นักเขียนสาว หัวใจ บ.ก.

บทที่ 2

ฝันหวาม

                “เสียงเสียดสีเนื้อแนบเนื้อระหว่างชายหญิงกลางสนามรักบนเตียงขนาดคิงไซส์ ไม่ต่างกับ....เปรียบกับอะไรดีน้า โอ้ย คิดไม่ออก” นิ้วมือเรียวเล็กหยุดพิมพ์พรมบนคีย์บอร์ดของแล็ปท็อปทันที เมื่อรู้สึกว่าหัวสมองเริ่มตื้อจนจินตนาการไม่ออก เพราะตั้งแต่กลับมาจากประชุมโปรเจ็คนิยายของสำนักพิมพ์แล้ว เธอก็มัวแต่ขลุกอยู่กับการเขียนบทนำที่ต้องมีฉากวาบหวิว ตามแบบฉบับนามปากกาอีโรดารันอยู่นานหลายชั่วโมง แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เขียนลบเขียนลบหลายรอบจนเวียนหัว        จิดารันจึงตัดสินใจปิดหน้าจอวางโน๊ตบุ๊คไว้บนโต๊ะตัวเตี้ยข้างหัวเตียง ก่อนจะบิดขี้เกียจคลายความเมื่อยขบแล้วล้มตัวลงนอน เพื่อหวังว่าจะฝันถึงพระเอกนิยายสุดเซ็กซี่สักคน ช่วยให้ทักษะการมโนของเธอไหลลื่นจนเขียนเสร็จตามกำหนดของตาเฒ่า บ.ก.หื่นกามนั่น ทว่าเสียงนุ่มทุ้มสุดเซ็กซี่จากริมฝีปากหยักก็ดังแว่วมาเข้าหูอีกครั้ง

                “ว่าไง คุณอยากได้ฉากแบบไหน บนโต๊ะประชุม มุมห้องข้างประตู ในห้องน้ำด้านข้าง หรือบนเก้าอี้ที่คุณนั่งอยู่ เดี๋ยวผมจะแสดงให้ดู แต่มีข้อแม้คือ....นางเอกต้องเป็นคุณเท่านั้น”

บ.ก.หนุ่มไม่เพียงแต่พูดเท่านั้น เขาลุกจากเก้าอี้หัวโต๊ะเดินมาหยุดตรงหน้าเจ้าของร่างเล็กในชุดนักศึกษาแบบบาง ก่อนจะวางมือค่อมบนที่วางแขนทั้งสองข้างกักไม่ให้คนตัวเล็กลุกหนีไปไหนได้ ตรึงใบหน้าใสไร้เครื่องสำอางด้วยดวงตาสีนิลเข้มมีแววแพรวพราว ดั่งราชสีกำลังจะตะคลุบเหยื่อสาวลงท้องในไม่ช้า ส่งผลให้เหยื่อวัยขบเผาะสั่นสะท้านไปทั้งร่าง มือเล็กทั้งสองข้างสอดประสานกันแน่นชื้นด้วยเหงื่ออยู่บนตัก ลำคอแห้งผากจนอดแลบลิ้นเล็กออกมาเลียริมฝีปากไม่ได้ เมื่อสบเข้ากับแววเจ้าเล่ห์เปล่งประกายในกามของดวงตาสีนิลบนใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า

“ว่าไง แต่ฉันว่าบนเก้าอี้ตัวนี้ก็เหมาะดีนะ ฉัน...ถนัดในที่แคบ” ปรารภลากไล้สายตาโลมเลียจากใบหน้าหวาน ระเรื่อยมาชะงักที่รอยร่องอกในเสื้อชั้นในขนาดคับซีชัดเจน แม้อยู่ภายใต้เสื้อนักศึกษาสีขาวซึ่งไม่ได้ชุดบดบังก้อนเนื้อนิ่มที่เขากะคร่าวๆด้วยสายตาเลยสักนิด ก่อนจะเน้นคำว่า ‘ที่แคบ’ ด้วยมืออุ่นทาบทับลงเนื้อผ้ากระโปรงสีดำในตำแหน่งกึ่งกลางกายสาว ที่เขาอยากรู้นักว่าพรหมจรรย์ของสาวแรกแย้มจะหวานสดซาบซ่านถึงเพียงไหน หากได้....ลองสักครั้ง!

