soulmate รักแนบเนื้อ(คู่)
9.2
เขียนโดย วายะคุง
วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.38 น.
8 chapter
5 วิจารณ์
12.75K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2558 23.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) ดินเนอร์ I
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[ทิศ]
5:20
ตื่นไมตอนนี้วะ..แต่ก็ดีจะได้ไปเร็วๆ ผมมองหน้าไอ้ต้มที่กำลังนอนซุกอกผมอย่างโหยหาไออุ่น ผมยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทสับไอ้ต้มมาครับ มันล็อครหัสครับ แต่กูแอบดูตอนมันเล่นเกม เลยเห็นรหัสและกูจำได้ 555 ผมจัดการใส่รหัส และ มันถูก ผมเปิดกล้องและถ่ายรูปดิครับ ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟตั้งโต๊ะ และผมก็ยิ้มกว้างใส่กล้องก่อนจะเปลี่ยนท่า ผมหอมแก้มไอ้ต้มครับ นิ่มดีนะ ไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเลย แต่มันก็ถือว่าดูดีอ่ะนะถ้าเป็นผู้ชาย
ผัวะ
"อืมม"ไอ้ต้มแม่งตบหัวกูเว้ยและมันก็พลิกตัวหนีผมครับ สงสัยแม่งรำคาญ แต่ไม่ตื่นว่ะ ผมจัดการตั้งรูปทั้งสองเป็นรูปวอลเปเปอร์และวางโทสับไว้ที่เดิม ก่อนจะพลิกตัวให้ต้มให้หันมาและจูบปากมันครับ
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
ผมกดปากลงไปซ้ำๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะทำการบ้านของคนที่นอนอยู่บนเตียงและหยิบโพสอิทและปากกามาเขียนข้อความบางอย่างไว้เจ้าตัวจะได้ไม่โกรธที่ผมกลับไปก่อน ผมเอามาแปะไว้ที่กระจกในห้องน้ำ เพราะมันต้องมาแปรงฟันยังไงก็ได้อ่านแน่ๆ ผมเดินออกมาและจุ๊บปากไอ้ต้มอีกรอบ ก่อนเดินลงมาชั้นล่าง เงียบ กริบ แสดงว่าคุณน้ากับหญิงแม่ยังไม่กลับสินะ ช่างเหอะ ผมออกจากบ้านมันและรีบเข้าบ้านตัวเอง วันนี้กูเรียนเช้าโว้ยยย
-มหาลัย-
RRRRrrrrrrrrr
'เด็กขี้ยั่ว'
"ใครวะทิศ"ไอ้โต้เพื่อนผู้แสนขี้เสือกถามผม และขมวดคิ้วฉับ กับชื่อที่ผมเมม
"เสือก"
"ฮัลโหล โทรมาคิดถึงกูเหรอ"ผมกดรับสายและกรอกเสียงกวนตีนไปให้มันครับ
(กูกดผิด)มันตอบ
"คิดถึงก็บอก"
(พ่อง แค่นี้นะ)อ้าวไรวะ ขอไปค้างด้วยอีกดีกว่า...
"เดี๊ยวๆ"
(อะไร)
"ไม่มีอะไร"ไม่บอกดีกว่าว่ะบุกบ้านแม่ง
(บ้า)บ้าเพราะมึงน่ารักไง!
