สงครามรักพิชิตหัวใจ

หลังจากเคร่งเครียดอยู่นานอารดาก็เชิดหน้าตอบเสียงแข็ง
"ถ้าไอ้การรวมพลังหยินหยางมันไม่ได้มี  เฉพาะเรื่องรวมพลังดาบคู่อย่างเดียวแล้วต้องให้ข้าเปลืองตัวขนาดนั้น    ข้าคงต้องขอปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ"
"ว่าไงนะ!? แบบนี้ได้ยังไง? นี่ไม่ใช่การเล่นแบบเด็กๆที่พออยากเลิกก็เลิกนะ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับความเดือดร้อนของผู้คน   เจ้าจะเสียสละไม่ได้หรือ?"  อ๋องมู่เฉินรีบทักท้วงอย่างร้อนรน    เขาอุตส่าห์ใช้เรื่องการปราบปีศาจมาเป็นข้ออ้างอันชอบธรรมได้แล้ว   และคิดว่านางจะเห็นเรื่องปราบปีศาจสำคัญจนยอมรับการมีความสัมพันธ์กับเขา
"ท่านจะมาตำหนิข้าได้ยังไงใ่ช่ว่าข้าไม่อยากช่วยเหลือส่วนรวมนะ   การที่ข้ารับปากท่านนักพรตอี้ถังแต่แรกเพราะคิดว่า   จะเกี่ยวกับการรวมพลังเรื่องดาบเพียงอย่างเดียว แต่ในเมื่อมีเรื่องอย่างว่าเข้ามาด้วย ข้าเป็นผู้หญิงนะอยู่ดีๆจะให้ยอมนอนกับท่านเพียงเพราะเรื่องปราบปีีศาจเนี่ยนะ  ท่านเป็นผู้ชายไม่เสียหายอะไรอยู่แล้วนี่  แล้วในแผ่นดินก็คงไม่ได้มีหญิงสาวที่เกิดปีมะโรงเดือนยี่ธาตุทองแค่ข้าคนเดียวหรอก  ก็ให้้ทางราชสำนักหาหญิงสาวคนอื่นที่มีชะตาตามนี้แทนข้าสิ"
"ไม่เอาน่า...ก็ในเมื่อมีเจ้าที่มีชะตาเกิดตามนั้นอยู่แล้วจะต้องไปหาหญิงอื่นให้เนิ่นนานล่าช้าทำไมกันล่ะ แล้วหากหญิงสาวคนอื่นที่มีเกณท์ชะตาเดียวกับเจ้าปฏิเสธด้วยเหตุผลเดียวกับเจ้าล่ะ  มันไม่ง่ายเลยนะที่จะหาหญิงสาวที่มีเกณท์ชะตาต้องการ   แล้วมีความกล้าหาญที่จะสู้กับปีศาจเหมือนเจ้าน่ะ ต่อให้หญิงอื่นอาจจะยอมรับเงื่อนไข  เรื่องการมีสัมพันธ์กับข้าเพราะหลงใหลในรูปสมบัติและคุณสมบัติที่เพียบพร้อมของข้าก็ตาม แต่ก็ใช่ว่าจะมีหญิงใดหาญกล้าสู้กับปีศาจ ดังนั้นเจ้าก็เสียสละเพื่อส่วนรวมเถอะนะ ถือซะว่าทำกุศลก็แล้วกัน"
อารดาจ้องหน้าประสานสายตากับอ๋องหนุ่มอยู่ครู่หนึ่ง เธอรู้สึกว่าแม้สีหน้าของอีกฝ่ายจะดูจริงจัง แต่แววตาฉายแววเจ้าเล่ห์อยู่ในนั้น    และน้ำเสียงดูร้อนรนชอบกล อีกทั้งเขาก็เป็นพวกเจ้าชู้ตัวพ่อเลย แล้วยังทำลุ่มล่ามกับเธอหลายต่อหลายครั้ง    คิดอยู่ชั่วอึดใจก็ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วค่อยๆเปลี่ยนท่าทีขยับตัวเข้าใกล้สองแขนโอบรอบลำคอเลื่อนใบหน้าห่างแค่คืบ จนทำให้อ๋องมู่เฉินชะงักตั้งตัวไม่ทันและเปลี่ยนน้ำเสียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานหยด "แหม...ความจริงท่านก็นับว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามหุ่นก็ล่ำสมชาย     แต่ว่าข้านะไม่อยากเปลืองตัวกับผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้มีใจ และไม่ได้เป็นชายตามคุณสมบัติที่ข้าตั้งไว้น่ะสิ"
"เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน   ข้าจะยอมรับข้อเสนอรวมพลังหยินหยางเพื่อการปราบปีศาจกับท่านก็็ได้      แต่ข้ามีเงื่อนไข ข้าจะยอมมีสัมพันธ์กับชายที่ตัวเองรักเท่านั้น และก็อย่างที่ข้าบอกไปแล้วนั่นแหละว่าข้า รังเกียจชายเจ้าชู้เป็นที่สุดชายที่เป็นคนรักของข้าต้องเป็นคนที่รักข้าเพียงคนเดียว   ไม่ปันใจให้หญิงใด
ดังนั้นตั้งแต่นี้เป็นต้นไปข้าจะให้โอกาสท่านสักครั้งเพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าดีพอให้ข้ารักได้หรือไม่  ท่านเป็นผู้ชายเจ้าสำราญแสนเจ้าชู้ หากท่านอยากให้ข้าร่วมมือด้วย ท่านจะให้ผู้หญิงอย่างข้าเสียสละย่อมได้  แต่ท่านก็ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองจากชายเจ้าชู้ให้ได้แล้วข้าจะพิจารณาเรื่องนี้ใหม่หากท่านพิสูจน์ตนเองได้ล่ะก็ ข้าจะยอมเป็นของท่านเพื่อร่วมมือปราบปีศาจ แต่แน่นอนว่าข้าไม่มีวัน ยอมเปลืองตัวให้ท่านเอาเปรียบฝ่ายเดียวหรอก   แม้ว่าเงื่อนไขจะมาจากเรื่องปราบปีศาจแต่ข้าต้องให้ท่านรับผิดชอบ  โดยการแต่งงานรับข้าเป็นพระชายาของท่าน    แต่หากท่านไม่สามารถเลิกนิสัยเจ้าชู้หลายใจเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ข้าจะขอปฏิเสธการร่วมมือในครั้งนี้   หากท่านอ้างเรื่องการเสียสละ ท่านก็สมควรเสียสละเพื่อส่วนรวมด้วย"
"ได้ ได้สิข้ายินดีพิสูจน์ตัวเองให้เจ้าเห็นความจริงใจ"    อ๋องมู่เฉินรีบตอบรับด้วยความดีใจโผเข้ากอดหญิงสาวแน่น ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ตั้งแต่ได้พบได้รู้จักกับนางเขาก็หลงเสน่ห์ของนางราวกับต้องมนต์สะกด   ในหัวมีแต่ใบหน้าของนางลอยอยู่เต็มไปหมด คิดถึงแต่เพียงนาง  แค่เพียงนางยอมให้โอกาสไม่ปิดกั้นก็พอแล้ว     ในขณะที่ทางฝ่ายอารดากลับลอบยิ้มร้าย
'หึ   เดี๋ยวก็รู้ว่าชายยุคโบราณที่ชอบทำตัวเป็นคาสโนว่าอย่างท่าน มาเจอกับแสงสีในเมืองอันทันสมัย  และบรรดาสาวๆสมัยใหม่ที่แสนร้อนแรงไวไฟที่ไม่ได้เจี๋ยมเจี้ยมเรียบร้อยเป็นกุลสตรีเหมือนยุคของท่าน   แล้วผู้ชายเจ้าชู้อย่างท่านจะทนได้สักกี่น้ำกัน'