สงครามรักพิชิตหัวใจ

อารดาเดินตามเสียงน้ำตกเรื่อยมาจนมาถึงที่หมาย และเธอก็ต้องตกตะลึงกับทิวทัศน์เบื้องหน้า เมื่อมีธารน้ำตกแสนสวยกลางป่า เป็นภาพวิวที่ชวนให้น่าประทับใจอย่างยิ่ง
"ว้าว!! เวรี่กู้ด..." เธอยิ้มพราวออกมาด้วยความสุขใจที่ได้มีโอกาสมาเห็นภาพที่สวยงามของน้ำตกแห่งนี้ เธอรีบเดินไปวักน้ำจากลำธารใสแจ๋ว
"น้ำเย็นดีจังฮิๆ"  เธอวางกระเป๋าสัมภาระลงหยิบครีมอาบน้ำที่พกมาด้วยออกจากกระเป๋า และสายตาเธอก็สะดุดอยู่กับหนังสือเปิดประตูมิติของคุณย่า
'หนังสือเล่มนี้ใช้เปิดประตูมิติได้จริงด้วยแฮะ ตอนที่คุณย่าเล่าให้เราฟังตอนนั้นเราก็ไม่เชื่อคิดว่ามันเป็นนิทานหลอกเด็กของคุณย่า แต่ตอนนี้มันคือเรื่องจริง ถ้าจำไม่ผิดคุณย่าบอกว่า ต้องเก็บรักษาหนังสือนี้ไว้ให้ดีเพราะการจะเปิดประตูมิติได้จะต้องท่องคาถาโดยมีหนังสือเล่มนี้เป็นสื่อด้วย อยากไปหรืออยากกลับเมื่อไหร่ก็ให้นึกถึงสถานที่หมายให้แน่ชัด ก็จะสามารถไปหรือกลับได้ตามใจ ตอนนั้นเราแค่ลองทดสอบดูเลยไม่ทันได้คิดให้ละเอียด คิดแต่เพียงว่าจะมามิติยุคจีนโบราณเท่านั้น แต่ไม่ได้ทันคิดระบุตำแหน่งที่ชัดเจน ถ้าเราคิดให้มันโผล่แถวๆตัวเมือง ก็คงไม่ต้องมาโผล่กลางป่านี่หรอก'
อารดาหยุดความคิดของตัวเองลงเท่านี้ ในขณะนั้นอ๋องมู่เฉินที่เดินตามหญิงสาวมาแล้วเพิ่งมาถึง ก็เห็นหญิงสาวที่เป็นเป้าหมายตัดสินใจซุ่มแอบดูอยู่เงียบๆและก็ต้องรู้สึกปั่นป่วนวาบหวิวใจสั่นอย่างยิ่ง เมื่อหญิงสาวค่อยๆปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนออกอย่างเชื่องช้า เผยให้เห็นร่างบางขาวเนียนน่าสัมผัส ทรวงอกอวบอิ่มขนาดใหญ่เอวค่อดกิ่วสะโพกผายกลมกลึงสมส่วนงามจับตา จนทำให้อ๋องหนุ่มใจสั่นไม่อาจละสายตาจากภาพนั้นได้
อารดาที่กำลังอยู่ในร่างเปลือยเปล่าค่อยๆนั่งลงกับโขดหินข้างลำธารห้อยขาเรียวยาวลงไปในน้ำ เอื้อมมือไปวักน้ำใสเย็นให้สัมผัสกับลำตัวพอเปียกชุ่ม แล้วเทครีมอาบน้ำบีบลงบนลำตัววักน้ำให้เปียกเพิ่มแล้วเริ่มถูตามเรือนกายอย่างแผ่วเบาเชื่องช้าจนเกิดฟองไล่จากส่วนบนลำตัวค่อยๆเลื่อนลงต่ำจากลำคอระหงไล่ลงมาจนถึงหน้าท้อง   อ๋องมู่เฉินที่กำลังแอบซุ่มมองอยู่รู้สึกวาบหวิวหัวใจเต้นรัวแรงเกิดความรู้สึกรุ่มร้อนทางกามรมณ์  แ่ก่นกายกลางลำตัวเบื้องล่างลุกชันอย่างระงับไม่อยู่
'ป..ปีศาจจิ้งจอก เจ้าช่างอันตรายยิ่ง ข้าอยากจะกำหลาบเจ้าให้สิ้นฤิทธิ์ภายใต้ร่างของข้ายิ่งนัก'
อารดาที่ไม่ได้ล่วงรู้ว่ามีคนแอบมองดูอยู่ ค่อยๆเลื่อนร่างของตนเองลงไปในลำธารใสเย็น แหวกว่ายอย่างรื่นรมณ์เพลิดเพลินอยู่ในโลกส่วนตัวของตน แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเรือนร่างใต้ผิวน้ำของตนถูกโอบกอดแนบกับกายแกร่งของ  บุรุษเธอรีบหันไปเผชิญหน้า "อ๋องมู่เฉิน! ...อ๊าย! อือ.." เธอต้องส่งเสียงครางสะกดอารมณ์อย่างหนักเมื่ออ๋องหนุ่มสัมผัสจาบจ้วงไปตามเรือนร่างของเธอใต้ผิวน้ำจนเธออดที่จะสะท้านไหวไม่ได้  'ฮึ่ม! อีตาบ้าหื่นกาม เห็นรื่นเริงอยู่กับสองสาวนั่นอยู่เลย ทำเป็นมาลุ่มล่ามกับเราเหรอ...ได้ รู้จักแม่น้อยไปซะแล้้ว เล่นแบบนี้ใช่ไหม..'