"หึ"
"เหี้ยทิศ เป็นไรยิ้มคนเดียว"ไอ้ดินที่นั่งอยู่ด้วยถามผม
"ไม่เสือกสิเพื่อน"ผมพูดยิ้มๆ
"เออสัส ไม่เสือกก็ด้ายย"ไอ้ดินพูดแล้งเบะปากใส่ผม
"นั่นแหละที่มึงต้องทำ ไม่เสือก"เย็นนี้เจอกันนะมึง เดี๊ยวกูทำการบ้านให้อีก หึหึ
[ไข่ต้ม]
เลิกเรียน~~~ เลิกเรียยนนนนนนนน นี่เป็นเวลาที่กูรอมาเนิ่นนานนนนนนน เลิกเรียนและได้กลับบ้านนนนนน (แนะนำให้อ่านเป็นทำนอง)
"กลับบ้านโว้ย"ผมพูด และรวบของบนโต๊ะลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
"ข้าว"เสียงใสๆก็ปลาเอ่ยเรียกสิ่งมีชีวิตที่นั่งข้างผม
"ห..ห้ะ?"ข้าวหันไปมองอีกคน
"วันนี้เราไปค้างบ้านข้าวได้ไหม พ่อแม่เราไม่อยู่อ่ะ เราจะได้ไปทำงานด้วย"ปลาพูดยิ้มๆ...ยิ้มแบบแปลกๆ
"เอ่อ..."ไอ้ข้าวนิ่งเหมือนไม่รู้ว่าจะตอบนังไง
"ไม่ได้เหรอ"
"ได้ๆ แล้วเสื้อผ้าล่ะ"ข้าวถาม
"พาเรากลับไปเอาหน่อยสิ ข้าวขับรถมาไม่ใช่เหรอ"ไอ้ข้าวมันได้รถคืนแล้วครับและมันสัญญากับแม่มันว่าจะไม่แว๊นด้วยความเร็วเยี่ยงนั้นอีกแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้หรอก
"โอเค งั้นไปเลยไหม"ปลาพยักหน้าและโบกมือลาพวกผมครับ
"ขลุ่ยมึงกลับไงวะ"ผมถามไอ้ขลุ่ยที่นั่งหน้าเครียดมาทั้งวัน เพราะสาเหตุที่ไอ้คิมบอกมันว่ามันเป็นสเป็คพี่ขิม
"กูเอามอไซมา"ผมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะบอกลามันและเดินออกมา...และกูเดินสวนพี่ขิมครับ พี่ขิมที่เดินมุ่งหน้าไปทิศทางเดียวกับห้องกูด้วยหน้าตาระรื่น ไอ้ขลุ่ยจะไม่เป็นไรใช่ไหม?
ติ๊ง!
ผมหยิบโทสับออกมาและเแดดูข้อความไลน์ที่เด้งขึ้นมา...ใครวะ
'คืนนี้เดี๊ยวกูไปค้างด้วยนะ' ใคร? ผมกดดูรูปดิสก่อนจะอ้อทันที...เหี้ยทิศไง!
'ไม่'
'กูจะไป'
'บ้านตัวเองไม่มีเหรอสัส'
'มีแต่อยากนอนกับมึง'
'ไม่ให้มานอนด้วยโว้ย!'
'ขอแม่มึงแล้ว อีโมติคอน smile'
'ไอ้เหี้ย!'
'ด่ากูเดี๊ยวเจอดีแน่มึง'
โครตกลัวเลยไอ้ควาย!!
"พ่อแม่ หวัดดีครับ"ผมเดินเข้าบ้านและยกมือไหว้แม่ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่กับพ่อ
"ต้มวันนี้พี่ทิศมานอนด้วยนะลูก"แม่ไม่ต้องย้ำต้มก็ด้ายยย
"ครับรู้แล้ว"
"เดี๊ยวให้พี่ทิศพาออกไปกินข้าวนะ แม่ขี้เกียจทำ"ห้ะ! แม่พูดใหม่ซิ บอกต้มทีว่าต้มหูฝาดดด
"ไปกันสองคน?"ผมถาม
"ใช่ พ่อจะพาแม่ไปดินเนอร์"- - พ่อเว้ย พ่อกับแม่อายุเท่าไหร่กันแล้ววะ ดินนงดินเนอร์!! แล้วทิ้งลูกไว้กับผู้ชาย โฮ ต้มรับม้ายล่ายยย T T
"แม่แต่ต้มไม่..."
"ไม่ต้องปฎิเสธ"ต้มไม่อยากอยู่กับมัน!
"พ่อ!"
"ตามที่แม่บอก"พ่อไม่ได้ช่วยกูเลยยย
"ก็ได้ -^-"แล้วผมก็เดินเข้าห้องตัวเองอย่างหัวเสีย กูไม่อยากอยู่กับมัน! มันทำอะไรกูไว้ กูจำได้โว้ยยย กูไม่อยากเห็นหน้ามัน! เข้าใจไหม กูไม่อยากเห็นหน้ามันนน กูเขิน เอ๊ย กูเกลียดขี้หน้ามันต่างหาก!
โอเค เลิกคิดเรื่องมันไอ้ต้มมึงควรทำการบ้าน
ผมบอกตัวเองและเปิดกระเป๋าหยิบการบ้านที่แม่งมีทุกวันที่เรียน...คณิต
'มึงจะถอดหรือจะจูบ'
แม่งเอ๊ยยย ตามหลอกหลอนกูอีกแล้ว กูไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ! ไม่เอาทั้งถอดไม่เอาทั้งจูบ ไม่เอาโว้ยยยย ผมวางสมุดหนังสือลงบนโต๊ะ จับปากกา ก่อนลงมือทำการบ้าน กูจะไม่คิดถึงมันจะไม่คิดถึงมัน ทำการบ้าน กูจะทำการบ้าน...
-ผ่านไป 1 ชั่วโมง-
เสร็จซักที เหลือ อ่านหนังสือสอบพรุ่งนี้ สอบเหี้ยไรบ้างวะเนี่ยเยอะแยะ ปวดหัวชิบหายเลย อาบน้ำก่อนดีกว่า..
[ทิศ]
แอ๊ดด
ผมเปิดประตูห้องเข้ามาในห้องไอ้ต้มที่ไม่ได้ล็อคและในห้องก็ไม่มีใครอยู่ แต่หน้าห้องน้ำมีกองชุดนักเรียนกองอยู่ ผมวางกระเป๋าเสื้อผ้าและถอดเสื้อช็อปวางทับก่อนจะเดินไปดูที่โต๊ะทำการบ้านของไอ้ต้ม มันทำการบ้านเสร็ตหมดแล้วว่ะ เสียดาย กะจะช่วยทำ หึ
ครืดดดดด
ผมหันไปมองประตูห้อวน้ำที่พึ่งเปิดออกมา ไอ้ต้มมัน...ไม่ได้ใส่อะไรเลย..
"เหี้ยยยยย!!"ผมสะดุ้งนิดๆกับเสียงของไอ้ต้ม
ครืดด ปัง!
มึงปิดประตูใส่กูก็ไม่ทันแล้วแหละ กูเห็นมึงไปหมดแล้วครับไอ้ต้ม!
"เข้ามาได้ไง!"ถามเหมือนละครหลังข่าว
"เดิน"ตอบแบบเกรียนๆ
"ตีนกูสิ"
"อือ น้องมึงด้วย"หมายถึงน้องที่อยู่หว่างขามันน่ะครัย
"ไอ้เหี้ยหุบปาก"
"แล้วทำไมไม่เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไป"ผมถาม
"ก็ห้องกูป้ะ"เออว่ะ
"มึงก็ออกมาดินี่ห้องมึงนิ"ผมพูด
"เอาผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย เสื้อผ้าด้วย อะไรก็ได้หยิบมา"มันว่า ผมเลยเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้า เป็นระเบียบดีครับ ผมหยิบกางเกงบ๊อกเซอร์ที่คิดว่าสั้นที่สุดมา และเสื้อตัวที่คิดว่าโคร่งที่สุดที่ถ้ามันใส่ต้องหลวมแน่ๆมา และคว้าผ้าเช็ดตัวไปยื่นให้มันที่ยื่นมือ ออกมานอกห้องน้ำ
ครืดดดด
สักพักไอ้ต้มก็ออกมาในสภาพที่ทำผมน้ำลายหก ร่างสูงโปร่งตามฉบับผู้ชาย แต่มันเตี้ยกว่าผมเยอะ ขาขาวๆที่โผล่พ้นบ๊อกเซอร์สีดำขาสั้น เสื้อตัวโคร่งที่หลวมจนเผยให้เห็นไหล่มนของมัน อือ...ไหปลาร้ามันสวยดี..
