สงครามรักพิชิตหัวใจ

อ๋องมู่เฉินกลับเข้ามาภายในงานด้วยสีหน้าเบิกบาน ที่ได้รับรู้ว่าอารดาก็มีใจให้เขาเช่นกัน แต่พอเข้ามาก็ต้องเข้าสู่โหมดอารมณ์มาคุ     หัวเสียแบบสุดๆ เมื่อภาพที่อ๋องมู่เฉินเห็นในขณะนี้ มีหนุ่มสาวหลายคู่จับคู่เต้นรำกัน    และหนึ่งในนั้นมี อารดาที่กำลังเต้นรำคู่กับหนุ่มแปลกหน้า  ที่ดูท่าทางเป็นหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง 
"อุ๊ยต๊าย!  ดูสิคะคุณมู่เฉินแหมยัยดานี่ละก็ยังเป็นสาวฮอตไม่เปลี่ยนเลย หนุ่มหล่อตรงนั้นก็คือหนึ่งในคนที่มาจีบยัยดาอีกนั่นแหละค่ะ     เขาเป็นถึงลูกชายท่านรัฐมนตรีเชียวนะคะ"    ในขณะที่หญิงสาวกล่าว  สายตาก็คอยจับสังเกตุอาการของหนุ่มข้างๆไปด้วยและก็ต้องมีรอยยิ้มเพราะเห็นได้ชัดว่ากำลังโมโหหึงอยู่   ซึ่งนี่ก็เป็นอีกหนึ่งบททดสอบลองใจอีกเช่นกัน         เพราะนอกจากทดสอบเรื่องความเจ้าชู้แล้ว ก็อยากรู้ว่าเขาจะมีอาการหึงหวงบ้างไหม? เพราะถ้าหากเป็นแค่การจีบเล่นๆไม่จริงจังอะไร  เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่ตัวเองจีบอยู่มีคู่แข่งเยอะก็คงจะสละสิทธิ์เพราะขี้เกียจรอต่อคิวกับหนุ่มอื่น และในระหว่างที่รอจนเบื่อหากมีสาว อื่นเสนอตัวเข้ามาเป็นของหวานแก้ขัด หนุ่มเจ้าชู้ก็จะรีบคว้าไว้โดยไม่คิดจะรอเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงอยู่หรอก แต่ปฏิกิริยาของเขาเห็นได้ชัดว่าผ่านบททดสอบเป็นที่น่าพอใจ    
'หึ เจ้าช่างเสน่ห์แรงเหลือเกินนะไม่ว่าจะที่โลกของข้าหรือที่โลกนี้     ก็ต้องมีชายหนุ่มมากมายมาเกี้ยวพาราสีเจ้า ถึงจะรู้ว่าเจ้าเองก็มีใจให้ข้าเช่นกัน แต่ถ้าคู่แข่งของข้าจะเยอะขนาดนี้ ข้าจะไม่รีรออะไรอีกแล้วข้าต้องรีบทำให้เจ้าเป็นของข้าก่อนที่จะถูกชายอื่นแย่งไป'
หลังจากอยู่ร่วมงานเลี้ยงนานพอสมควรอารดาก็ขอตัวลาเจ้าภาพกลับ   เธอนั่งมาในรถพร้อมกับอ๋องมู่เฉิน ที่สีหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ในขณะนั้นเองเสียงมือถือก็ดังขึ้นเธอกดรับ "ว่าไงยัยเกต...จริงเหรอ? อือๆๆ ขอบใจนะ"    หลังจากกดปิดมือถือก็หันมามองชายหนุ่มข้างๆเธอด้วยรอยยิ้มพึงพอใจจากการรายงานผลการทดสอบของเพื่อนสาวโดยไม่คิดอะไรอีก 
เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ อารดาก็ขึ้นมาที่ห้องนอนนั่งอยู่หน้ากระจกของตัวเองกำลังถอดเครื่องประดับออกจากร่างกาย       แต่แล้วจู่ๆก็มีคนมาสวมกอดเธอจาก  ทางด้านหลัง      "อุ๊ย! ท่านอ๋อง...อะไรกันคะ นี่มันดึกแล้วนะคะทำไมท่านไม่ไปนอนอีก ห้องก็จัดเอาไว้ให้แล้วนี่คะ?"            อารดาส่่งเสียงท้วงพร้อมกับพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนแกร่งของอ๋องหนุ่มในขณะที่อีกฝ่ายรัดแน่นไม่ยอมปล่อย
"ห้องนอนที่คนของเจ้าจัดไว้ให้เตียงออกจะหลังใหญ่    ข้าไม่อยากนอนคนเดียวนี่ มันเหงา เลยขอมานอนกับเจ้าดีกว่าไม่เหงาแล้วยังอุ่นด้วย"
"เจ้าจะหวงห้ามข้าทำไมกันล่ะ?        ในเมื่อเจ้าก็มีใจให้ข้าอยู่เหมือนกันนี่"