อารดาหันหน้าเข้าสู้ขยับกายให้แนบชิดกับกายหนาของอ๋องหนุ่ม ไล้มือบางไปจับที่บริเวณไหล่ของอีกฝ่ายอย่างจงใจ แล้วขยับใบหน้าเข้าใกล้ไปกระซิบที่ใบหูของอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า "ใจเย็นๆน่า ท่านอ๋อง... ข้าจะช่วยให้เอาไหม?"  กล่าวพลางใช้มือลูบไล้บริเวณส่วนอกล่ำของเขาลากอย่างแช่มช้ามือจับไปที่บริเวณปุ่มหัวนมค่อยๆบีบสลับกับดึงจนเรียกเสียงครางในลำคอของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี แล้วค่อยๆลากลิ้นร้อนของเธอลงบนปุ่มบริเวณหน้าอกของเขาไล้เลียดูดดึง "อา...เจ้า เจ้า..ซี๊ด" อ๋องหนุ่มหายใจแรงถี่ส่งเสียงครางแหบต่ำรัญจวญไปกับสัมผัสของร่างบางตรงหน้า  อารดาลอบยิ้มที่สามารถแกล้งปั่นป่วนอารมณ์ของเขาได้ แต่ยังไม่สาแก่ใจเธอค่อยๆเลื่อนมือลงไปจากบนลงล่างจากอกลงไปหน้าท้องไล่ต่ำไปหยุดตรงแก่นกายแกร่งของเขา จนอ๋องหนุ่มสะดุ้งครวญครางอย่างหนักหน่วง เธอใช้มือเคล้าคลึงบริเวณส่วนนั้นเป็นจังหวะแผ่วเบาและค่อยๆหนักขึ้น แล้วรูดขึ้นลงตามความยาวของแก่นกายแกร่ง "ซี๊ด! อะ เจ้า... อ๋องหนุ่มครวญครางและดำดึ่งสู่อารมณ์แห่งกามรมณ์ที่คลุกรุ่น แต่ในขณะที่กำลังทรมานอยู่นั้น  หญิงสาวก็หยุดการกระทำลงอย่างฉับพลันแล้วลุกขึ้นจากน้ำขึ้นมาบนโขดหินอย่างรวดเร็ว ทำให้อ๋องหนุ่มรู้สึกเหมือนถูกพาขึ้นสวรรค์และถูกถีบให้ตกลงมาโดยไม่ทันตั้งตัว  อารดารีบเตรียมผละจาก แต่อีกฝ่ายกลับดึงร่างบางเข้าหาอย่างแรง "จะไปไหนฮะตัวแสบ!  เจ้ากล้าทำให้ข้าคลั่งแล้วคิดจะจากไปได้ง่ายๆเหรอ ข้าต้องให้เจ้ารับผิดชอบให้ได้"  ว่าพลางซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน
อารดาไม่ได้รู้สึกตื่นกลัวอีกฝ่ายแต่อย่างใด พร้อมเอ่ยโต้กลับอย่างยั่วเย้า
"ฮึๆ เสียใจนะอ๋องมู่เฉิน ถ้าท่านอยากปลดปล่อยนักก็ไปปลดปล่อยอารมณ์ของท่านเอากับสองสาวนั่นสิ ข้าอาบน้ำของข้าอยู่ดีๆท่านกับทำลุ่มล่ามน่าไม่อาย ตอนนี้ลูกชายของท่านคงกำลังตื่นอยู่สินะ งั้นข้าจะรับผิดชอบทำให้มันหลับไปเอง ว่าแล้วก็ยกเข่าขึ้นกระทุ้งอย่างแรงไปบริเวณกลางลำตัวของอีกฝ่าย อ๋องหนุ่มจุกทรุดกายอย่างหมดแรงและเจ็บใจ  "เจ้า..."
อารดาฉวยโอกาสนั้นรีบวิ่งไปจากที่ตรงนั้นคว้าอาภรณ์ที่ถอดกองไว้รีบสวมใส่อย่างเดิมและคว้ากระเป๋าสัมภาระ เปิดกระเป๋าหยิบหนังสือเปิดประตูมิติอธิฐานนึกถึงคฤหาสของตนเองแล้วร่ายคาถา จนปรากฏแสงสีขาววงใหญ่ขึ้นในตอนนั้น อ๋องมู่เฉินที่หายจุกแล้วรีบวิ่งตามมา ตะโกนไล่หลัง "เจ้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ"
อารดารีบวิ่งหนีหายเข้าไปในวงแสงสีขาวนั้น กว่าที่อ๋องมู่เฉินจะตามมาทันร่างของอารดาก็หายไปพร้อมกับแสงสีขาวนั้นแล้ว
"ฮึ่ม หายไปแล้วหรือนางจิ้งจอก ทำข้าแสบนักนะ เจอเจ้าอีกเมื่อไหร่ข้าสาบานว่าจะต้องทำให้เจ้าอ่อนระทวยใต้ร่างของข้าและทำให้เจ้าหลงไหลคลั่งไคล้ข้าให้ได้"