"มองหาพ่อง"มันว่าแล้วเดินเอาผ้าเช็ดตัวมาแขวน ก่อนจะำปเปิดตู้เสื้อผ้า
"จะทำไร"ผมถาม
"หาชุดเปลี่ยนสิควาย เอาชุดไรมาให้กูเนี่ย"มันว่าแล้วทำหน้ายุ่งใส่ผมก่อนจะตอบ
"กูไม่ให้เปลี่ยน"
"มีสิทไร"
"คืนนี้กูปล้ำมึงได้นะ"มันสะดุ้งกับคำว่าปล้ำ
"ไอ้เหี้ย"มันกัดปากด้วยความไม่พอใจ ทำไมชอบกัดปากวะ รู้ตัวไหมว่ามันยั่ว?
"กูให้เปลี่ยนก็ได้ แค่เสื้อนะ และต้องเปลี่ยนตรงนี้ด้วย หันหน้ามาหากู"ผมพูด
"..."
"อายเหรอ? ผู้ชายเหมือนกันนิ"ผมว่า
"เออ"มันหยิบเสื้อยืดสีน้ำตาลพอดีตัวออกมาหันหน้ามาหาผมกอดจะถอดเสื้อที่ใส่อยู่ออก ผมเลียปากเบาๆ ซิกแพคอ่อนๆที่ไม่ได้เห็นชัดมาก แต่มันก็มี อยากทำให้เป็นรอยชิบหาย
"ทิศ"
"หืม?"ผมตื่นจากควาาคิดต่างๆนาๆทันทีเมื่อได้ยินเสียงไอ้ต้มที่เรียกชื่อ
"มึงทำสายตาโรคจิตใส่กู มึงเลียปากด้วย มึงมันหื่น"มันว่าแล้วทำหน้านิ่งใส่ผมก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำการบ้าน
"กูอาบน้ำนะ"ผมบอก
"อือ"ไอ้ต้มที่สายตาจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือครางรับผมเบาๆ เด็กเรียนอยู่นี่หว่า อาบน้ำก่อนดีกว่า จะได้คิดด้วยว่าจะพามันไป ดินเนอร์ ที่ไหนดี
5:20
ตื่นไมตอนนี้วะ..แต่ก็ดีจะได้ไปเร็วๆ ผมมองหน้าไอ้ต้มที่กำลังนอนซุกอกผมอย่างโหยหาไออุ่น ผมยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทสับไอ้ต้มมาครับ มันล็อครหัสครับ แต่กูแอบดูตอนมันเล่นเกม เลยเห็นรหัสและกูจำได้ 555 ผมจัดการใส่รหัส และ มันถูก ผมเปิดกล้องและถ่ายรูปดิครับ ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟตั้งโต๊ะ และผมก็ยิ้มกว้างใส่กล้องก่อนจะเปลี่ยนท่า ผมหอมแก้มไอ้ต้มครับ นิ่มดีนะ ไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเลย แต่มันก็ถือว่าดูดีอ่ะนะถ้าเป็นผู้ชาย
ผัวะ
"อืมม"ไอ้ต้มแม่งตบหัวกูเว้ยและมันก็พลิกตัวหนีผมครับ สงสัยแม่งรำคาญ แต่ไม่ตื่นว่ะ ผมจัดการตั้งรูปทั้งสองเป็นรูปวอลเปเปอร์และวางโทสับไว้ที่เดิม ก่อนจะพลิกตัวให้ต้มให้หันมาและจูบปากมันครับ
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
ผมกดปากลงไปซ้ำๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะทำการบ้านของคนที่นอนอยู่บนเตียงและหยิบโพสอิทและปากกามาเขียนข้อความบางอย่างไว้เจ้าตัวจะได้ไม่โกรธที่ผมกลับไปก่อน ผมเอามาแปะไว้ที่กระจกในห้องน้ำ เพราะมันต้องมาแปรงฟันยังไงก็ได้อ่านแน่ๆ ผมเดินออกมาและจุ๊บปากไอ้ต้มอีกรอบ ก่อนเดินลงมาชั้นล่าง เงียบ กริบ แสดงว่าคุณน้ากับหญิงแม่ยังไม่กลับสินะ ช่างเหอะ ผมออกจากบ้านมันและรีบเข้าบ้านตัวเอง วันนี้กูเรียนเช้าโว้ยยย
-มหาลัย-
RRRRrrrrrrrrr
'เด็กขี้ยั่ว'
"ใครวะทิศ"ไอ้โต้เพื่อนผู้แสนขี้เสือกถามผม และขมวดคิ้วฉับ กับชื่อที่ผมเมม
"เสือก"
"ฮัลโหล โทรมาคิดถึงกูเหรอ"ผมกดรับสายและกรอกเสียงกวนตีนไปให้มันครับ
(กูกดผิด)มันตอบ
"คิดถึงก็บอก"
(พ่อง แค่นี้นะ)อ้าวไรวะ ขอไปค้างด้วยอีกดีกว่า...
