็ยิ้มให้ผม...ผมว่าความจริงจุนไคเป็นอะไรที่น่ารักมากๆเลยครับ
 
หมับ!!
            เห้ยยยย!!จู่ๆไอ้ฝรั่งก็พุ่งตัวมาคว้ามือผมไปจับ...เลิกทำตาแบบนั้นเถอะ
           "ต่อจากนี้โควก็เรียกฉันว่ามาโคโตะสินะใช่มั้ยๆเรียกฉันมาโคโตะสิ*-*"
           "ข..เข้าใจแล้วมาโคโตะคุง"ผมพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนีไอ้หมอนี่มันทำอะไรได้น่าขนลุกจริงๆ
 
ครืด..
    เอ๊ะจริงด้วยยามาซากิยังนั่งอยู่..นี่ถ้าไม่ลุกขึ้นนะผมแทบไม่รู้ว่าเหลือใครอยู่ในห้องนอกจากไอ้ฝรั่งปัญญาอ่อนกับไอ้เตี้ยนั่นแล้วนะเนี่ย
            "รำคาน"พอยามาซากิพูดจบมาโคโตะถึงกับนิ่งอ้าปากค้างรวมถึงจุนไคที่ยืนนิ่งเลย ดูไอ้หมอนั่นจะมีอิทธิพลสูงแฮะ ยามาซากิเหลือบมามองผมนิดๆก่อนจะเดินสวนจุนไคออกไป
            "ฟู่...นึกว่าจะตายซะแล้ว"มาโคโตะปล่อยมือผมก่อนจะเอามือไปทาบอกตัวเองพร้อมกับถอนหายใจออกมา
           "นั่นสิ ฉันว่าเรารีบไปกินข้าวเถอะฉันโครตหิวละ"จุนไคลูบท้องตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องไปมาโคโตะคว้ามือผมไปจับอีกครั้งและพาผมเดินออกไป ทำไมชอบจับมือผมนักนะอีกอย่างผมอายคนอื่นว่ะ..ทำอย่างกะผมเป็นเด็กไปได้สะบัดยังไงก็ไม่ออกอีกมือคนหรือมือตุ๊กแกฟะ..จะว่าไปที่มีคนมองมาทางมาโคโตะเยอะๆคงเป็นเพราะหนุ่มฮอตฝั่งผู้ชายด้วยสินะ
             "โควอยากกินอะไรมั้ย"เอ๊ะ...
            "เอาเหมือนนายเลยก็ได้"จุนไคยิ้มให้ผมก่อนจะสั่งแม่ค้าให้ผม ส่วนมาโคโตะตอนนี้ไปนั่งแล้วครับผมรอจุนไคสักพักก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะที่มาโคโตะนั่งอยู่
 
             "นี่...ผมขอนั่งด้วยคนสิ"ระหว่างที่ผมนั่งกินไปได้สักพักก็มีนักเรียนชายเหมือนจะรุ่นเดียวกันมาขอนั่งด้วย
            "ดะ.."
            "โต๊ะว่างที่อื่นมีออกจะเยอะ"ไม่ทันที่ผมจะบอกว่าได้จุนไคก็พูดตัดหน้าขึ้นดูหมอนี่เย็นชาขึ้นแฮะ ผมหันไปรอบๆโต๊ะก็แทบจะไม่ค่อยว่างแล้วนะ
            "ยืนนิ่งทำไม...ไม่เข้าใจหรอว่าไม่ได้น่ะ"คราวนี้เป็นมาโคโตะที่พูดเห้ย!ไอ้สองคนนี้เป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึง...จุนไคนี่ยังพอว่าแต่มาโคโตะนี่สิเป็นหนุ่มฮอตพูดงี้ได้ไงเดี่ยวเร็ตติ้งก็ตกหรอก นักเรียนชายคนนั้นเหมือนจะซึมๆแล้วกำลังจะเดินไปหาโต๊ะนั่งที่อื่น
            "นี่...มานั่งข้างๆผมก็ได้นะ"เป็นผมที่พูดขึ้นนักเรียนชายผมสีน้ำตาลอ่อนคนนั้นหันมามองผม รวมถึงทั้ง2คนที่มองมาที่ผม
           "ด..ได้หรอครับ"
           "โคว!"จุนไคตะโกนชื่อผมก่อนจะส่ายหัว
           "ได้สิ"นักเรียนชายคนนั้นยิ้มอย่างดีใจก่อนจะมานั่งข้างๆผมพอมานั่งข้างๆผมแล้วรู้สึก..ผมดูตัวเล็กลงจังหมอนี่ตัวสูงใช่ย่อยเลยแฮะ
           "ผมชื่อชิโนมิยะ ชุนเรียกผมว่าชุนเลยก็ได้ครับ"หมอนั่นหันมายิ้มให้ผม ผมพยักหน้าก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ ไอ้เตี้ยถอนหายใจก่อนจะยอมก้มหน้าลงกินข้าวต่อส่วนมาโคโตะ...อ้าวจะลุกไปไหน
           "ขยับดิ้.."มาโคโตะแทรกขาเข้ามาระหว่างที่ผมนั่งกับชุนทำอะไรของแกฟะ
           "ด..เดี่ยวสิผมขอทราบชื่อของคุณก่อนได้มั้ยครับ"
           "นาราซากิ โคว"ชุนยิ้มก่อนจะยอมขยับให้แต่โดยดี
 
