สงครามรักพิชิตหัวใจ
8.8
เขียนโดย nightshadow
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 08.06 น.
35 ตอน
1 วิจารณ์
33.63K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) เริ่มต้นเปิดศึก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทั้งสองต่างจ้องตากันเพื่อประเมินท่าทีของอีกฝ่าย อ๋องมู่เฉินเป็นฝ่ายคลี่ยิ้มมุมปาก 'หึ ทั้งที่นางกำลังชะม้ายชายตายั่วยวนเรา แต่ในแววตาของนางกลับไม่ได้มีความหลงไหลพิศวาสเราเฉกเช่นสาวอื่นทั่วไป นอกจากจะไม่หลงไหลเราแล้ว ในท่าที ที่ทำคล้ายกับยั่วยวนแต่นางจะรู้ตัวหรือไม่นะ ว่าสองตาของนางเต็มไปด้วยความมุ่งหมายอยากเอาชนะดั่งเช่นนักรบที่กำลังทำศึกสงคราม'
'หึๆ สตรีอื่นหลายต่อหลายคนต่างลุ่มหลงเสน่ห์เรา ล้วนใฝ่ฝันอยากแย่งชิงเราแต่นางกลับแค่ต้องการอยากเอาชนะเราแค่นั้นหรือ? ช่างน่าสนใจจริงๆ .... ก็ได้ ข้าจะรบกับเจ้าสักตั้ง'
อ๋องหนุ่มสลัดหญิงสาวสองนางข้างกาย แล้วเดินเข้ามาหาอารดา พร้อมรอยยิ้มส่งสายตาเจ้าชู้ในแบบที่เคยใช้กับสาวอื่นมาแล้วมากมาย ในขณะที่ทางฝ่าย อารดาประสานสายตาจ้องโดยไม่เลี่ยงหลบ สีหน้าแววตายั่วยิ้มพราวหว่านเสน่ห์อย่างไม่ยอมแพ้ อ๋องหนุ่มกระตุกร่างบางดึงเข้าหาตนอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัวร่างจึงเซมาปะทะแนบอกล่ำของเขา อ๋องหนุ่มกอดรัดหญิงสาวตรงหน้าไว้พร้อมเอ่ย
"เจ้าเป็นใครมาจากไหนกันน่ะ ...หืม?" ชายหนุ่มเอ่ยกระซิบข้างใบหู ในขณะนั้นเขาก็สังเกตุหญิงสาวตรงหน้าไปด้วย แล้วก็นึกกระหยิ่มอยู่ในใจ เพราะเขาสัมผัสได้ว่า หัวใจของร่างบางตรงหน้าเต้นรัว ใบหน้าแดงระเรื่อ อารดาต้องหลับตานิ่งเพื่อสงบใจชั่วครู่เนื่องจากถึงแม้เธอจะเป็นสาวยุคใหม่ใจกล้าต่อหน้าผู้ชายมากมายและมีภูมิต้านทานด้านนี้สูง แต่ก็ไม่เคยมีชายหนุ่มคนไหนมาทำลุ่มล่ามกับเธอขนาดนี้ เพราะเธอเป็นคุณหนูผู้มั่งคั่งเพียบพร้อม หนุ่มๆที่มาจีบจึงมักแสดงท่าทีสุภาพบุรษต่อเธอ แต่เขาคนนี้กลับฉวยโอกาสอย่างหน้าไม่อายโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว หลังจากสงบใจได้ครู่หนึ่งเธอลืมตาขึ้นมาใหม่พร้อมบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงหวานอย่างจงใจ
"ข้ามีนามว่า อารดา มาจากแดนไกล พลัดหลงในป่าไม่รู้จักที่ทางไม่มีที่ไป หากท่านจะเมตตาก็ช่วยพาข้าออกจากป่านี้ได้หรือไม่" เธอเอ่ยกระซิบแว่วหวาน พร้อมกับใช้สองแขนเรียวโอบรอบคอชายหนุ่มตรงหน้าขยับเลื่อน ใบหน้าใกล้ใบหน้าเขาแค่คืบพร้อมรอยยิ้มยั่วเพื่อเป็นการตอบโต้้เอาคืนเขาอย่างไม่ยอมแพ้ และมันก็ได้ผล เมื่อคราวนี้เป็นอ๋องหนุ่มที่ใจสั่นเคลิบเคล้มเพราะเขาเคยชินกับท่าทีของหญิงอื่นที่เมื่อถูกเขาใช้แผนบุรษงามหว่านเสน่ห์หญิงสาวอื่น ล้วนแล้วแต่พ่ายแพ้ลุ่มหลงเขาทุกราย ซึ่งในตอนแรกก็ดูเหมือนกับว่านางก็หวั่นไหวกับเขา แต่ก็เป็นได้เพียงชั่วครู่ แล้วกับเป็นฝ่ายยั่วยวนเขากลับด้วยท่าทีที่พาให้ใจสั่นยิ่ง ร่างของนางที่กำลังแนบอกเขา ทรวงอกอวบอิ่มของนางบดเบียดเขาอยู่กลิ่นกายของนางก็หอมแปลก ต่างจากหญิงสาวในแคว้นนี้เป็นกลิ่นกายซึ่งเขาไม่เคยรู้จักมาก่อนแต่ก็เป็นกลิ่นหอมที่กระตุ้นอารมณ์ทางกามรมณ์อย่างยิ่ง
"เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกจำแลงจริงๆสินะ ถึงได้ทำให้ข้าหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับสตรีนางใดมาก่อน หึ แต่ข้าไม่ยอมแพ้เจ้าหรอกนะ ต่อให้เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอก ข้าก็จะทำให้เจ้ายอมสยบและหลงใหลข้าให้ได้ ข้าจะช่วงชิงหัวใจปีศาจจิ้งจอกอย่างเจ้ามาเป็นของข้าให้ได้"