"เดี๊ยวๆ"
(อะไร)
"ไม่มีอะไร"ไม่บอกดีกว่าว่ะบุกบ้านแม่ง
(บ้า)บ้าเพราะมึงน่ารักไง!
"หึ"
"เหี้ยทิศ เป็นไรยิ้มคนเดียว"ไอ้ดินที่นั่งอยู่ด้วยถามผม
"ไม่เสือกสิเพื่อน"ผมพูดยิ้มๆ
"เออสัส ไม่เสือกก็ด้ายย"ไอ้ดินพูดแล้งเบะปากใส่ผม
"นั่นแหละที่มึงต้องทำ ไม่เสือก"เย็นนี้เจอกันนะมึง เดี๊ยวกูทำการบ้านให้อีก หึหึ
[ไข่ต้ม]
เลิกเรียน~~~ เลิกเรียยนนนนนนนน นี่เป็นเวลาที่กูรอมาเนิ่นนานนนนนนน เลิกเรียนและได้กลับบ้านนนนนน (แนะนำให้อ่านเป็นทำนอง)
"กลับบ้านโว้ย"ผมพูด และรวบของบนโต๊ะลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
"ข้าว"เสียงใสๆก็ปลาเอ่ยเรียกสิ่งมีชีวิตที่นั่งข้างผม
"ห..ห้ะ?"ข้าวหันไปมองอีกคน
"วันนี้เราไปค้างบ้านข้าวได้ไหม พ่อแม่เราไม่อยู่อ่ะ เราจะได้ไปทำงานด้วย"ปลาพูดยิ้มๆ...ยิ้มแบบแปลกๆ
"เอ่อ..."ไอ้ข้าวนิ่งเหมือนไม่รู้ว่าจะตอบนังไง
"ไม่ได้เหรอ"
"ได้ๆ แล้วเสื้อผ้าล่ะ"ข้าวถาม
"พาเรากลับไปเอาหน่อยสิ ข้าวขับรถมาไม่ใช่เหรอ"ไอ้ข้าวมันได้รถคืนแล้วครับและมันสัญญากับแม่มันว่าจะไม่แว๊นด้วยความเร็วเยี่ยงนั้นอีกแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้หรอก
"โอเค งั้นไปเลยไหม"ปลาพยักหน้าและโบกมือลาพวกผมครับ
"ขลุ่ยมึงกลับไงวะ"ผมถามไอ้ขลุ่ยที่นั่งหน้าเครียดมาทั้งวัน เพราะสาเหตุที่ไอ้คิมบอกมันว่ามันเป็นสเป็คพี่ขิม
"กูเอามอไซมา"ผมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะบอกลามันและเดินออกมา...และกูเดินสวนพี่ขิมครับ พี่ขิมที่เดินมุ่งหน้าไปทิศทางเดียวกับห้องกูด้วยหน้าตาระรื่น ไอ้ขลุ่ยจะไม่เป็นไรใช่ไหม?
ติ๊ง!
ผมหยิบโทสับออกมาและเแดดูข้อความไลน์ที่เด้งขึ้นมา...ใครวะ
'คืนนี้เดี๊ยวกูไปค้างด้วยนะ' ใคร? ผมกดดูรูปดิสก่อนจะอ้อทันที...เหี้ยทิศไง!
