MonsterHighSchool รักวุ่นๆของวัยรุ่นโรงเรียนปีศาจ

  เธอเร่งฝีเท้าเดินแซงแวมไพร์หนุ่มเพื่อต้องการแสดงให้เห็นว่าเธอเหนือกว่าเขา แต่ไม่ทันที่จะได้หายใจทั่วท้อง เขาก็เดินแซงตัดหน้าเธอไปแบบสบายๆเหมือนกับเธอเป็นแค่เด็กที่มาขวางทางเขายังไงยังงั้น

  เดนน่าและเวลส์เมื่อไปถึงหน้าประตูห้องก็จ้องหน้ากันเหมือนจะฆ่าให้ตายกันไปข้างนึง

  "นี่ทำไมนายต้องตามฉันมาด้วย ฮ้ะ!"

  "ข้าไม่ได้ตามเจ้า ข้าเรียนห้องนี้ ตามข้ามาเองแล้วยังมาปรักปรำ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ปรายตามองสาวตัวเล็กที่กำลังยืนจ้องตาเขาแบบไม่ลดละ...ทำไมตาของเธอช่างเหมือนเดเรนเหลือเกิน

  ไม่ทันที่เวลส์จะได้เอ่ยถามอะไรต่อ เธอก็เปิดประตูห้องเข้าไปแบบพรวดพราด

  "พวกเธอสองคน!! นี่มันกี่โมงเข้าไปแล้ว ทำไมถึงมาเอาป่านนี้ ห้ะ!" อาจารย์ปีศาจผมสีเขียวแก่ใส่แว่นหนาเตอะตะโกนเสียงดัง ทำให้เวลส์และเดนน่าสะดุ้งไปตามๆกัน

  "ไปยืนหน้าห้อง แล้วพักเที่ยงไปทำความสะอาดสระน้ำด้วย ปฏิบัติ!"

  เสียงแสบหูของอาจารย์ปีศาจสั่งก่อนจะร่ายมนต์ให้ประตูปิดใส่หน้าพวกเขาก่อนจะมีหนังสือเล่มใหญ่เท่าก้อนอิฐร่วงลงมาจากเพดานพร้อมมีกระดาษใบเล็กๆร่วงตามมาเขียนว่า 'ถือไว้ซะ!!' ทั้งสองคนหยิบหนังสือเล่มนั้นมาถือไว้รอจนหว่าจะถึงพักเที่ยงอย่างช่วยไม่ได้

  "เห้อ เจ้ามันตัวซวยชัดๆปกติข้าไม่เคยมาสายซักครั้ง" เวลส์บ่นอุบอิบขณะยืนถือหนังสือแล้วทำหน้าเซ็งๆ ข้างๆมีปีศาจสาวผู้ทำท่าไม่พอใจเขาที่บ่นงี่เง่าเอาถูกอยู่ฝ่ายเดียวแบบนั้น

  "นายพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ! ก็นายมาเดินชนฉันเองยังจะมาโทษคนอื่นอีก"

  "ก็เจ้าเกะกะทางเดิน แถมเตี้ยจนมองไม่เห็นจะโทษใครได้" 

  "นาย..!!"

  "ข้างนอกเงียบๆกันหน่อย อยากโดนไปล้างดาดฟ้าด้วยไหม ห้ะ!!" อาจารย์ปีศาจเปิดประตูออกมาแล้วสั่งเสียงดังทำให้ทั้งสองคนเงียบจ๋อยไป

     -สระน้ำโรงเรียนเซนต์บาเรล-

  "นี่เจ้า มาช่วยขัดตรงนี้หน่อยสิ"

  "โอ๊ย นายนี่ผู้ชายประสาอะไรกัน เรียกใช้ผู้หญิงอยู่นั่นแหละ ไม่แมนซักนิด!"

  "ข้าแมนไม่แมนมันก็ไม่เกี่ยวกับเจ้า"

  เวลส์พูดจบก็คว้าแปรงแล้วขัดพื้นต่อ ในขณะที่เดนน่าก็วุ่นอยู่กับการเก็บเศษขยะที่มีอยู่เต็มอัฒจรรย์ 

  "โอ๊ะโอ เหนื่อยไหมเอ่ย นักโทษทั้งสองคน" 

  เสียงกวนประสาทของชายร่างสูงผมสีขาวกับแมวพันธ์เปอร์เซียขนสีเดียวกับผมของเขากำลังยืนยิ้มอยู่ริมประตูทางเข้าของสระน้ำ

  "แดเนียล!"

  "ว่าไงเพื่อน ฮ่าๆๆ" เวลส์วิ่งเข้าไปทักทายชายแปลกหน้าคนนั้นเหมือนรู้จักสนิทสนมกันมาก่อน โอเค ตอนนี้เหลือเธอกับไม้ขัดพื้นที่กำลังเคว้งคว้างอยู่สินะ

  "ว่าแต่ ผู้หญิงคนนี้คือใครเหรอ?" ชายผมขาวถามเพื่อนสนิทของตนด้วยความสงสัยที่เห็นเด็กสาวหน้าใหม่ในที่แบบนี้ 

  "ยัยนี่ชื่อเดนน่า เป็นเด็กใหม่ แถมยังเป็นตัวซวยด้วย"

  เวลส์พูดพลางหัวเราะแบบประชดประชัน ผู้ถูกกล่าวหารู้สึกของขึ้นขึ้นมาทันที

  เพี้ย!!