แต่พอบอสหนุ่มเลื่อนสายตาวกกลับขึ้นมามองใบหน้านวลอีกครั้ง กลับพบกับดวงตาหยาดเยิ้มเชิญชวนยั่วยวนด้วยรอยยิ้มหวานหยดของคนในอ้อมแขน         จิดารันค่อยๆแนบริมฝีปากบางอิ่มลงบนริมฝีปากหยักอย่างกล้าๆกลัวๆ มือนุ่มร้อนที่ชื้นด้วยเหงื่อก่อนหน้า ยกขึ้นทาบลงท้ายทอยคนร่างสูง ก่อนจะไล้วนเข้าสอดกับกลุ่มผมดำนิ่มแล้วขยุ้มด้วยความรู้สึกวาบหวาม ตามแรงของริ้นร้อนที่กำลังบุกรุกเข้ามาในโพลงปากหวาน รุกไล่ต้อนให้ลิ้นของคนตัวเล็กตอบสนองเขาด้วยอาการเงอะงะไร้เดียงสา แต่มันกลับกระตุ้นเลือดในกายหนุ่มให้ร้อนรุ่มเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าเพียงเสี้ยววินาทีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มือหนาอีกข้างที่ว่างยกขึ้นลูบไล้แผ่นหลังบางขึ้นไปตำแหน่งกลางหลัง ก่อนจะเลี้ยววกมาโอบอุ้มก้อนเนื้ออวบและฟ้อนเฟ้นขยำบีบสลับกันไปมาทั้งสองข้าง จนเจ้าของร่างบางต้องร้องเรียกเสียงครางหวาน

“บ.ก. ขา...”

                แม้จะเป็นเพียงเสียงกระซิบแผ่ว แต่มันกลับกระตุ้นให้ส่วนกึ่งกลางร้อนฉ่าจนโป่งพองแทบระเบิด ปรารภจึงไม่รอช้าที่จะเลิกกระโปรงขึ้น เพื่อสอดนิ้วเข้าไปสำรวจช่องทางแคบในเกสรดอกไม้วัยสาวด้วยท่าทางลนลานทันที ที่หญิงสาว......

                กริ้งงงง ครืด ครืด

                ‘สวัสดี’ ชายหนุ่มงัวเงียรับสายเรียกเข้าเมื่อเสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะข้างเตียงสั่นไม่หยุด ก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้งหลังได้ยินเสียงคุ้นเคยยังปลายสาย

                “ไอ้เพื่อนเวร!” คนบนเตียงสบถใส่คนอีกทวีปอย่างหัวเสีย เพราะปรัชญาเพื่อนรักกล้าโทรมาขัดจังหวะเข้าได้เข้าเข็มกับนักเขียนสาว และมันกำลังเกิดขึ้นบนเก้าอี้ในห้องประชุม!

                ‘งานที่สำนักพิมพ์เป็นไงบ้าง’ ปรัชญายังคงถามด้วนน้ำเสียงกลัวหัวเราะอารมณ์ดี ไม่สนใจกับเสียงหงุดหงิดของเพื่อนรักสักนิด

                “ไอ้คนเห็นแก่ตัว!!!” ปรารภสบถออกมาอีกครั้งทว่าดังลั่นกว่าเดิม เมื่อพบว่าเขานอนเปลือยอยู่บนเตียงเพียงลำพัง แถมเจ้าโลกกึ่งกลางกายในอุ้งมือตัวเองยังชุ่มไปด้วยน้ำอีกต่างหาก ในขณะที่คนโทรมากลับถามเรื่องงานด้วยน้ำเสียงร่าเริงแบบคนกำลังอยู่ในช่วงฮันนีมูนจนน่าอิจฉา ไอ้ปรัชญ์ ฝากไว้ก่อนเถอะ!

                ‘อะไรวะ เพื่อนอุตส่าเป็นห่วง ยังหาว่าเห็นแก่ตัวอีก’ ปรัชญาบ่นเพื่อนรักไม่จริงจังนัก

                “มึงโทรมารบกวนฝันหวานของกู กำลังจะ....” ปรารภตอบกลับด้วยเสียงไม่มั่นคงนัก เพราะยัยแม่มดจิดารันกล้ามาเข้าฝันให้ผู้เชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงอย่างเขาขึ้นสวรรค์จน.....เปียก!

                ‘กูจะไปรู้ได้ยังไงว่ามึงกำลังเล่นสวาทอยู่’ ปรัชญาเอ่ยสำนึกผิดทว่าคนฟังกลับรู้สึกเหมือนถูกล้อ

                “เปล่า กูนอนคนเดียว”

                ‘ฮ่าๆ นี่อย่าบอกนะว่าคาสโนว่าตัวพ่ออย่างมึงอดจนต้องช่วยตัวเอง’ ครานี้คนปลายสายหัวเราะเยาะดังลั่นหูจนปรารภต้องเอาออกห่าง

