ร้ายนักนะ ยัยตัวแสบ

วันเสาร์
เวลาเดินเร็วฉันรู้สึกว่าเมื่อวานยังวันจันทร์อยู่เลย แปปเดียวกันเสาร์แล้วหรอเนีย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเล่นอยู่ที่ห้องนั่งเล่น แล้วค่อยไปที่สนามรถแข่ง
"วันนี้มินออกไปข้างนอกกับเพื่อนน่ะค่ะ"พี่มินที่เดินลงมาแล้วตรงมาที่ห้องรับแขกพูดขึ้น ไหนไหนก็ไหนๆขอติดรถไปด้วยดีกว่า แต่พี่ฉันจะกลับดึกป่ะเนีย
"กลับกี่โมงค่ะ"ฉันหันไปถามก่อน
"ประมาณ3ทุ่ม"พี่มินคงคิดว่าฉันเป็นแม่คนที่สอง มีพี่สาวสวยต้องหวงสิ
"ระวังตัวด้วยน่ะลูก"หม่ามี้บอก
"ค่ะนั้นหนูไปก่อนน่ะค่ะ"พี่มินบอกพอพี่มินจะหันก็ต้องชะงักลงเมื่อฉันพูดว่าขอไปด้วย
"หนูไปด้วยสิค่ะ"ฉันบอก ขี้เกียจขับรถไป
"จะไปหาพี่เคนที่สนามแข่งสิท่า"อินที่นั่งฟังเพลงพูดขึ้น
"รู้ทันน่ะย่ะ นายฟังเพลงของนายไปเลย"ฉันพูดแล้วแลบลิ้นใส่หม่ามี้เลยถามถึงพี่เคนส่วนพี่วินก็ตอบแล้วยังหันมาหาฉันที่ฉันชอบแกล้งนายเคน ฉันรีบตอบแล้วรีบดันที่มินออกมาพอมาถึงหน้าบ้านก็ต้องมาเจอกับนายเฟรมที่ตามจีบพี่มิน
"รอนานไหม"พี่มินถาม
"ไม่นานเพิ่งมาถึงเหมือนกัน"นายเฟรมพูดแล้วนายเฟรมก็หันมาหาฉันพี่มินเลยบอกว่าฉันจะติดรถไปด้วย นายเฟรมแซวว่าฉันจะไปหาแฟนฉันเลยจิกกัดไปนิดหน่อยแล้วนั่งเงียบๆ
 
สนามแข่งรถ
"ขอบคุณน่ะค่ะพี่มินบายค่ะ"ฉันลงจากรถแล้วเดินตรงไปที่นายเคนแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับผู้หญิงอีกคนที่เกาะแขนนายเคนอยู่ นี่มันอะไรกันเนียฉันเดินไปแทรกระหว่างกลางแล้วหันไปมองหน้าผู้หญิงอีกคน
"นี่ใครกันค่ะเคน"ยัยผู้หญิงถาม
"คน อ่อลืมไปเธอเป็นแรดเลยไม่รู้จักคนสิน่ะน่าสงสาร"ฉันพูด
"ยัยบ้านี่แกด่าฉันหรอ"ยัยผู้หญิงปากแดงกำลังจะยกมือตบหน้าฉัน แต่นายเคนจับไว้ก่อนแล้วตะคอกใส่หน้า
"หยุดได้แล้วแตงโม อย่าแตะต้องคนของผมไม่งั้นผมไม่เอาคุณไว้แน่"แล้วยัยผู้หญิงคนนั้นก็กรี๊ดๆๆแล้วก็เดินหนีไปเลย ฉันเลยหันไปค้อนใส่แล้วเดินออกมาจากสนามแข่ง อะไรกันบอกให้ฉันมาดูตัวเองแข่งรถแต่กลับมายืนคุยกับผู้หญิงมันใช่เรื่องไหมเนีย
"เดี๋ยวสิฟินฟังพี่ก่อน"นายเคนยืนขวางหน้าฉัน
"ไม่อะไรกันบอกให้ฉันมาดูนายแข่งแต่กลับมาอยู่กับผู้หญิง เหอะผู้ชาย"ฉันพูดแล้วยืนกอดอก
"ไม่ใช่แบบนั้น"
"ฟิน!!"ก่อนที่นายเคนจะพูดต่อแต่ก็มีคนมาเรียกฉันพอฉันหันไปก็ต้องตกใจว่าเป็นใคร
"พี่ฮาชิ พี่ฮาชิมาทำอะไรที่นี่ค่ะ"ฉันถามขึ้น
"มาตามฟินกลับบ้านไง อย่าทำให้พี่มีน้ำโหน่ะฟิน มาหาพี่แล้วพี่จะไม่ทำอะไรมัน"พี่ฮาชิพูดแล้วชี้ปืนมาทางนายเคน
"อย่าน่ะ พี่ห้ามทำอะไรนายเคน แล้วฟินก็ไม่มีทางเลือกพี่"ฉันพูด
"นั้นก็ตายๆไปเลยล่ะกัน"พี่ฮาชิยื่นปืนมาตรงหน้าเพื่อจะยิงมาแต่ฉันก็ต้องมานอนกองที่ลังกระดาษ พอรู้สึกตัวอีกทีก็รู้ว่านายเคนผลักฉันให้มาอยู่ตรงนี้ส่วนเขาก็โดนยิง
"เคน นายอย่าเป็นอะไรน่ะ นายผลักฉันออกมาทำไม"ฉันพูด แล้วรีบกดเบอร์โทรไปทางโรงพยาบาล
"พี่ฮาชิทำแบบนี้ทำไมค่ะ"ฉันหันไปมองหน้าพี่ฮาชิพี่ฮาชิดูตกใจที่ฉันร้องไห้ ฉันรู้ตัวว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องได้หนักมาก พี่ฮาชิเอาแต่พูดขอโทษแล้วหายไปตอนรถโรงพยาบาลมา
"นายอย่าเป็นอะไรน่ะนายเคน ลืมตาสิ นายอย่าเป็นอะไรน่ะ"ฉันพูโไปร้องไห้ไป จับมือนายเคนแน่นไม่ยอมปล่อยจนถึงโรงพยาบาล นายเคนโดนส่งตัวเข้าไปในห้อง ไอซียู ฉันรอมา1ชั่วโมงเต็มก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีคนออกมา ฉันกังวลมาก เลยโทรหาพี่วินให้พี่วินมาหา
"อย่าเป็นอะไรน่ะ นายเคน"ฉันรักนายน่ะ