FOR YOU GORL - เเด่เธอที่รัก
8.7
เขียนโดย COTTON_CANDY
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.28 น.
2 chapter
0 วิจารณ์
4,146 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2558 17.38 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) FOR YOU GIRL - เเด่เธอที่รัก (2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ " นี่คุณทำอาหารให้ผมกินหน่อยสิ หิวจะตายอยู่เเล้วเนี่ย " เสียงที่ฉันคุ้นเคยดี ดังขึ้นระหว่างที่ฉันกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่ ก็อย่างที่เห็นค่ะเราหมั้นกันมาก็จะอาทิตย์นึงละ เเต่เราสองคนไม่ค่อยถูกกันหรอกค่ะ ต่างคนต่างอยู่จะมีก็เเต่พรหมนี่เเหละเล่นใช้งานฉันอย่างกับทาส เฮ้ออออ ฉันเหนื่อยนะพรหม นายรู้บ้างม้ายยยยย
" คุณจะกินอะไรล่ะ? "
" อะไรก็ได้ " เขาตอบโดยที่กำลังจิ้มโทรศัพท์เเละไม่ได้หันหน้ามามองฉันเลยเเม้เเต่น้อย
" อืม งั้นรอเเปปนะ " พูดจบฉันก็รีบเข้าครัวเพื่อทำสปาเกตตี้เมนูโปรดของเขา
" กระทะอยู่ไหนน้าาา ออๆ นี่ไง เเล้วก็... น้ำมัน จากนั้นก็เอาเส้นสปาเกตตี้ไปต้ม เเล้วก็เตรียมส่วนผสม "
ตู้ดด ตู้ดดดด ...
ระหว่างที่ฉันกำลังพึมพำกับตัวเองนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันจึงรีบวิ่งไปหาโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่ข้างๆเขา เเต่เขากลับหยิบโทรศัพท์ของฉันขึ้นมาดูราวกับว่าเป็นของตน ไร้มารยาทที่สุด
" นี่คุณ เอาโทรศัพท์ฉันคืนมาเดี่ยวนี้นะ " พูดจบฉันก็ดึงโทรศัพท์ของฉันในมาจากมือเขาทันที
" ไร้มารยาท ! " ฉันหันไปจิกตาใส่เขา ก่อนจะกดรับสาย
" ฮัลโหลววว่าไงจ้ะ~ กัปตัน " กัปตันเป็นหนึ่งในนักศึกษาเเพทย์ที่อยู่ในการดูเเลของฉัน เขาเป็นเด็กที่มีรอยยิ้มสดใส ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา ฉันปลื้มเขามากในฐานะรุ่นน้องคนหนึ่ง >< เด็กอะไรเป็นนักศึกษาเเพทย์เเต่หน้าตาอย่างกับนายเเบบ หุๆๆ ไม่เอาๆๆ ไม่กินเด็กนะยัยเอิร์ธ
" พี่หมอเอิร์ธค่าบบ คือ.. พรุ่งนี้พี่หมอเอิร์ธว่างป่ะคับ พอดีมีร้านกาเเฟเปิดใหม่เเถวโรงพยาบาล ไปชิมกันนน "
" ออๆ ร้าน เเยมโรลใช่ปะ พรุ่งนี้ พี่เลิกงานห้าโมง งั้นเจอกันห้าโมงหน้าโรงพยาบาลดีมั้ย "
" ดีเลยคับ งั้นเจอกันนะคับ บายคับพี่หมอเอิร์ธ "
" บายจ้ะ " เมื่อเสียงปลายสายตัดไปฉันก็กลับไปทำอาหารที่ห้องครัว เเต่ ฟึบ!! พอหันหลังกลับไปหน้าของฉันก็ชนกับอกของพรหมเข้าอย่างจัง
" นี่คุณ! มาเเอบฟังฉันคุยโทรศัพท์หรอ?? " ฉันหันไปโวยวายใส่เขา
" เเล้วเธอน่ะ อยู่กับฉันเเล้วคุยกับผู้ชายคนอื่นได้ไง ?? "
" นี่คุณ เราหมั้นกันเพราะพ่อเเม่บังคับไม่ได้รักกันจิงๆซะหน่อย อีกอย่างคุณก็คบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่นี่ ทำไมฉันจะคุยกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ล่ะ หรือว่าา.."
ฉันหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับชี้ไปที่เขา
" อะ..อะไรของคุณ" เขาค่อยๆถอยหลังไปตามปลายนิ้วของฉัน
" หึงไง คุณหึงฉันใช่มั้ยล้าาาา กิ้วๆๆ " ฉันสะกิดไหล่เขาเบาๆ
"คุณจะบ้าหรือไง เพ้อเจ้อ อาหารเสร็จรึยังเนี่ย ผมหิวจะตายอยู่เเล้ว "
" เห้ย!! ลืมไปเลยอะ " พูดจบฉันก็รีบวิ่งไปปิดเตาเเก็สในห้องครัวทันที เเต่มันสายไปเเล้ว เส้นสปาเกตตี้เละไปหมดเเล้วนะสิ
ฮือออ มื้อนี้ก็ มาม่าไปก่อนเเล้วกันเนอะ เหอะๆๆ TT
" คุณจะกินอะไรล่ะ? "
" อะไรก็ได้ " เขาตอบโดยที่กำลังจิ้มโทรศัพท์เเละไม่ได้หันหน้ามามองฉันเลยเเม้เเต่น้อย
" อืม งั้นรอเเปปนะ " พูดจบฉันก็รีบเข้าครัวเพื่อทำสปาเกตตี้เมนูโปรดของเขา
" กระทะอยู่ไหนน้าาา ออๆ นี่ไง เเล้วก็... น้ำมัน จากนั้นก็เอาเส้นสปาเกตตี้ไปต้ม เเล้วก็เตรียมส่วนผสม "
ตู้ดด ตู้ดดดด ...
ระหว่างที่ฉันกำลังพึมพำกับตัวเองนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันจึงรีบวิ่งไปหาโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่ข้างๆเขา เเต่เขากลับหยิบโทรศัพท์ของฉันขึ้นมาดูราวกับว่าเป็นของตน ไร้มารยาทที่สุด
" นี่คุณ เอาโทรศัพท์ฉันคืนมาเดี่ยวนี้นะ " พูดจบฉันก็ดึงโทรศัพท์ของฉันในมาจากมือเขาทันที
" ไร้มารยาท ! " ฉันหันไปจิกตาใส่เขา ก่อนจะกดรับสาย
" ฮัลโหลววว่าไงจ้ะ~ กัปตัน " กัปตันเป็นหนึ่งในนักศึกษาเเพทย์ที่อยู่ในการดูเเลของฉัน เขาเป็นเด็กที่มีรอยยิ้มสดใส ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา ฉันปลื้มเขามากในฐานะรุ่นน้องคนหนึ่ง >< เด็กอะไรเป็นนักศึกษาเเพทย์เเต่หน้าตาอย่างกับนายเเบบ หุๆๆ ไม่เอาๆๆ ไม่กินเด็กนะยัยเอิร์ธ
" พี่หมอเอิร์ธค่าบบ คือ.. พรุ่งนี้พี่หมอเอิร์ธว่างป่ะคับ พอดีมีร้านกาเเฟเปิดใหม่เเถวโรงพยาบาล ไปชิมกันนน "
" ออๆ ร้าน เเยมโรลใช่ปะ พรุ่งนี้ พี่เลิกงานห้าโมง งั้นเจอกันห้าโมงหน้าโรงพยาบาลดีมั้ย "
" ดีเลยคับ งั้นเจอกันนะคับ บายคับพี่หมอเอิร์ธ "
" บายจ้ะ " เมื่อเสียงปลายสายตัดไปฉันก็กลับไปทำอาหารที่ห้องครัว เเต่ ฟึบ!! พอหันหลังกลับไปหน้าของฉันก็ชนกับอกของพรหมเข้าอย่างจัง
" นี่คุณ! มาเเอบฟังฉันคุยโทรศัพท์หรอ?? " ฉันหันไปโวยวายใส่เขา
" เเล้วเธอน่ะ อยู่กับฉันเเล้วคุยกับผู้ชายคนอื่นได้ไง ?? "
" นี่คุณ เราหมั้นกันเพราะพ่อเเม่บังคับไม่ได้รักกันจิงๆซะหน่อย อีกอย่างคุณก็คบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่นี่ ทำไมฉันจะคุยกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ล่ะ หรือว่าา.."
ฉันหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับชี้ไปที่เขา
" อะ..อะไรของคุณ" เขาค่อยๆถอยหลังไปตามปลายนิ้วของฉัน
" หึงไง คุณหึงฉันใช่มั้ยล้าาาา กิ้วๆๆ " ฉันสะกิดไหล่เขาเบาๆ
"คุณจะบ้าหรือไง เพ้อเจ้อ อาหารเสร็จรึยังเนี่ย ผมหิวจะตายอยู่เเล้ว "
" เห้ย!! ลืมไปเลยอะ " พูดจบฉันก็รีบวิ่งไปปิดเตาเเก็สในห้องครัวทันที เเต่มันสายไปเเล้ว เส้นสปาเกตตี้เละไปหมดเเล้วนะสิ
ฮือออ มื้อนี้ก็ มาม่าไปก่อนเเล้วกันเนอะ เหอะๆๆ TT
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