  เด็กสาวตีเข้าที่ไหล่ของเขาอย่างจังทำให้แวมไพร์หนุ่มร้องอุทานออกมาด้วยความแสบ

  "โอ๊ย! ข้าเจ็บนะยัยบ้า!" เขากุมไหล่ขวาพลางหันมาโวยวายใส่เด็กสาวผู้ทำหน้าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ มันไม่ยุติธรรมนี่ที่เขาจะมากล่าวหากันแบบนี้ทำให้คนอื่นรู้จักเธอในทางที่ผิดๆ เธอคิด

  "โฮะ! กล้าตีหมอนี่ด้วย เจ้านี่น่าสนใจดีแฮะ ฮ่าๆๆ"

  ชายผมขาวมีท่าทีตกใจกับการที่เธอตีเขาอย่างแรงที่ไหล่ ตีเขาแล้วมันจะทำไม ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลย เหอะ 

  "ฉันชื่อเดนน่า ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนจะยื่นมือเป็นการทักทาย แมวสีขาวเหมือนรู้หน้าที่มันปีนขึ้นไปแล้วพันรอบท้ายทอยของเขา ชายหนุ่มยิ้มตอบ ก่อนจะยื่นมือมาจับตอบ

  "ข้าชื่อแดเนียล ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันสาวน้อย"

  "เหอะ ทำความรู้จักกันตามสบาย ข้าขอตัวก่อน"

  "อ้าว แล้วใครจะขัดพื้นต่อล่ะ เดี๋ยวสิ หยุดนะ!!"

  เขาไม่ฟังเสียงของเธอแม้แต่น้อย แต่กลับเดินกลับไปแบบโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอนึกสงสัยว่าเธอตีแรงมากจนเขาโกรธขนาดนั้นเลยเหรอ

  "ทำไมหมอนั่นต้องโกรธขนาดนั้นด้วย ประสาท"

  เธอบ่นอุบอิบก่อนจะเดินไปหยิบไม้ถูพื้นเพื่อที่จะมาถูต่อจากที่เวลส์เหลือค้างไว้ เธอไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้นถ้าอาจารย์ฝ่ายปกครองเดินมาตรวจเข้า

  "มานี่ เดี๋ยวข้าช่วย" เขาคว้าแปรงขัดพื้นจากมือของเธอไปแล้วขัดต่ออย่างทะมัดทะแมง เขาเป็นคนที่มีความเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ ไม่เหมือนอีตาบ้านั่น เดินหายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เหอะ ปล่อยไปเถอะ

  "ขอบใจนะ" เธอยิ้มก่อนจะเดินไปเก็บขยะที่ตอนนี้เหลือไม่มากนัก เธอเดินเข้าไปดูหลังสระน้ำว่ามีขยะอะไรหลงเหลืออยู่อีกไหม...แต่สิ่งที่เธอพบกลับไม่ใช่ขยะ มันคือปีศาจตัวสีดำเป็นเมือกน่าเกลียดกำลังคลานเข้ามาหาเธอพร้อมแสยะเขี้ยวยาวออกมา

  "กรี้ดดดดดดดด!!" เธอกรี้ดออกมาสุดเสียงเผื่อใครซักคนจะได้ยินเธอบ้าง และเป็นไปตามนั้น มีคนมาขว้าแขนของเธอแล้วดึงเข้าไปกอดก่อนจะร่ายเวทย์บางอย่างใส่ปีศาจตนนั้นทำให้มันหนีกลับลงท่อระบายน้ำไป

  "เกือบไปแล้วไหมล่ะ..." เจ้าของเสียงคือ..เวลส์?! จู่ๆเขาก็โผล่มาจากไหนไม่รู้มาคว้าเธอไปกอด...แต่เขาก็ช่วยเธอไว้ ตอนนี้เขาดูเท่ห์ไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า..ทำไมกันล่ะ ทำไมเขาต้องมาช่วยเธอไว้ด้วย

  "ทำไมนายมาช่วยฉันไว้ล่ะ"

  "หุบปากแล้วอยู่เงียบๆไปนั่นแหละ"

  เขายังไม่คลายอ้อมกอดออกจากเด็กสาวที่เริ่มรู้สึกประหม่า..ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงนะ ต้องเขินเป็นธรรมดาอยู่แล้วสิ!

  "นี่เจ้า...แผลนั่น โดนมันข่วนงั้นเหรอ?!"

  "อะ..อื้ม ไม่เป็นไรหรอก นิดเดียวเอง"

  "โธ่เอ้ย! รู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหน เจ้าต้องไปกับข้า เดี๋ยวนี้!"

  พูดจบเขาก็อุ้มเธอขึ้นแล้ววิ่งออกไปด้วยความเร็วที่เร็วมากจนเธอแทบจะรู้สึกเหมือนนั่งรถยนต์ด้วยซ้ำ จากด้านขอบสระ มีเสียงตะโกนไล่หลังของแดเนียลดังมา

  "เฮ้!! เจ้าสองคนจะไปไหนกันน่ะ!"

  เวลส์ได้ยินคำถามของเพื่อนเขา แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะตอบซึ่งเขาหวังว่าเพื่อนสนิทจะเข้าใจ โธ่เอ้ย นี่เขาทำบ้าอะไรอยู่ กำลังอุ้มยัยผู้หญิงอับโชคนี้ไปห้องพยาบาลเนียนะ ให้ตายสิ เจ้าชายอย่างเขาทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย?!

------------------------------------------------------------------------------------------------------