Love My Prince รักนะ ♥ เจ้าชายน้อยองค์น้อย

วันนี่กลับบ้านเย็นไปหน่อย เพราะต้องเสียเวลาแวะไปซื้อของใช้เพิ่ม ไปถอนเงิน แล้วก็อาหารเย็นด้วย ตั้งแต่ชินมาฉันก็ยุ้งมาขึ้น (ไม่ได้ว่าเป็นตัวถวงนะ) แต่ก็ไม่ได้รังเกลียดที่ต้องทำให้หรอกนะ ที่ฉันบอกว่ากลับเย็นก็เพราะปกติฉันกลับถึงบ้านไม่เกินห้าโมงแท้ๆ แล้วมีเรื่องเกินขึ้นเยอะมากมายอีก (จนเกือบเอาตัวไม่รอด...) เย็นขนาดนี้แล้วชินคงจะกลับมาแล้วละ

ตึก!

เอ๊ะ! ประตูเปิดไม่ได้ ชินล็อคหรือ...ยังไม่ได้กลับมา!?

                ตึกๆๆๆ

                เมื่อฉันไขกุญแจบ้านได้แล้วก็ลองเดินเข้าไปหาชินดูเผื่อว่าเข้าจะกลับมาแล้ว แต่แค่ล็อคบ้านไว้เฉยๆ (ที่ตกใจเพราะปกติเขาไม่เคยดูแลบ้านหรือล็อคบ้านเลย) แต่ถึงหายังไงก็หาไม่เจอ ซึ่งก็แปลว่าเขายังไม่กลับบ้าน

“ฮ่าๆๆๆ วันแรกเองเนอะ เนื้อหล่อจริงๆ” เสียงดังมาจากห้องรับแขก แต่เสียงคนพูดก็คุ้นๆ “แต่เท่าที่ฉันเห็นนายที่โรงเรียน นายดูไม่เหมือนกับตอนอยู่ที่บ้านเลยนะ เป็นพวกสองบุคลิกรึไง”

“ฮ่าๆ นั้นสิ ฉันเองยังดูไม่รู้เลยว่าเป็นนาย”นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสียงที่ดูคุ้นๆ ด้วยความสงสัยฉันจึงเดินไปทางห้องรับแขกซึ่งเป็นจุดที่เสียงดังที่สุด

หัวเราะกันคึกคักแบบนี้ คงจะเป็นพวกนักเรียนมาสังสรรค์กันมั้ง ก็ไม่รู้นะว่าเป็นใครแต่เสียงก็คุ้นๆ หูอยู่บ้าง คงจะเป็นเพื่อนของชินละมั้ง ในกฎฉันก็บอกแล้วนะว่าห้ามพาเพื่อนมาบ้าน แต่ว่าจะยังไม่ได้ยินเสียงชินเลย อาจจะเป็นคนอื่น แล้วใครละ!?

ตอนนี้สมองของฉันคิดเกินไปไกลแล้ว (เนื่องจาก มโนเรื่องของเด็กคนนั้นกับชินมากเกินไป) และความคิดของฉันสั่งงานให้มือไปหยิบไม้กวาดเตรียมไว้คามือเรียบร้อย เหลือก็แค่เปิดดูว่าใครอยู่ในห้อง

พรึ่บ!

“ย้าาา!” ฉันหลับตาปี้พร้อมเปิดประตู แล้วไม่มองว่าเป็นใคร ฉันจึง...เอาไม้กวาด...ฝาด!!!

“เฮ้ยลิซ! เดี๋ยว!” ฉันหยุดชะงักแล้วลืมตาเมื่อได้ยินเสียงนั้น และนั้นคือเสียงของ...

“ฟิวส์!!!” แต่ก็ไม่ใช่แค่ฟิวส์ เกรซก็มาด้วย ส่วนชินก็นั่งหลบมุมเงียบอยู่มุมห้อง แล้วก็...

“ก็ใช่นะสิ แล้วเธอจะถือของอันตรายนั้นมาทำไม”

“ไม้กวาดบ้านนายอันตรายมากเลยรึไง!”

“ถึงมันจะดูไม่อันตรายแต่ถ้ามันโดนหัวฉันขึ้นมา นั้นแหละของอันตราย” ถึงจะโดนฝาดจริงๆ ก็แค่สลบเท่านั้นแหละ ผู้ชายอ่อนแอ! แน่นอนว่าฉันยังไม่พูด เดี๋ยวจะโดนอัดเข้าให้

“แต่นายก็ผิดนะ ฉันบอกนายแล้วนะว่าถ้าจะมาก็ให้โทรมาบอกก่อน T^T ” ฉันก็เตือนแล้วนะ เพราะฉะนั้นใครผิดกันแน่ แล้วยังจะมาขึ้นเสียงใส่ฉันอีก T^T

“เฮ้อ~ เถียงกับเธอ ฉันละไม่เคยชนะเลย”

“ก็ใช่นะสิ เยงอยู่นั้นแหละ” ฉันเริ่มออกอาการบ่นแล้ว แต่ก็มีเรื่องสงสัยอยู่... “แล้วนายมาซะเย็นขนาดนี้มีอะไร? ”

“ฉันพูดแทนแล้วกัน เดี๋ยวพวกเธอทะเลาะกันอีก” เกรซคงกลัวจะไม่มีบทละมั้ง ถึงได้พูดแทรกมาตอนนี้ “มีคนเขาอยากขอบคุณเธอ เลยวิ่งวุ้นตามถามคนนู้นคนนี่ไปทั่ว”

“แล้วใครละ? (O_o)”