                “ก็เพราะมึงนั่นแหละตัวดีเลย” คนฝันลามกโยนความผิดให้เพื่อนรักหน้าตาเฉย

                ‘เกี่ยวไรกับกูวะปราภ’ ปรัชญาถามอย่างงงงัน

                “ก็คนที่อยู่ในฝันของกูเป็นเจ้าของนามปากกาอีโรดารันของมึงไง” ปรารภตอบกลับด้วยเสียงหงุดหงิดโมโห บ้าชะมัด! นี่เขาเก็บเอาภาพเด็กสาวในชุดนักศึกษามาฝันเป็นตุเป็นตะ จนแตะขอบสวรรค์แบบนี้ได้ยังไง ทั้งๆที่ยังไม่เคยแม้แต่จับมือเลยด้วยซ้ำ

                ‘ฉิบหายแล้วไอ้ปราภ นั่นลูกสาวของอากู!’ แต่คนที่โมโหมากกว่าในตอนนี้คือปรัชญา โมโหตัวเองที่พลาดให้ยัยน้องมาร่วมงานกับเพื่อนรัก จนปรารภติดใจขนาดเก็บมาฝัน แล้วแบบนี้ยัยรันจะพ้นเงื้อมือราชสีตัวพ่อได้หรือ

                “แล้วไงวะ” พูดจบเจ้าของเตียงก็กดวางสายทันที ราวกับไม่ใส่ใจสิ่งที่เพื่อนรักบอกเมื่อสักครู่ เพราะเขารู้ว่าปรัชญากำลังเตือนทางอ้อม ว่าจิดารันเป็นของต้องห้ามสำหรับเขา แต่ยิ่งท้าท้ายเขายิ่งอยากได้ แล้วคนอย่างเขาน่ะหรือจะยอมปล่อยของที่ต้องตาถูกใจให้หลุดจากมือไปง่ายๆ ไม่มีทาง!!!

                ตุ้บ!

                “โอ้ย...” เสียงหวานร้องดังเมื่อรู้สึกว่าร่างตัวเองกระทบเข้ากับอะไรแข็งๆสักอย่าง ที่เธอไม่รู้คือเธอกลิ้งตกลงมาจากเตียงนอนสูงในท่ากอดหมอนข้างแน่ ขณะที่ใบหน้าเอียงแนบไปด้านซ้าย แต่ริมปากเผยออกคล้ายกำลังรอรับจุมพิตดูดดื่มจากใครสักคน เปลือกตาที่ล้อมด้วยแพขนตาหนาค่อยๆกระพริบสองสามครั้ง เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่กำลังส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอน

                “เฮ้อ” จิดารันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะซบหน้าลงกับหมอนข้างอีกครั้ง เพราะอย่างน้อยร่างของเธอก็หล่นลงพื้นกระเบื้องในห้องนอน ไม่ใช่ตกจากบันได้ลงไปนอนกองที่ชั้นหนึ่ง

                หัวสมองภายใต้กลุ่มผมดำสลวยพยายามทบทวนถึงสาเหตุที่ทำให้ตัวเองต้องตกอยู่ในสภาพนี้! และภาพที่ลอบวนไปมาเป็นฉากในหัวเธอตอนนี้คือฉากอีโร   ติกสุดสยิว ที่เขาและเธอกำลังจะร่วมรักกันในห้องประชุม! แถมเขายังพรากจูบแรกของเธอไปด้วย ไม่ใช่แค่นั้น บ.ก.หนุ่มสุดเนี๊ยบกำลังจะพรากพรหมจรรย์วัยสาวด้วย หากไม่ตื่นจากฝันและตกจากเตียงลงมาเสียก่อน มีหวังเธอเสียเวอร์จิ้นให้อีตา บ.ก.หนุ่มหื่นกามแน่ แต่เธอไม่ยอมหรอก!

จิดารันค่อยๆพยุงร่างตัวเองลุกขึ้นนั่งบนพื้นห้องช้าๆ แม้จะเขียนนิยายวาบหวิวเรต18+มานานถึงแปดปี แต่ไม่มีปีไหนที่เธอจะเสียจูบแรกให้กับพระเอกนิยายเลยสักครั้ง! พลันหัวสมองน้อยๆก็จินตนาการต่อ  ว่าหากเธอยังไม่ตื่นจากฝันล่ะ เธอและเขาคง..... คิดถึงตรงจุดนี้ก็ทำให้แก้มที่เย็นชืดเพราะเปิดเครื่องปรับอากาศตลอดคืน กลายเป็นร้อนฉ่าเขินอายให้กับความคิดซุกซนของตัวเอง ที่น่าแปลกคือทำไมถึงรู้สึกว่าอยากหลับตาลงเพื่อนฝันวาบหวามเช่นเมื่อคืนอีกครั้ง!

ปล. ระหว่างพี่ปราบกับน้องรัน ใครหื่นกว่ากัน ตอบ!!!