สงครามรักพิชิตหัวใจ

อ๋องมู่เฉินมองเธอด้วยรอยยิ้มยียวนในความคิดของอารดา   ในขณะที่ทางฝ่ายอ๋องหนุ่มกลับรู้สึกดีใจที่ได้มาพบกับนางจิ้งจอกของเขาในโลกของนาง    เขาอยากจะรู้ทำความรู้จักกับตัวตนของนางและโลกที่นางอยู่   ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งละความสนใจไปจากนางไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นความมาดมั่นถือดีที่ดูเย่อหยิ่ง มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ความงามไร้ที่ติที่มีเสน่ห์เย้ายวนน่าหลงใหล และที่มาอันแสนลึกลับ ล้วนแล้วแต่ติดตรึงอยู่ในใจเขาจนสลัดไม่หลุด
"ข้ามาหาเจ้าด้วยเรื่องเกี่ยวกับ การปราบปีศาจที่ท่านนักพรตอี้ถังได้ร้องขอให้ข้าร่วมมือกับเจ้าช่วยกันกำจัดปีศาจแมงมุม   ที่ดูดพลังวิญญาณของเหล่าชายหนุ่ม ทำให้ชาวเมืองซีจ้างเดือดร้อน"  อ๋องมู่เฉินยกเรื่องการปราบปีศาจขึ้นมาเป็นข้ออ้างเพื่อเบนความสนใจของนาง เพื่อลดทอนความไม่พอใจของนางที่มีต่อเขา  ทั้งที่เหตุผลที่แท้จริงนั้นคือต้องการเพียงอยากมาหานางเท่านั้น แล้วก็ได้ผล เมื่ออารดาคลายความไม่พอใจที่มีลง       และมีสีหน้าจริงจังมากขึ้น
"เรื่องปราบปีศาจ? หรือว่า      ท่านอ๋องคือชายที่มีเกณท์ชะตาที่ท่านนักพรตต้องการหรือ?"                    "ใช่แล้ว! ข้าคือชายผู้ที่เกิดปีเถาะ เดือนยี่ธาตุไม้"
ในขณะทางฝ่ายบิดามารดาของอารดาที่ได้ฟังการสนทนาของทั้งสอง  และก็เป็นมารดาที่เป็นฝ่ายถามขึ้น " เอ๋? ปราบปีศาจอะไรกันเหรอจ๊ะลูก?"
"อ๋อ คือที่เมืองซีจ้างของมิตินั้น มีปีศาจแมงมุมอาละวาด   แปลงเป็นสาวสวยเพื่อล่อลวงชายหนุ่มเพื่อดูดวิญญาณน่ะค่ะแล้วทางท่านนักพรตก็ขอความร่วมมือจากหนูในการร่วมมือกับท่านนักพรตปราบปีศาจตนนั้น  แต่ไม่ใช่แค่หนูคนเดียวหรอกค่ะ ต้องมีผู้ชายที่มีเกณท์ชะตาที่กำหนดช่วยกันด้วย แล้วท่านอ๋องก็คือผู้ชายที่จะมาร่วมมือกับหนูน่ะค่ะคุณแม่"
"อุ๊ยต๊าย! มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอจ๊ะน่ากลัวจัง   แล้วยัยหนูดาของแม่จะไหวหรือจ๊ะ เอ๋? เห็นพ่อบ้านบอกกับพ่อแม่ว่า หนูให้พ่อบ้านหาอาจารย์สอนศิลปะการต่อสู้หลายแขนงมาให้ช่วยสอน และยังให้หาอาวุธปืน ระเบิด ยาสลบ ยาปรอทอะไรพวกนั้น เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่าลูก?"
"อ๋อ...เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะคุณแม่ คือหนูเห็นว่าที่โลกยุคจีนโบราณที่เคยเห็นในหนังจีนส่วนใหญ่จะมีพวกผู้ร้าย นักฆ่า หรือไม่ก็สงครามที่อันตรายแล้วหนูก็เป็นผู้หญิง ก็เอาไว้ป้องกันตัวน่ะค่ะ แหะๆ" อารดากล่าวตอบมารดาด้วยรอยยิ้มแหยๆ                "ว่าแต่คุณพ่อคุณแม่มาคราวนี้อยู่นานไหมคะ?"