----------------------------------------------------------------------------------------------
กลิ่นหอมที่ท่านอ๋องได้กลิ่นจากตัวของอารดา มันก็คือน้ำหอมจากฝรั่งเศลยุคปัจจุบันนี่แหละค่ะ แต่สมัยนั้นยังไม่มีแบบกลิ่นนี้ จึงเป็นความแปลกใหม่
'หึๆ สตรีอื่นหลายต่อหลายคนต่างลุ่มหลงเสน่ห์เรา ล้วนใฝ่ฝันอยากแย่งชิงเราแต่นางกลับแค่ต้องการอยากเอาชนะเราแค่นั้นหรือ? ช่างน่าสนใจจริงๆ .... ก็ได้ ข้าจะรบกับเจ้าสักตั้ง'
อ๋องหนุ่มสลัดหญิงสาวสองนางข้างกาย แล้วเดินเข้ามาหาอารดา พร้อมรอยยิ้มส่งสายตาเจ้าชู้ในแบบที่เคยใช้กับสาวอื่นมาแล้วมากมาย ในขณะที่ทางฝ่าย อารดาประสานสายตาจ้องโดยไม่เลี่ยงหลบ สีหน้าแววตายั่วยิ้มพราวหว่านเสน่ห์อย่างไม่ยอมแพ้ อ๋องหนุ่มกระตุกร่างบางดึงเข้าหาตนอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัวร่างจึงเซมาปะทะแนบอกล่ำของเขา อ๋องหนุ่มกอดรัดหญิงสาวตรงหน้าไว้พร้อมเอ่ย
"เจ้าเป็นใครมาจากไหนกันน่ะ ...หืม?" ชายหนุ่มเอ่ยกระซิบข้างใบหู ในขณะนั้นเขาก็สังเกตุหญิงสาวตรงหน้าไปด้วย แล้วก็นึกกระหยิ่มอยู่ในใจ เพราะเขาสัมผัสได้ว่า หัวใจของร่างบางตรงหน้าเต้นรัว ใบหน้าแดงระเรื่อ อารดาต้องหลับตานิ่งเพื่อสงบใจชั่วครู่เนื่องจากถึงแม้เธอจะเป็นสาวยุคใหม่ใจกล้าต่อหน้าผู้ชายมากมายและมีภูมิต้านทานด้านนี้สูง แต่ก็ไม่เคยมีชายหนุ่มคนไหนมาทำลุ่มล่ามกับเธอขนาดนี้ เพราะเธอเป็นคุณหนูผู้มั่งคั่งเพียบพร้อม หนุ่มๆที่มาจีบจึงมักแสดงท่าทีสุภาพบุรษต่อเธอ แต่เขาคนนี้กลับฉวยโอกาสอย่างหน้าไม่อายโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว หลังจากสงบใจได้ครู่หนึ่งเธอลืมตาขึ้นมาใหม่พร้อมบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงหวานอย่างจงใจ
"ข้ามีนามว่า อารดา มาจากแดนไกล พลัดหลงในป่าไม่รู้จักที่ทางไม่มีที่ไป หากท่านจะเมตตาก็ช่วยพาข้าออกจากป่านี้ได้หรือไม่" เธอเอ่ยกระซิบแว่วหวาน พร้อมกับใช้สองแขนเรียวโอบรอบคอชายหนุ่มตรงหน้าขยับเลื่อน ใบหน้าใกล้ใบหน้าเขาแค่คืบพร้อมรอยยิ้มยั่วเพื่อเป็นการตอบโต้้เอาคืนเขาอย่างไม่ยอมแพ้ และมันก็ได้ผล เมื่อคราวนี้เป็นอ๋องหนุ่มที่ใจสั่นเคลิบเคล้มเพราะเขาเคยชินกับท่าทีของหญิงอื่นที่เมื่อถูกเขาใช้แผนบุรษงามหว่านเสน่ห์หญิงสาวอื่น ล้วนแล้วแต่พ่ายแพ้ลุ่มหลงเขาทุกราย ซึ่งในตอนแรกก็ดูเหมือนกับว่านางก็หวั่นไหวกับเขา แต่ก็เป็นได้เพียงชั่วครู่ แล้วกับเป็นฝ่ายยั่วยวนเขากลับด้วยท่าทีที่พาให้ใจสั่นยิ่ง ร่างของนางที่กำลังแนบอกเขา ทรวงอกอวบอิ่มของนางบดเบียดเขาอยู่กลิ่นกายของนางก็หอมแปลก ต่างจากหญิงสาวในแคว้นนี้เป็นกลิ่นกายซึ่งเขาไม่เคยรู้จักมาก่อนแต่ก็เป็นกลิ่นหอมที่กระตุ้นอารมณ์ทางกามรมณ์อย่างยิ่ง
"เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกจำแลงจริงๆสินะ ถึงได้ทำให้ข้าหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับสตรีนางใดมาก่อน หึ แต่ข้าไม่ยอมแพ้เจ้าหรอกนะ ต่อให้เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอก ข้าก็จะทำให้เจ้ายอมสยบและหลงใหลข้าให้ได้ ข้าจะช่วงชิงหัวใจปีศาจจิ้งจอกอย่างเจ้ามาเป็นของข้าให้ได้"
----------------------------------------------------------------------------------------------
กลิ่นหอมที่ท่านอ๋องได้กลิ่นจากตัวของอารดา มันก็คือน้ำหอมจากฝรั่งเศลยุคปัจจุบันนี่แหละค่ะ แต่สมัยนั้นยังไม่มีแบบกลิ่นนี้ จึงเป็นความแปลกใหม่
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