            "ผมอยู่ปี2ห้องAนะครับมีปัญหาอะไรมาบอกผมได้"ชุนยิ้มให้ผมก่อนจะเดินไปอีกทาง
           "สเน่ห์แรงใช่ย่อยเลยแฮะโควนี่"เอ๊ะ..จริงสิ..โรงเรียนนี้มัน...นี่ผมลืมไปได้ยังไงว่าไอ้2คนนี่ก็เป็น..งั้นไอ้ผมสีน้ำตาลนั่นก็จ้องจะงาบผมด้วยใช่มั้ยครับ-_-^
           "นาย2คนมีสเปกแบบไหน"ผมถามพร้อมกับถอยห่างออกมานิดหน่อย
           "ของฉันเป็นแบบโคว*-*"<<This is Makoto
           "สเปกฉันคล้ายๆสเปกมาโคโตะ"<<This is Junkai
         "-0-"<<This is Me
      ไอ้พวกนี้...ผมอยู่ด้วยไม่ได้แล้วแฮะ ผมเดินเลี่ยงทั้ง2คน เดินไปไหนไม่รู้แบบมั่วๆไป แต่ไอ้2คนนั่นยังตามผมมาอยู่ดี
           "หยุดตามเด้!!!"
           "ไม่!นายจะไปไหน"
           "จะไปทำธุระส่วนตัวขอไปคนเดียวเดี่ยวถ้าเข้าเรียนฉันจะกลับไปห้องเอง!"ผมหยุดเดินแล้วหันหน้าไปมองไอ้2คนนั่น
           "แน่ใจนะ?ว่าจะไม่หลง"จุนไคชี้หน้าผมก่อนจะทำหน้านิ่ง
           "แน่ใจ"ผมพยักหน้าก่อนจะหันหลังเดินต่อ"อย่าตามมาล่ะ"และไม่ลืมที่ย้ำคำสำคัญ
 
ดาดฟ้า...ที่ห้ามนักเรียนขึ้น...เฮอะผมไม่สนหรอกโรงเรียนเดิมผมแหกกฏออกจะบ่อยฮ่าๆ
    อา...ข้างบนนี่ลมโกรกดีชะมัดชักอยากจะงีบสักพักแล้วแฮะ ไม่คิดอย่างเดียวครับ ผมทิ้งตัวลงนอนพิงกับตาข่ายเลยครับเย็นสบายจริงๆ
           "เห้ย...บอกแล้วไงว่าที่นี่นักเรียนห้ามขึ้นมา"ระหว่างที่ผมกำลังเคลิ้มๆจู่ๆก็มีเสียงทุ้มๆที่ผมรู้สึกคุ้นๆพร้อมกับใบหน้าที่โครตเพอร์เฟคยื่นหน้ามา...เอ๊ะ..ยามาซากิ หมอนี่มาทำอะไรที่นี่น่ะ!?
พรึบ!
   ผมรีบเด้งตัวลุกจนลืมไปว่าเมื่อกี้ไอ้หมอนี่กำลังยื่นหน้ามามองหน้าผม...ตอนนี้ผมเลยเหมือนกำลังยื่นหน้าไปจูบหมอนั่น...ท..ทั้งที่หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบแท้ๆแต่ยามาซากิกลับยังทำหน้านิ่งๆได้เหมือนเดิมผมนี่นับถือจริงๆ
หมับ!
            "!"ไม่ทันไรยามาซากิก็ใช้มือมาบีบแก้มผม อ๊ากกกกกกก!!เจ็บๆทำไมแรงมันเยอะขนาดนี้เนี่ยย
            "ฉันเคยบอกรึยังว่านักเรียนห้ามขึ้นมา"
            "เอย..อ..ออก..แอ้ว..อ่อยอันเออะเอ็บอิงอิงอะ~!"(เคยบอกแล้วปล่อยฉันเถอะเจ็บจริงๆนะ~!)ไอ้หน้าซังกะตายยามาซากิ!!!เจ็บบบโว้ยยยย!!!หยุดบีบแก้มผมซักที!!!โอ้ยน้ำตาจะไหล ผมลืมตามองยามาซากิที่ยังมองหน้าผมนิ่งๆแทบไม่มีทีท่าว่าจะยอมปล่อยเลย..เกลียดมันTT อ๊ะ..ปล่อยแล้ว ผมรีบลูบแก้มตัวเองเจ็บจริงๆนะเนี่ย
            "เวลาแก้มแกแดงแล้วดูน่ารักดี"
            "เอ๊ะ"ม..เมื่อกี้หมอนี่ชมผมว่าน่ารักหรอ?จู่ๆก็เหมือนหัวใจของผมมันหล่นวูบเลยแฮะ...ไอ้คนหน้าซังกะตายนี่ชมผมด้วย?
            "กลับห้อง"หมอนั่นพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแต่ก็ไม่ได้เดินไปไหน
            "เป็นอะไร"
            "จะกลับคนเดียวได้รึไง"ออ..ที่แท้ก็รอผมนี่เองความจริงหมอนี่อาจจะไม่ได้เลวร้ายอะไรก็ได้ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะจับมือของยามาซากิ หมอนั่นหันมาก้มลงมองมือที่ผมจับอยู่
            "เอ๊ะ..ไม่พอใจหรอขอโทษๆจะปล่อยแล้ว"ผมรีบปล่อยมือหมอนั่นทันที เห็นไอ้มาโคโตะชอบจับนึกว่าถ้าจับแล้วจะสบายใจอะไรซะอีก
 
