ไหน..ไหนล่ะ ความรัก ♥

     " สวัสดีครับ ชื่อเทลครับ ^^ "
     " กรี๊ดดดดดด~ หล่อเวอร์อ๊าส์ " เสียงผู้หญิงทั้งห้อง และแน่นอน ยกเว้นฉัน เพราะถึงเขาจะหล่อ แต่ไม่รู้ทำไมฉันไม่มีอารมณ์กระดี้กระด๊า เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ไม่รู้ -3-
     " เอาล่ะ เงียบๆ หน่อย อือ.. อ้ะ นั้นไง ที่นั้งของเธอโต๊ะหลังสุดข้างๆ บีอาร์ล่ะกัน "
     เอะ! เดี๋ยวอาจาร์ย หนูอยากนั้งคนเดียวนะคะ -0-
     ตึก.. ตึก..
     มาล้าวววววว~ >O<
     คิดออกล่ะ
     " เฮ้ออ " ฉันถอนหายใจแล้วเอามือเท้าคางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะใช้มืออีกข้างหนึ่งดัดโต๊ะออกไป
     ผู้ชายชื่อเทลที่ย้ายเข้ามาไหม่ถึงกับยืนอึ้ง และร่วมไปถึงอาจาร์ยและเพื่อนทั้งหมดด้วย
     " ซุบซิบๆ ๆ " แหงแหละ อึ้งกันได้สักพักก็มีเสียงวิพากย์วิจารณ์ คงจะบอกว่า ยัยนี่เรียกร้องความสนใจบ้างล่ะ เท่บ้างล่ะ - -.
     " เอาล่ะๆ เงียบๆ กันหน่อย อ้ะ เทล นั้งที่เลยจ๊ะ "
     จากนั้นเทลก็นั้งลงโดยไม่ขยับโต๊ะเข้ามา โอ้วว~ ขอบคุณพระเจ้า
 
     หลังเลิกเรียน..
     ฉันคิดว่าฉันคิดถูกนะที่เลื่อนโต๊ะเขาออกไป เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงห้องเรา หรือห้องอื่นก็เข้ามาที่โต๊ะเขาหมด เฮ้อ~ กลับบ้านดีกว่า
 
     ฉันใช้เวลาสิบนาทีโดยการเดินกลับบ้านคนเดียว คือแบบ.. มันเหนื่อยมากกก ทำไมฉันถึงต้องมาเดินแบบนี้ทุกวัน จันทร์ถึงศุกร์ด้วยนะ ฉันน่าจะเป็นคุณหนูไฮโซ อยู่บ้านหลังไหญ่ หรูๆ ติดแอร์ในสวนย่อม ห้องน้ำ สระว่ายน้ำ.. เดี๋ยวๆ มันไม่ใช่ล่ะ - -.
     แล้วก็มีคู่หมั่นเดินควงแขนแบบไม่แคร์สื่อ..
     เดี๋ยว.. นะ
     แฟน ?
     เดี๋ยวสิ! ฉันยังไม่มีแฟนนี่ ! อ๊ากกกก -0-
     " แฮร่ ! "
     " กรี๊ดด > < "
     " ฮาๆ ไม่นึกเลยว่าคนที่เลื่อยโต๊ะฉันออกมาไกลๆ จากโต๊ะบางคนจะเป็นคนขวัญอ่อนนะ ฮาๆ "
     ฟึบ~
     ฉันหันไปดูพลางจ้องตาด้วยความโกรธ มาทำให้ฉันเสียฟอมได้ยังไงกันย๊ะ!
     " นี่นาย! "
     " เฮๆ ใจเย็นๆ น่า ฉันแค่เห็นเธอยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว พอไฟแดง ขึ้น รถก็ไม่มีเธอก็ไม่ยอมเดินข้ามไป สักกะที "
     " นั้นมันเรื่องของฉันย๊ะ! "
     พอพูดจบฉันก็เดินข้ามถนนไปทันที ฮึ่ม! คนบ้า
     " นี่ๆ รอฉันด้วยสิ "
     " นี่นายจะตามมาทำไม "
     " เปล่านะ ฉันก็กลับบ้านทางนี้เหมือนเธอนั้นแหละ "
     แคร้ง~
     นั้นเสียงหน้าของฉันที่มันแตกออกเป็นเสียงๆ - -. มโนได้โหล้เลยฉัน
     จากนั้นฉันก็เดินต่อไปโดยมีอีตาเทลเดินตามมาติดๆ พวกเราเงียบกันมาตลอกทางไม่มีการสนทนาใดๆ ทั้งสิ้น เราอยู่เงียบๆ แบบนี้ประมาทห้านาที เทลก็พูดก็ขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
     " นี่ "
     " มีอะไร "
     " เธอ.. เกลียดฉันหรอ? "
     " ห้ะ? ไปเอามาจากที่ไหว่าฉันเกลียดนาย " ฉันไม่ได้เกลียดนายหรอก แต่ฉันแค่เกลียดผู้ชาย..
     " ก็ฉันย้ายเข้ามาวันแรกเธอก็เลื่อนโต๊ะฉันออกห่างจากเธอ แล้วมะกี้เธอก็ตะคอกใส่ฉันอีก ฉันทำอะไรผิดหรอ? "
     " เปล่านี่ ฉันแค่ไม่อยากให้ใครมานั้งไกล้ฉันเท่านั้นเอง แล้วที่ฉันตะคอกนายเพราะนายทำให้ฉันเสียฟะ.. อุ๊บ! >x< "
     ฉันรีบเอาพูดปิดปากทันทีที่รู้ว่าตัวเองพูดมากเกินเหตุ นี่ฉันเป็นคนพูดเยอะแบบนี้หรอ? ไม่สิ พอคุยกับเขาแล้วฉันก็เพลินไปหน่อย แต่ฉันไม่ค่อยพูดยาวขนาดนี้มาก่ิอนเลย นอกจากคุยกับพ่อ
     ฉันรีบเดินออกจากที่ตรงนั้นอย่างไว เพราะถ้าฉันอยู่กับเขาต่อไปคงจะทำให้ฉันทำอะไรแบบที่ตัวเองไม่เคยทำออกมาอีกแน่ ๆ
     ตั้งสติ ๆ
     " เธอชื่อบีอาร์หรอ? "
     " อื้อ "
     " ชื่อเพราะจังเนอะ ^^ "
     ข..เขายิ้มให้ฉัน
     ท.. ทำไม อ๊ากกก! -///-
 
     นายมันน่ารักไปแล้ววววววววววว ! >O<
 
::.:: เป็นไงบ้างกับตอนที่ 2 ไม่สนุกเซมอลก็ ซอรี่อยากแรงเลยนะคะ ^^  ::.::
** อย่าลืมวิจารณ์และติดตามนิยายของเซมอลนะคะ