'ไม่'
'กูจะไป'
'บ้านตัวเองไม่มีเหรอสัส'
'มีแต่อยากนอนกับมึง'
'ไม่ให้มานอนด้วยโว้ย!'
'ขอแม่มึงแล้ว อีโมติคอน smile'
'ไอ้เหี้ย!'
'ด่ากูเดี๊ยวเจอดีแน่มึง'
โครตกลัวเลยไอ้ควาย!!
"พ่อแม่ หวัดดีครับ"ผมเดินเข้าบ้านและยกมือไหว้แม่ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่กับพ่อ
"ต้มวันนี้พี่ทิศมานอนด้วยนะลูก"แม่ไม่ต้องย้ำต้มก็ด้ายยย
"ครับรู้แล้ว"
"เดี๊ยวให้พี่ทิศพาออกไปกินข้าวนะ แม่ขี้เกียจทำ"ห้ะ! แม่พูดใหม่ซิ บอกต้มทีว่าต้มหูฝาดดด
"ไปกันสองคน?"ผมถาม
"ใช่ พ่อจะพาแม่ไปดินเนอร์"- - พ่อเว้ย พ่อกับแม่อายุเท่าไหร่กันแล้ววะ ดินนงดินเนอร์!! แล้วทิ้งลูกไว้กับผู้ชาย โฮ ต้มรับม้ายล่ายยย T T
"แม่แต่ต้มไม่..."
"ไม่ต้องปฎิเสธ"ต้มไม่อยากอยู่กับมัน!
"พ่อ!"
"ตามที่แม่บอก"พ่อไม่ได้ช่วยกูเลยยย
"ก็ได้ -^-"แล้วผมก็เดินเข้าห้องตัวเองอย่างหัวเสีย กูไม่อยากอยู่กับมัน! มันทำอะไรกูไว้ กูจำได้โว้ยยย กูไม่อยากเห็นหน้ามัน! เข้าใจไหม กูไม่อยากเห็นหน้ามันนน กูเขิน เอ๊ย กูเกลียดขี้หน้ามันต่างหาก!
โอเค เลิกคิดเรื่องมันไอ้ต้มมึงควรทำการบ้าน
ผมบอกตัวเองและเปิดกระเป๋าหยิบการบ้านที่แม่งมีทุกวันที่เรียน...คณิต
'มึงจะถอดหรือจะจูบ'
แม่งเอ๊ยยย ตามหลอกหลอนกูอีกแล้ว กูไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ! ไม่เอาทั้งถอดไม่เอาทั้งจูบ ไม่เอาโว้ยยยย ผมวางสมุดหนังสือลงบนโต๊ะ จับปากกา ก่อนลงมือทำการบ้าน กูจะไม่คิดถึงมันจะไม่คิดถึงมัน ทำการบ้าน กูจะทำการบ้าน...
-ผ่านไป 1 ชั่วโมง-
เสร็จซักที เหลือ อ่านหนังสือสอบพรุ่งนี้ สอบเหี้ยไรบ้างวะเนี่ยเยอะแยะ ปวดหัวชิบหายเลย อาบน้ำก่อนดีกว่า..
[ทิศ]
แอ๊ดด
ผมเปิดประตูห้องเข้ามาในห้องไอ้ต้มที่ไม่ได้ล็อคและในห้องก็ไม่มีใครอยู่ แต่หน้าห้องน้ำมีกองชุดนักเรียนกองอยู่ ผมวางกระเป๋าเสื้อผ้าและถอดเสื้อช็อปวางทับก่อนจะเดินไปดูที่โต๊ะทำการบ้านของไอ้ต้ม มันทำการบ้านเสร็ตหมดแล้วว่ะ เสียดาย กะจะช่วยทำ หึ
ครืดดดดด
ผมหันไปมองประตูห้อวน้ำที่พึ่งเปิดออกมา ไอ้ต้มมัน...ไม่ได้ใส่อะไรเลย..
