~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~

“ฉันไม่อยากให้เธอไปไหน อย่าไปเลยนะ”

คำพูดของโชจังทำให้ต้องปฏิเสธไป ฉันต้องไปค่ะ ไม่ได้ฉะนก็อยากอยู่ข้างเข้านะแต่ฉัน....

‘ขอโทษนะค่ะ ฉันต้องไปแล้วละค่ะ  คุณคนขับเตรียมรถด้วยค่ะ’

ฉันนั่งรถไปโรงพยาบาลทันที ฉันไม่แลตาดูเขาเลย เพราะฉันต้องช่วยแม่ ฉันก่อนนะไม่ได้ แม่ฉนจะตอนไม่เป็นไร

ณ โรงพยาบาล

‘อาการของคุณแม่ ฉันเป็นไงบ้างค่ะคุณหมอ’

“เสียใจด้วยนะครับ แม่ของคุณเสียแล้วครับ”

คำพูดที่หมอพูดออกมา ..... ฉันขาซุกลงไปร้องไห้ไม่หยุดเลย ฮือๆ แม่ของฉันทำไมนะ ฉันน่าจะอยู่กับเขาให้นานๆ T_T ฮือๆ ~  ฉัน ฉัน ...  ฉันพูดในใจแบบนี้ไปหลายๆรอบ ทันใดไม่คาดฝัน

.......

......

...

.

“เธอ...ฉันเสียใจด้วย”

โชจังเข้ามากอดฉันพร้อมด้วยกับน้ำตาไหลของเขา  ฉันรู้สึกดีใจและก็เศร้าที่แม่ฉันเสียแล้ว ฉันรู้สึกผิดมากเลยละ

ณ งานศพของแม่ดังโงะ

ทุกคนที่มาแต่เศร้าโศก ฉันต้องเตรียมอาหารให้กับคนเลี้ยงและมีแรงอีกคนมาช่วยด้วยคือ โชจัง เขาจะอยู่ข้างฉัน -////- และ นาชาเพื่อนฉัน

‘ฉันขอไปเสริฟน้ำให้คนมางานก็นะค่ะ’

ฉันเดินไปห้องงานศพของแม่ฉัน ไม่คาดคิดของฉัน ฉันเห็นพ่อของฉัน ยังไม่ตาย งั้นหรอ!!! ฉันรีบวางถาดที่จะเสริฟ แล้วเดินเข้าไปหาพ่อของฉัน พร้อมบอกว่า.....

‘คุณ....ยังไม่ตายนิ ทำไมกันละ’

“ฉันเกลียดแม่เธอ ฉันเลยมาเยี่ยมท่านซะหน่อยกับ กับ ตายซะแล้ว”

‘คุณไม่น่ามานี้เลยนะค่ะ คุณควรกลับไปซะ’

ฉันโมโหมากที่เขามาพูดกับฉันไม่ดีเลยทำให้ โกรธที่เขาพูด ทำให้อยากจะชกมาก แต่ แม่ของฉันไปหลงรักเขาได้ไงฉันไม่เข้าใจจริงๆ

“ฉันไปก็ได้แล้วเจอกัน 555”

เขาหัวเราะขนาดที่คนอื่นโศกเศร้ามาก เขาควรเสียใจที่ทำแบบนี้ ฉันโมโหมาก อย่าให้เจออีก!!

จบ ss1

สวัสดีวันปีใหม่นะค่ะ 2017 ขอให้มีความสุข นะค่ะ