"พ่อต้องขอโทษหนูด้วยนะลูก ยัยหนูดา       คือที่พ่อกับแม่มาหาหนูคราวนี้ นอกจากจะมาหาหนูเพราะคิดถึงแล้ว พ่อกับแม่อยากจะวานให้หนูช่วยหน่อยน่ะลูก  คือว่าคืนนี้พ่อกับแม่มีประชุมเรื่องโรงแรมของเราที่อิตาลีน่ะลูกต้องบินไปคืนนี้เลย   แล้วพอดีมันตรงกับงานราตรีฉลองวันเกิดของหุ้นส่วนทางธุรกิจคนสำคัญของเราน่ะลูก มันเลยชนกัน พ่อกับแม่เลยอยากขอให้หนูไปร่วมงานคืนนี้แทนพ่อกับแม่ที่มีธุระน่ะลูก"
"ว๊า...หนูอุตส่าห์หลงดีใจที่นานๆคุณพ่อกับคุณแม่จะว่างมาหาหนูได้สักทีมาไม่ทันไร ก็ต้องไปอีกแล้วเหรอคะ?  ไม่เป็นไรค่ะ   เรื่องงานเลี้ยงคืนนี้หนูไปแทนให้ได้ค่ะ" อารดาตอบเสียงอ่อย    "พ่อกับแม่ต้องขอโทษด้วยนะลูกแต่ครอบครัวเราเป็นครอบครัวนักธุรกิจที่มีธุรกิจหลากหลายด้วยกันที่ทิ้งไปไม่ได้จริงๆ   ที่ตระกูลอัครมงคลไพศาลของเราร่ำรวยสุขสบายอยู่ได้ทุกวันนี้ ก็ด้วยธุรกิจพวกนี้แหละจ๊ะลูก หนูเข้าใจพ่อกับแม่นะลูก"
"ส่วนเรื่องท่านอ๋องยัยหนูดาก็ดูแลต้อนรับขับสู้เขาหน่อยนะลูก เขาเป็นคนละโลกคนละยุคกับเรา     ที่นี่คงแปลกสำหรับเขาหนูก็ช่วยแนะนำอะไรๆให้เขาหน่อยนะลูก  พ่อกับแม่จะลงไปรอข้างล่างที่โต๊ะอาหาร เดี๋ยวหนูกับท่านอ๋องอาบน้ำล้างหน้ากันเรียบร้อยแล้ว ก็ชวนกันลงไปทานอาหารเช้าด้วยกันนะจ๊ะ"
"ท่านอ๋องทำตัวตามสบายนะคะ คฤหาสอัครมงคลไพศาลยินดีต้อนรับค่ะ เดี๋ยวยัยหนูดาเขาจะช่วยจัดการให้เองนะคะ"
อ๋องมู่เฉินพยักหน้ากล่าวตอบรับ ก่อนที่บิดามารดาของหญิงสาวจะพากันออกจากห้องไป       เขาสังเกตุสีหน้าแววตาของนางที่มีสีหน้าสลดดูน่าสงสารยิ่ง
"เจ้าเป็นอะไรไปหรือเปล่า?"  อ๋องหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงอ่อนโยน   อ๋องมู่เฉินนิ่งรอฟังอีกฝ่ายระบายความในใจอย่างใจเย็น    เขาไม่คิดเลยว่านางจิ้งจอกที่แสนมั่นใจและเย่อหยิ่งจะมีอีกมุมหนึ่งที่อ่อนแออย่างน่าสงสาร
"ข้าอยู่ที่โลกนี้ ในฐานะคุณหนูอารดา อัครมงคลไพศาลอยู่ในคฤหาสอันแสนกว้างใหญ่ ที่แสนเพียบพร้อมสุขสบายอยากจะไปที่ไหนในโลกก็ได้ อยากได้อะไรก็แค่สั่ง ก็ได้ทุกอย่างมาอยู่ในมือง่ายดาย กินอยู่อย่างหรูหรา   แต่คนเรามันก็ใช่ว่าจะมีแต่เรื่องได้อย่างเดียว ข้าอาจสุขสบายมีความสุขทางกายใช้เงินซื้อหาอะไรที่ต้องการได้หมด   แต่ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากคุณพ่อคุณแม่เลย คุณหนูที่แสนเพียบพร้อม แต่ขาดความอบอุ่น อยู่ด้วยความเหงาสิ่งนี้เงินทองซื้อไม่ได้    ข้าอยากมีใครสักคนที่มอบความอบอุ่นคลายความเงียบเหงาอ้างว้าง มีหนุ่มๆหน้าตาดีเพียบพร้อมมาเกี้ยวข้ามากมาย แต่ก็ยังไม่ใช่คนที่ข้าพึงใจ ข้าไม่สนเรื่องฐานะของเขาเท่าไหร่หรอกเพราะทุกวันนี้ชีวิตของข้าก็สุขสบายอยู่แล้ว ข้าหวังแค่ว่าจะมีผู้ชายสักคนหนึ่งที่รักและจริงใจกับข้าและหวัังจะเจอใครสักคนที่ข้ามอบใจรักให้เขา  ช่วยมาเติมเต็มความอ้างว้างในใจของข้า  แล้วพอจำเรื่องการเปิดประตูมิติที่คุณย่าเคยเล่าให้ฟัง ข้าเลยคิดอยากไปที่โลกอื่นนอกจากหาอะไรสนุกๆทำแก้เบื่อแล้ว    ข้าก็หวังจะได้เจอกับชายที่เป็นคนรักที่ข้าตามหา เพื่อให้ได้พบกับความสุขทางใจที่นอกเหนือจากความสุขทางกาย"
"เจ้าจะช่วยให้โอกาสข้า ได้เป็นชายผู้นั้นได้หรือไม่ อารดา...นางจิ้งจอกของข้า ข้าอยากเป็นชายคนนั้นของเจ้า"