หมับ!
            "จับไว้ก็ดี"ผมเงยหน้ามองยามาซากิก่อนจะรีบเดินตามไป...แปลกที่ผมไม่สะบัดมือออกเหมือนมาโคโตะ..และก็แปลกมากที่พวกนักเรียนชายพากันมองมากกว่าตอนที่มาโคโตะจับมือผมอีก-_-^
 
             พอผมมาถึงห้องมาโคโตะก็มองมาที่มือผมกับยามาซากิทันที ผมรีบสะบัดมือตัวเองออก ยามาซากิเดินผ่านตัวผมไปนั่งที่ตัวเอง จุนไครีบลุกแล้วพาผมออกมานอกห้อง
           "ทำไมนายกลับมาพร้อมยามาซากิล่ะ..แถมยังจับมือกันมาอีก"
           "ก..ก็บังเอิญน่ะ มีอะไรเปล่า"
           "ยามาซากิน่ะ...เป็นหนุ่มฮอตอันดับ1ที่นี่เชียวนะ..แถมยังควบคู่ตำแหน่งคนที่น่ากลัวที่สุดด้วย อย่าไปอยู่กับหมอนั่นบ่อยๆล่ะ ไอ้พวกที่จ้องจะจับหมอนั่นมันเยอะนายจะไม่ปลอดภัยเอา"หมะ...หมอนั่นน่ะนะหนุ่มฮอตอันดับ1? ผมยังหน้าตาดีกว่าอีก-_-^ถ้าผมอยู่โรงเรียนนี้นานๆคงจะได้เป็นหนุ่มฮอตอันดับ1บ้างฮ่าๆ
            "ออ...จะพยายามไม่ยุ่งกับยามาซากิก็ได้เข้าห้องเถอะครูมาละ
            "ดีมาก"แล้วจุนไคก็ยีหัวผม...เดี่ยวสิไอ้เตี้ย-_-^....ผมปัดมือจุนไคออกก่อนจะเดินเข้าห้องไปนั่งข้างๆยามาซากิ..คนที่น่ากลัวที่สุดงั้นหรอ..
             'เวลาแก้มแกแดงแล้วน่ารักดี'
       !!!!!!!!!!!!!!
            จู่ๆทำไมคิดถึงคำพูดหมอนั่นขึ้นมาฟะ///ผมทึ้งผมตัวเอง ยามาซากิหันมามองผม...ไม่ไหวแล้วผมรู้สึกแปลกๆกับตัวเองแฮะ ผมเบือนหน้าไปมองฝั่งผู้หญิงเพื่อเช็กความแมนตัวเอง...ไม่ไหวผู้หญิงที่น่าจะเป็นสเปกผมแทบไม่อยู่ในสายตาผมเลยแฮะ ...เอ๊ะผู้หญิงคนนั้น..นิ่ง สวย โดนใจผมจัง...อีกอย่างเธอก็ดูตู้มพอควรถูกใจป๋าจริงๆมองแล้วเพลินตาสุดๆ..เธอชื่ออะไรนะ..