"พูดอะไรน่ะ! ท่านอย่ามาขี้ตู่นะ ปล่อย!"         "สหายของเจ้าบอกข้าแล้วนะเรื่องที่เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับสหายของเจ้าทดสอบข้า แล้วก็ดูเหมือนว่าข้าจะผ่านการทดสอบซะด้วยสิ"         "หนอย...ยัยเกตตัวแสบ รู้แล้วจะทำไมล่ะ! ในเมื่อท่านเป็นท่านอ๋องจอมเจ้าชู้มักมากคนหนึ่ง    แล้วข้าไม่ควรจะทดสอบผู้ชายอย่างท่านที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นหรือไง!  มีผู้ชายมากมายที่เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติคุณสมบัติมาสนใจข้ามากมาย  แต่ข้าต้องการผู้ชายที่ไม่ได้มองข้าเป็นคุณหนูอารดาที่ร่ำรวย      อยู่ที่นี่ข้าเป็นที่รู้จักในสังคมเป็นคนดังมีชีวิตร่ำรวยเลิศหรู แต่ข้าเคยคิดนะว่า ถ้าหามีดีแค่รูปร่างหน้าตาแต่เป็นผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ได้เป็นลูกสาวตระกูลนักธุรกิจที่ร่ำรวย"
"จะมีผู้ชายมาสนใจข้าไหม?      ไม่ว่ายังไงข้าก็คือผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากได้ผู้ชายคนรักที่รักและจริงใจกับข้า    ที่่ไม่ได้รักแค่เปลือกแต่รักที่ตัวตนของข้าจริงๆ ข้าแค่อยากมีคนรักที่ข้ารักเขาและเขาก็รักข้า    และข้าก็อยากให้คนรักของข้ารักข้าเพียงคนเดียว    ท่านอาจจะเคยชินกับการมีหญิงสาวมากมายมาห้อมล้อมท่าน มาพิศวาสท่านอย่าง ง่ายดาย  แต่ท่านเคยคิดไหม? ว่าถ้าหากท่านมีดีแค่รูปร่างหน้าตา โดยที่ท่านไม่ได้มียศศักดิ์เป็นอ๋องเป็นน้องชายองค์จักรพรรดิ์ แต่เป็นเพียงชายหนุ่มยากจนธรรมดาคนหนึ่ง จะมีสาวๆมาห้อมล้อมหมายปองท่านไหม? ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงก็ไม่ต่างกัน หากว่าหน้าตาดีมียศศักดิ์ร่ำรวยชาติกระกูลดีก็จะมีคนมาสนใจ"
"แต่จะมีสักกี่คนที่รักและจริงใจกับเราจริงล่ะ ท่านเป็นชายอาจจะคิดว่าขอแค่มีหญิงสาวมาเป็นของเล่นให้ท่านได้สำราญก็พอ     แต่สำหรับข้าต่อให้มีชายหนุ่มมากมายมาสนใจข้า    แต่หากไม่ใช่คนที่ข้ามีใจให้และไม่ใช่ชายที่รักข้าจริง ข้าก็พร้อมปฏิเสธโดยไม่สนว่าเขาจะหล่อรวยแค่ไหน      เหมือนกับที่ข้าปฏิเสธองค์จักรพรรดิ์นั่นแหละ หญิงสาวคนอื่นอาจจะคิดว่าข้าโง่ที่ปฏิเสธการเป็นสนมของจักรพรรดิ์ ที่แสนสุขสบายมีอำนาจในวัง       แต่สำหรับข้าความสบายอยู่ที่นี่ก็สบายไปทั้งชาติแล้ว ข้าไม่อยากทนนั่งอยู่ในวัง  และหวังเพียงเศษเสี้ยวความรักที่องค์จักรพรรดิ์จะมอบให้หรอกนะ ใหม่ๆองค์จักรพรรดิ์อาจจะยังรักยังหลงข้าอยู่ แต่ถ้ามีหญิงอื่นที่งามกว่า ข้าก็กลายเป็นของเก่า และไม่ว่ายังไงองค์จักรพรรดิ์ก็ไม่อาจมีข้าเพียงคนเดียวได้ ข้าต้องทนรอให้เขามาหา และทนขมขื่นเมื่อเห็นเขาอยู่กับสนมอื่น"
อ๋องมู่เฉินได้ฟังความในใจที่หญิงสาวกล่าวออกมา อ๋องหนุ่มก็กระชับอ้อมกอดพร้อมกับพลิกให้หญิงสาวหันมาทางตน    และจุมพิตที่หน้าผากของหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงแน่วแน่มั่นคง    "ข้ารักเจ้าอารดา นางจิ้งจอกของข้า ข้ายอมรับก่อนที่ข้าจะได้พบกับเจ้าข้าไม่เคยเห็นความสำคัญกับหญิงใด  และเห็นพวกนางเป็นเพียงเครื่องบำเรอความสุขไม่คิดจริงจัง      แต่พอข้าเจอกับเจ้าข้าก็ไม่อาจสลัดเจ้าออกไปจากหัวของข้าได้    และไม่ว่าคนของข้าจะหาหญิงอื่นใดมาให้ข้า ข้าก็ไม่ต้องการอีก ข้าต้องการเพียงเจ้าราวกับว่าข้าถูกเจ้าล่อลวง ร่ายมนต์สะกดให้ข้าลุ่มหลงเสน่ห์เพียงเจ้า   สำหรับข้าเจ้าน่ากลัวกว่าปีศาจแมงมุมอีก แค่เจ้าหายตัวไปข้าก็คิดถึงจนเหมือนจะเป็นบ้า คิดถึงใบหน้า กลิ่นกายของเจ้าและสัมผัสของเจ้า จนไม่มีแก่ใจจะสนใจหญิงใดอีก        ข้าเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอเจ้า ข้าเกลียดชายทุกคนที่มองเจ้าสนใจเจ้า ไม่เคยมีหญิงใดทำให้ข้าเป็นเช่นนี้มาก่อน เจ้าเป็นนางปีศาจจิ้งจอกที่สะกดข้าให้หลงรักเจ้าจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว"