จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง

เมื่อ2ปีก่อน...
ฉันเดินเข้าไปในห้องที่เป็นของตัวเอง
ในตอนนั้น
"ไปให้พ้น!!!"เสียงชายวัยกลางคน พ่อของฉันเอง
ฉันรีบหันไปหาต้นเสียงพร้อมกับสิ่งที่ปรากฏตรงหน้า
หญิงคนหนึ่งกอดขาของเขาไว้โดยที่อีกฝ่ายยังไม่พอใจ
และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกในเหตุการณ์นี้
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะกล่าวอะไรต่อ
ปัง!!!เสียงปืนลันขึ้นในขณะนั้น เสียงนั้นทำให้หญิงสาว
คนเมื่อกี้สิ้นลมท่ามกลางกองเลือด
เลือดที่มีสีแดงฉานที่ฉันมองจนชินตา
และเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นแต่...
ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกี่ครั้งก็ตามฉันก็ยังคงกลัว และสั่นไหว
พ่อของฉันหันมาทางฉันที่กำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ไม่เป็นไรแล้ว"พ่อเดินเข้ามาลูบหัวฉัน
"ผู้หญิงคนนั้น"
"ใช่แล้ว หญิงคนนั้นเขาจะนำพาความเดือดร้อนมาสู่เรา"
"จำไว้นะ คนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเรา จงกำจัดทิ้งซะ" 
"กลับเข้าห้องได้แล้วแล้วไม่ต้องออกมาอีก"
.......
.......
.......
ฉันเดินกลับห้องของตัวเองโดยที่ไม่คิดจะ
เปิดประตูออกไป...อีกเลย
สายน้ำที่หลั่งรินบนใบหน้า นั้นเพื่อลบความทรงจำ
อันแสนน่ารังเกียจในสิ่งที่ตาเห็น เพราะความกลัวฉันจึง
เป็นแบบนี้ เพราะกลัวทำให้ฉันอ่อนแอ
ต่อไปนี้ฉันจะไม่...อ่อนแอ ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะความกลัวในตอนนั้น
...
...
ก่อนหน้าที่ฉันจะออกมาจากบ้านหลังนั้น
ตอนนั้นขณะที่ฉันกำลังออกไปคนรับใช้ที่สนิทกับฉันที่
สุดเพราะเธอเข้ามาบังกระสุนของผู้ลั่นไกแบบไม่ยั้งมือ
เธอเข้ามากอดฉันทั้งน้ำตาและ...ความเจ็บปวด"หนีไป"
คำสุดท้ายที่สั่งเสียเธอล้มลงท่ามกลางกองเลือด
เลือด....อีกแล้ว ของเหลวสีแดงที่ไหลออกมาจากตัวเธอเพื่อ
ความจงรักภักดีที่มอบให้แก่ฉัน เลือด เลือดอีกแล้ว ทำไม ทำไมกัน
...
...
...