ร้ายนักนะ ยัยตัวแสบ

ตอนนี้เรากำลังนั่งรถไปที่ไหนก็ไม่รู้ พอนายเคนออกจากโรงพยาบาลได้สองวัน นายเคนก็บอกจะพาฉันไปที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันได้แต่นั่งถามนายเคนก็ไม่ตอบ ขนาดฉันหลับไปตื่นมาก็หลายรอบก็ยังไม่ถึง
"นี่ ฉันหิวแล้วน่ะจะถึงรึยัง"ฉันบ่นอุบอิบ
"อะ ฟินทานนี่ไปก่อนน่ะครับใกล้ถึงแล้ว"นายเคนยื่นขนมปังทาแย้มกับนมจืดขวดใหญ่มาให้ฉัน ฉันมองอยู่ครู่ก่อนจะตัดสินใจรับมา 
"หูย ขนมปังอร่อยอ่ะ"ฉันว่าแล้วหันไปหานายเคน อร่อยมาก เลยเคยกินแต่ขนมปังทาเยน แย้มรสสตอเบอร์รี่ที่อร่อยขนาดนี้ยังไม่เคยลองเลย นี่อร่อยจนต้องยกนิ้วให้เลยน่ะ
"หรอครับ นั้นทานเยอะๆน่ะ"นายเคนหันมายิ้มนิดๆ
"ฉันว่าน่ะ เปิดร้านขนมเป็นร้านเล็กๆได้เลยน่ะ อร่อยมากอ่ะแยมนี่ซื้อที่ไหนอ่อ"ฉันหันไปถามคนข้างๆที่ตั้งใจขับรถ
"อ่อพี่ทำเองครับ ชอบหรอ พี่ทำให้ทานบ่อยๆก็ได้น่ะ"นายเคนว่า
"ทำเอง!"ฉันถึงกับอึ้ง ผู้ชายอะไรทำของแบบนี้เป็นด้วย
"ครับ"นายเคนว่า จากนั้นฉันก็นั่งกินตลอดทาง อร่อยอ่ะ นายเคนหันมามองนิดๆก่อนจะขับต่อไป
 
ทะเล
ใช่เราอยู่ที่ทะเล แต่ไม่รู้ว่าที่ไหนเหมือนกันแต่เพิ่งเคยเจอว่ามันสวยขนาดนี้ น้ำใสอย่างกับน้ำเปล่าที่เทรวมกัน เม็ดทรายที่ละเอียดอ่อนจนล้มลงไปยังคงไม่เจ็บมาก ฉันถอดรองเท้าออกยังรู้สึกนุ่มเท้าเลย
"ชอบจัง สดชื่นมากเลย"ฉันมองไปที่ทะเลน้ำใสที่สวยงาม
"ดีใจน่ะที่ฟินชอบ"นายเคนว่าแล้วยิ้มให้ฉัน
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไมหรอ"ฉันหันไปถามคนข้างๆที่ยืนมองทะเลเหมือนกัน
"คือที่อยากจะถามว่าที่ผ่านมาที่พี่ทำมาทั้งหมดฟินรักพี่ขึ้นมารึยัง"นายเคนหันมาถามฉันทำให้ฉันได้แต่ยืนนิ่ง ไม่ใช่อะไรหรอกคำตอบฉันให้เขาได้แล้ว ฉันแค่อยากจะแกล้งเท่านั้น
"เอ่ออ..."ฉันทำเป็นอ้ำอึ่ง
"พี่มีไรจะบอก  พี่   รัก  ฟิน!!"นายเคนพูดแล้วตะโกนไปทางทะเลทำให้เสียงนั้นที่ตะโกนออกไปดังมาก นายเคนหันมามองฉันอย่างเขินๆ ฉันก็เขินน่ะแต่ต้องเก็บอาการหน่อยอยากจะแกล้ง ฉันแกล้งทำหน้าเศร้าเสียใจ ทำให้คนตรงหน้าหงอยเลย 
"ฟิน  ก็  รัก  พี่   เคน"นายเคนที่กำลังจะหันหลังเดินก็หยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าฉัน อึ้งเลยสิ
"เมื่อกี้ฟินว่าไงน่ะ"นายเคนถามอีกรอบ
"ฉันบอกว่า ฉันรักนาย"นายเคนเปลี่ยนสีหน้าจากท่าทางหงอยๆ กลับมายิ้ม
"จริงหรอ จริงน่ะฟิน"นายเคนเขย่าตัวฉัน
"จริงสิอย่าเขย่าสิฉันมึนน่ะ"
"แต่เมื่อกี้ฟินเรียกพี่ว่าพี่เคนด้วยช่วยเรียกอีกครั้งได้ไหม"นายเคนถามฉัน
"อื้อ ฉันรักพี่เคนค่ะ"ฉันว่า
"พี่ก็รักน้องมาฟินครับ"นายเคนพููด
"ฉัน...อุ้บ"ฉันไม่ยังที่จะพูดจบนายเคนก็เอาปากมาประกบกับปากฉัน ทำให้ฉันอึ้งเมื่ออยู่ๆเขาก็จูบฉัน จูบ จูบอีกแล้วหรอ แต่ฉันไม่ได้ตั้งตัวเลย อยู่ๆฉันก็ดันรู้สึกเคลิ้มตามทำให้ฉันต้องหลับตาลงตาม ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เราสองคนจูบกัน จนทำให้ฉันต้องทุบที่อกเขาเบาๆเพื่อบอกว่าฉันหายใจไม่ออกแล้ว 
"เอ่อ พี่ขอโทษครับ"นายเคนว่า แล้วกอดฉัน ทำให้ฉันตกใจนิดๆ
"อื้อ"ฉันว่าแล้วกอดตอบ ไม่รู้ว่าเราสองคนกอดกันนานแค่ไหน รู้เพียงว่า เราสองคนรักกัน ฉัน็ไม่รู้ว่ารักเขาไปตอนไหน แต่ก็รักไปแล้ว ฉันได้แต่เพียงยืนมองหน้าเขา เขารักฉันมาตลอดทั้งๆที่ฉันไม่รู้เลย แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว แล้วฉันก็รู้ใจตัวเองแล้ว ฉันเลือกแล้ว หนูเลือกเขาแล้วค่ะแดดดี้ ขอบคุณน่ะนายเคนที่ทำให้ฉันมีความสุข ขอบคุณน่ะ
  ....ฉันรักนายน่ะ.....