เงาะมือสะท้อดวงตา

ทุกคนรู้จักเรืองผีไม ค่ะฉันชือเเก้ววันนี่ ศิริณะหรือเเก้ว อยู่โรงเรืยงเเก้วเนะศิริโชคม.3ในห้องของฉันมีคนชอบเล่าเรืยงห้องนำ้หญิงชัน2หรือวิละนี่เขาเล่ากันว่า เวลว80.00น.ที่ห้องนำ้ชัน2มีนักเรืยงหญิชือวิละนี่ พารานะศิน์ถูกขันขือพูกคอนตาย ฉันเเละเพื่อองๆ ทุกคนเข่าไปในห้อนนำ้หลายคนบองเป็นเสีวเดื่วงกันว่า ไม่เห็นวิละนี่ ฉันเป็นคนสุนท้ายเเล้วฉันก็ถาม ว่า"วิละนี่อยู่ไม" ค่ะเเล้วฉันก็ได้ยินเสีนหัวเราะเบาะๆเเต่ว่าท่างฟันดีๆเเล้วจะเป็นเสืนร้องไหนความทรมา เเล้วฉันก็ไปที่กระจองเเล็วเห็นเลืองที่เขืองว่า ชะ...ชัวน ดะ...ดัวนฉันคินในใจว่า" หรือนี่จะเป็นลองที่วิละนี่เขือยนะ"เเล้วฉันก็ได้ยิงเสีนร้องไหมมาอยู่ไกล่ๆ เเล้วฉันก็เห็นเงาะในกระจองเป็นร่างผู้หญิงผมยาวอายุเท่าฉัน อยู่ด้านหลัน ในใจฉันคิดได้ยานเดียวว่า หนี่ไป ฉันวิน วินไปที่ประตู ในตอนนี่ฉันตกใจมากเพราะเพืองๆที่มากับฉัน กลายเป็นศพไป แล้วในตอนนี่ฉันทำ อะไรไม่ได้ เเค่ วิน วินไป ในตอนนี่ ฉันอายุ20ปีเเต่งานเเล้ว มีลูกใน ท้อง ในตอนนี่ฉันคิดเรืองนะอยู่ว่าทำไม ฉันอยู่มาได้นะ