ไหน..ไหนล่ะ ความรัก ♥

          สวัสดีเช้าวันจันทร์ที่น่าเบื่อ เบื่ออออออออ~ ยาวอย่างกับหางเต่า (?) เปิดเทอมวันแรกทั้งทีทำไมไม่เปิดวันศุกร์นะ จะมีสักครั้งมั้ยที่เปิดวันศุกร์ เห้ย~ เซ็ง !
          อยากรู้หรอ? ว่าทำไมฉันถึงเบื่อ ฉันถึงเซ็งแบบนี้ ..ก็เพราะพวกผู้ชายน่ะสิ ฉันเกลียด เกลียดดดดดมากกกก ยาวเท่าหางไดโนเสา (?)  เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะพวกนั้นคอยแต่จะเข้ามายุ่งในชีวิตฉันน่ะสิ เป็นอะไรกันนักกันหนา !
     " บี! สายแล้วนะลูก "
     " ค้า ~ " เสียงของคุณพ่อดังขึ้นทำให้ฉันเลิกคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วลงไปข้างล่าง
        ตึก ~ ตึก ~
     " สวัสดีตอนเช้านะลูกพ่อ " คุณพ่อพูดพลางเดินเข้ามาลูบหัวฉันเบาๆ
     " หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ :( " ฉันพูดพร้อมทำหน้าบึ้ง
          จะว่าไป.. ฉันเริ่มทำหน้าบึ้งแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนนะ -0- น่าคิดจริงๆ ใครกันนะทำให้ฉันหน้าบึ้งแบบนี้ เพราะอะไรกันนะที่ทำให้ฉันหน้าบึ้งเป็นตูดลิง..
     " แน่ะ! หน้าบึ้งอีกแล้ว ระวังนะ ตีนกาจะขึ้น :) "
     " พ่ออ้ะ ! " ฉันพูดพลางทำหน้าบึ้งหนักกว่าเดิมแล้วเดินออกจากนอกบ้าน     " ไม่กินข้าวหรอลูก? " คุณพ่อตะโกนถาม
     " ไม่ล่ะค่ะ " ที่ตอบไปอย่างนั้นไม่ใช่ว่าไม่หิว แต่.. ฉัน.. ลดหุ่น หน้าอายใช่มั้ยล่ะ ชั้นสูง 165 หนัก 46 อ้วนขึ้นเยอะเลย T^T ปีที่แล้ว ยังหนัก 42 อยู่เลย อย่าพูดถึงส่วนสูง.. มันเท่าเดิม TOT แม่จ๋าลูกจิร้องไห้ ~
 
          7.40
          โอ๊ยย! ให้ตายสิ กว่าจะถึงโรงเรียนได้ นานเกินไปแล้ว! นี่แหละสิ่งที่สองที่ฉันเบื่อ! แล้วมันจะมีที่สาม ที่สี่มาเรื่อยๆ ตามวันและเวลา เอะ! แล้วฉันจะมายืนนิ่งอยู่หน้าโรงเรียนทำไม เข้าโรงเรียนสิคะ อึนอะไรเนี้ยย จะยืนสะกดป้ายหน้าโรงเรียนรึไงย่ะ!
 
     หลังเข้าแถวเสร็จฉันก็เดินดิ่งมาที่ห้องเรียน แล้วเดินไปที่ริมหน้าต่าง ที่พอมองออกไปจะเห็นสนามบอล นั้นคือโต๊ะที่ฉันนั้งเรียนนั้นเอง ฉันชอบนั้งตรงนี้นะ เวลาเบื่อๆ ก็มองออกไปนอกหน้าต่าง อ้อ! แล้วฉันนั้งคนเดียว อีกโต๊ะนึงมันว่างอยู่ ฉันนั้งแบบนี้มาสองปีแล้ว หวังว่าปีนี้ฉันก็จะนั้งคนเดียวอีกนะ ถ้าไม่มีเด็กไหม่...
     " นี่ๆ ฉันได้ยินมาว่ามีเด็กไหม่ที่ห้องของเราด้วยแหละ เป็นผู้ชาย หล่อม๊วฟฟฟ >3< "
     ไม่ขาดคำ..
     นั้นเป็นเสียงมาจากยัยดาริน ที่เป็นหัวหน้าห้อง บอกได้เลยว่า แหลสุดๆ ใครเลือกเป็นหัวหน้าห้องได้นะ ฉันยังเรียนเก่งกว่าตั้งเยอะแน่ะ
    เอะ! เดี๋ยวๆ นี่ฉันไม่ได้อยากจะเป็นหัวหน้าห้องนะ ที่ฉันพูดออกไปแบบนั้นเพราะมัน.. เรื่องจริง -.-
    เดี๋ยวนะ ตอนนี้อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องนั้นดีกว่า มาสนใจเรื่องโต๊ะที่เด็กไหม่จะมานั้งกันดีกว่า ถ้าเด็กไหม่ย้ายเข้ามาจริงๆ งั้นฉันก็จะมาคู่นั้ง? ไม่เอานะแบบนั้น ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งด้วย ทำไงดี
          คืดด..
     เสียงลากประตูเลื่อนของอาจาร์ยประจำชั้นท่านหนึ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน
     " เอ้า! วันนี้นะจ๊ะ เรามีเด็กไหม่คนนึงจะย้ายมาเรียนที่ห้องเรานะจ๊ะ อ้ะ! เชิญเข้ามาเลยจ๊ะ "
 
     ตึก.. ตึก
 
 
::.:: นิยายเรื่องแรก ตอนแรก เป็นไงบ้างคะ? ขอโทษที่สั้นไปนะคะ พอดีมันดึกแล้ว กลัวไปโรงเรียนสาย >//< เอาไว้พรุ้งนี้จะมาแต่งเพิ่มอีกหนึ่งตอน ขอเป็นวันล่ะตอนแล้วกันนะจ๊ะ บ้าย~ ::.::