MonsterHighSchool รักวุ่นๆของวัยรุ่นโรงเรียนปีศาจ

เดเรน เด็กสาววัยสิบเจ็ดปีวิ่งผ่านทุ่งหญ้าสีเหลืองทองเข้าไปในป่าที่แทบจะไม่มีแม้แต่เสียงของสายลมพัด ป่าแห่งนี้คือ ป่าต้องห้าม ที่หมู่บ้าน เฮเลน ถือว่าเป็นสถานที่สิงสถิตของปีศาจร้าย
แสงจากดวงอาทิตย์ยามบ่ายส่องลงมากระทบกับบ่อน้ำตรงหน้าเด็กสาว เดเรนนั่งลงข้างบ่อน้ำแล้วแช่เท้าลงในน้ำใส ก่อนจะยิ้มอย่างผ่อนคลาย
สำหรับเธอแล้ว ป่าแห่งนี้ก็เหมือนที่พักพิงยามที่เธอเหงา เดเรนมักไม่มีเพื่อนเพราะมีดวงตาสีส้มที่แปลกประหลาดจากพ่อและแม่ของเธอ ทุกคนที่พบเห็นแม้จะแสดงให้เธอเห็นว่าชื่นชมมันแต่แท้จริงแล้ว พวกเขาหวาดกลัวเธอด้วยซ้ำ 
สายตาชายหนุ่มหันไปเห็นเด็กสาวผมสีน้ำตาลเข้มกำลังแช่เท้าลงในบ่อน้ำพลางร้องเพลงที่ฟังแล้วเพราะจับใจเธอเหมือนดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงประกายสดใส เขาเหมือนรู้สึกตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น อยากจะเข้าไปทำความรู้จักกับเธอใจจะขาด เพียงแต่กลัวว่าเธออยากจะทำความรู้จักกับเขาหรือไม่เท่านั้นเอง
แต่ความอยากย่อมชนะความขี้ขลาดอยู่วันยันค่ำ เขาสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้วย่ำเท้าผ่านพงหญ้าเตียนเข้าไปยืนอยู่ข้างหลังเธอ
เด็กสาวที่ไม่รู้ว่ามีคนมองอยู่ก็ยังคงร้องเพลงของเธอต่อไป จนเมื่อเขาสะกิดเบาๆที่หลังของเธอ
เดเรนสะดุ้งเล็กน้อยกับการกระทำของชายแปลกหน้า เธอยืนขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะถอยออกห่างจากหนุ่มอายุน่าจะประมาณสิบหกปี ที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวทับด้วยสูทสีดำ แววตาของเขาสีแดงฉานเหมือนสีเลือด ใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับรูปปั้นประกอบกับจมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป เขาเหมือนเทพบุตรในร่างปีศาจยังไงยังงั้น
"คะ..คุณเป็นใครกันคะ" สาวน้อยพูดตะกุกตะกักด้วยความกลัวเล็กน้อย เธอไม่เคยเห็นชายคนนี้มาก่อนตั้งแต่อยู่ที่หมู่บ้านนี้มา นั่นมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนเขาคือคนต่างถิ่น
"ข้าชื่อเวลส์ เป็นเจ้า...ชาวเมืองแวมไพร์จากเมืองข้างๆ"เขาเกือบหลุดพูดคำว่าเจ้าชายไปแล้ว เขาไม่อยากให้สาวผมสีน้ำตาลรับรู้สถานะที่แท้จริงของเขา  ไม่งั้นเธออาจรู้สึกห่างเหินได้ เธอไม่สงสัยเลยว่าทำไมเขาคือปีศาจเผ่าแวมไพร์ เพราะผิวที่ซีดเผือดกับปากสีแดงสดแบบนั้น ก็เหมือนแวมไพร์มากจริงๆ
เธอค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เขาเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเขาน่าจะมาดี และเพียงแค่ต้องการทำความรู้จัก
"ฉันชื่อเดเรน เป็นปีศาจเผ่าเฮเลนค่ะ" เวลส์ท่าทางอึ้งไปเล็กน้อยกับคำพูดของเธอ แต่เธอไม่แปลกใจหรอก เพราะปีศาจเผ่าเฮเลนคือเผ่าที่ได้ขึ้นชื่อว่า 'ปีศาจผู้เป็นอาหารของปีศาจ' แถมยังมีพลังเวทย์อยู่ในตัวเพียงน้อยนิด และมีเลือดที่เรียกได้ว่า เป็นอาหารชั้นเลิศของชาวปีศาจเลยทีเดียว มิน่าล่ะ ตอนที่เขาคุยกับเธอถึงรู้สึกขอแห้งผาก ทั้งๆที่เขากินอาหารเช้ามาจนอิ่มแล้วแท้ๆ 
"เดเรน!! ลูกอยู่ไหน!" มีเสียงของหญิงสาววัยกลางคนดังมาจากทางด้านหลังซึ่งเป็นที่ตั้งของหมู่บ้าน เดเรนรู้ดีว่านี่เป็นเสียงแม่ของเธอ เธอรีบบอกลาชายตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงข้าม
"งั้นฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ" ก่อนจะรีบวิ่งไปหาแม่ของเธอ
"เดี๋ยวก่อน!"ทันทีที่เธอหันกลับมา เขาก็ร่ายมนต์ลบความทรงจำใส่สาวน้อยทันที
"จงลืมเรื่องราวของข้า ไม่ว่าจะมีมากเพียงใด จงพัดไปให้ไกลอย่าหวนกลับมา!!" สิ้นเสียงร่ายมนต์ แวมไพร์หนุ่มจึงรีบวิ่งเข้าไปในป่าเพื่อไม่ให้เธอเห็นเขาเป็นครั้งที่สอง โธ่เอ้ย! เขาขี้ขลาดอีกจนได้ ความจริงเขาเจอเธอแบบนี้มาสองครั้งแล้ว แต่ครั้งแรกก็ลบความทรงจำเธอไป ครั้งนี้ก็เช่นกัน 
"รอบหน้า ข้าจะต้องเป็นเพื่อนกับเจ้าให้ได้" เขาพูดกับตัวเองอย่างตั้งใจขณะวิ่งฝ่าดงหญ้าเพื่อกลับไปที่ปราสาท แต่หารู้ไม่ว่า อีกไม่กี่อึดใจ...จะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับหมู่บ้านและป่าที่เขาเพิ่งวิ่งจากมา...เขาจะไม่มีวันได้เห็นมันอีกเลย
 
 
-------------------------------------------------------------------------