Life Of Caster ชีวิตวุ่นๆของนายแคสเตอร์

     1 ปีผ่านมา...
     ขณะที่ผมกำลังยกเก้าอี้ และวางกระเป๋านักเรียนของผมลงบนเก้าอี้ ก็มียัยใบตอง เพื่อนสนิท(ที่สุด)ของผมมาทักทายผมขณะที่หน้าของเธอดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
"สวัสดี"
"สวัสดี"
"..."
"เป็นอะไรน่ะตอง เห็นหน้าตาดูไม่ค่อยสบาย"
"เป็นหวัดน่ะ"
"ไปห้องพยาบาลไหม?"
"ไม่อะ แค่นิดเดียวเอง เดี๋ยวก็หายแล้ว"
"แน่ใจนะ"
"อื้อ"
"งั้นก็ตามใจ"
     ผมก็ปล่อยให้คุณเธอ เม้าท์มอยซอยแปด กับกลุ่มเพื่อนสนิทของผมไป ดูสิ!! ตอนคุยกับผมนะ ทำหน้าอย่างกับคนไม่มีข้าวกินมาเป็นเดือน พอไปคุยกับคนอื่นนะ ทำหน้าอย่างกับดอกกุหลาบที่พึ่งจะตัดออกจะต้น ฮึ่ย!! น่าโมโหชะมัด!!
"เฮ้ย ไอปลื้ม มึงมานี่เลย"
"มีอะไรอีแม่"
"กูมีข่าวมาเม้าท์เว้ยมึง"
"มีอะไร"
"ก็อีตองอะ มันบอกว่ามันชอบมึง"
"กูรู้ตั้งนานแล้ว"
"หรอ"
"มันบอกว่ามันชอบกูมาตั้งแต่ป.2แล้ว"
"ฮู้ยยย!!!!"
"ฮู้ยไรมึง"
"ก็กูจะเอาไปเม้าท์ไงมึง"
"โอ๊ย!!อีโกลเด้นท์ฟลาเวอร์!!"
"แบร่!!"
"ฮึ่ย!!"
     คนที่ผมเรียกว่าอีแม่นั่นคือเพื่อนสนิทอีกคนของผมครับ จริงๆแล้วเธอชื่อออกัส แต่เพื่อนเกือบทั้งห้องและตัวผมเองก็คุ้นที่จะเลือกเธอว่าแม่มากกว่าออกัส(ถึงเธอจะอ่อนกว่าผมปีนึงก็เถอะ) เธอเป็นคนที่หลงตัวเองที่สุดในสายชั้นเลยก็ว่าได้ แถมเธอยังชอบ"ไทเกอร์กุ๊กๆ"คนอื่นอยู่บ่อยๆ บางคนเลยไม่ค่อยจะชอบเธอสักเท่าไหร่ แต่ชั่งเถอะครับ เพราะว่าเธอก็เป็นคนที่ตลกพอตัวเหมือนกัน ที่เธอมาเป็นเพื่อนสนิทผมได้ก็เพราะทั้งผมและตัวออกัสเองก็ชอบเฮฮาปาร์ตี้ ต้องมีความสนุกสนานอยู่เสมอ เราสองคนก็เลยได้มาสนิทกันครับ
"เออนี่ ไอปลื้ม!!"
"ไรอีกอีแม่"
"วันนี้มึงจะไปกิน'เตี๋ยวหรือเปล่า?"
"ไปดิ"
"งั้นตอนกลางวันเจอกันที่หลังโรงเรียนนะ"
"เออ"
     คาบเรียนที่ 1 วิชาภาษาอังกฤษ ผมก็ย้ายที่นั่งไปนั่งข้างกับเพื่อนสนิทผทที่ชื่อเรดาห์ เขาเป็นคนที่ปากเหม็นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(สังเกตได้จากไม้ยมกของผมที่บ่งบอกได้ว่า เหม็นโคตาระคูณ2) แต่เขาก็เป็นคนที่เรียนเก่งมากๆคนนึงของห้องเลยเหมือนกัน
"อ่าวนักเรียน เปิดเวิร์คบุ๊คไปที่หน้า 43 ทำข้อ A-E"
     เมื่อเปิดไปที่หน้าที่ 43 ผมก็ไปสดุดตากับข้อๆหนึ่งในข้อ A
'MRYZ'
     เรดาห์ก็เช่นกัน ผมก็เลยปิ๊งไอเดียขึ้นมา(ไม่รู้คิดขึ้นมาได้ยังไง -o-) ผมจึงถามเรดาห์ไปว่า...
"เห้ยไอเด้า!!"
"หืม!?"
"มาทำคลิปลงยูทูปกันเปล่า"
"เอาป้ะล่ะ!!"
"มาดิ"
"กลางวันนี้นะ"
"เออ"
"แล้ว จะเอาชื่อ'แนลว่าไรดีอะ"
"ก็นี่ไง"
     ผมชี้ไปที่ตัวอักษร MRYZ ให้เรดาห์ดูซึ่งเราสองคนก็เข้าใจตรงกันว่า'เอาชื่อนี้แหละ'
"เติม Family เข้าไปด้วยเป็นไง"
     ผมเสนอเขาไป
"ไมอะ"
"ก็ถ้าเกิดมีแค่เราคนเดียว มันก็จะเป็นแค่คำว่า MRYZ แต่นี่เรามีกันอยู่ 2 คน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะมี  ใครเพิ่มอีกรึเปล่า ก็น่าจะเติมคำว่า Family เข้าไปด้วย จริงไหม"
"ก็จริงนะ"
"ใช่"
"งั้นใช้ชื่อนี้แหละ"
"อื้อ"
"แต่เราว่า สมาชิกมันยังน้อยไปนะ"
"เห็นด้วยอย่างยิ่ง"
"งั้น พรุ่งนี้เราสมัครสมาชิกกันนะ"
"แน่นอน"
     โปรดติดตาม ตอนต่อไป...