จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง

ณ ห้างสรรพสินค้า กรุงเทพ

หลังจากที่ฉันได้ซื้อคอนโดเพื่อเป็นที่อยู่อาศัย

ส่วนตัวแล้ว ก็ออกมาเดินห้างนี่แหละ

นี่เป็นครั้งที่แรกในชีวิตที่ออกมาเดินคนเดียวนะเนี่ย

อ้อ!! จริงสิวีต้าพึ่งโทรมาบอกข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับรร.

ที่ฉันจะไปนี่นะ

ต้องซื้ออะไรบ้างน้าาาา~

ชุดนักเรียน ของใช้ส่วนตัว เสื้อผ้า ขนม~

....

....

....

ฉันเดินซื้อขนมได้แค่สองสามอย่างก็รู้สึกหิวขึ้นมาอย่าง

รวดเร็วจะเข้าร้านอาหารดีไหมนะ~

แต่...ตอนนี้ฉันถือข้าวของพะรุงพะรังเต็มทั้งสองมือ

ดูท่าจะไม่สะดวกต่อการเข้าร้านอาหาร Y_Y

แต่ยังซื้อของไม่ครบเลยน้าาาา

เหลืออุปกรณ์การเรียน กระเป๋า หนังสืออีก

...ครึ่งชั่วโมงผ่านไป~

เฮ้อ ในที่สุดก็ซื้อของครบ

...

...

...

ณ คอนโดK

หลังจากที่ซื้อของเสร็จฉันก็กลับมากินข้าวที่ห้องอาหาร

ของทางคอนโดได้จัดเตรียมไว้

ถึงตอนนั่นก็สองทุ่มกว่าแล้ว

ตอนนี้ฉันเพลียมากจึงรีบนอน

เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเเรกที่ต้องไปโรงเรียน

เฮ้อออออ ทำไมชีวิตในโลกภายนอกมันเหนื่อยจังนะ

...

...

...

ณ โรงเรียนนานาชาติไทย-จีน

ฉันมายืนอยู่ตรงหน้าโรงเรียนในชุดนักเรียนสีขาวแขนสั้นทับด้วย

เสื่อครึ่งตัวสีแดงลายทางกับกระโปงสีแดงเหนือเข่าเล็กน้อย

กับผมหางม้าที่มัดด้วยโบว์แดง ตื่นมาแต่งตัวแต่เช้าแต่มาช้ามัวแต่

ใส่หน้ากากที่ออร์แกนบอกเพื่อปกปิดใบหน้าที่แท้จริง

ฉันเดินเข้าโรงเรียนท่ามกลางสายตาที่ผู้คนหันมามองกันเป็นตาเดียว

"เฮ้อ นั้นเด็กโรงเรียนเราเหรอว่ะ สวยโครต"

"แน่อยู่แล้ว ใส่เครื่องแบบของโรงเรียน"

"เด็กใหม่แน่เลย เรายังไม่เคยเห็น"

"สวยกว่ายัยแฟมหลายเท่า"

ฉันละความสนใจแล้วหันไปสำรวจรอบๆโรงเรียน

โรงเรียนมีสนามกว้างเท่าสนามบอลโลก ฯลฯ

สมกับเป็นโรงเรียนของยัยวีต้า

แต่ ฉันอยู่ห้องไหนกันน้าาาา

ฉันไล่สายตาไปกับรายชื่อนักเรียนไปเรื่อยๆ เจอแล้วม.5ห้องA

แต่ห้องมันอยู่ไหนเนี่ย

"ขอโทษค่ะ ม.5ห้องAอยู่ไหนคะ"

ฉันหันไปถามอาจารย์คนหนึ่งที่อยู่ในบริเวณนั้น

"อยู่อาคารAชั้น5ห้องแรก"

...