"เหี้ยยยยย!!"ผมสะดุ้งนิดๆกับเสียงของไอ้ต้ม
ครืดด ปัง!
มึงปิดประตูใส่กูก็ไม่ทันแล้วแหละ กูเห็นมึงไปหมดแล้วครับไอ้ต้ม!
"เข้ามาได้ไง!"ถามเหมือนละครหลังข่าว
"เดิน"ตอบแบบเกรียนๆ
"ตีนกูสิ"
"อือ น้องมึงด้วย"หมายถึงน้องที่อยู่หว่างขามันน่ะครัย
"ไอ้เหี้ยหุบปาก"
"แล้วทำไมไม่เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไป"ผมถาม
"ก็ห้องกูป้ะ"เออว่ะ
"มึงก็ออกมาดินี่ห้องมึงนิ"ผมพูด
"เอาผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย เสื้อผ้าด้วย อะไรก็ได้หยิบมา"มันว่า ผมเลยเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้า เป็นระเบียบดีครับ ผมหยิบกางเกงบ๊อกเซอร์ที่คิดว่าสั้นที่สุดมา และเสื้อตัวที่คิดว่าโคร่งที่สุดที่ถ้ามันใส่ต้องหลวมแน่ๆมา และคว้าผ้าเช็ดตัวไปยื่นให้มันที่ยื่นมือ ออกมานอกห้องน้ำ
ครืดดดด
สักพักไอ้ต้มก็ออกมาในสภาพที่ทำผมน้ำลายหก ร่างสูงโปร่งตามฉบับผู้ชาย แต่มันเตี้ยกว่าผมเยอะ ขาขาวๆที่โผล่พ้นบ๊อกเซอร์สีดำขาสั้น เสื้อตัวโคร่งที่หลวมจนเผยให้เห็นไหล่มนของมัน อือ...ไหปลาร้ามันสวยดี..
"มองหาพ่อง"มันว่าแล้วเดินเอาผ้าเช็ดตัวมาแขวน ก่อนจะำปเปิดตู้เสื้อผ้า
"จะทำไร"ผมถาม
"หาชุดเปลี่ยนสิควาย เอาชุดไรมาให้กูเนี่ย"มันว่าแล้วทำหน้ายุ่งใส่ผมก่อนจะตอบ
"กูไม่ให้เปลี่ยน"
"มีสิทไร"
"คืนนี้กูปล้ำมึงได้นะ"มันสะดุ้งกับคำว่าปล้ำ
"ไอ้เหี้ย"มันกัดปากด้วยความไม่พอใจ ทำไมชอบกัดปากวะ รู้ตัวไหมว่ามันยั่ว?
"กูให้เปลี่ยนก็ได้ แค่เสื้อนะ และต้องเปลี่ยนตรงนี้ด้วย หันหน้ามาหากู"ผมพูด
"..."
"อายเหรอ? ผู้ชายเหมือนกันนิ"ผมว่า
"เออ"มันหยิบเสื้อยืดสีน้ำตาลพอดีตัวออกมาหันหน้ามาหาผมกอดจะถอดเสื้อที่ใส่อยู่ออก ผมเลียปากเบาๆ ซิกแพคอ่อนๆที่ไม่ได้เห็นชัดมาก แต่มันก็มี อยากทำให้เป็นรอยชิบหาย
"ทิศ"
"หืม?"ผมตื่นจากควาาคิดต่างๆนาๆทันทีเมื่อได้ยินเสียงไอ้ต้มที่เรียกชื่อ
"มึงทำสายตาโรคจิตใส่กู มึงเลียปากด้วย มึงมันหื่น"มันว่าแล้วทำหน้านิ่งใส่ผมก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำการบ้าน
"กูอาบน้ำนะ"ผมบอก
"อือ"ไอ้ต้มที่สายตาจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือครางรับผมเบาๆ เด็กเรียนอยู่นี่หว่า อาบน้ำก่อนดีกว่า จะได้คิดด้วยว่าจะพามันไป ดินเนอร์ ที่ไหนดี
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