The Nemesis รักครั้งแรกของยัยตัวซวย
เขียนโดย 
ขนมปังงง
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.39 น.
แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2558 11.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ช่วยเหลือ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่นาฬิกาบ้าๆนั่นพัง ฉันก็ตามซื้อนาฬิกาตัวใหม่~ แต่ทว่า... มันไม่มีสักร้าน!!!
ร้านปิดบ้าง ของหมดบ้าง ทำไมฉันถึงเป็นตัวซวยขนาดนี้นะ!!! และแน่นอนว่าการขาดนาฬิกาปลุก
ปลุกที่สำคัญไปนั้น มันทำให้ฉันตื่นสาย ไปโรงเรียนสาย และถูกทำโทษวิ่งรอบสนาม 25 รอบใน
ขณะนี้นี่เอง
"ขนมปังสู้ๆ ขนมปังสู้ๆ!!"เสียงเคคิงที่ยืนเชียร์ข้างสนาม มาเพื่อรอรับไปทานข้าวกลาวันด้วยกัน
"ตาบ้า! แฮ่กๆ อย่าตะโกนสิ ด..เดี๋ยวคนเขาก็หันมามองกันหมด" แค่นี้ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปซ่อน
ที่ไหนแล้วมีแต่คนรังเกียจ T^T
"โทษที"
"เย้ แฮ่กๆ ในที่สุดก็ครบ แฮ่กๆ 25 รอบ"ฉันล้มลงนอนตรงสนามหญ้าด้านข้างทันทีที่วิ่งครบ ส่วน
เคคิงก็เดินตามมา
"เหนื่อยมั้ย ยัยตัวซวย^^"เคก้มหน้ามองฉันที่นอนกับพื้น
"นายลองมาวิ่งแทนฉันไหมล่ะ"ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งเงยหน้ามองเขา
"ฮ่ะๆ" เขาหัวเราะเบาๆ
ออด~ ออด~ (สงสัยล่ะสิเสียงอะไร เสียงท้องฉันร้องเองT T)
"เอ้! ชู่วววว"ฉันดุท้องตัวเอง
"ฮ่าๆๆ เธอนี่คุยกับท้องตัวเองก็ได้หรอ คงจะหิวจนเพี้ยน ไปหาอะไรทานกันเถอะ" ฉันว่านายน่าจะ
ชวนฉันให้เร็วกว่านี้นะ = =
"ฉันไม่ได้เพี้ยนนะ"
"ส่งมือมาสิ" เขายื่นมือมาทางฉัน เพื่อที่จะดึงฉันลุกขึ้นยืน ตึกตัก ตึกตัก หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้น..
นี่เขากำลังทำให้ฉันหวั่นไหว มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกอีกแล้ว
"เอ้า เร็วเข้าสิ! เหม่ออะไรอยู่น่ะ" เหม่อถึงนายนั่นแหละ ไม่รู้ตัวหรือไง>:(
"ฉันลุกเองได้น่า!" ฉันพยุงตัวลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง เขาก็จ้องมองฉันด้วยหน้ายิ้มๆ รอยยิ้มของเขา
ทำให้ฉันรู้สึกดีอีกแล้ว >//_//<
โรงอาหาร
ตอนนี้เราก็เดินมาถึงโรงอาหารกันแล้ว สั่งข้าวเรียบร้อย ส่วนเคคิงก็กำลังวางแก้วน้ำลงบน
โต๊ะ แต่ก็มีบุคคลปริศนาโผล่มาหลังเขา..!!
"เธอ!!!" มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาทักฉัน ฉันมองเธอคนนั้นด้วยความสงสัย เคคิงก็หันหลังไปมอง
เธอคนนั้นเดินมาอยู่หน้าเคคิงเพื่อคุยกับฉัน
"ฉ..ฉันหรอ" ฉันถามเธอคนนั้น
"อือ..ฉันมีอะไรให้เธอช่วย"เธอมองด้วยความระหวาดระแวง เหมือนกำลังหลบอะไรสักอย่าง เธอกำลังจะนั่งลงข้างฉัน แต่ทว่าฉัน...
"อย่ามานั่งข้างฉัน!" ฉันผลักเธอออกไปโดยไม่ทันคิด ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอ หากว่า
เธออยู่ใกล้ฉัน ส่วนเธอก็ปลิวไปตามแรงผลักของฉัน
ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้คือเคคิงกำลังรับสาวปริศนาคนนั้นไว้ในอ้อมกอด นับเป็นเรื่องโชคดีที่
เธอไม่เป็นอะไร แต่ภาพที่เห็นมันทำให้ฉันปั่นป่วนใจและสับสนหัวใจ ทำไมฉันถึงรู้สึกอิจฉาเธอคน
นั้นที่ได้เข้าใกล้เคคิงล่ะ..ทำไม
"ปัง ใจเย็นๆหน่อยสิ"เคคิงมองฉันด้วยความไม่พอใจ
"ม..ไม่เป็นอะไร " เธอคนปล่อยตัวจากอ้อมกอดของเคคิง ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าสีหน้าของเธอคน
นั้นกำลังหวั่นไหวเพราะเคคิงอยู่ล่ะ..
"ฉันขอโทษ.. ฉันกลัวว่าเธอจะซวยหากเข้าใกล้ฉัน" ฉันทำหน้าแบบรู้สึกผิด
"นั่นแหละ ฉันต้องการมัน!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจ
"ว่าไงนะ!!" ฉันและเคคิงมองหน้ากันด้วยตกใจ เธอกำลับอกว่าเธอต้องการความซวย หรือเรื่องไม่
ดีงั้นหรอ..???
ขอบคุณที่แวะเข้ามา ติ ชม ได้น่าาา #ขนมปัง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