ณอาคารAชั้น5

ในที่สุดฉันก็ได้ขึ้นมายืนอยู่ที่หน้าห้อง

โดยที่มีอาจารย์ประจำชั้นมาเจอพอดี "อ้าว นักเรียนใหม่ใช่ไหมคะ"

"เชิญ เข้าไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆเลยค่ะ"

ว่าแล้วฉันก็เดินตามอาจารย์เข้าห้องไป

โหหหหหหห~

เสียงนักเรียนชายที่โหตกใจกับฉัน ....โหไมอ่ะ

"เชิญค่ะ"

ฉันเดินไปยืนอยู่หน้าห้องพร้อมกับแนะนำตัว

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ วีโอลิน ..... เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากฮ่องกงค่ะ"

แปะ แปะ แปะ (เสียงนักเรียนตบมือ)

"เชิญเลือกโต๊ะได้เลยค่ะ"

ฉันไล่สายตาไปรอบๆห้อง ห้องนี้แบ่งชาย-หญิง งั้น....

"ฉันขอนั่งโต๊ะที่อยู่หลังสุดแถวกลางค่ะ"

ฟุ่บ!!ฉันนั่งลงตรงโต๊ะที่หมาย

อือ!ตื่นเต้นจังเลยมาโรงเรียนครั้งแรกในชีวิต

เพราะตั้งแต่ประถมพ่อได้จ้างครูตั้งสามสิบคนมาสอนฉันแบบส่วนตัว

เลยเพิ่งจะได้มาเรียนรวมกับคนอื่นเขา~

"ขอโทษค่ะ นักเรียนครูลืมไปว่ามีนักเรียนใหม่อีกคน"

"เชิญแนะนำตัวได้เลยค่ะ"

และแล้ว..... ผ่างงงง

เหมือนมีสายฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมากลางหัวของฉัน

ไอ้หัวแดง!!!!!!!

"สวัสดีครับ ผมชื่อ อินเนอร์ .... มาจากสิงค์โปร์"

กรี้ดดดดดด!!!!!!ไอ้หัวแดงมันหันมามองฉัน มันเห็นฉันแล้วววว!!!

"กริ๊ดดดดดดดด อินเนอร์"

เสียงผู้หญิงทั้งห้องร้องกรี้ดสุดเสียง กินนกหวีดเป็นอาหารเรอะ=_=

"เอาล่ะ อินเนอร์จะนั่งโต๊ะไหนจ๊ะ"

ทำเอาสาวๆทำตาวิ้งวับเพราะดูการตัดสินใจในการเลือกที่นั่ง

"ผมขอนั่งที่แถวกลาง..."

ทำไมคำพูดนั่นมันทำให้ฉันสั่นนะหรือเพราะเขากำลังหาที่นั่งแถวฉัน

"ผมขอนั่งข้างๆผู้หญิงที่อยู่หลังห้องคนนั้น"

๏_0นะ นี่ชี้มาทางฉันทำไมน่ะ ชี้มาทางฉันทำมายยยย

ว่าแล้วเขาก็เดินตรงมาทางฉันท่ามกลางสายตาของคนในห้อง

ฟุ่บ!!

"ไง ได้เจอกันอีกแล้วนะ"^^

อือ~โลกกลมจริงวุ้ย ทำไมต้องเจอกันอีกกก Y_Y

ตอนนี้หน้าฉันเหมือนกำลังจะตายยยยย Y^Y

"ดีใจจนพูดไม่ออกเลยเหรอ ฮะ ฮะ"

หน้าฉันมันเหมือนดีใจเหรอ อยากร้องไห้แล้วนี่หัวเราะทามมายอะ

"งั้นเดี๋ยวครูไปธุระก่อนนะ สำหรับวันแรก เชิญตามสบาย"

แล้วเจ๊ก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับเสียงหัวเราะที่โหยหวน

แล้วไอ้บ้านี่มันจะนอนจ้องหน้าฉันอีกนานไหมมม

หลังจากที่อาจารย์ออกไปจากห้องพวกนักเรียนเกือบทั้งห้องทั้งชายและหญิง

ก็มายืนออกันอยู่ที่โต๊ะฉันพร้อมกับยิงคำถามที่ใครได้ยินก็

ตอบไม่ทัน

"วิโอลินชื่อน่ารักดีนะ"^^

"มาจากฮ่องกงเหรอ"

"ขอเบอร์ได้ไหม"

"มีแฟนยัง"^^ และคำถามอื่นๆอีกมากมายใช่ว่าจะเป็นฉันคนเดียวนะ

ไอ้หัวแดงก็ด้วยแต่ตานั่นตอบทุกคำถามผิดกับฉันที่นิ่งเงียบ

"เรียกฉันว่าไวโอลินก็ได้"^^

...

...

...